Creativity is a remix | Kirby Ferguson

کیربی فرگوسن: ریمیکس را بپذیریم

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: mahdi kamali nezhad Reviewer: Shahram Eatezadi

We're going to begin in 1964.

می خواهیم از سال ۱۹۶۴ شروع کنیم

Bob Dylan is 23 years old, and his career

"باب دیلون" ۲۳ سالش هست، و حرفه اش

is just reaching its pinnacle.

داره به نقطه اوج خودش میرسه.

He's been christened the voice of a generation,

او به عنوان صدای یک نسل نامیده شده،

and he's churning out classic songs

و اون آهنگ های کلاسیک را

at a seemingly impossible rate,

به میزان ظاهرا" غیر قابل باوری تولید می کند،

but there's a small minority of dissenters, and they claim

ولی اقلیت کوچکی از مخالفان وجود دارند و ادعا می کنند

that Bob Dylan is stealing other people's songs.

که "باب دیلون" در حال سرقت آهنگ های دیگران است.

2004. Brian Burton, aka Danger Mouse,

در سال ۲۰۰۴ "برایان برتون" یا همان "موش خطر"

takes the Beatles' "White Album,"

از "آلبوم سفید" گروه بیتلز استفاده کرد

combines it with Jay-Z's "The Black Album"

و آنرا با "آلبوم سیاه" "جی-زی" ترکیب کرد

to create "The Grey Album."

تا "آلبوم خاکستری" را خلق کند.

"The Grey Album" becomes an immediate sensation online,

"آلبوم خاکستری" باعث شوری ناگهانی در فضای مجازی شد،

and the Beatles' record company sends out countless

و شرکت ضبط آهنگ های گروه بیتلز

cease-and-desist letters for "unfair competition

نامه های بیشمارقطع و توقف تکثیر را تحت عنوان "رقابت ناعادلانه

and dilution of our valuable property."

و سبک نمودن دارایی با ارزش مان" ارسال می نمود.

Now, "The Grey Album" is a remix.

حالا, "آلبوم خاکستری" یک محصول ریمیکس است.

It is new media created from old media.

این رسانه ای جدید است که از رسانه ای قدیمی خلق شده است.

It was made using these three techniques:

این آلبوم با استفاده از این سه تکنیک بوجود آمد:

copy, transform and combine.

کپی، تغییر و ترکیب.

It's how you remix. You take existing songs,

بدین گونه شما ریمیکس انجام می دهید.آهنگ های موجود را انتخاب میکنید،

you chop them up, you transform the pieces,

آنها را بصورت قطعه های کوچک در می آورید، قطعه ها را تغییر می دهید،

you combine them back together again,

دوباره آنها را با هم ترکیب می کنید،

and you've got a new song, but that new song

و حالا شما یک آهنگ جدید دارید، با این تفاوت که آهنگ جدید

is clearly comprised of old songs.

بوضوح آهنگ های قدیمی را در بر دارد.

But I think these aren't just the components of remixing.

ولی به نظر من اینها تنها اجزاء فرآیند ریمیکس نیستند.

I think these are the basic elements of all creativity.

من فکر میکنم اینها عناصر اصلی تمام خلاقیت ها هستند.

I think everything is a remix,

به نظر من همه چیز یک ریمیکس است،

and I think this is a better way to conceive of creativity.

همچنین تصور میکنم این راه بهتری است برای درک خللاقیت.

All right, let's head back to 1964, and let's hear

خیلی خوب، بیاید برگردیم به سال ۱۹۶۴، و گوش بدیم

where some of Dylan's early songs came from.

که بفهمیم بعضی از آهنگ های قدیمی دیلون از کجا آمدن.

We'll do some side-by-side comparisons here.

ما اینجا می خواهیم مقایسه ای کنار هم انجام بدیم.

All right, this first song you're going to hear

خیلی خوب, اولین آهنگی که قرار است بشنوید

is "Nottamun Town." It's a traditional folk tune.

هست "شهر ناتامن" . این یک آهنگ سنتی سبک فولک(خیابانی) است.

After that, you'll hear Dylan's "Masters of War."

بعد از اون، شما آهنگ "اربابان جنگ" دیلون را میشنوید.

