In uncertain times, think like a mother | Yifat Susskind

Translator: zhila mawlood Reviewer: Daban Q Jaff

One morning, 18 years ago,

18 ساڵ پێش ئێستا، به‌یانییه‌ك، له‌ شه‌مه‌نده‌فه‌رێكی

I stepped out of a New York City subway on a beautiful day in September.

ژێرزه‌ویی له‌ شاری نیویۆرك له‌ ڕۆژێكی خۆش له‌ مانگی ئه‌یلوول ده‌هاتمه‌ ده‌ره‌وه.

The sun was warm and bright, the sky was a clear, perfect blue.

ڕۆژه‌كه‌ گه‌رم و ڕووناك بوو، ئاسمان ڕوونێكی، ته‌واو شین بوو.

I had my six-month-old son in one of those front-facing baby carriers,

كوڕه‌ شه‌ش مانگییه‌كه‌م له‌ كۆڵكێشێك كه‌ ڕووی منداڵه‌كه‌ بۆ پێشه‌وه‌یه‌ دانابوو،

ئێوه‌ ده‌زانن، بۆیه‌ ده‌یتوانی هه‌موو شتێك ببینێت.

you know, so he could see everything.

And when I turned right on Sixth Avenue,

و كاتێك بۆ لای ڕاست پێچم كرده‌وه‌ (بۆ شه‌قامی (سیكسز ئه‌ڤێنیو،

what he saw

ئه‌وه‌ی كه‌ بینی

was the World Trade Center on fire.

ناوه‌ندی بازرگانیی جیهان بوو ئاگری تێبه‌ربوو.

As soon as I realized that this was an attack,

هه‌ر یه‌كسه‌ر بۆم ده‌ركه‌وت كه‌ ئه‌مه‌ هێرشێك بوو،

the first thing I did, without even really thinking about it,

یه‌كه‌م شت كه‌ ئه‌نجاممدا، ته‌نانه‌ت بێ بیركردنه‌وه‌ له‌باره‌ی،

was to take my baby and turn him around in that carrier.

بریتی بوو له‌ هه‌ڵگرتنی منداڵه‌كه‌م و بیسووڕێنمه‌وه‌ له‌ناو ئه‌و كۆڵكێشه‌.

I didn't want him to see what was going on.

نه‌مویست ئه‌وه‌ی كه‌ ڕووده‌دات بیبینێت.

And I just remember feeling so grateful that he was still young enough

ته‌نیا ئه‌وه‌م بیردێته‌وه‌ كه‌ زۆرهه‌ستم به‌ سوپاسگوزاری ده‌كرد كه‌ هێشتا منداڵ بوو

that I didn't have to tell him that someone had done this on purpose.

كه‌ پێویست نه‌بوو له‌سه‌رم پێی بڵێم كه‌ كه‌سێك به‌ مه‌به‌ست ئه‌مه‌ی كردبوو.

9/11 was like crossing a border,

11/9 وه‌كو په‌ڕینه‌وه‌ی سنوورێك بوو،

a hostile border into dangerous, uncharted territory.

سنوورێكی نه‌یار بۆ ناوچه‌یه‌كی مه‌ترسیدار و نادیار.

The world was suddenly in this terrifying new place,

جیهان له‌ناكاو له‌و شوێنه‌ نوێیه‌ ترسناكه‌دا بوو،

and I was in this place as a new mother.

و من وه‌كو دایكێكی نوێ له‌و شوێنه‌ بووم.

I remember my thoughts kind of ping-ponging around

بیرمه‌ هه‌سته‌كانم وه‌كو جۆرێك له‌ تۆپی سه‌رمێز بوو

from, "How am I ever going to protect this baby?"

له‌" چۆن من ئه‌م منداڵه‌ ده‌پارێزم؟"

to, "How am I ever going to get some sleep?"

بۆ"چۆن كه‌مێك خه‌وم لێ ده‌كه‌وێت؟"

Well, my son turned 18 this year,

زۆرباشه‌، كوڕه‌كه‌م ئه‌مساڵ بووه‌ 18 ساڵ،

along with millions of other people who were babies on 9/11.

له‌گه‌ڵ ملیۆنه‌ها خه‌ڵكی تر كه‌ له‌ 11/9 بچووك بوون.

