Tim Brown: Tales of creativity and play

Vertaald door: WY Lam Nagekeken door: Dineke Tuinhof

This is a guy named Bob McKim.

Deze beste man heet Bob McKim.

He was a creativity researcher in the '60s and '70s,

Hij onderzocht creativiteit in de jaren zestig en zeventig

and also led the Stanford Design Program.

en leidde ook het Stanford Design Program.

And in fact, my friend and IDEO founder, David Kelley,

Mijn vriend en IDEO-oprichter, David Kelley,

who’s out there somewhere, studied under him at Stanford.

geen idee waar hij nu is, kreeg nog les van hem aan Stanford.

And he liked to do an exercise with his students

En hij deed altijd een oefening met zijn studenten

where he got them to take a piece of paper

waarbij ze een vel papier moesten nemen

and draw the person who sat next to them, their neighbor,

en degene naast hen moesten tekenen,

very quickly, just as quickly as they could.

zo snel als ze konden.

And in fact, we’re going to do that exercise right now.

En weet je wat, we gaan die oefening nu doen.

You all have a piece of cardboard and a piece of paper.

Jullie hebben allemaal een stuk karton en een vel papier.

It’s actually got a bunch of circles on it.

Er staan wat cirkels op.

I need you to turn that piece of paper over;

Als je het papiertje omdraait

you should find that it’s blank on the other side.

dan zie je dat de andere zijde blanco is.

And there should be a pencil.

En er ligt ook een potlood.

And I want you to pick somebody that’s seated next to you,

Kies iemand uit die naast je zit

and when I say, go, you’ve got 30 seconds to draw your neighbor, OK?

en op mijn teken hebben jullie 30 seconden om je buurman te tekenen.

So, everybody ready? OK. Off you go.

Klaar? Begin maar.

You’ve got 30 seconds, you’d better be fast.

Jullie hebben 30 seconden, ik zou maar snel zijn.

Come on: those masterpieces ...

Kom op met die meesterwerken.

OK? Stop. All right, now.

Oké? Stop. Goed.

(Laughter)

(Gelach)

Yes, lot’s of laughter. Yeah, exactly.

Veel gelach. Ja, precies.

Lots of laughter, quite a bit of embarrassment.

Veel gelach, aardig wat verlegenheid.

(Laughter)

(Gelach)

Am I hearing a few "sorry’s"? I think I’m hearing a few sorry’s.

Hoor ik daar ook sorry's? Volgens mij hoor ik een paar sorry's.

Yup, yup, I think I probably am.

Ja, waarschijnlijk wel.

And that’s exactly what happens every time,

En dit gebeurt nou elke keer,

every time you do this with adults.

elke keer als je dit met volwassenen doet.

McKim found this every time he did it with his students.

McKim ondervond dit elke keer als hij dit deed met zijn studenten.

He got exactly the same response: lots and lots of sorry’s.

Hij kreeg precies dezelfde reactie: heel veel sorry's.

(Laughter)

(Gelach)

And he would point this out as evidence

Volgens hem bewijst dit

that we fear the judgment of our peers,

dat we bang zijn voor het oordeel van anderen

and that we’re embarrassed about showing our ideas

en dat we ons gegeneerd voelen om onze ideeën te tonen

to people we think of as our peers, to those around us.

aan mensen die we als gelijken zien, mensen om ons heen.

And this fear is what causes us

En juist deze angst zorgt ervoor dat we

to be conservative in our thinking.

terughoudend zijn in ons denken.

So we might have a wild idea,

We kunnen dus een fantastisch idee hebben,

but we’re afraid to share it with anybody else.

maar we durven het niet met anderen te delen.

OK, so if you try the same exercise with kids,

Als je dezelfde oefening met kinderen doet,

they have no embarrassment at all.

dan schamen zij zich helemaal niet.

They just quite happily show their masterpiece

Ze laten hun meesterwerk maar al te graag zien

to whoever wants to look at it.

aan wie hem ook maar wil bekijken.

But as they learn to become adults,

Maar als ze volwassener worden,

they become much more sensitive to the opinions of others,

worden ze veel gevoeliger voor de meningen van anderen

and they lose that freedom and they do start to become embarrassed.

en verliezen ze die vrijheid en dan gaan ze zich wel generen.

And in studies of kids playing, it’s been shown

Uit onderzoeken met spelende kinderen blijkt,

time after time that kids who feel secure,

keer op keer, dat kinderen die zich zeker voelen,

who are in a kind of trusted environment --

die zich in een vertrouwde omgeving bevinden,

they’re the ones that feel most free to play.

dat zij degenen zijn die het meest vrij durven te spelen.

And if you’re starting a design firm, let’s say,

Als je bijvoorbeeld een ontwerpbedrijf opricht,

then you probably also want to create

dan wil je ook een plek creëren

a place where people have the same kind of security.

waar mensen diezelfde zekerheid hebben.

Where they have the same kind of security to take risks.

Waar ze dezelfde zekerheid hebben om risico's te nemen.

Maybe have the same kind of security to play.

Misschien dezelfde zekerheid hebben om te spelen.

Before founding IDEO, David said that what he wanted to do

Voor hij IDEO oprichtte, zei David dat hij

was to form a company where all the employees are my best friends.

een bedrijf wilde vormen waar alle werknemers je beste vrienden zijn.

Now, that wasn’t just self-indulgence.

Dat was niet alleen voor zijn eigen plezier.

He knew that friendship is a short cut to play.

Hij wist dat vriendschap aanmoedigt tot spelen.

And he knew that it gives us a sense of trust,

En hij wist dat het een gevoel van vertrouwen geeft

and it allows us then to take the kind of creative risks

en dat we daardoor de creatieve risico's durven te nemen

that we need to take as designers.

die we als ontwerpers moeten nemen.

And so, that decision to work with his friends --

En dat besluit om met zijn vrienden te werken --

now he has 550 of them -- was what got IDEO started.

nu heeft hij er 550 van -- gaf de eerste aanzet tot IDEO.

And our studios, like, I think, many creative workplaces today,

Onze studio's, zoals zoveel creatieve werkplekken tegenwoordig,

are designed to help people feel relaxed:

zijn ontworpen om mensen te helpen ontspannen.

familiar with their surroundings,

Vertrouwdheid met hun omgeving,

comfortable with the people that they’re working with.

op hun gemak bij de mensen met wie ze werken.