Jean Ritchie: ♫ In Nottamun Town, not a soul would look out, ♫

جین ریچی : ♫ در شهر ناتامن، هیچ کسی مراقب نبست♫

♫ not a soul would look up, not a soul would look down. ♫

♫هیچ کسی نگاه نمی کند، هیچ کسی مدارا نمی کند♫

Bob Dylan: ♫ Come you masters of war, ♫

باب دیلون : ♫ بیایید اربابان جنگ♫

♫ you that build the big guns, you that build the death planes, ♫

♫شماییکه اسلحه های عظیم را ساخته اید، شماییکه هواپیماهای مرگ را ساخته اید♫

♫ You that build all the bombs. ♫

♫شماییکه همه بمب ها را ساخته اید♫

Kirby Ferguson: Okay, so that's the same basic melody

کربی فرگوسن : خوب، میبینیم که ملودی پایه، مشابه است

and overall structure. This next one is "The Patriot Game,"

همینطور ساختار کلی. آهنگ بعدی "بازی انسان وطن پرست" است

by Dominic Behan. Alongside that,

اثر "دومنیک بهان". به دنبال آن،

you're going to hear "With God on Our Side," by Dylan.

آهنگ "با خدایی که در کنار ماست" اثر دابلان را می شنوید.

Dominic Behan: ♫ Come all ye young rebels, ♫

دومنیک بهان: ♫ ای تمام یاغی های جوان بیایید،♫

♫ and list while I sing, ♫

♫و هنگامی که ترانه می خوانم لذت ببرید،♫

♫ for the love of one's land is a terrible thing. ♫

♫چون عشق به سرزمین خود چیزی هولناک است♫

BD: ♫ Oh my name it is nothin', ♫

دومنیک بهان : ♫نام من، هیچ چیز است،♫

♫ my age it means less, ♫

♫سن من, به معنی کم است،♫

♫ the country I come from is called the Midwest. ♫

♫کشوری که من از آن آمدم، "وسطای غرب" خوانده می شود.♫

KF: Okay, so in this case, Dylan admits

کربی فرگوسن : خوب، در مورد این موضوع, دایلان ادمیتز

he must have heard "The Patriot Game," he forgot about it,

حتما "آهنگ "بازی انسان وطن پرست" را شنیده، و آنرا فراموش کرده است،

then when the song kind of bubbled back up

اون موقع وقتی اطلاعات آهنگ ها تو ذهنش جوش وخروش میکرد

in his brain, he just thought it was his song.

,اون فکر کرده که آهنگ خودش بود.

Last one, this is "Who's Going To Buy You Ribbons,"

آخرین آهنگ "چه کسی می خواهد روبان های تو را بخرد" است

another traditional folk tune.

آهنگ سنتی دیگری از سبک فولک.

Alongside that is "Don't Think Twice, It's All Right."

به دنبال آن آهنگ "سبک و سنگین نکن, اون کار درسته"

This one's more about the lyric.

این یکی بیشتر در مورد متن آهنگ است.

Paul Clayton: ♫ It ain't no use to sit and sigh now, ♫

پاول کلیتون : ♫اینکه الان بشینی و افسوس بخوری سودی نداره♫

♫ darlin', and it ain't no use to sit and cry now. ♫

♫عزیزم, اینکه الان بشینی و گریه کنی سودی نداره♫

BD: ♫ It ain’t no use to sit and wonder why, babe, ♫

دومنیک بهان : ♫عزیزم, اینکه الان بشینی و مبهوت بمونی سودی نداره♫

♫ if you don't know by now, ♫

♫اگه تا الان نفهمیدی♫

♫ and it ain't no use to sit and wonder why, babe, ♫

♫عزیزم, اینکه الان بشینی و مبهوت بمونی سودی نداره♫

♫ it'll never do somehow. ♫

♫اون کار به هیچ وجه انجام نخواهد شد♫

KF: Okay, now, there's a lot of these.

کیربی فرگوسن : خوب، مشابه اینها زیاد وجود دارد.

It's been estimated that two thirds of the melodies

برآورد میشه که دو سوم از ملودی هایی

Dylan used in his early songs were borrowed.

که دیلون در آهنگ های اولیه اش استفاده کرده عاریه ای بوده.

This is pretty typical among folk singers.

این یک نمونه بسیار بارز در خوانندگان سبک فولک است.

Here's the advice of Dylan's idol, Woody Guthrie.

اینجا نصیحت الگوی باب دیلون "وودی گاتری" هست

"The worlds are the important thing.

"کلمات عناصر مهم هستند.

Don't worry about tunes. Take a tune,

نگران آهنگ نباشید. از آهنگ استفاده کنید،

sing high when they sing low,

بلند آواز بخوانید وقتی دیگران آرام می خوانند،

sing fast when they sing slow, and you've got a new tune."

