Philippe Petit: The journey across the high wire

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Axel Saffran

This sound,

Dit geluid,

this smell,

deze geur,

this sight

deze aanblik

all remind me of the campfires of my childhood,

doen me denken aan de kampvuren van mijn jeugd,

when anyone could become a storyteller in front of the dancing flames.

toen iedereen verteller kon worden bij de dansende vlammen.

There was this wondrous ending

Het eindigde wonderlijk

when people and fire fell asleep almost in unison.

met mens en vuur die bijna tegelijk insliepen.

It was dreaming time.

Het was een tijd van dromen.

Now my story has a lot to do with dreaming,

Mijn verhaal heeft veel met dromen te maken,

although I'm known to make my dreams come true.

maar ik sta erom bekend dat ik mijn dromen waarmaak.

Last year, I created a one-man show.

Vorig jaar zette ik een one-man-show op.

For an hour and a half I shared with the audience

Anderhalf uur lang deelde ik met het publiek

a lifetime of creativity,

een leven lang van creativiteit,

how I pursue perfection, how I cheat the impossible.

hoe ik perfectie nastreef, hoe ik het onmogelijke te slim af ben.

And then TED challenged me:

TED daagde me uit:

"Philippe, can you shrink this lifetime to 18 minutes?"

"Philippe, kan je dit leven tot 18 minuten reduceren?"

(Laughter)

(Gelach)

Eighteen minutes, clearly impossible.

18 minuten, duidelijk onmogelijk.

But here I am.

Maar hier ben ik.

One solution was to rehearse a machine gun delivery

Ik had een ratelende toespraak kunnen inoefenen,

in which every syllable, every second will have its importance

waarin elke lettergreep, elke seconde belangrijk was,

and hope to God the audience will be able to follow me.

en erop hopen dat het publiek zou volgen.

No, no, no.

Nee, nee, nee.

No, the best way for me to start

Nee, de beste start voor mij

is to pay my respects to the gods of creativity.

is een eerbetoon aan de goden van de creativiteit.

So please join me for a minute of silence.

Laten we een minuut stilte houden.

Okay, I cheated, it was a mere 20 seconds.

Oké, ik heb vals gespeeld, het waren maar 20 seconden.

But hey, we're on TED time.

Maar het is dan ook TED-tijd.

When I was six years old,

Toen ik zes was,

I fell in love with magic.

werd ik verliefd op magie.

For Christmas I got a magic box

Ik kreeg voor kerstmis een goocheldoos

and a very old book on card manipulation.

en een oud boek over kaartmanipulatie.

Somehow I was more interested in pure manipulation

Ik was meer gefascineerd door zuivere manipulatie

than in all the silly little tricks in the box.

dan door de dwaze trucjes in de doos.

So I looked in the book for the most difficult move,

Ik zocht in het boek de moeilijkste beweging,

and it was this.

en dit was het.

Now I'm not supposed to share that with you,

Ik mag het eigenlijk niet vertellen,

but I have to show you the card is hidden in the back of the hand.

maar ik moet je tonen dat de kaart achter in de hand verstopt zit.

Now that manipulation

Die manupulatie

was broken down into seven moves

werd ontleed in zeven bewegingen

described over seven pages.

die zeven pagina's lang beschreven werden.

One, two, three,

1, 2, 3,

four, five, six and seven.

4, 5, 6, 7.

And let me show you something else.

Ik toon jullie nog iets.

The cards were bigger than my hands.

De kaarten waren groter dan mijn handen.

Two months later, six years old,

Twee maanden later ben ik zes.

I'm able to do one, two, three, four, five, six, seven.

Ik ben in staat om 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 te doen.

And I go to see a famous magician

Ik zoek een bekende goochelaar op

and proudly ask him, "Well what do you think?"

en vraag hem trots: "Wat denk je ervan?"

Six years old.

Zes jaar oud.

The magician looked at me and said, "This is a disaster.