It takes more than decor, but I think we’ve all seen that

Er is meer voor nodig dan een decor, maar we hebben allemaal wel gezien

creative companies do often have symbols in the workplace

dat creatieve bedrijven op hun werkplek vaak symbolen hebben

that remind people to be playful,

die mensen eraan herinneren speels te zijn

and that it’s a permissive environment.

en dat ze zich in een tolerante omgeving begeven.

So, whether it’s this microbus meeting room

Of het nu deze minibus-vergaderkamer is,

that we have in one our buildings at IDEO;

die in een van onze IDEO-gebouwen staat,

or at Pixar, where the animators work in wooden huts and decorated caves;

of bij Pixar, waar de animatoren werken in houten hutten en versierde grotten.

or at the Googleplex, where

Of bij het Googleplex,

it’s famous for its [beach] volleyball courts,

dat beroemd is om de strandvolleybalbanen

and even this massive dinosaur skeleton with pink flamingos on it.

en dit enorme dinosaurusskelet met de roze flamingo's erop.

Don’t know the reason for the pink flamingos,

Ik snap de roze flamingo's niet,

but anyway, they’re there in the garden.

maar hoe dan ook, hij staat daar in de tuin.

Or even in the Swiss office of Google,

Of in het Zwitserse kantoor van Google,

which perhaps has the most wacky ideas of all.

dat misschien de gekste ideeën van allemaal heeft.

And my theory is, that’s so the Swiss can prove

Mijn theorie is dat de Zwitsers willen bewijzen

to their Californian colleagues that they’re not boring.

aan hun collega's uit Californië dat ze niet saai zijn.

So they have the slide, and they even have a fireman’s pole.

Daarom hebben ze de glijbaan en zelfs een brandweerpaal.

Don’t know what they do with that, but they have one.

Ik weet niet wat ze ermee doen, maar ze hebben er één.

So all of these places have these symbols.

Al deze plekken hebben dus deze symbolen.

Now, our big symbol at IDEO is actually

Ons grote symbool bij IDEO is in feite

not so much the place, it’s a thing.

niet zozeer een plek, als wel een ding.

And it’s actually something that we invented a few years ago,

Het is iets wat we een paar jaar geleden hebben uitgevonden,

or created a few years ago.

of hebben gecreëerd.

It’s a toy; it’s called a "finger blaster."

Het is een speeltje. Het heet de 'finger blaster.'

And I forgot to bring one up with me.

Ik ben hem vergeten mee te nemen.

So if somebody can reach under the chair that’s next to them,

Als iemand onder de stoel naast hen kan reiken,

you’ll find something taped underneath it.

er zit iets aan de onderkant vastgeplakt.

That’s great. If you could pass it up. Thanks, David, I appreciate it.

Goed zo. Kun je dat naar voren brengen? Dank je wel, David.

So this is a finger blaster, and you will find that every one of you

Dit is dus een finger blaster en iedereen

has got one taped under your chair.

heeft er één onder zijn stoel.

And I’m going to run a little experiment. Another little experiment.

Ik ga een experimentje doen. Nog een experimentje.

But before we start, I need just to put these on.

Maar voor we beginnen moet ik deze opdoen.

Thank you. All right.

Goed.

Now, what I’m going to do is, I’m going to see how --

Ik ga kijken hoe --

I can’t see out of these, OK.

ik kan hier niets doorheen zien, maar goed.

I’m going to see how many of you at the back of the room

Ik ga kijken hoeveel van de mensen achterin de zaal

can actually get those things onto the stage.

deze dingen op het podium kunnen krijgen.

So the way they work is, you know,

Ze werken als volgt.

you just put your finger in the thing,

Je doet je vinger in het dingetje,

pull them back, and off you go.

trekt hem naar achteren en daar gaat ie.

So, don’t look backwards. That’s my only recommendation here.

Niet achterom kijken. Dat is mijn enige advies.

I want to see how many of you can get these things on the stage.

Ik wil dus zien hoeveel van jullie deze dingen op het podium kunnen krijgen.

So come on! There we go, there we go. Thank you. Thank you. Oh.

Kom maar op! Kom maar, kom maar. Dank jullie wel. Dank jullie wel.

I have another idea. I wanted to -- there we go.

Ik heb nog een idee. Ik wil even -- kijk eens aan.

(Laughter)

(Gelach)

There we go.

Kijk eens aan.

(Laughter)

(Gelach)

Thank you, thank you, thank you.

Dank jullie wel, dank jullie wel.

Not bad, not bad. No serious injuries so far.

Niet slecht, niet slecht. Geen ernstige verwondingen tot nu toe.

(Laughter)

(Gelach)

Well, they’re still coming in from the back there;

Ze blijven maar komen van daar achterin,

they’re still coming in.

ze blijven maar komen.

Some of you haven’t fired them yet.

Sommigen van jullie hebben hem nog niet afgevuurd.

Can you not figure out how to do it, or something?

Krijgen jullie hem niet afgevuurd ofzo?

It’s not that hard. Most of your kids figure out how to do this

Zo moeilijk is het niet. De meeste kinderen weten hoe hij werkt

in the first 10 seconds, when they pick it up.

binnen 10 seconden, zodra ze hem oppakken.

All right. This is pretty good; this is pretty good.

Dit is best goed, dit is best goed.

Okay, all right. Let’s -- I suppose we'd better...

Oké, goed. Laten we -- ik denk dat we beter...

I'd better clear these up out of the way;

Ik kan dit maar beter uit de weg ruimen,

otherwise, I’m going to trip over them.

anders val ik er straks over.

All right. So the rest of you can save them

De rest kan hem bewaren

for when I say something particularly boring,

voor als ik iets bijzonder saais zeg

and then you can fire at me.

en hem dan op me afvuren.

(Laughter)

(Gelach)

All right. I think I’m going to take these off now,

Ik doe deze af,

because I can’t see a damn thing when I’ve -- all right, OK.

want ik zie helemaal niets als ik ze -- goed, oké.

So, ah, that was fun.

Zo, dat was leuk.

(Laughter)

(Gelach)

All right, good.

Goed, mooi.

(Applause)

(Applaus)

So, OK, so why?

Dus, waarom?

So we have the finger blasters. Other people have dinosaurs, you know.

Wij hebben dus de finger blasters, anderen hebben dinosaurussen.