And in that time,

و له‌و كاته‌دا،

we have all crossed into this hostile, uncharted territory

ئێمه‌ هه‌موومان په‌ڕیبووینه‌وه‌ ئه‌م ناوچه‌ نه‌یار و نادیاره‌

of climate breakdown,

له‌ ڕووخانی كه‌ش و هه‌وا،

of endless wars,

له‌ جه‌نگه‌ بێ كۆتاكان،

of economic meltdowns,

داڕمانه‌ ئابوورییه‌كان،

of deep political divisions,

له‌ دابه‌شبوونه‌ سیاسییه‌ قووڵه‌كان،

له‌ زۆربه‌ی ئه‌و ته‌نگوچه‌ڵه‌مانه‌ی جیهان كه‌ پێویست ناكات لیستێكی بۆ دابنێم،

of the many crises around the world that I don't need to list off,

because they are blaring at you every single day from your news feed.

چونكه‌ هه‌موو رۆژێك هاوارت له‌سه‌ر ده‌كه‌ن له‌ پوخته‌ی هه‌واڵه‌كانت.

But there is something I've learned in these 18 years of parenting

به‌ڵام شتێك هه‌یه‌ كه‌ له‌و 18 ساڵه‌ی دایكایه‌تیی فێری بووم

and in my years leading a global women's rights organization.

و له‌و ساڵانه‌م له‌ ڕابه‌رایه‌تیكردنی ڕێكخراوێكی جیهانیی مافی ئافره‌تان.

There is a way to face these big crises in the world

ڕێگه‌یه‌ك هه‌یه‌ بۆ ڕووبه‌ڕووبوونه‌وه‌ی ئه‌م ته‌نگوچه‌ڵه‌مه‌ گه‌ورانه‌ له‌ جیهان

without feeling overwhelmed and despairing.

به‌بێ هه‌ستكردن به‌ په‌رێشانیی و ناچاریی.

It's simple, and it's powerful.

ساده‌یه‌، و به‌هێزه‌.

It's to think like a mother.

بریتییه‌ له‌ وه‌كو دایكێك بیربكه‌یه‌وه‌.

ئێستا، بۆ ئه‌وه‌ی ڕوون بم، پێویست ناكات ئافره‌ت بیت

Now, to be clear, you don't have to be a woman

or a parent to do this.

یاخود دایك بیت بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌مه‌ بكه‌یت.

Thinking like a mother is a lens that's available to everybody.

بیركردنه‌وه‌ وه‌كو دایكێك هاوێنه‌یه‌كه‌ كه‌ بۆ هه‌موو كه‌سێك به‌رده‌سته‌.

The poet Alexis De Veaux writes,

ئه‌لێكسیز دو ڤوای شاعیر ده‌نووسێت،

"Motherhood is not simply the organic process of giving birth.

" دایكایه‌تیی به‌ساده‌یی بریتی نییه‌ له‌ پرۆسه‌ی ئه‌ندامیی بۆ له‌دایكبوون.

بریتییه‌ له‌ تێگه‌یشتن له‌ پێویستییه‌كانی جیهان."

It's an understanding of the needs of the world."

Now, it's easy to focus on all of the obstacles

ئێستا، ئاسانه‌ جه‌خت له‌ هه‌موو به‌ربه‌سته‌كان بكه‌ینه‌وه‌

to making this the world we want:

بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌مه‌ بكه‌ینه‌ ئه‌و جیهانه‌ی كه‌ ده‌مانه‌وێت:

greed, inequality, violence.

چڵێسیی، نایه‌كسانیی، توندوتیژیی.

Yes, there is all of that.

به‌ڵێ، هه‌موو ئه‌وانه‌ هه‌ن.

But there's also the option to plant a seed, a different seed,

به‌ڵام هه‌ڵبژارده‌ش هه‌یه‌ بۆ ڕوواندنی تۆوێك، تۆوێكی جیاواز،

and cultivate what you want to see grow,

و چاندنی ئه‌وه‌ی كه‌ ده‌ته‌وێت بیبینیت گه‌وره‌ ده‌بێت

even in the midst of crisis.

ته‌نانه‌ت له‌ ناوه‌ڕاستی قه‌یراندا.

Majid from Iraq understands this.