De goochelaar keek me aan en zei: "Dit is een ramp.

You cannot do that in two seconds

Je kan dat niet op twee seconden doen

and have a minuscule part of the card showing.

en een stukje van de kaart laten zien.

For the move to be professional, it has to be less than one second

Om professioneel te zijn, moet het minder dan een seconde zijn

and it has to be perfect."

en moet het perfect zijn."

Two years later, one -- zoop.

Twee jaar later, één -- zzzp.

And I'm not cheating. It's in the back. It's perfect.

Ik speel niet vals. Ze zit erachter. Het is perfect.

Passion is the motto

Passie is het motto

of all my actions.

van al mijn daden.

As I'm studying magic,

Terwijl ik leer goochelen,

juggling is mentioned repeatedly

is er vaak sprake van jongleren

as a great way to acquire dexterity and coordination.

als een goede manier om handigheid en coördinatie te kweken.

Now I had long admired how fast and fluidly

Ik bewonderde allang hoe snel en vloeiend

jugglers make objects fly.

jongleurs objecten doen vliegen.

So that's it. I'm 14; I'm becoming a juggler.

Dat is het dus. Op mijn veertiende word ik jongleur.

I befriend a young juggler in a juggling troupe,

Ik raak bevriend met een jonge jongleur uit een jongleursgroep,

and he agrees to sell me three clubs.

en hij wil me drie kegels verkopen.

But in America you have to explain. What are clubs?

In Amerika moet je het uitleggen. Wat zijn kegels?

Nothing to do with golf.

Niets met golf te maken.

They are those beautiful oblong objects,

Het zijn die mooie langwerpige voorwerpen

but quite difficult to make.

die moeilijk te maken zijn.

They have to be precisely lathed.

Ze moeten precies gedraaid worden.

Oh, when I was buying the clubs,

Toen ik de kegels kocht,

somehow the young juggler was hiding from the others.

verstopte de jonge jongleur zich voor de anderen.

Well I didn't think much of it at the time.

Ik dacht er toen niet echt over na.

Anyway, here I was progressing with my new clubs.

Ik maakte vorderingen met mijn nieuwe kegels.

But I could not understand.

Maar ik kon het niet begrijpen.

I was pretty fast, but I was not fluid at all.

Ik was nogal snel, maar helemaal niet vloeiend.

The clubs were escaping me at each throw.

De kegels ontsnapten me bij elke worp.

And I was trying constantly to bring them back to me.

Ik probeerde ze steeds terug te halen.

Until one day I practiced in front of Francis Brunn,

Op zekere dag oefende ik voor Francis Brunn,

the world's greatest juggler.

's werelds beste jongleur.

And he was frowning.

Hij fronste de wenkbrauwen.

And he finally asked, "Can I see those?"

Toen vroeg hij: "Mag ik ze eens zien?"

So I proudly showed him my clubs.

Ik toonde hem trots mijn kegels.

He said, "Philippe, you have been had.

Hij zei: "Philippe, ze hebben je beetgenomen.

These are rejects. They are completely out of alignment.

Dit zijn afleggertjes. Ze zijn helemaal uit balans.

They are impossible to juggle."

Je kan er onmogelijk mee jongleren."

Tenacity is how I kept at it

Vasthoudendheid deed me doorgaan,

against all odds.

ondanks tegenslag.

So I went to the circus to see more magicians, more jugglers,

Ik ging naar het circus om nog meer goochelaars en jongleurs te zien.

and I saw -- oh no, no, no, I didn't see.

Ik zag -- oh nee, nee, nee, ik zag niet.

It was more interesting; I heard.

Het is interessanter. Ik hoorde.

I heard about those amazing men and women

Ik hoorde over die fantastische mensen

who walk on thin air --

die hoog in de lucht lopen --

the high-wire walkers.

de koorddansers.

Now I have been playing with ropes and climbing all my childhood,

Ik ben al sinds mijn kinderjaren met touwen en klimmen bezig.

so that's it. I'm 16; I'm becoming a wire walker.