Why do we have them? Well, as I said,

Waarom hebben we ze? Nou, zoals ik zei,

we have them because we think maybe playfulness is important.

we hebben ze omdat we speelsheid belangrijk vinden.

But why is it important?

Maar waarom is die belangrijk?

We use it in a pretty pragmatic way, to be honest.

Eerlijk gezegd maken we er heel pragmatisch gebruik van.

We think playfulness helps us get to better creative solutions.

Wij denken dat speelsheid ons helpt betere creatieve oplossingen te vinden.

Helps us do our jobs better,

Ons helpt ons werk beter uit te voeren

and helps us feel better when we do them.

en ons daar beter bij te voelen.

Now, an adult encountering a new situation --

Een volwassene die een nieuwe situatie tegenkomt --

when we encounter a new situation we have a tendency

als we een nieuwe situatie tegenkomen, hebben we de neiging

to want to categorize it just as quickly as we can, you know.

om hem zo snel mogelijk te categoriseren.

And there’s a reason for that: we want to settle on an answer.

Daar is een reden voor. We willen een antwoord hebben.

Life’s complicated; we want to figure out

Het leven is ingewikkeld. We willen er snel achter komen

what’s going on around us very quickly.

wat er om ons heen gebeurt.

I suspect, actually, that the evolutionary biologists

Ik denk zelfs dat evolutiebiologen

probably have lots of reasons [for] why we want

waarschijnlijk een heleboel redenen hebben voor

to categorize new things very, very quickly.

waarom we nieuwe dingen heel snel willen categoriseren.

One of them might be, you know,

Een reden zou kunnen zijn:

when we see this funny stripy thing:

als we zo'n gestreept ding zien,

is that a tiger just about to jump out and kill us?

is dat dan een tijger die ons wil bespringen en doden?

Or is it just some weird shadows on the tree?

Of is het gewoon een vreemde schaduw op de boom?

We need to figure that out pretty fast.

We moeten daar snel achter komen.

Well, at least, we did once.

Vroeger althans.

Most of us don’t need to anymore, I suppose.

De meesten van ons hoeven dat niet meer, neem ik aan.

This is some aluminum foil, right? You use it in the kitchen.

Dit is aluminiumfolie, nietwaar? Dat gebruik je in de keuken.

That’s what it is, isn’t it? Of course it is, of course it is.

Dat is het, toch? Natuurlijk, natuurlijk is dat het.

Well, not necessarily.

Nou, niet per se.

(Laughter)

(Gelach)

Kids are more engaged with open possibilities.

Kinderen zijn meer bezig met open mogelijkheden.

Now, they’ll certainly -- when they come across something new,

Ze zullen zeker -- als ze iets nieuws zien,

they’ll certainly ask, "What is it?"

zullen ze zich zeker afvragen 'Wat is het?'

Of course they will. But they’ll also ask, "What can I do with it?"

Natuurlijk doen ze dat. Maar ze vragen zich ook af 'Wat kan ik ermee doen?'

And you know, the more creative of them

De meer creatieve van hen

might get to a really interesting example.

zouden een heel interessant voorbeeld kunnen vinden.

And this openness is the beginning of exploratory play.

En deze openheid is het begin van het verkennend spelen.

Any parents of young kids in the audience? There must be some.

Zitten er ouders van kleine kinderen in het publiek? Vast wel een paar.

Yeah, thought so. So we’ve all seen it, haven’t we?

Ja, dacht ik al. Dus we hebben het allemaal wel eens meegemaakt, nietwaar?

We’ve all told stories about how, on Christmas morning,

We hebben allemaal wel eens verteld hoe, op kerstochtend,

our kids end up playing with the boxes

onze kinderen meer met de dozen gaan spelen

far more than they play with the toys that are inside them.

dan met het speelgoed dat erin zit.

And you know, from an exploration perspective,

En vanuit een verkenningsperspectief

this behavior makes complete sense.

is dit gedrag volkomen begrijpelijk.

Because you can do a lot more with boxes than you can do with a toy.

Want je kunt veel meer doen met dozen dan met een stuk speelgoed.

Even one like, say, Tickle Me Elmo --

Zelfs meer dan, laten we zeggen, Kietel Elmo,

which, despite its ingenuity, really only does one thing,

die, ondanks zijn vernuft, eigenlijk maar één ding doet,

whereas boxes offer an infinite number of choices.

terwijl dozen een oneindigheid aan keuzes opleveren.

So again, this is another one of those playful activities

Nogmaals, dit is ook weer een van die speelse activiteiten die we,

that, as we get older, we tend to forget and we have to relearn.

naarmate we ouder worden, nog weleens willen vergeten en weer moeten leren.

So another one of Bob McKim’s favorite exercises

Een andere van Bob McKims favoriete oefeningen

is called the "30 Circles Test."

heet de '30 Cirkelstest.'

So we’re back to work. You guys are going to get back to work again.

We gaan weer aan de slag. Jullie moeten weer aan de slag.

Turn that piece of paper that you did the sketch on

Draai het papiertje waar jullie op hebben getekend om

back over, and you’ll find those 30 circles printed on the piece of paper.

en daar vind je dan die 30 cirkels.

So it should look like this. You should be looking at something like this.

Het moet er als volgt uitzien. Jullie zouden dit moeten zien.

So what I’m going to do is, I’m going to give you minute,

Wat ik ga doen is jullie een minuut geven

and I want you to adapt as many of those circles as you can

en ik wil dat jullie zoveel mogelijk van die cirkels veranderen

into objects of some form.

in voorwerpen van een bepaalde vorm.

So for example, you could turn one into a football,

Bijvoorbeeld, je zou er een kunnen veranderen in een voetbal,

or another one into a sun. All I’m interested in is quantity.

of een andere in een zon. Ik ben alleen geïnteresseerd in kwantiteit.

I want you to do as many of them as you can,

Ik wil dat jullie zoveel maken als jullie kunnen

in the minute that I’m just about to give you.

in de minuut die ik jullie ga geven.

So, everybody ready? OK? Off you go.

Iedereen klaar? Oké? Begin maar.

Okay. Put down your pencils, as they say.

Oké. Potlood neer, zoals ze dat zeggen.

So, who got more than five circles figured out?

Wie heeft meer dan vijf cirkels kunnen doen?

Hopefully everybody? More than 10?