ماجد له‌ عێراق له‌مه‌ ده‌گات.

He is a housepainter by trade

ئه‌و وێنه‌كێشی خانووبه‌ره‌یه‌ له‌ڕێی بازرگانیی

and someone who believes deeply in equal rights for women.

و كه‌سێكه‌ كه‌ زۆر به‌ قووڵیی بڕوای مافه‌ یه‌كسانه‌كانی ئافره‌تان هه‌یه‌.

When ISIS invaded northern Iraq where he lives,

كاتێك داعش باكووری عێراقی داگیر كرد ئه‌و شوێنه‌ی كه‌ ئه‌و لێی ده‌ژیێت،

he worked with a local women's organization

له‌گه‌ڵ ڕێكخراوێكی ناوخۆیی ئافره‌تان كاری كرد

to help build an underground railroad,

بۆ یارمه‌تیدان له‌ دروستكردنی هێڵێكی ئاسنیی له‌ژێر زه‌ویی،

an escape network for women's rights activists

تۆڕێكی هه‌ڵاتن بۆ چاڵاكوانانی مافه‌كانی ئافره‌تان

and LGBTIQ folks who were targeted with assassination.

و خه‌ڵكه‌ هاوڕه‌گه‌زبازه‌كان كه‌ ده‌كرانه‌ ئامانج به‌ كوشتن.

And when I asked Majid why he risked his own life

و كاتێك پرسیارم له‌ ماجد كرد بۆچی ژیانی خۆی ده‌خاته‌ مه‌ترسییه‌وه‌

to bring people to safety,

بۆ هێنانی خه‌ڵك بۆ دڵنیایی،

he said to me,

پێمی گوت،

"If we want a brighter future,

" گه‌ر ئێمه‌ داهاتوویه‌كی ڕوونترمان بوێت،

we have to build it now in the dark times

پێویسته‌ ئێستا له‌ كاته‌ تاریكه‌كان دروستیان بكه‌ین

so that one day we can live in the light."

بۆ ئه‌وه‌ی ڕۆژێك بتوانین له‌ ڕووناكیی بژین."

That's what social justice work is, and that's what mothers do.

ئه‌وه‌ كاری دادپه‌روه‌ریی كۆمه‌ڵایه‌تیییه‌ و ئه‌و شته‌یه‌ كه‌ دایكه‌كان ده‌یكه‌ن.

We act in the present with an idea of the future

ئێمه‌ له‌ كاتی ئێستا ڕه‌فتار ده‌كه‌ین له‌گه‌ڵ بیرۆكه‌یه‌كی داهاتوو

that we want to bring about.

كه‌ ده‌مانه‌وێت بیهێنینه‌ دی.

All of the best ideas seem impossible at first.

هه‌موو باشترین بیرۆكه‌كان له‌ سه‌ره‌تادا وه‌كو مه‌حاڵ دێنه‌ به‌رچاو.

But just in my lifetime,

به‌ڵام ته‌نیا له‌ ژیانی خۆم،

we've seen the end of apartheid,

كۆتایی سیاسه‌تی ڕه‌گه‌زپه‌رستیمان بینیوه‌،

the affirmation that women's rights are human rights,

دڵنیا بوون له‌وه‌ی مافه‌كانی ئافره‌تان مافه‌كانی مرۆڤن،

marriage equality,

یه‌كسانیی له هاوسه‌رگیریی،

the fall of dictators who ruled for decades

كه‌وتنی ئه‌و دیكتاتۆرانه‌ی كه‌ ده‌یه‌ها ساڵ ده‌سه‌ڵاتیان له‌ ده‌ست بوو

and so much more.

و زۆر له‌مه‌ زیاتر.

All of these things seemed impossible

هه‌موو ئه‌و شتانه‌ مه‌حاڵ دیار بوون

until people took action to make them happen,

تاكو خه‌ڵك پێی هه‌ڵسان تا وای لێ بكه‌ن ڕوو بدات،

and then, like, almost right away,

و پاشان،، وه‌كو، نزیكه‌ی یه‌كسه‌ر،

they seemed inevitable.

وا دیاربوو ده‌ربازبوون لێیان نییه‌.