سریع آواز بخوانید وقتی دیگران کند می خوانند, و شما یک آهنگ جدید دارید.

(Laughter) (Applause)

(خنده)(تشویق)

And that's, that's what Guthrie did right here,

و همه اش همینه، همه اون چیزی که وودی گاتری در اینجا بدرستی انجام داد،

and I'm sure you all recognize the results.

و من مطمئن هستم که همه شما نتایج را تصدیق میکنید.

(Music)

(آهنگ)

We know this tune, right? We know it?

ما این آهنگ رو بخوبی می شناسیم؟ ما میشناسیمش؟

Actually you don't.

در واقع نمی شناسید.

That is "When the World's on Fire," a very old melody,

اون "وقتی جهان در آتش است" آهنگی بسیار قدیمی است،

in this case performed by the Carter Family.

این مورد توسط خانواده کارتر اجرا شد.

Guthrie adapted it into "This Land Is Your Land."

گاتری از آن در آهنگ "این سرزمین، سرزمین توست" اقتباس کرد.

So, Bob Dylan, like all folk singers, he copied melodies,

پس, باب دیلون، تمامی خوانندگان سبک فولک را دوست می داشت، ملودی ها را کپی می کرد،

he transformed them, he combined them with new lyrics

آنها را تغییر می داد، آنها را با اشعار جدید با هم ترکیب می کرد

which were frequently their own concoction

که اغلب اوقات ترکیب خاص خود را

of previous stuff.

از ماده اولیه داشت.

Now, American copyright and patent laws run counter

اکنون, قوانین حق تالیف و حق امتیاز آمریکا

to this notion that we build on the work of others.

به این مفهوم به خاطر ساخت از روی کار دیگران حمله می کند.

Instead, these laws and laws around the world

در عوض, این همه قوانین در سراسر دنیا

use the rather awkward analogy of property.

بیشتر یک قیاس ناشیانه در خصوص دارایی ها را انچام می دهند.

Now, creative works may indeed be kind of like property,

امروزه, کارهای خلاقانه شاید حقیقتا" یکی از انواع همجنس دارایی باشد،

but it's property that we're all building on,

ولی دارایی است که ما همه کارهایمان را روی آن بنا می کنیم،

and creations can only take root and grow

و خلاقیت تنها زمانی می تواند ریشه پیدا کند و رشد کند

once that ground has been prepared.

که زمینه فراهم شده باشد.

Henry Ford once said, "I invented nothing new.

هنری فورد زمانی گفت "من هیچ چیز جدیدی اختراع نکردم،

I simply assembled the discoveries of other men

من خیلی ساده کشفیات افراد دیگر را سرهم کردم

behind whom were centuries of work.

بعد از کسانی که قرن ها در این زمینه کار کرده بودند.

Progress happens when all the factors that make for it

پیشرفت زمانی اتفاق می افتد که تمامی عواملی که برای آن درست شده

are ready and then it is inevitable."

آماده باشد و درست در آن زمان حتمی خواهد بود."

2007. The iPhone makes it debut.

سال ۲۰۰۷، آیفون شروع به کار کرد.

Apple undoubtedly brings this innovation to us early,

شرکت اپل بدون شک این نوآوری را زود به ما عرضه کرد،

but its time was approaching because its core technology

ولی زمانش داشت نزدیک میشد چون تکنولوژی پایه اش

had been evolving for decades.

چند دهه بود که ارائه شده بود.

That's multi-touch, controlling a device

که آن کنترل وسایل بوسیله فن آوری مولتی تاچ

by touching its display.

با لمس صفحه نمایش اش می باشد.

Here is Steve Jobs introducing multi-touch

اینجا استیو جابز در حال معرفی فن آوری مولتی تاچ

and making a rather foreboding joke.

و تعریف یک جوک نسبتا" شیطنت آمیزهست.

Steve Jobs: And we have invented a new technology

استیو جابز : و ما تکنولوژی جدیدی را اختراع کردیم

called multi-touch.

بنام مولتی تاچ.

You can do multi-fingered gestures on it,

شما میتوانید با چند انگشت روی آن حرکت کنید،

and boy have we patented it. (Laughter)

و دوستان ما آنرا به ثبت رساندیم. (خنده)

KF: Yes. And yet, here is multi-touch in action.

کیربی فرگوسن : بله، و بازهم، اینجا مولتی تاچ در حال استفاده است.

This is at TED, actually, about a year earlier.

این در TED است، در واقع حدود یکسال قبل.