Iedereen, hoop ik. Meer dan 10?

Keep your hands up if you did 10.

Hou jullie handen omhoog als jullie dat hebben. 10.

15? 20? Anybody get all 30?

15? 20? Heeft iemand alle 30?

No? Oh! Somebody did. Fantastic.

Nee? O, toch wel iemand. Fantastisch.

Did anybody to a variation on a theme? Like a smiley face?

Heeft iemand varianten op een thema gedaan? Zoals een smiley?

Happy face? Sad face? Sleepy face? Anybody do that?

Blij gezichtje? Droef gezichtje? Slapend gezichtje? Heeft iemand dat gedaan?

Anybody use my examples? The sun and the football?

Heeft iemand mijn voorbeelden gebruikt? De zon en de voetbal?

Great. Cool. So I was really interested in quantity.

Goed. Mooi. Ik was dus meer geïnteresseerd in kwantiteit.

I wasn’t actually very interested in whether they were all different.

Het interesseerde me niet eens of ze allemaal anders waren.

I just wanted you to fill in as many circles as possible.

Ik wilde jullie gewoon zoveel mogelijk cirkels laten invullen.

And one of the things we tend to do as adults, again, is we edit things.

Een van de dingen die we als volwassenen neigen te doen, is dingen bewerken.

We stop ourselves from doing things.

We weerhouden onszelf ervan dingen te doen.

We self-edit as we’re having ideas.

We bewerken onszelf wanneer we nieuwe ideeën hebben.

And in some cases, our desire to be original is actually a form of editing.

In sommige gevallen is onze wens om origineel te zijn een vorm van bewerken.

And that actually isn’t necessarily really playful.

En dat is niet per definitie heel speels.

So that ability just to go for it and explore lots of things,

Dat vermogen om er gewoon voor te gaan en veel dingen te verkennen,

even if they don’t seem that different from each other,

zelfs als ze niet heel veel van elkaar lijken te verschillen,

is actually something that kids do well, and it is a form of play.

is dus eigenlijk iets wat kinderen goed kunnen. Het is een vorm van spelen.

So now, Bob McKim did another

Bob McKim heeft een andere hele --

version of this test

een andere versie van deze test gedaan

in a rather famous experiment that was done in the 1960s.

in een bekend experiment dat was uitgevoerd in de jaren zestig.

Anybody know what this is? It’s the peyote cactus.

Weet iemand wat dit is? Het is een peyote cactus.

It’s the plant from which you can create mescaline,

Het is een plant waar je mescaline uit kan halen,

one of the psychedelic drugs.

een psychedelische drug.

For those of you around in the '60s, you probably know it well.

Degenen die de jaren zestig hebben meegemaakt kennen het wel.

McKim published a paper in 1966, describing an experiment

McKim publiceerde een paper in 1966 waarin hij het experiment beschreef

that he and his colleagues conducted

dat hij en zijn collega's uitvoerden

to test the effects of psychedelic drugs on creativity.

om de effecten van psychedelische drugs op creativiteit te testen.

So he picked 27 professionals -- they were

Hij koos 27 deskundigen uit. Het ging om

engineers, physicists, mathematicians, architects,

ingenieurs, natuurkundigen, wiskundigen, architecten,

furniture designers even, artists --

zelfs meubelontwerpers, kunstenaars.

and he asked them to come along one evening,

Hij vroeg ze een avond langs te komen

and to bring a problem with them that they were working on.

met een probleem waar ze aan werkten.

He gave each of them some mescaline,

Hij gaf elk van hen wat mescaline

and had them listen to some nice, relaxing music for a while.

en liet ze een tijdje luisteren naar wat mooie, rustige muziek.

And then he did what’s called the Purdue Creativity Test.

Daarna deed hij de zogenaamde Purdue Creativiteitstest.

You might know it as, "How many uses can you find for a paper clip?"

Misschien beter bekend als 'hoeveel toepassingen kun je vinden voor een paperclip?'

It’s basically the same thing as the 30 circles thing that I just had you do.

Het komt op hetzelfde neer als de 30 cirkels die jullie net hebben gedaan.

Now, actually, he gave the test before the drugs

Hij nam de test af voor de drugs

and after the drugs, to see

en na de drugs om te zien hoe --

what the difference was in people’s

wat het verschil is tussen de vaardigheid

facility and speed with coming up with ideas.

en snelheid van mensen om op ideeën te komen.

And then he asked them to go away

Daarna vroeg hij ze te gaan

and work on those problems that they’d brought.

en te werken aan de problemen die ze hadden gebracht.

And they’d come up with a bunch of

En ze kwamen met een aantal

interesting solutions -- and actually, quite

interessante oplossingen en in feite tamelijk

valid solutions -- to the things that they’d been working on.

steekhoudende oplossingen voor de dingen waar ze aan werkten.

And so, some of the things that they figured out,

Zo waren sommige dingen die zij hadden uitgevogeld,

some of these individuals figured out;

hadden sommigen van deze individuen uitgevogeld.

in one case, a new commercial building and designs for houses

In een geval werden een nieuw commercieel gebouw en ontwerp voor huizen

that were accepted by clients;

door cliënten geaccepteerd.

a design of a solar space probe experiment;

Een ontwerp voor een solaire ruimtesonde-experiment.

a redesign of the linear electron accelerator;

Een herontwerp van een elektronenversneller,

an engineering improvement to a magnetic tape recorder --

een technische verbetering van een magnetische bandrecorder.

you can tell this is a while ago;

Dit is duidelijk van een tijd terug.

the completion of a line of furniture;

De afwerking van een meubelcollectie

and even a new conceptual model of the photon.

en zelfs een nieuw conceptmodel van het foton.

So it was a pretty successful evening.

Het was dus een best succesvolle avond.

In fact, maybe this experiment was the reason that Silicon Valley

Misschien was dit experiment wel de reden dat Silicon Valley

got off to its great start with innovation.

zo goed van start ging met innovatie.

We don’t know, but it may be.

We weten het niet, maar het kan.

We need to ask some of the CEOs

We moeten eens aan de directeuren vragen

whether they were involved in this mescaline experiment.

of ze betrokken waren bij dit mescaline-experiment.