When I was growing up,

كاتێك گه‌وره‌ ده‌بووم،

whether we were stuck in traffic or dealing with a family tragedy,

ئه‌گه‌ر بهاتباو له‌ قه‌ره‌باڵغی هاتووچۆ گیرمان بخواردبا یان مامه‌ڵه‌مان له‌گه‌ڵ

my mother would say,

تراژیدیایه‌كی خێزانی بكردبا، دایكم ده‌یگوت،

"Something good is going to happen, we just don't know what it is yet."

"شتێكی باش ڕوو ده‌دات، به‌ڵام هێشتا نازانین چییه‌."

Now, I will admit that my brothers and I make fun of her for this,

ئێستا، دانی پێداده‌نێم كه‌ من و براكانم گاڵته‌ی پێ ده‌كه‌ین بۆ ئه‌مه‌،

but people ask me all the time

به‌ڵام خه‌ڵك هه‌میشه‌ پرسیارم لێ ده‌كه‌ن

how I deal with the suffering that I see in my work

چۆن مامه‌ڵه‌ له‌گه‌ڵ ناخۆشییه‌كانم ده‌كه‌م كه‌ له‌ ئیشه‌كه‌م ده‌یبینم

in refugee camps and disaster zones,

له‌ كه‌مپی ئاواره‌كان و ناوچه‌ی كاره‌ساته‌كان،

and I think of my mom and that seed of possibility

و بیر له‌ دایكم ده‌كه‌مه‌وه‌ و ئه‌و تۆوه‌ی شیانه‌

that she planted in me.

كه‌ له‌ مندا ڕواندی.

Because, when you believe that something good is coming

چونكه‌، كاتێك باوه‌ڕت وایه‌ شتێكی باش به‌ڕێوه‌یه‌

and you're part of making it happen,

و تۆ به‌شێكیت له‌وه‌ی وا ده‌كه‌یت ڕوو بدات،

you start to be able to see beyond the suffering

ده‌ست ده‌كه‌یت به‌ بینینی ئه‌وانه‌ی له‌ پشت ئازاره‌كانن

to how things could be.

بۆ ده‌كرێت شته‌كان چۆن بن.

Today, there is a new set of necessary ideas

ئه‌مڕۆ، ده‌سته‌یه‌كی نوێ له‌ بیرۆكه‌ی پێویست

that seem impossible but one day will feel inevitable:

كه‌ مه‌حاڵ دیاره‌ به‌ڵام ڕۆژێك ده‌بێته‌ ناچاریی:

that we could end violence against women,

كه‌ ده‌توانین توندوتیژیی دژی ئافره‌تان كۆتایی پێ بێنین،

make war a thing of the past,

جه‌نگ بكه‌ینه‌ شتێك كه‌ له‌ ڕابردووه‌،

learn to live in balance with nature before it's too late

فێر ببه‌ به‌ هاوسه‌نگیی له‌گه‌ڵ سروشت بژی پێش ئه‌وه‌ی زۆر دره‌نگ بێت

and make sure that everybody has what they need to thrive.

دڵنیابه‌ له‌وه‌ی هه‌موو كه‌سێك ئه‌وه‌ی هه‌یه‌ كه‌ پێویستییه‌تی بۆ ڕزگار بوون.

Of course, being able to picture a future like this is not the same thing

به‌ دڵنیاییه‌وه‌، توانای وێنه‌كردنی داهاتوو یه‌كی وه‌كو ئه‌مه‌ هه‌مان شت نییه‌

as knowing what to do to make it come about,

وه‌كو زانینی چ بكه‌ین بۆ ئه‌وه‌ی وای لێ بكه‌ین بێت،

but thinking like a mother can help with that, too.

به‌ڵام بیركردنه‌وه‌ وه‌كو دایكێك ده‌توانێت یارمه‌تیی ئه‌مه‌ش بدات.

A few years ago,

چه‌ند ساڵێك پێش ئێستا،

East Africa was gripped by a famine,

ڕۆژهه‌ڵاتی ئه‌فریقیا به‌ ده‌ست برسێتیی ده‌یناڵاند،

and women I know from Somalia

و ئه‌و ئافره‌تانه‌ی كه‌ ده‌یانناسم له‌ سۆماڵ

walked for days carrying their hungry children

چه‌ند ڕۆژێك به‌ پێ ده‌ڕۆیشتن و منداڵه‌ برسییه‌كانیان له‌گه‌ڵ خۆیان هه‌ڵگرتبوو

in search of food and water.

له‌ گه‌ڕان بۆ خواردن و ئاو.

A quarter of a million people died,

چاره‌كه‌ ملیۆنێك له‌ خه‌ڵكی مردن،

and half of them were babies and toddlers.

و نیوه‌یان منداڵی ساواو پێڕه‌وكه‌ر بوون.

And while this catastrophe unfolded,

له‌و كاته‌ی ئه‌م كاره‌ساته‌ ئاشكرا ده‌بێت،

too much of the world looked away.

زۆربه‌ی زۆری جیهان دوور دیاربوون.

But a group of women farmers in Sudan,

گرووپێك له‌ جوتیاری ئافره‌ت له‌ سوودان،

including Fatima Ahmed -- that's her holding the corn --

له‌ نێویاندا فاتیمه‌ ئه‌حمه‌د-- ئه‌و كه‌سه‌ی گه‌نمه‌شامیی هه‌ڵگرتووه‌ --

heard about what was happening.

گوێیان لێ بوو ده‌رباره‌ی ئه‌وه‌ی كه‌ ڕووده‌دات.

And they pooled together the extra money that they had from their harvest

ئه‌و پاره‌ زیاده‌یه‌ی كه‌ له‌ دروێنه‌یان ده‌ستیان ده‌كه‌وت كۆیان كرده‌وه‌

and asked me to send it to those Somali mothers.

داوایان لێكردم بینێرم بۆ ئه‌و دایكه‌ سۆماڵییانه‌.

Now, these farmers could have decided that they didn't have the power to act.

ئێستا، ئه‌و جوتیارانه‌ ده‌یانتوانی بڕیار بده‌ن كه‌ ئه‌و توانایه‌یان نه‌بوو بیكه‌ن.

They were barely getting by themselves,

به‌ ئه‌سته‌م بۆخۆیان ده‌ستده‌كه‌وت،

some of them.

هه‌ندێكیان،

They lived without electricity, without furniture.

به‌بێ كاره‌با، به‌بێ كه‌لوپه‌لی ناوماڵ ژیان.

But they overrode that.

به‌ڵام به‌سه‌ر ئه‌وه‌دا زاڵ بوون.

They did what mothers do:

ئه‌وه‌یان كرد كه‌ دایكه‌كان ده‌یكه‌ن:

they saw themselves as the solution and they took action.

خۆیان وه‌كو چاره‌سه‌ر بینییه‌وه‌ و ده‌ستیان به‌ كار كرد.

You do it all the time if you have kids.

تۆ هه‌موو كاتێك ئه‌مه‌ ده‌كه‌یت گه‌ر منداڵت هه‌بێت.

You make major decisions about their health care,

بڕیاری سه‌ره‌كیی ده‌ده‌یت له‌باره‌ی چاودێریی ته‌ندروستییان،

their education, their emotional well-being,

په‌روه‌رده‌یان، كامه‌رانیی سۆزه‌كییان،

even if you're not a doctor or a teacher or a therapist.

ته‌نانه‌ت گه‌ر تۆ پزیشك یاخود مامۆستا یاخود ده‌رمانكار نه‌بیت.

You recognize what your child needs

بۆت ده‌رده‌كه‌وێت منداڵه‌كه‌ت پێویستی به‌ چی هه‌یه‌

and you step up to provide it the best you can.

پێشده‌كه‌ویت له‌ ده‌سته‌به‌ركردنی باشترین شت كه‌ ده‌توانیت.

Thinking like a mother means seeing the whole world

بیركردنه‌وه‌ وه‌كو دایكێك مانای وایه‌ بینینی ته‌واوی جیهان

through the eyes of those who are responsible

به‌چاوی ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌وا به‌رپرسن

for its most vulnerable people.

له‌ بێهێزترین كه‌سه‌كان.

And we're not used to thinking of subsistence farmers as philanthropists,

ئێمه‌ ڕانه‌هاتووین بیر له‌ جوتیاره‌ ده‌ست كه‌وتووه‌كان بكه‌ینه‌وه‌ وه‌كو خێرخواز،

but those women were practicing the root meaning of philanthropy:

به‌ڵام ئه‌و ئافره‌تانه‌ مانای ڕیشه‌یی چاكه‌كردنیان جێ به‌جێ ده‌كرد:

love for humanity.

خۆشه‌ویستیی بۆ مرۆڤایه‌تیی.

What's at the core of thinking like a mother shouldn't be a surprise:

ئه‌وه‌ی له‌ كرۆكی بیركردنه‌وه‌یه‌ وه‌كو دایكێك پێویست ناكات ببێته‌ سه‌رسوڕمان:

it's love.

ئه‌مه‌ خۆشه‌ویستییه‌.

Because, love is more than just an emotion.

چونكه‌، خۆشه‌ویستیی زیاتره‌ له‌وی ته‌نیا سۆزێك بێت.

It's a capacity, a verb,

توانایه‌، كاره‌،

an endlessly renewable resource --

سه‌رچاوه‌یه‌كی به‌رده‌وام تازه‌بووه‌وه‌--

and not just in our private lives.

و نه‌ك ته‌نیا له‌ ژیانی تایبه‌تیی خۆمان،

ئێمه‌ ڕق لێبوونه‌وه‌ له‌ بواره‌ گشتییه‌كه‌ ده‌ناسینه‌وه‌.

We recognize hate in the public sphere.

Right? Hate speech, hate crimes.

ڕاسته‌؟ قسه‌ی ڕق لێبوونه‌وه‌، تاوانی ڕق لێبوونه‌وه‌،

But not love.

به‌ڵام خۆشه‌ویستی نا.

What is love in the public sphere?

خۆشه‌ویشتیی چییه‌ له‌ بواره‌ گشتییه‌كه‌؟

Well, Cornel West, who is not a mother but thinks like one,

زۆرباشه‌، كۆڕنێڵ وێست، كه‌ دایك نییه‌ به‌ڵام وه‌كو دایكێك بیرده‌كاته‌وه‌.

says it best:

به‌ باشترین شێوه‌ ده‌یڵێت:

"Justice is what love looks like in public."

"دادپه‌روه‌ریی بریتییه‌ له‌و خۆشه‌ویستیی یه‌ی كه‌ له‌نێو جه‌ماوه‌ر دیاره‌."

And when we remember that every policy is an expression of social values,

كاتێك بیرمان دێته‌وه‌ گه‌ هه‌موو سیاسه‌تێك ده‌ربڕینی به‌ها كۆمه‌ڵایه‌تییه‌كانه‌،

love stands out as that superstar value,

خۆشه‌ویستیی وه‌كو ئه‌و به‌ها زۆر به‌ناوبانگه‌ دیار ده‌بێت،

the one best able to account for the most vulnerable among us.

ئه‌وه‌ی باشترین توانای هه‌یه‌ بۆ بۆ ژماردن بۆ بێهێزترین كه‌س له‌ نێوماندا.

And when we position love as a kind of leading edge

و كاتێك خۆشه‌ویستیی وه‌كو جۆرێك له‌ لێواریی ڕابه‌رایه‌تیی داده‌نێین

in policy making,

له‌ سیاسه‌ت كردن،

we get new answers to fundamental social questions,

بۆ وه‌ڵامی نوێمان ده‌ست ده‌كه‌وێت پرسیاره‌ كۆمه‌ڵایه‌تییه‌ بنچینه‌ییه‌كان،

like, "What's the economy for?"

"وه‌كو،"ئابووریی بۆچییه‌؟

"What is our commitment to those in the path of the hurricane?"

"پابه‌ندبوونمان چییه‌ بۆ ئه‌وانه‌ی له‌ ڕێڕه‌وی گه‌رده‌لوولن؟"

"How do we greet those arriving to our borders?"

"چۆن سڵاو له‌وانه‌ ده‌كه‌ین كه‌ ده‌گه‌نه‌ سنووره‌كانمان؟"

When you think like a mother,

كاتێك وه‌كو دایكێك بیرده‌كه‌یته‌وه‌،

you prioritize the needs of the many,

پێویستییه‌كانی زۆرینه‌ له‌ پێشه‌وه‌ داده‌نێیت،

not the whims of the few.

نه‌ك هه‌وه‌سی كه‌مینه‌.

When you think like a mother,

كاتێك وه‌كو دایكێك بیرده‌كه‌یته‌وه‌،

you don't build a seawall around beachfront property,

دیوارێك دروست ناكه‌یت له‌ ده‌وری موڵكه‌كانی كه‌نار ده‌ریا.

because that would divert floodwaters

چونكه‌ ڕه‌نگه‌ ئه‌وه‌ ڕێره‌وی ئاوی لافاو بیگۆڕێت

to communities that are still exposed.

بۆ ئه‌و كۆمه‌ڵگایانه‌ی كه‌ هێشتا مه‌ترسییان لێده‌كرێت.

When you think like a mother,

كاتێك وه‌كو دایكێك بیرده‌كه‌یته‌وه‌،

you don't try to prosecute someone

هه‌وڵ ناده‌یت كه‌سێك بچه‌وسێنیته‌وه‌

for leaving water for people crossing the desert.

بۆ وازهێنان له‌ ئاو بۆ ئه‌و كه‌سانه‌ی له‌ بیابان تێده‌په‌ڕن.

Because, you know --

چونكه‌، ئێوه‌ ده‌زانن--

(Applause)

(چه‌پڵه‌)

Because you know that migration,

چونكه‌ ده‌زانن كۆچكردن،

just like mothering,

هه‌روه‌كو به‌خێوكردنه‌،

is an act of hope.

كرده‌وه‌یه‌كی هیوایه‌،

Now, not every mother thinks like a mother.

ئێستا، هه‌موو دایكێك وه‌كو دایك بیرناكاته‌وه‌.

When presented with a choice, some of us have made the wrong one,

كاتێك هه‌ڵبژارده‌یه‌كمان پێشكه‌شكرد، هه‌ندێكمان هه‌ڵه‌كه‌مان هه‌ڵبژارد.

hiding behind weapons or barbed wire or privilege

له‌ پشت چه‌كه‌كان یاخود ته‌لی دڕكاویی یان به‌رژه‌وه‌ندیی خۆمان شارده‌وه‌

to deny the rest of the world,

بۆ نكووڵیی كردن له‌ وه‌ی ماوه‌ له‌ جیهان،

thinking they can see their way to safety in some kind of armed lifeboat

به‌ بیركردنه‌وه‌ له‌وه‌ی ده‌توانن ڕێگه‌ی خۆیان بۆ سه‌لامه‌تیی ببینن له‌ جۆرێك له‌

به‌له‌می ڕزگاركه‌ری چه‌كداربه‌ ڕه‌گه‌زپه‌ر ستی و بێگانه‌ترسێ پڕسووته‌مه‌نی كراوه‌.

fueled by racism and xenophobia.

Not every mother is a role model,

هه‌موو دایكێك نموونه‌یه‌ك نییه‌ چاوی لێبكرێت،

but all of us have a choice.

به‌ڵام هه‌موومان هه‌ڵبژارده‌یه‌كمان هه‌یه‌.

Are we going to jump on that armed lifeboat

ئایا بازده‌ده‌ین له‌سه‌ر ئه‌و به‌له‌مه‌ ڕزگاركه‌ره‌ چه‌كداره‌

or work together to build a mother ship that can carry everyone?

یاخود به‌یه‌كه‌وه‌ كارده‌كه‌ین بۆ دروست كردنی كه‌شتییه‌كی دایك كه‌ بتوانێت هه‌موو

كه‌سێك هه‌ڵبگرێت؟ ئێوه‌ ده‌زانن چۆن ئه‌و كه‌شتی دایكه‌ دروستبكه‌ن،

You know how to build that mother ship,

how to repair the world and ease the suffering.

چۆن جیهان چاكبكه‌نه‌وه‌ و ئازاره‌كان كه‌مبكه‌نه‌وه‌.

Think like a mother.

وه‌كو دایكێك بیربكه‌نه‌وه‌.

Thinking like a mother is a tool we can all use

بیركردنه‌وه‌ وه‌كو دایكێك ئامرازێكه‌ هه‌موومان ده‌توانین به‌كاریبێنین

to build the world we want.

بۆ بنیاتنانی ئه‌و جیهانه‌ی ده‌مانه‌وێت.

Thank you.

سوپاس.

(Applause)

(چه‌پڵه‌)