Dat is het. Ik ben 16. Ik word koorddanser.

I found two trees --

Ik zocht twee bomen uit --

but not any kind of trees,

niet zomaar om het even,

trees with character --

bomen met karakter --

and then a very long rope.

en een heel lang touw.

And I put the rope around and around

Ik wikkelde het touw errond, en nog eens,

and around and around and around till I had no more rope.

en nog eens, tot het touw op was.

Now I have all of those ropes parallel like this.

Nu lopen alle touwen evenwijdig, zo.

I get a pair of pliers and some coat hangers,

Met behulp van enkele tangen en kleerhangers,

and I gather them together in some kind of ropey path.

maak ik er een soort touwenpad van.

So I just created the widest tightrope in the world.

Ik heb het breedste koorddans-touw ter wereld gecreëerd.

What did I need? I needed the widest shoes in the world.

Wat had ik nodig? De breedste schoenen ter wereld.

So I found some enormous, ridiculous, giant ski boots

Ik zocht enorme, belachelijke reuze skilaarzen uit.

and then wobbly, wobbly I get on the ropes.

Hobbel, hobbel, daar ga ik het touw op.

Well within a few days I'm able to do one crossing.

Enkele dagen later kan ik één keer oversteken.

So I cut one rope off.

Dus snijd ik één touw door.

And the next day one rope off.

De volgende dag nog een touw.

And a few days later, I was practicing on a single tightrope.

Enkele dagen later oefen ik op één enkel koord.

Now you can imagine at that time

Je kan je inbeelden dat ik toen

I had to switch the ridiculous boots for some slippers.

de belachelijke laarzen voor een paar slippers ruilde.

So that is how -- in case there are people here in the audience who would like to try --

Voor het geval sommigen in het publiek het willen proberen:

this is how not to learn wire walking.

dat is hoe je niet moet leren koorddansen.

(Laughter)

(Gelach)

Intuition is a tool essential in my life.

Intuïtie is een essentieel hulpmiddel in mijn leven.

In the meantime, I am being thrown out of five different schools

Intussen word ik van vijf verschillende scholen getrapt.

because instead of listening to the teachers,

Liever dan te luisteren naar leraars,

I am my own teacher, progressing in my new art

ben ik mijn eigen leraar. Ik maak vorderingen in mijn nieuwe kunst

and becoming a street juggler.

en word straatjongleur.

On the high wire, within months,

Op het koord kan ik na enkele maanden

I'm able to master all the tricks they do in the circus,

alle trucjes die ze in het circus uitvoeren,

except I am not satisfied.

maar het voldoet me niet.

I was starting to invent my own moves and bring them to perfection.

Ik begin mijn eigen bewegingen uit te vinden en te perfectioneren.

But nobody wanted to hire me.

Maar niemand wil me inhuren.

So I started putting a wire up in secret and performing without permission.

Dus zet ik in het geheim een touw op en perform ik zonder toelating.

Notre Dame,

Notre Dame,

the Sydney Harbor Bridge,

de Sidney Harbor Bridge,

the World Trade Center.

het World Trade Center.

And I developed a certitude, a faith

Ik ontwikkelde een zekerheid, een geloof

that convinced me that I will get safely to the other side.

dat ik de overkant zou bereiken.

If not, I will never do that first step.

Zo niet doe ik de eerste stap nooit.

Well nonetheless,

Niettemin:

on the top of the World Trade Center

op de top van het World Trade Center

my first step was terrifying.

was mijn eerste stap angstaanjagend.

All of a sudden the density of the air is no longer the same.

Plots is de luchtdichtheid niet meer dezelfde.

Manhattan no longer spreads its infinity.

Manhattan spreidt niet langer haar oneindigheid uit.

The murmur of the city dissolves into a squall

Het geroezemoes van de stad lost op in een windvlaag

whose chilling power I no longer feel.

waar ik de verkillende kracht niet meer van voel.

I lift the balancing pole. I approach the edge.

Ik til de evenwichtsstok op. Ik ga naar de rand.

I step over the beam.

Ik stap over de balk.

I put my left foot on the cable,

Ik zet mijn linkervoet op de kabel.

the weight of my body raised on my right leg

Mijn lichaamsgewicht rust op mijn rechterbeen,

anchored to the flank of the building.

gestut door de flank van het gebouw.

Shall I ever so slightly shift my weight to the left?

Zal ik mijn gewicht iets naar links verplaatsen?

My right leg will be unburdened,

Mijn rechterbeen zal ontlast zijn,

my right foot will freely meet the wire.

mijn rechtervoet zal het touw vrij aanraken.

On one side, a mass of a mountain, a life I know.

Aan de ene kant een bergmassa, een leven dat ik ken.

On the other, the universe of the clouds,

Aan de andere kant het universum van de wolken,

so full of unknown we think it's empty.

zo vol van het onbekende dat we denken dat het leeg is.

At my feet, the path to the north tower -- 60 yards of wire rope.

Aan mijn voeten het pad naar de noordertoren -- 54 meter kabeltouw.

It's a straight line, which sags,

Een rechte lijn, die wat doorhangt,

which sways, which vibrates,

zwaait, vibreert,

which rolls on itself,

om zichzelf draait,

which is ice,

ijs is,

which is three tons tight, ready to explode,

drie ton strak is, klaar om te ontploffen,

ready to swallow me.

klaar om me op te slokken.

An inner howl assails me,

Een innerlijke kreet overvalt me,

the wild longing to flee.

het wilde verlangen om te vluchten.

But it is too late.

Maar het is te laat.

The wire is ready.

Het touw is klaar.

Decisively my other foot sets itself onto the cable.

Vastberaden zet mijn andere voet zich op de kabel.

Faith is what replaces doubt

Geloof is de vervanging van twijfel

in my dictionary.

in mijn woordenboek.

So after the walk

Na afloop

people ask me, "How can you top that?"

vragen mensen me: "Hoe kun je dat overtreffen?"

Well I didn't have that problem.

Dat probleem had ik niet.

I was not interested in collecting the gigantic,

Het ging er me niet om het gigantische te verzamelen,

in breaking records.

records te breken.

In fact, I put my World Trade Center crossing

Voor mij stond mijn oversteek van het World Trade Center

at the same artistic level as some of my smaller walks --

op dezelfde artistieke hoogte als enkele kleinere passages --

or some completely different type of performance.

of een aantal helemaal verschillende performances.

Let's see, such as my street juggling, for example.

Zoals bijvoorbeeld mijn straatjongleren.

So each time

Elke keer

I draw my circle of chalk on the pavement

als ik een krijtcirkel teken op de stoep

and enter as the improvising comic silent character

en erin treed als de stomme improvisatiekomiek

I created 45 years ago,

die ik 45 jaar geleden creëerde,

I am as happy as when I am in the clouds.

ben ik even gelukkig als in de wolken.

But this here,

Maar dit hier,

this is not the street.

dit is de straat niet.

So I cannot street juggle here, you understand.

Hier kan ik niet straatjongleren, begrijp je.

So you don't want me to street juggle here, right?

Ik hoef dat hier niet te doen, of wel?

You know that, right?

Dat weet je, niet?

You don't want me to juggle, right?

Ik hoef niet te jongleren, of wel?

(Applause)

(Applaus)

(Music)

(Muziek)

(Applause)

(Applaus)

Thank you. Thank you.

Dankuwel.

Each time I street juggle

Telkens als ik aan straatjongleren doe,

I use improvisation.

improviseer ik.

Now improvisation is empowering

Improvisatie geeft kracht

because it welcomes the unknown.

omdat het het onbekende verwelkomt.

And since what's impossible is always unknown,

En omdat het onmogelijke altijd onbekend is,

it allows me to believe I can cheat the impossible.

kan ik geloven dat ik het onmogelijke kan beetnemen.

Now I have done the impossible not once,

Ik heb het onmogelijke niet één keer

but many times.

maar vele keren gedaan

So what should I share? Oh, I know. Israel.

Wat moet ik delen? Ik weet het al. Israël

Some years ago I was invited to open the Israel Festival

Enkele jaren geleden was ik uitgenodigd om het Israel Festival te openen

by a high-wire walk.

met een passage op grote hoogte.

And I chose to put my wire

Ik besloot mijn koord te spannen

between the Arab quarters and the Jewish quarter of Jerusalem

tussen de Arabische en Joodse wijk van Jeruzalem

over the Ben Hinnom Valley.

over de Ben Hinnom-vallei.

And I thought it would be incredible

Ik dacht dat het geweldig zou zijn

if in the middle of the wire

als ik in het midden van het touw

I stopped and, like a magician,

zou stoppen en als een goochelaar

I produce a dove and send her in the sky

een duif tevoorschijn zou halen en laten vliegen,

as a living symbol of peace.

als een levend symbool van de vrede.

Well now I must say,

Ik moet zeggen dat het moeilijk was

it was a little bit hard to find a dove in Israel, but I got one.

om een duif te vinden in Israël, maar het lukte.

And in my hotel room,

In mijn hotelkamer,

each time I practiced making it appear and throwing her in the air,

bij het oefenen om haar tevoorschijn te halen en in de lucht te gooien,

she would graze the wall and end up on the bed.

scheerde ze langs de muur en belandde op het bed.

So I said, now it's okay. The room is too small.

Ik bedacht dat de kamer te klein was.

I mean, a bird needs space to fly.

Vogels hebben ruimte nodig om te vliegen.

It will go perfectly on the day of the walk.

Het zal perfect gaan op de dag van de passage.

Now comes the day of the walk.

De dag van de passage breekt aan.

Eighty thousand people spread over the entire valley.

80.000 mensen verspreiden zich over de vallei.

The mayor of Jerusalem, Teddy Kollek, comes to wish me the best.

De burgemeester van Jeruzalem, Teddy Kollek, komt me het beste wensen.

But he seemed nervous.

Maar hij lijkt nerveus.

There was tension in my wire,

Mijn touw stond onder spanning,

but I also could feel tension on the ground.

maar ik voelde ook de spanning op de grond.

Because all those people

Want al die mensen

were made up of people who, for the most part,

waren voornamelijk mensen

considered each other enemies.

die elkaar als vijanden zagen.

So I start the walk. Everything is fine.

Ik begin aan de passage. Alles gaat goed.

I stop in the middle.

Ik stop in het midden.

I make the dove appear.

Ik haal de duif tevoorschijn.

People applaud in delight.

Mensen applaudisseren enthousiast.

And then in the most magnificent gesture,

En dan, met een magnifiek gebaar,

I send the bird of peace into the azure.

stuur ik de vredesvogel het blauwe zwerk in.

But the bird, instead of flying away,

Maar in plaats van weg te vliegen,

goes flop, flop, flop and lands on my head.

doet ze flap, flap, flap, en landt op mijn hoofd.

(Laughter)

(Gelach)

And people scream.

Mensen schreeuwen.

So I grab the dove,

Ik pak de duif

and for the second time I send her in the air.

en stuur haar nogmaals de lucht in.

But the dove, who obviously didn't go to flying school,

Maar de duif, die de vliegschool duidelijk gemist heeft,

goes flop, flop, flop and ends up at the end of my balancing pole.

doet flap, flap, flap en landt op het einde van mijn evenwichtsstok.

(Laughter)

(Gelach)

You laugh, you laugh. But hey.

Je lacht. Maar hey,

I sit down immediately. It's a reflex of wire walkers.

ik ga meteen zitten. Dat is een koorddansersreflex.

Now in the meantime, the audience, they go crazy.

Intussen wordt het publiek wild.

They must think this guy with this dove,

Ze denken: die kerel met die duif,

he must have spent years working with him.

die werkt daar zeker al jaren mee.

What a genius, what a professional.

Wat een genie, wat een professional.

(Laughter)

(Gelach)

So I take a bow. I salute with my hand.

Ik maak een buiging. Ik groet met mijn hand.

And at the end I bang my hand against the pole

Aan het einde sla ik met mijn hand tegen de stok

to dislodge the bird.

om de vogel uit evenwicht te brengen.

Now the dove, who, now you know, obviously cannot fly,

De duif, die duidelijk niet kan vliegen,

does for the third time a little flop, flop, flop

doet een derde keer flap, flap, flap

and ends up on the wire behind me.

en landt op het touw achter mij.

And the entire valley goes crazy.

De hele vallei wordt gek.

Now but hold on, I'm not finished.

Wacht even, ik ben nog niet klaar.

So now I'm like 50 yards from my arrival

Ik ben zowat 45 meter van de aankomst

and I'm exhausted, so my steps are slow.

en ik ben doodop, dus ik stap traag.

And something happened.

Er gebeurt iets.

Somebody somewhere, a group of people,

Iemand, ergens, een groep mensen,

starts clapping in rhythm with my steps.

begint te klappen in het ritme van mijn stappen.

And within seconds the entire valley

Seconden later is de hele vallei

is applauding in unison with each of my steps.

aan het applaudisseren, synchroon met mijn stappen.

But not an applause of delight like before,

Geen applaus van vervoering, zoals daarvoor,

an applause encouragement.

een aanmoedigingsapplaus.

For a moment, the entire crowd had forgotten their differences.

Heel even vergeet het hele publiek zijn meningsverschillen.

They had become one, pushing me to triumph.

Ze worden één, en leiden me naar de triomf.

I want you just for a second

Ik wil dat je een seconde lang

to experience this amazing human symphony.

deze ongelooflijke menselijke symfonie kan ervaren.

So let's say I am here and the chair is my arrival.

Beeld je in: ik ben hier en de stoel is mijn aankomst.

So I walk, you clap, everybody in unison.

Ik stap, jullie klappen, iedereen samen.

(Clapping)

(Geklap)

(Applause)

(Applaus)

So after the walk, Teddy and I become friends.

Na de passage worden Teddy en ik vrienden.

And he tells me, he has on his desk a picture of me

Hij zegt me dat hij op zijn bureau een foto heeft van mij

in the middle of the wire with a dove on my head.

midden op het koord, met een duif op mijn hoofd.

He didn't know the true story.

Hij kende het echte verhaal niet.

And whenever he's daunted by an impossible situation

Als hij voor een onmogelijke situatie staat

to solve in this hard-to-manage city,

in zijn moeilijk te besturen stad,

instead of giving up, he looks at the picture and he says,

geeft hij niet op, kijkt naar de foto en zegt:

"If Philippe can do that, I can do this,"

"Als Philippe dat kan doen, dan kan ik dit doen",

and he goes back to work.

en hij gaat weer aan de slag.

Inspiration.

Inspiratie.

By inspiring ourselves

Door onszelf te inspireren,

we inspire others.

inspireren we anderen.

I will never forget this music,

Ik zal deze muziek nooit vergeten,

and I hope now neither will you.

en ik hoop jullie ook niet.

Please take this music with you home,

Neem deze muziek mee naar huis,

and start gluing feathers to your arms

begin veren aan je armen te plakken,

and take off and fly,

op te stijgen en te vliegen,

and look at the world from a different perspective.

en kijk naar de wereld vanuit een ander perspectief.

And when you see mountains,

Als je bergen ziet,

remember mountains can be moved.

bedenk dan dat bergen te verzetten zijn.

(Applause)

(Applaus)

Thank you. Thank you.

Dankuwel. Dankuwel.

Thank you.

Dankuwel.

(Applause)

(Applaus)