But really, it wasn’t the drugs that were important;

Maar het waren niet de drugs die belangrijk waren.

it was this idea that what the drugs did

Het was het idee dat wat de drugs deden,

would help shock people out of their normal way of thinking,

zou helpen om mensen uit hun normale denkwijzen te rukken

and getting them to forget the adult behaviors

en de volwassen gedragingen te doen vergeten

that were getting in the way of their ideas.

die in de weg stonden van hun ideeën.

But it’s hard to break our habits, our adult habits.

Maar het is lastig om onze volwassen gewoontes af te leren.

At IDEO we have brainstorming rules written on the walls.

Bij IDEO hebben we brainstormregels op de muren staan.

Edicts like, "Defer judgment," or "Go for quantity."

Edicten als 'Stel een oordeel uit,' of 'Het gaat om kwantiteit.'

And somehow that seems wrong.

Op de een of andere manier voelt dat verkeerd.

I mean, can you have rules about creativity?

Kun je regels hebben voor creativiteit?

Well, it sort of turns out that we need rules

Het blijkt min of meer dat we regels nodig hebben

to help us break the old rules and norms

om te helpen met de oude regels en normen te breken

that otherwise we might bring to the creative process.

die we anders misschien zouden meenemen in het creatieve proces.

And we’ve certainly learnt that over time,

En we hebben geleerd dat, na verloop van tijd,

you get much better brainstorming,

het brainstormen veel beter gaat

much more creative outcomes when everybody does play by the rules.

en veel meer creatieve resultaten krijgt wanneer iedereen de regels volgt.

Now, of course, many designers, many individual designers,

Natuurlijk zullen veel individuele ontwerpers

achieve this is in a much more organic way.

dit bereiken op een veel natuurlijkere manier.

I think the Eameses are wonderful examples of experimentation.

Ik vind Charles en Ray Eames geweldige voorbeelden van experimenteren.

And they experimented with plywood for many years

Zij experimenteerden jarenlang met triplex

without necessarily having one single goal in mind.

zonder echt een enkel doel voor ogen te hebben.

They were exploring following what was interesting to them.

Ze bestudeerden wat ze interessant vonden.

They went from designing splints for wounded soldiers

Ze begonnen met het ontwerpen van spalken voor gewonde soldaten

coming out of World War II and the Korean War, I think,

uit de Tweede Wereldoorlog en de Koreaoorlog, geloof ik.

and from this experiment they moved on to chairs.

En van dit experiment gingen ze over op stoelen.

Through constant experimentation with materials,

En door constant met materialen te experimenteren,

they developed a wide range of iconic solutions

ontwikkelden ze een breed scala aan iconische oplossingen

that we know today, eventually resulting in,

die we vandaag kennen, en uiteindelijk resulteerde dat

of course, the legendary lounge chair.

natuurlijk in de legendarische fauteuil.

Now, if the Eameses had stopped with that first great solution,

Als het echtpaar was gestopt bij die eerste grootse oplossing,

then we wouldn’t be the beneficiaries of so many

dan zouden we vandaag de dag niet kunnen genieten

wonderful designs today.

van zoveel prachtige ontwerpen.

And of course, they used experimentation in all aspects of their work,

Natuurlijk experimenteerden ze in alle facetten van hun werk.

from films to buildings, from games to graphics.

Van films tot gebouwen, van spelletjes tot graphics.

So, they’re great examples, I think, of exploration

Ze zijn dus geweldige voorbeelden van verkennen van

and experimentation in design.

en experimenteren met ontwerp.

Now, while the Eameses were exploring those possibilities,

Terwijl zij deze mogelijkheden verkenden,

they were also exploring physical objects.

verkenden ze ook fysieke voorwerpen.

And they were doing that through building prototypes.

Dat deden ze door prototypes te maken.

And building is the next of the behaviors that I thought I’d talk about.

En bouwen is het volgende gedrag waar ik het over wilde hebben.

So the average Western first-grader

De gemiddelde Westerse eersteklasser

spends as much as 50 percent of their play time

brengt wel 50 procent van zijn speeltijd door

taking part in what’s called "construction play."

met het deelnemen aan zogenaamde 'constructiespelen.'

Construction play -- it’s playful, obviously,

Constructiespel -- het is duidelijk speels,

but also a powerful way to learn.

maar ook een effectieve manier van leren.

When play is about building a tower out of blocks,

Als het spelen bestaat uit een toren bouwen met blokken,

the kid begins to learn a lot about towers.

leert het kind veel over torens.

And as they repeatedly knock it down and start again,

Terwijl ze ze herhaaldelijk omver gooien en opnieuw beginnen,

learning is happening as a sort of by-product of play.

wordt leren een soort bijproduct van spelen.

It’s classically learning by doing.

Het is een klassiek geval van 'learning by doing,' leren door te doen.

Now, David Kelley calls this behavior,

David Kelley noemt dit gedrag,

when it’s carried out by designers, "thinking with your hands."

als het door ontwerpers wordt uitgevoerd, 'denken met je handen.'

And it typically involves making multiple,

En het bestaat typisch uit het zeer snel maken

low-resolution prototypes very quickly,

van meerdere, simpele prototypes.

often by bringing lots of found elements together

Vaak door veel gevonden elementen samen te brengen

in order to get to a solution.

om tot een oplossing te komen.

On one of his earliest projects, the team was kind of stuck,

In een van zijn vroegste projecten zat het team min of meer vast

and they came up with a mechanism by hacking together

en ze kwamen met een mechanisme door

a prototype made from a roll-on deodorant.

een prototype in elkaar te zetten met een deoroller.

Now, that became the first commercial computer mouse

Dat werd de eerste commerciële computermuis

for the Apple Lisa and the Macintosh.

voor de Apple Lisa en de Macintosh.

So, they learned their way to that by building prototypes.

Ze keerden zogezegd hun weg daarnaartoe door prototypes te bouwen.

Another example is a group of designers

En ander voorbeeld is een groep ontwerpers

who were working on a surgical instrument with some surgeons.

die met een paar chirurgen aan een chirurgisch instrument werkte.

They were meeting with them; they were talking to the surgeons

Ze kwamen bijeen, ze bespraken met de chirurgen

about what it was they needed with this device.

over wat ze precies nodig hadden van dit apparaat.

And one of the designers ran out of the room

En een van de ontwerpers rende de kamer uit

and grabbed a white board marker and a film canister --

en pakte een whiteboardmarker en een filmdoosje --

which is now becoming a very precious prototyping medium --

wat nu een zeer kostbaar prototypemiddel aan het worden is --

and a clothespin. He taped them all together,

en een wasknijper. Hij plakte het allemaal aan elkaar,

ran back into the room and said, "You mean, something like this?"

rende terug de kamer in en vroeg 'Bedoel je zoiets?'

And the surgeons grabbed hold of it and said,

En de chirurgen pakten het vast en zeiden

well, I want to hold it like this, or like that.

'Nou, ik wil het zo vasthouden, of zo.'

And all of a sudden a productive conversation

En plotseling ontstond er een productief gesprek

was happening about design around a tangible object.

over ontwerp rond een tastbaar voorwerp.

And in the end it turned into a real device.

Uiteindelijk werd het een echt instrument.

And so this behavior is all about quickly getting something

Dit gedrag gaat er om snel iets concreets te verkrijgen

into the real world, and having your thinking advanced as a result.

en daarmee het denken te bevorderen.

At IDEO there’s a kind of a back-to-preschool feel

Bij IDEO geeft de omgeving soms een gevoel

sometimes about the environment.

alsof je weer naar de peuterschool gaat.

The prototyping carts, filled with colored paper

De prototypekarren zijn gevuld met gekleurd papier

and Play-Doh and glue sticks and stuff --

en klei en Prittstiften en dergelijke.

I mean, they do have a bit of a kindergarten feel to them.

Ik bedoel, ze geven wel een soort peuterschoolgevoel.

But the important idea is that everything’s at hand, everything’s around.

Maar het belangrijke idee daarbij is dat je alles bij de hand hebt.

So when designers are working on ideas,

Dus als ontwerpers aan ideeën werken,

they can start building stuff whenever they want.

kunnen ze dingen bouwen wanneer ze maar willen.

They don’t necessarily even have to go

Ze daarvoor hoeven niet eens naar

into some kind of formal workshop to do it.

een formele werkplaats te gaan.

And we think that’s pretty important.

En wij vinden dat vrij belangrijk.

And then the sad thing is, although preschools

Het trieste is dat, hoewel peuterscholen

are full of this kind of stuff, as kids go through the school system

volstaan met dit soort dingen, ze gedurende het schoolsysteem

it all gets taken away.

allemaal worden weggehaald.

They lose this stuff that facilitates

Ze verliezen deze middelen die deze speelse

this sort of playful and building mode of thinking.

en construerende manier van denken stimuleren.

And of course, by the time you get to the average workplace,

En natuurlijk, tegen de tijd dat je bij de gemiddelde werkplek komt,

maybe the best construction tool we have

zijn de beste bouwgereedschappen

might be the Post-it notes. It’s pretty barren.

misschien wel de gele plakkertjes. Dat is nogal karig.

But by giving project teams and the clients

Maar als je projectgroepen en hun cliënten

who they’re working with permission to think with their hands,

toestemming geeft om met hun handen te denken,

quite complex ideas can spring into life

dan kunnen complexe ideeën tot leven komen

and go right through to execution much more easily.

en is het veel makkelijker om direct verder te gaan met de uitvoering.

This is a nurse using a very simple -- as you can see -- plasticine prototype,

Dit is een verpleegster die een heel simpel prototype van boetseerklei gebruikt

explaining what she wants out of a portable information system

om aan een team van technologen en ontwerpers,

to a team of technologists and designers

die met haar in het ziekenhuis werken, uit te leggen

that are working with her in a hospital.

wat ze verlangt van een draagbaar informatiesysteem.

And just having this very simple prototype

En met dit hele simpele prototype alleen

allows her to talk about what she wants in a much more powerful way.

kan ze op een veel effectievere manier vertellen wat ze wil.

And of course, by building quick prototypes,

Door snelle prototypes te maken,

we can get out and test our ideas with consumers

kunnen we onze ideeën veel eerder testen

and users much more quickly

bij de consument en gebruiker

than if we’re trying to describe them through words.

dan wanneer we ze met woorden proberen te omschrijven.

But what about designing something that isn’t physical?

Maar hoe zit het met het ontwerpen van niet-fysieke zaken?

Something like a service or an experience?

Zaken als diensten of ervaringen?

Something that exists as a series of interactions over time?

Zaken die bestaan uit een reeks interacties gedurende een periode?

Instead of building play, this can be approached with role-play.

In plaats van als constructiespel, kan dit worden gezien als rollenspel.

So, if you’re designing an interaction between two people --

Als je een interactie tussen twee mensen ontwerpt,

such as, I don’t know -- ordering food at a fast food joint

zoals het bestellen van eten bij een fastfoodrestaurant

or something, you need to be able to imagine

of zoiets, dan moet je je kunnen voorstellen

how that experience might feel over a period of time.

hoe die ervaring na verloop van tijd kan aanvoelen.

And I think the best way to achieve that,

En misschien de beste manier om dat te doen

and get a feeling for any flaws in your design, is to act it out.

en eventuele ontwerpfouten aan te voelen, is door na te spelen.

So we do quite a lot of work at IDEO

We proberen bij IDEO dan ook vaak

trying to convince our clients of this.

onze cliënten hiervan te overtuigen.

They can be a little skeptical; I’ll come back to that.

Ze kunnen soms sceptisch zijn. Daar kom ik later wel op terug.

But a place, I think, where the effort is really worthwhile

Maar een plek waar het echt de moeite waard is,

is where people are wrestling with quite serious problems --

is daar waar mensen worstelen met vrij ernstige problemen.

things like education or security or finance or health.

Zaken als onderwijs, veiligheid, financiën of gezondheid.

And this is another example in a healthcare environment

Dit is nog een voorbeeld uit de gezondheidszorg

of some doctors and some nurses and designers

van een aantal dokters, verpleegkundigen en ontwerpers

acting out a service scenario around patient care.

die een servicescenario rond de patiëntenzorg naspelen.

But you know, many adults

Maar veel volwassenen hebben niet veel zin

are pretty reluctant to engage with role-play.

om mee te doen aan een rollenspel.

Some of it’s embarrassment and some of it is because

Dat is deels uit verlegenheid en deels omdat ze niet geloven

they just don’t believe that what emerges is necessarily valid.

dat wat eruit naar voren komt, ook werkelijk gegrond is.

They dismiss an interesting interaction by saying,

Ze doen een interessante interactie af als

you know, "That’s just happening because they’re acting it out."

iets wat is gebeurd omdat het nagespeeld is.

Research into kids' behavior actually suggests

Onderzoek naar het gedrag van kinderen wijst echter uit

that it’s worth taking role-playing seriously.

dat het loont om rollenspellen serieus te nemen.

Because when children play a role,

Want als kinderen een rol spelen,

they actually follow social scripts quite closely

blijven ze vrij dicht bij sociale draaiboeken

that they’ve learnt from us as adults.

die ze hebben geleerd van ons volwassenen.

If one kid plays "store," and another one’s playing "house,"

Als het ene kind winkeltje speelt en het andere huisje,

then the whole kind of play falls down.

dan klopt het hele toneelstukje niet meer.

So they get used to quite quickly

Ze leren dus erg snel

to understanding the rules for social interactions,

de regels voor sociale interacties te begrijpen

and are actually quite quick to point out when they’re broken.

en weten zelfs vrij snel wanneer die regels gebroken worden.

So when, as adults, we role-play,

Dus wanneer we als volwassenen een rol spelen,

then we have a huge set of these scripts already internalized.

kennen we al een behoorlijk aantal van deze draaiboeken.

We’ve gone through lots of experiences in life,

We hebben in ons leven veel ervaring opgedaan.

and they provide a strong intuition

En ze zorgen voor een sterke intuïtie

as to whether an interaction is going to work.

die weet of een interactie zal werken.

So we’re very good, when acting out a solution,

Wanneer we een oplossing naspelen,

at spotting whether something lacks authenticity.

weten we dus erg goed of iets authenticiteit mist.

So role-play is actually, I think,

Het rollenspel is eigenlijk erg waardevol

quite valuable when it comes to thinking about experiences.

wanneer je over ervaringen nadenkt.

Another way for us, as designers, to explore role-play

Een andere manier waarop wij, ontwerpers, het rollenspel verkennen,

is to put ourselves through an experience which we’re designing for,

is door een ervaring waarvoor we ontwerpen, zelf te beleven

and project ourselves into an experience.

en in feite onszelf in een ervaring verplaatsen.

So here are some designers who are trying to understand

Hier proberen een paar ontwerpers te begrijpen

what it might feel like to sleep in a

hoe het zou voelen om te slapen

confined space on an airplane.

in een besloten ruimte op een vliegtuig.

And so they grabbed some very simple materials, you can see,

Ze gebruiken hele simpele materialen, zoals je kunt zien.

and did this role-play, this kind of very crude role-play,

Dan voeren ze dit soort hele eenvoudige rollenspellen uit

just to get a sense of what it would be like for passengers

om een idee te krijgen van hoe passagiers zich zouden voelen

if they were stuck in quite small places on airplanes.

als ze in hele krappe ruimtes op vliegtuigen zitten.

This is one of our designers, Kristian Simsarian,

Dit is een van onze ontwerpers, Kristian Simsarian,

and he’s putting himself through the experience of being an ER patient.

en hij ervaart hoe het is om een patiënt te zijn op de eerstehulp.

Now, this is a real hospital, in a real emergency room.

Dit is een echt ziekenhuis, op een echte eerstehulpafdeling.

One of the reasons he chose to take

Een van de redenen dat hij

this rather large video camera with him was

deze nogal lompe videocamera meenam,

because he didn’t want the doctors and nurses thinking

was dat hij niet wou dat de dokters en verplegers zouden denken

he was actually sick, and sticking something into him

dat hij echt ziek was en dingen in hem zouden steken

that he was going to regret later.

waar hij later spijt van zou krijgen.

So anyhow, he went there with his video camera,

Hoe dan ook, hij ging erheen met zijn camera

and it’s kind of interesting to see what he brought back.

en het is interessant om te zien waar hij mee terugkwam.

Because when we looked at the video when he got back,

Toen we namelijk het filmpje terugkeken,

we saw 20 minutes of this.

zagen we 20 minuten lang dit.

(Laughter)

(Gelach)

And also, the amazing thing about this video --

En het leuke aan dit filmpje is,

as soon as you see it you immediately

zodra je het ziet, leef je jezelf onmiddellijk in

project yourself into that experience.

in die ervaring.

And you know what it feels like: all of that uncertainty

En je weet hoe het voelt -- die onzekerheid

while you’re left out in the hallway

terwijl je daar in de gang wordt gelaten,

while the docs are dealing with some more urgent case

terwijl de dokters zich bekommeren om een dringender geval

in one of the emergency rooms, wondering what the heck’s going on.

in een van de eerstehulpkamers, en jij je afvraagt wat er aan de hand is.

And so this notion of using role-play --

Dit idee van het rollenspel,

or in this case, living through the experience

of in dit geval, het meemaken van die ervaring,

as a way of creating empathy --

als een manier om medeleven te creëren,

particularly when you use video, is really powerful.

zeker als je een videocamera gebruikt, is erg sterk.

Or another one of our designers, Altay Sendil:

Of neem een van onze andere ontwerpers, Altay Sendil,

he’s here having his chest waxed, not because he’s very vain,

die hier zijn borst laat waxen, niet omdat hij ijdel is,

although actually he is -- no, I’m kidding --

hoewel hij dat wel degelijk is. Nee, grapje.

but in order to empathize with the pain that chronic care patients

Maar om zich de pijn voor te kunnen stellen die chronische patiënten

go through when they’re having dressings removed.

ondergaan wanneer ze hun verband laten verwijderen.

And so sometimes these analogous experiences,

Zo kunnen deze analoge ervaringen,

analogous role-play, can also be quite valuable.

kan dit soort analoge rollenspel, soms ook erg waardevol zijn.

So when a kid dresses up as a firefighter, you know,

Als een kind zich verkleedt als brandweerman,

he’s beginning to try on that identity.

probeert hij die identiteit uit.

He wants to know what it feels like to be a firefighter.

Hij wil weten hoe het voelt om een brandweerman te zijn.

We’re doing the same thing as designers.

Wij doen als ontwerpers hetzelfde.

We’re trying on these experiences.

Wij proberen deze ervaringen uit.

And so the idea of role-play is both as an empathy tool,

Het rollenspel dient dus als inlevingsmiddel

as well as a tool for prototyping experiences.

en als middel voor prototype-ervaringen.

And you know, we kind of admire people who do this at IDEO anyway.