This is Jeff Han, and, I mean, that's multi-touch.

او "جف هان" است، منظورم اینه که اونم فن آوری مولتی تاچ هستش.

It's the same animal, at least.

حداقل، همان جانور (تکنولوژی مولتی تاچ) است.

Let's hear what Jeff Han has to say about this

بیاید بشنویم"جف هان" چه چیزی داره در مورد این

newfangled technology.

تکنولوژی نوظهور میگه.

Jeff Han: Multi-touch sensing isn't anything --

"جف هان" : حسگری مولتی تاچ چیز خاصی نیست...

isn't completely new. I mean, people like Bill Buxton

موضوع کاملا جدیدی نیست، منظورم اینه که کسانی مثل "بیل باکستون"

have been playing around with it in the '80s.

در دهه هشتاد با این تکنولوژی سر و کار داشته اند.

The technology, you know, isn't the most exciting thing here

می دونید, در حال حاضر اینجا تکنولوژی مهیج ترین موضوع نیست

right now other than probably its newfound accessibility.

بلکه احتمالا" چیزی به غیر از یک دسترسی نوظهور نیست.

KF: So he's pretty frank about it not being new.

کیربی فرگوسن : همانطور که می بینید اون بسیار در مورد جدید نبودن این تکنولوژی صادق است.

So it's not multi-touch as a whole that's patented.

بنابراین تکنولوژی مولتی تاچ به صورت کلی به ثبت نرسیده است.

It's the small parts of it that are,

بلکه قسمت های کوچکی از آن است که به ثبت رسیده،

and it's in these small details where

و در همین جزئیات کوچک است که

we can clearly see patent law contradicting its intent:

ما می توانیم به وضوح تناقض قانون حق ثبت اختراع را با نیت اصلی آن مشاهده کنیم:

to promote the progress of useful arts.

"گسترش پیشرفت هنرهای سودمند"

Here is the first ever slide-to-unlock.

اینجا اولین کاربرد "بکشید تا باز شود"

That is all there is to it. Apple has patented this.

این همه چیز در مورد اون هست .اپل حق امتیاز اون رو ثبت کرده است.

It's a 28-page software patent, but I will summarize

این یک نرم افزار ۲۸ صفحه ای در مورد حق امتیاز هست، ولی من مواردی که پوشش میدهد را برای شما خلاصه میکنم.

what it covers. Spoiler alert: Unlocking your phone

اعلام خطر فاسد کننده : گوشی خود را

by sliding an icon with your finger. (Laughter)

با کشیدن آیکونی با دستتان باز نمایید. (خنده)

I'm only exaggerating a little bit. It's a broad patent.

من دارم فقط کمی اغراق میکنم. این یک حق امتیاز گسترده هست.

Now, can someone own this idea?

حالا، آیا کسی می تواند صاحب ابن ایده باشد؟

Now, back in the '80s, there were no software patents,

حالا، بر میگردیم به دهه ۸۰ میلادی, در آن زمان هیچ حق امتیاز انحصاری برای نرم افزار ها وجود نداشت،

and it was Xerox that pioneered the graphical user interface.

و تنها شرکت "زیراکس" پیشگام رابط گرافیکی برای کابران بود.

What if they had patented pop-up menus,

چه میشد اگر آنها حق امتیاز منوهای ناگهان بازشونده (pop-up menus)،

scrollbars, the desktop with icons that look like folders

اسکرول‌بارها، دسکتاپ با آیکون هایی که شبیه فولدر هستند،

and sheets of paper?

و ورقهای کاغذ را به ثبت می رساندند؟

Would a young and inexperienced Apple

آیا شرکت جوان و بی تجربه اپل

have survived the legal assault from a much larger

می توانست در برابر حمله قانونی شرکت به مراتب بزرگ تر

and more mature company like Xerox?

و بالغ تری مثل "زیراکس" ادامه حیات دهد؟

Now, this idea that everything is a remix might sound

حالا, ایده اینکه هر چسزی ریمیکس است شاید به نظر

like common sense until you're the one getting remixed.

منطقی برسد البته تا زمانیکه شما خودتان ریمیکس شوید.

For example ...

برای مثال...

SJ: I mean, Picasso had a saying.

استیو جابز: پیسکاسو جمله ای مشهور داره.

He said, "Good artists copy. Great artists steal."

که میگه, "هنرمندان خوب (ایده ها را)کپی میکنند، هنرمندان فوق العاده سرقت"

And we have, you know,

میدونید، ما

always been shameless about stealing great ideas.