Wij bewonderen de mensen die dit doen bij IDEO.

Not just because they lead to insights about the experience,

Niet alleen omdat het leidt tot inzichten in de ervaring,

but also because of their willingness to explore

maar ook vanwege hun bereidheid om te verkennen

and their ability to unselfconsciously

en hun vermogen om, op een ongedwongen manier,

surrender themselves to the experience.

zich over te geven aan de ervaring.

In short, we admire their willingness to play.

Kortom, we bewonderen hun bereidheid om te spelen.

Playful exploration, playful building and role-play:

Speelse verkenning, speels construeren en het rollenspel.

those are some of the ways that designers use play in their work.

Dat zijn enkele manieren waarop ontwerpers spel gebruiken in hun werk.

And so far, I admit, this might feel

Ik moet toegeven dat het tot nu toe lijkt

like it’s a message just to go out and play like a kid.

op een aanmoediging om te gaan spelen als kinderen.

And to certain extent it is, but I want to stress a couple of points.

Dat is het ook in zekere mate, maar ik wil een aantal dingen benadrukken.

The first thing to remember is that play is not anarchy.

Ten eerste moet je onthouden dat spelen niet anarchie betekent.

Play has rules, especially when it’s group play.

Spelen heeft zijn regels, zeker in een groep.

When kids play tea party, or they play cops and robbers,

Wanneer kinderen theekransje spelen, of politieagentje,

they’re following a script that they’ve agreed to.

dan volgen ze een draaiboek dat ze zijn overeengekomen.

And it’s this code negotiation that leads to productive play.

En juist deze overeengekomen code leidt tot productief spelen.

So, remember the sketching task we did at the beginning?

Weten jullie nog de tekenopdracht aan het begin?

The kind of little face, the portrait you did?

Het gezichtje, het portret dat jullie hebben gemaakt?

Well, imagine if you did the same task with friends

Stel dat jullie hetzelfde zouden doen met vrienden

while you were drinking in a pub.

terwijl jullie in een kroeg zitten.

But everybody agreed to play a game

Maar jullie spreken af

where the worst sketch artist bought the next round of drinks.

dat de slechtste tekenaar het volgende rondje betaalt.

That framework of rules would have turned an embarrassing,

Die regeling verandert een anders zo pijnlijke en lastige situatie

difficult situation into a fun game.

in een leuk spelletje.

As a result, we’d all feel perfectly secure and have a good time --

Het resultaat is dat we ons allemaal zeker voelen en plezier hebben --

but because we all understood the rules and we agreed on them together.

dat is omdat we allemaal de regels begrijpen en ze samen hebben bepaald.

But there aren’t just rules about how to play;

Maar er zijn niet alleen regels voor hoe je speelt,

there are rules about when to play.

er zijn ook regels voor wanneer je speelt.

Kids don’t play all the time, obviously.

Kinderen spelen natuurlijk niet de hele dag.

They transition in and out of it,

Het is een constante overgang van en naar spelen.

and good teachers spend a lot of time

En goede leraren besteden veel tijd met het bedenken

thinking about how to move kids through these experiences.

van manieren om kinderen door deze ervaringen te leiden.

As designers, we need to be able to transition in and out of play also.

Als ontwerpers moeten wij ook kunnen overgaan van en naar spelen.

And if we’re running design studios

Als we een ontwerpstudio runnen,

we need to be able to figure out, how can we transition

moeten we uitzoeken hoe we ontwerpers

designers through these different experiences?

deze ervaringen kunnen laten ondergaan.

I think this is particularly true if we think about the sort of --

Dit geldt denk ik zeker voor...

I think what’s very different about design

Wat zo anders is aan ontwerpen,

is that we go through these two very distinctive modes of operation.

is dat we twee hele verschillende modi doorlopen.

We go through a sort of generative mode,

We doorlopen een soort genererende modus,

where we’re exploring many ideas;

waarin we vele ideeën bekijken.

and then we come back together again,

En daarna komen we weer samen

and come back looking for that solution,

en gaan we weer op zoek naar de oplossing

and developing that solution.

en ontwikkelen we die oplossing.

I think they’re two quite different modes:

Het zijn twee hele verschillende modi.

divergence and convergence.

Divergentie en convergentie.

And I think it’s probably in the divergent mode

En in de divergentiemodus hebben we

that we most need playfulness.

speelsheid ongetwijfeld het meeste nodig.

Perhaps in convergent mode we need to be more serious.

In de convergentiemodus moeten we misschien weer serieuzer zijn.

And so being able to move between those modes

Het kunnen schakelen tussen deze twee modi

is really quite important. So, it’s where there’s a

is dus erg belangrijk. Hier is denk ik

more nuanced version view of play, I think, is required.

een genuanceerdere visie op spelen noodzakelijk.

Because it’s very easy to fall into the trap that these states are absolute.

Want het is heel makkelijk om te denken dat deze toestanden absoluut zijn.

You’re either playful or you’re serious, and you can’t be both.

Of je bent speels, of je bent serieus. Je kunt niet allebei zijn.

But that’s not really true: you can be a serious professional adult

Maar dat is niet waar. Je kunt een serieuze professionele volwassene zijn

and, at times, be playful.

en af en toe speels.

It’s not an either/or; it’s an "and."

Het is niet of/of, het is en.

You can be serious and play.

Je kunt serieus zijn en spelen.

So to sum it up, we need trust to play,

Kortom, we hebben vertrouwen nodig om te spelen

and we need trust to be creative. So, there’s a connection.

en om creatief te zijn. Daar zit dus een connectie.

And there are a series of behaviors that we’ve learnt as kids,

En er zijn een aantal gedragingen die we als kind hebben geleerd

and that turn out to be quite useful to us as designers.

en die heel handig blijken te zijn voor ons ontwerpers.

They include exploration, which is about going for quantity;

Bijvoorbeeld verkenning, waarbij het om kwantiteit gaat.

building, and thinking with your hands;

Bouwen en denken met je handen.

and role-play, where acting it out helps us both

En het rollenspel, waar naspelen ons zowel helpt

to have more empathy for the situations in which we’re designing,

ons meer in te leven in de situaties waar we voor ontwerpen,

and to create services and experiences

als diensten en ervaringen te creëren

that are seamless and authentic.

die naadloos en authentiek zijn.

Thank you very much. (Applause)

Dank jullie wel.