همیشه در مورد سرقت ایده ها بی شرم بوده ایم.

KF: Okay, so that's in '96. Here's in 2010.

کربی فرگوسن : خوب, این موضوع برای سال ۱۹۶۹ بود و این یکی در سال ۲۰۱۰ هست.

"I'm going to destroy Android because it's a stolen product."

"من قصد دارم اندروید رو نابود کنم چون یک محصول مسروقه است."

(Laughter)

(خنده)

"I'm willing to go thermonuclear war on this." (Laughter)

"من میخواهم در این مورد جنگ هسته ای به راه بیاندازم." (خنده)

Okay, so in other words, great artists steal, but not from me.

خوب، به عبارت دیگر، هنرمندان فوق العاده ایده ها را سرقت میکنند، البته نه از من.

(Laughter)

(خنده)

Now, behavioral economists might refer to this sort of thing as loss aversion

حالا، اقتصاد دانان رفتاری این دسته از موضوعات را به "زیان بیزاری" نسبت می دهند.

We have a strong predisposition towards protecting

ما زمینه قوی برای حفاظت از

what we feel is ours.

چیزهایی که احساس میکنیم به ما تعلق دارد داریم.

We have no such aversion towards copying

ما آنچنان احساس بیزاری که دیگران در مورد کپی کاری دارند نداریم،

what other people have, because we do that nonstop.

چون بدون وقفه آنرا انجام می دهیم.

So here's the sort of equation we're looking at.

خوب در اینجا نوع معادله ای که ما در نظر میگیریم هست.

We've got laws that fundamentally treat creative works as property,

ما اساسا" قوانینی که کار خلاقانه را تحت عنوان دارایی تهدید میکند داریم،

plus massive rewards or settlements

به علاوه پاداش و پرداخت کلان

in infringement cases, plus huge legal fees

در پرونده های تخلف، به علاوه حق الزحمه های قانونی کلان

to protect yourself in court,

برای حافظت از شما در دادگاه،

plus cognitive biases against perceived loss.

به علاوه تعصبات شناختی بر علیه زیان دریافت شده

And the sum looks like this.

و در نتیجه جمع آنها شبیه این است.

That is the last four years of lawsuits

این دعاوی چهار سال آخر

in the realm of smartphones.

در حوزه گوشی های هوشمند می باشد.

Is this promoting the progress of useful arts?

آیا این پیشرفت هنرهای سودمند را توسعه می دهد؟

1983. Bob Dylan is 42 years old, and his time

۱۹۸۳ . باب دیلون 42 ساله هست, و دوران هنری او

in the cultural spotlight is long since past.

در پرتو فرهنگ از گذشته، بسیار طولانی است.

He records a song called "Blind Willie McTell,"

او آهنگی به نام "ویلی مک تل کور" را

named after the blues singer, and the song

که نامگذاری آن بعد از خواننده بلوز است ضبط میکند، آهنگ

is a voyage through the past, through a much darker time,

یک سفر در گذشته است، در میان یک دوران تاریکتر،

but a simpler one, a time when musicians like Willie McTell

ولی نوع ساده تر آن، زمانی که نوازندگانی مثل ویلی مک تل

had few illusions about what they did.

حیله های کمتری در کارشان داشتند.

"I jump 'em from other writers

"من از آثار نویسندگان استفاده می کنم

but I arrange 'em my own way."

ولی آنرا به سبک خودم تنظیم میکنم."

I think this is mostly what we do.

من فکر میکنم این کاری هست که ما اغلب انجام میدهیم.

Our creativity comes from without, not from within.

خلاقیت ما از بیرونمان شکل میگیرد، نه از درونمان.

We are not self-made. We are dependent on one another,

ما خودساخته نیستیم. همه ما به دیگری محتاجیم،

and admitting this to ourselves isn't an embrace

قبول کردن این موضوع برای ما به معنی

of mediocrity and derivativeness.

حد وسط بودن یا تقلیدی بودن کارهای ما نیست

It's a liberation from our misconceptions,

این یک رها سازی از تصور غلط ماست،

and it's an incentive to not expect so much from ourselves

و این انگیزه ایست که از خود توقع بیش از حد نداشته باشیم

and to simply begin.

و به سادگی شروع کنیم.

Thank you so much. It was an honor to be here.

بسیار متشکرم. بودنم در اینجا یک افتخار بود.

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق)

Thank you. Thank you. (Applause)

متشکرم، متشکرم. (تشویق)

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق)