The secret US prisons you've never heard of before | Will Potter

Translator: Amin Rasoulof Reviewer: soheila Jafari

Father Daniel Berrigan once said that "writing about prisoners

«کشیش دانیل بریگان» یک بار گفت که "نوشتن درباره زندانی‌ها

is a little like writing about the dead."

تا حدی مثل این است که درباره مردگان بنویسی."

I think what he meant is that we treat prisoners as ghosts.

فکر می‌کنم که منظورش این بود که ما با زندانی‌ها مثل ارواح رفتار می‌کنیم.

They're unseen and unheard.

آنها دیده و شنیده نمی‌شوند.

It's easy to simply ignore them

براحتی می‌توان آنها را نادیده گرفت

and it's even easier when the government goes to great lengths to keep them hidden.

و این خیلی راحت‌تر می‌شود وقتی که دولت‌ها تلاش زیادی کنند که آنها را مخفی نگه دارند.

As a journalist, I think these stories

به عنوان یک روزنامه‌نگار فکر می‌کنم این داستانِ

of what people in power do when no one is watching,

کارهای پنهانیِ افرادی که قدرت را بدست دارند

are precisely the stories that we need to tell.

دقیقا همان داستان‌هایی هستند که ما باید تعریف کنیم.

That's why I began investigating

به همین دلیل من تحقیق درباره

the most secretive and experimental prison units in the United States,

آزمایشی و محرمانه‌ترین بخش‌های زندان در ایالات متحده

for so-called "second-tier" terrorists.

برای زندانیان موسوم به "ردیفِ دو" را، شروع کردم.

The government calls these units Communications Management Units or CMUs.

دولت به این واحدها "واحد کنترل ارتباطات" یا CMU می‌گوید.

Prisoners and guards call them "Little Guantanamo."

زندانیان و زندانبانان به آنها "گوانتاناموی کوچک" می‌گویند.

They are islands unto themselves.

این بخش‌ها جزایری جدا افتاده هستند.

But unlike Gitmo they exist right here, at home,

اما بر خلاف گوانتانامو آنها همین جا هستند، در سرزمین‌مان،

floating within larger federal prisons.

و درون زندان‌های بزرگتر فدرال شناورند.

There are 2 CMUs.

دو واحد CMU وجود دارد.

One was opened inside the prison in Terre Haute, Indiana,

یکی در زندانی در «تِراهوتِ» ایالت «ایندیانا»

and the other is inside this prison, in Marion, Illinois.

و دیگری درون این زندان در «ماریونِ» ایالت «ایلینوی».

Neither of them underwent the formal review process

هیچکدام هنگام بازگشایی، تحت بررسی رسمی که طبق

that is required by law when they were opened.

قانون الزامی است قرار نگرفته.

CMU prisoners have all been convicted of crimes.

زندانیان CMU همگی به دلیل جرایم محکوم شده‌اند.

Some of their cases are questionable and some involve threats and violence.

برخی از پرونده‌ها سوال برانگیز هستند و برخی شامل تهدید و خشونت.

I'm not here to argue the guilt or innocence of any prisoner.

من اینجا نمی‌خواهم بر سر گناهکار یا بیگناه بودن زندانیان بحث کنم.

I'm here because as Supreme Court Justice Thurgood Marshall said,

من اینجا هستم زیرا قاضیِ دادگاه عالی، "ثرگود مارشال" گفت:

"When the prisons and gates slam shut,

" وقتی که درهای زندان بسته می‌شوند

prisoners do not lose their human quality."

زندانیان مرتبه انسانی خود را از دست نمی‌دهند."

Every prisoner I've interviewed has said there are three flecks of light

هر زندانی‌ای که من با او مصاحبه کرده‌ام می‌گوید سه نقطه روشن

in the darkness of prison:

در تاریکی زندان وجود دارند:

phone calls,

تماس‌های تلفنی،

letters

نامه‌ها

and visits from family.

و دیدار با خانواده.

CMUs aren't solitary confinement, but they radically restrict all of these

CMUها زندان انفرادی نیستند ولی همه‌ی این سه مورد را به شدت محدود می‌کنند

to levels that meet or exceed the most extreme prisons in the United States.

تا حدی که با شدیدترین زندان‌های ایالات متحده مطابقت دارند یا از آنها پیشی می‌گیرند.

Their phone calls can be limited to 45 minutes a month,

تماس‌های تلفنی آنها ممکن است به ۴۵ دقیقه در ماه محدود می‌شود،

compared to the 300 minutes other prisoners receive.

در مقایسه با ۳۰۰ دقیقه‌ای که زندانیان دیگر فرصت دارند.

Their letters can be limited to six pieces of paper.

نامه‌هایشان ممکن است به شش صفحه محدود باشد.

Their visits can be limited to four hours per month,

ملاقاتشان به چهار ساعت در ماه محدود می‌شود

compared to the 35 hours that people like Olympic Park bomber Eric Rudolph

در مقایسه با ۳۵ ساعت ملاقاتی که افرادی مانند «اریک رودالف»، بمبگذار پارک المپیک،

receive in the supermax.

در زندان فوق امنیتی دریافت می‌کنند.

On top of that, CMU visits are non-contact which means prisoners are not allowed

اضافه بر این ملاقات‌ها در CMU، غیر تماسی هستند. یعنی زندانیان حتی اجازه

to even hug their family.

در آغوش گرفتن خانواده‌شان را ندارند.

As one CMU prisoner said,

آنطور که یک زندانی در CMU می‌گفت،

"We're not being tortured here, except psychologically."

"ما در اینجا شکنجه نمی‌شویم، مگر به صورت روانی."

The government won't say who is imprisoned here.

دولت نمی‌گوید که چه کسانی اینجا زندانی هستند.

But through court documents, open records requests

اما از طریق پرونده‌های دادگاه، تقاضاهای در جریان

and interviews with current and former prisoners,

و مصاحبه با زندانیان حاضر و پیشین،

some small windows into the CMUs have opened.

دریچه‌هایی کوچک به CMUها گشوده شده‌اند.

There's an estimated 60 to 70 prisoners here,

تقریبا ۶۰ تا ۷۰ زندانی اینجا هستند

and they're overwhelmingly Muslim.

و اکثریت آنها مسلمان هستند.

They include people like Dr. Rafil Dhafir,

آنها شامل افرادی مانند «دکتر رافیل زفیر» هستند که

who violated the economic sanctions on Iraq by sending medical supplies

تحریم‌های اقتصادی علیه عراق را با فرستادن تجهیزات دارویی برای

for the children there.

کودکان آنجا نقض کرد.

They've included people like Yassin Aref.

افرادی مانند «یاسین عرف».

Aref and his family fled to New York from Saddam Hussein's Iraq as refugees.

«عرف» و خانواده‌اش به عنوان پناهجو از دست صدام حسین به نیویورک گریختند.

He was arrested in 2004 as part of an FBI sting.

او در سال ۲۰۰۴ طی عملیات ویژه‌ی FBI دستگیر شد.

Aref is an imam and he was asked to bear witness to a loan,

«عرف» امام جماعت است و از او خواسته شده بود که ضامن یک وام بشود،

which is a tradition in Islamic culture.

که در فرهنگ اسلامی یک سنت است.

It turned out that one of the people involved in the loan was trying to enlist

بعدا مشخص شد که یکی از افرادی که وام گرفته بودند برای استخدام یک نفر

someone else in a fake attack.

برای حمله انحرافی اقدام کرده بود.

Aref didn't know.

«عرف» نمی‌دانست.

For that, he was convicted

برای این موضوع او به توطئه

of conspiracy to provide material support to a terrorist group.

از طریق پشتیبانی مالی برای گروه تروریستی محکوم شد.

The CMUs also include some non-Muslim prisoners.

CMUها شامل تعدادی زندانی غیرمسلمان هم هستند.

The guards call them "balancers,"

زندانبانان آنها را «تعدیل کننده» می‌نامند،

meaning they help balance out the racial numbers,

به این معنی که آنها به تعدیل تنوع زندانی‌ها کمک می‌کنند

in hopes of deflecting law suits.

به این امید که پرونده‌های شکایت را منحرف کنند.

These balancers include animal rights and environmental activists

این «تعدیل کننده»ها شامل فعالان حقوق حیوانات و محیط زیست می‌شوند

like Daniel McGowan.

مثل «دنیل مک گوان»

McGowan was convicted of participating in two arsons

«مک گوان» به دلیل شرکت در دو آتش زدن عمدی

in the name of defending the environment

به هدف دفاع از محیط زیست

as part of the Earth Liberation Front.

به عنوان عضوی از «جبهه آزادی زمین» محکوم شده بود.

During his sentencing, he was afraid that he would be sent

در طول محاکمه‌اش او نگران بود که به یکی از زندانهای مخفی

to a rumored secret prison for terrorists.

برای تروریست‌ها که شایعه‌اش وجود داشت فرستاده شود.

The judge dismissed all those fears,

قاضی همه نگرانی‌اش را با گفتن اینکه

saying that they weren't supported by any facts.

مدرکی برای شایعه‌ها وجود ندارد رد کرد.

But that might be because the government hasn't fully explained

ولی این شاید به دلیل این باشد که دولت کامل توضیح نمی‌دهد که

why some prisoners end up in a CMU,

چرا سرنوشت برخی زندانیان به CMUها ختم می‌شود،

and who is responsible for these decisions.

و چه کسی مسئول این تصمیم‌ها است.

When McGowan was transferred, he was told

وقتی «مک گوان» به زندان منتقل شد

it's because he is a "domestic terrorist,"

به او گفته شد بدلیل اینکه «تروریستِ داخلی» است،

a term the FBI uses repeatedly when talking about environmental activists.

عبارتی که FBI مکررا زمانی که درباره فعالین محیط زیست صحبت می‌کند استفاده می‌کند.

Now, keep in mind there are about 400 prisoners in US prisons

به یاد داشته باشید که هم اکنون حدود ۴۰۰ زندانی در آمریکا هستند

who are classified as terrorists,

که در رده تروریست‌ها قرار دارند،

and only a handful of them are in the CMUs.

و فقط تعداد کمی از آنها در CMUها هستند.

In McGowan's case, he was previously at a low-security prison

در مورد «مک گوان»، او قبلا در زندانی با امنیت پایین بود

and he had no communications violations.

و هیچگونه نقض قوانین ارتباطات نکرده و خشونتی نداشته.

So, why was he moved?

پس چرا منتقل شد؟

Like other CMU prisoners,

همانند دیگر زندانیان CMU

McGowan repeatedly asked for an answer, a hearing,

«مک گوان» بارها جواب خواست، درخواست دادرسی کرد

or some opportunity for an appeal.

و یا فرصتی برای استیناف.

This example from another prisoner shows how those requests are viewed.

این مثال از یک زندانی دیگر نشان می‌دهد این تقاضاها چگونه بررسی می‌شوند.

"Wants a transfer." "Told him no."

«تقاضای انتقال دارد» «به او نه گفته شد»

At one point, the prison warden himself recommended McGowan's transfer

زمانی نگهبان زندان پیشنهاد انتقال «مک گوان»

out of the CMU citing his good behavior,

از CMU را بدلیل رفتار خوبش ارائه کرد

but the warden was overruled

ولی نگهبان توسط بخش ضدتروریستی اداره زندان‌ها

by the Bureau of Prison's Counterterrorism Unit,

که با نیروی مشترک ضدتروریسم FBI

working with the Joint Terrorism Task Force of the FBI.

همکاری می‌کند، کنار گذاشته شد.

Later I found out that McGowan was really sent to a CMU

بعدها من متوجه شدم که چرا «مک گوان» به CMU منتقل شد،

not because of what he did,

نه به دلیل کاری که کرده بود

but what he has said.

بلکه بخاطر حرفی که زده بود.

A memo from the Counterterrorism Unit cited McGowan's "anti-government beliefs."

یادداشتی از بخش ضدتروریسم، «باورهای ضد دولتیِ» «مک گوان» را نقل می‌کند.

While imprisoned, he continued writing about environmental issues,

وقتی زندانی بود به نوشتن درباره مسائل محیط زیست ادامه داد

saying that activists must reflect on their mistakes

و می‌گفت که فعالین باید درباره اشتباهاتشان تامل کنند

and listen to each other.

و به یکدیگر گوش دهند.

Now, in fairness, if you've spent any time at all in Washington, DC,

انصافا اگر تا حالا در واشنگتن دی. سی. بوده باشید

you know this is really a radical concept for the government.

می دانید که این حرف برای دولت، خیلی افراط گرایانه است.

(Laughter)

(خنده حضار)

I actually asked to visit McGowan in the CMU.

من درخواست کردم «مک گوان» را در CMU ملاقات کنم.

And I was approved.

و پذیرفته شدم.

That came as quite a shock.

این پذیرش واقعا شوکه کننده بود.

First, because as I've discussed on this stage before,

اول بخاطر اینکه همانطور که قبلا روی همین صحنه گفته‌ام

I learned that the FBI has been monitoring my work.

متوجه شدم که FBI کارهای من را تحت نظر دارد.

Second, because it would make me the first and only journalist to visit a CMU.

دوم به این دلیل که این پذیرش من را تبدیل به اولین و تنها روزنامه‌نگاری کرد که از CMU بازدید کرده.

I had even learned

حتی از طریق بخش ضدتروریسم

through the Bureau of Prisons Counterterrorism Unit,

اداره‌ی زندان‌ها فهمیدم که

that they had been monitoring my speeches about CMUs, like this one.

آنها سخنرانی‌های من درباره CMU را، مانند همین سخنرانی، دنبال کرده بودند.

So how could I possibly be approved to visit?

پس چطور ممکن بود که برای ملاقات پذیرفته شوم؟

A few days before I went out to the prison, I got an answer.

چند روز پیش از اینکه (برای ملاقات) به زندان بروم، پاسخی دریافت کردم.

I was allowed to visit McGowan as a friend, not a journalist.

من اجازه داشتم «مک گوان» را به عنوان یک دوست ملاقات کنم، نه یک روزنامه‌نگار.

Journalists are not allowed here.

روزنامه‌نگارها آنجا پذیرفته نمی‌شوند.

McGowan was told by CMU officials that if I asked any questions

مقامات CMU به «مک گوان» گفته بودند که اگر من سوالی پرسیدم

or published any story,

یا گزارشی منتشر کردم

that he would be punished for my reporting.

او بخاطر گزارش من مجازات خواهد شد.

When I arrived for our visit, the guards reminded me

وقتی برای ملاقات رسیدم نگهبانان به من یادآوری کردند

that they knew who I was and knew about my work.

که می‌دانند من کی هستم و از کارهای من اطلاع دارند.

And they said that if I attempted to interview McGowan,

و گفتند اگر تلاش کنم که با «مک گوان» مصاحبه کنم

the visit would be terminated.

ملاقات قطع خواهد شد.

The Bureau of Prisons describes CMUs as "self-contained housing units."

اداره زندان‌ها CMU را به عنوان «بخش مسکونیِ بی‌نیاز از بیرون» شرح می‌دهد

But I think that's an Orwellian way of describing black holes.

ولی من فکر می‌کنم این روش «اوروِلی» (روش سرکوبگرانه) برای توضیح نقاط تاریک است.

When you visit a CMU,

وقتی از یک CMU بازدید می‌کنید،

you go through all the security checkpoints that you would expect.

از هر بازرسی امنیتی‌ای که فکرش را بکنید رد می‌شوید.

But then the walk to the visitation room is silent.

ولی بعد، در سکوت به سمت اتاق ملاقات می‌روید.

When a CMU prisoner has a visit, the rest of the prison is on lockdown.

وقتی یک زندانی CMU ملاقاتی دارد بقیه‌ی زندانیان در سلول حبس می‌شوند.

I was ushered into a small room,

من به یک اتاق کوچک هدایت شدم

so small my outstretched arms could touch each wall.

بقدری کوچک که دستانم در حالت کشیده دیوارها را لمس می‌کردند.

There was a grapefruit-sized orb in the ceiling

یک گوی به اندازه‌ی گریپ فروت به سقف بود

for the visit to be live-monitored by the Counterterrorism Unit

برای کنترل زنده‌ی ملاقات توسط اداره‌ی ضدتروریسم

in West Virginia.

در ویرجینیای غربی.

The unit insists that all the visits have to be in English for CMU prisoners,

این اداره تاکید می کند که همه ملاقات‌های زندانیان CMU باید به زبان انگلیسی باشد.

which is an additional hardship for many of the Muslim families.

که این دشواری مضاعفی برای بسیاری از خانواده‌های مسلمان است.

There is a thick sheet of foggy, bulletproof glass

یک شیشه ماتِ ضخیم و ضدگلوله وجود داشت

and on the other side was Daniel McGowan.

و آن طرفش «دنیل مک گوان» بود.

We spoke through these handsets attached to the wall

از طریق گوشی‌هایی که به دیوار آویزان بود صحبت می‌کردیم

and talked about books and movies.

و درباره کتاب‌ها و فیلم‌ها حرف زدیم.

We did our best to find reasons to laugh.

تلاشمان را کردیم که دلیلی برای خندیدن پیدا کنیم.

To fight boredom and amuse himself while in the CMU,

«مک گوان» وقتی در CMU بود برای مبارزه با بی‌حوصلگی و سرگرم کردن خودش،

McGowan had been spreading a rumor that I was secretly the president

شایع کرده بود که من به طور پنهانی رییس

of a Twilight fan club in Washington, DC

یک باشگاه طرفداران (فیلم) Twilight در واشینگتن دی. سی. هستم.

(Laughter)

(خنده حضار)

For the record, I'm not.

محض اطلاع، نیستم!

(Laughter)

(خنده حضار)

But I kind of the hope the FBI now thinks that Bella and Edward

ولی امیدوارم FBI الان فکر کند که «ادوارد» و «بلا»

are terrorist code names.

اسم‌های رمز تروریستی هستند.

(Laughter)

(خنده حضار)

During our visit, McGowan spoke most and at length about his niece Lily,

در طول ملاقات «مک گوان» بیشتر درباره‌ی خواهرزاده‌اش «لیلی» حرف زد

his wife Jenny and how torturous it feels to never be able to hug them,

و درباره همسرش «جنی» و اینکه چقدر زجرآور است که حس کند هیچوقت نمی‌تواند آنها را بغل کند

to never be able to hold their hands.

و اینکه هیچوقت نمی‌تواند دستشان را بگیرد.

Three months after our visit, McGowan was transferred out of the CMU

سه ماه بعد از ملاقاتمان «مک گوان» از CMU منتقل شد

and then, without warning, he was sent back again.

و سپس بدون اطلاع دوباره بازگردانده شد.

I had published leaked CMU documents on my website

من اسناد درز کرده در مورد CMU را روی وب سایتم منتشر کردم

and the Counterterrorism Unit said that McGowan had called his wife

و اداره ضدتروریسم گفت که «مک گوان» با همسرش تماس گرفته

and asked her to mail them.

و از او خواسته آنها را (برای او) پست کند.

He wanted to see what the government was saying about him,

او می‌خواست ببیند که دولت درباره او چه می‌گوید.

and for that he was sent back to the CMU.

و برای همین به CMU بازگردانده شد.

When he was finally released at the end of his sentence,

وقتی بالاخره با پایان محکومیتش آزاد شد،

his story got even more Kafkaesque.

داستانش حتی بیشتر از قبل به کابوس تبدیل شد.

He wrote an article for the Huffington Post headlined,

او مقاله‌ای در «هافینگتن پست» نوشت با عنوان

"Court Documents Prove I was Sent to a CMU for my Political Speech."

«اسناد دادگاه ثابت می‌کنند من به دلیل صحبت‌های سیاسی به CMU فرستاده شدم»

The next day he was thrown back in jail for his political speech.

روز بعد او به دلیل صحبت‌های سیاسی به زندان بازگردانده شد.

His attorneys quickly secured his release,

وکیل‌هایش به سرعت آزادش کردند

but the message was very clear:

ولی پیام کاملا واضح بود:

Don't talk about this place.

درباره این مکان حرف نزنید.

Today, nine years after they were opened by the Bush administration,

امروز، نه سال پس از ساخت آنها توسط دولت «بوش»،

the government is codifying how and why CMUs were created.

دولت در حال تدوین چگونگی و دلیل ساخت CMUها است.

According to the Bureau of Prisons,

بر اساس اداره‌ی زندان‌ها

they are for prisoners with "inspirational significance."

CMUها برای زندانیانی با «اهمیت تاثیرگزاری» هستند.

I think that is very nice way of saying these are political prisons

من فکر می‌کنم که این روش مناسبی است برای گفتن اینکه آنها زندان‌های سیاسی برای

for political prisoners.

زندانیان سیاسی هستند.

Prisoners are sent to a CMU because of their race,

زندانیان به CMU فرستاده می‌شوند بدلیل نژادشان،

their religion or their political beliefs.

مذهب‌شان و اعتقادات سیاسی‌شان.

Now, if you think that characterization is too strong,

اگر فکر می‌کنید این تعریف اغراق‌آمیز است

just look at some of the government's own documents.

به اسنادِ خودِ دولت نگاه کنید.

When some of McGowan's mail was rejected by the CMU, the sender was told

وقتی تعدادی از نامه‌های «مک گوان» توسط CMU بازگردانده شد، به فرستنده گفتند

it's because the letters were intended "for political prisoners."

دلیلش این است که این نامه‌ها برای «زندانی سیاسی» بوده‌اند.

When another prisoner, animal rights activist Andy Stepanian,

وقتی زندانی دیگری، یک فعال حقوق حیوانات به نام «اندی استپانیان»

was sent to a CMU, it was because of his anti-government and anti-corporate views.

به CMU فرستاده شد دلیلش دیدگاه‌های ضددولتی و ضد شرکت‌های بزرگ بود.

Now, I know all of this may be hard to believe,

می‌دانم که باور همه اینها سخت است،

that it's happening right now, and in the United States.

اینکه هم اکنون و در ایالات متحده در حال رخ دادن است.

But the unknown reality is that the US has a dark history

ولی واقعیت پنهان این است که ایالات متحده تاریخچه سیاهی از

of disproportionately punishing people because of their political beliefs.

محاکمه غیر منصفانه افراد به دلیل عقاید سیاسی‌شان دارد.

In the 1960s, before Marion was home to the CMU,

در دهه ۱۹۶۰ پیش از اینکه «ماریون» به محل CMUها تبدیل شود

it was home to the notorious Control Unit.

محلی بدنام بود برای «بخش کنترل».

Prisoners were locked down in solitary for 22 hours a day.

زندانیان روزانه ۲۲ ساعت حبس انفرادی بودند.

The warden said the unit was to "control revolutionary attitudes."

نگهبانان می‌گفتند که «این بخش برای کنترل رفتارهای انقلابی است»

In the 1980s, another experiment called the Lexington High Security Unit

در دهه ۱۹۸۰ یک روش امتحان نشده به نام «بخش فوق امنیتی لکزینگتن»،

held women connected to the Weather Underground,

زنانی را نگهداری می‌کرد که با گروه‌های "Weather underground"،

Black Liberation and Puerto Rican independent struggles.

«آزادی سیاهان» و «استقلال پورتوریکو» در ارتباط بودند.

The prison radically restricted communication and used sleep deprivation,

این زندان بشدت ارتباطات را محدود می‌کرد و از محروم کردن از خواب

and constant light for so-called "ideological conversion."

و نور مداوم جهت آنچه «تغییر عقیدتی» نامیده می‌شد استفاده می‌کرد.

Those prisons were eventually shut down, but only through the campaigning

این زندان‌ها بالاخره بسته شدند، ولی از طریق کارزار(کمپین)های مذهبی

of religious groups and human rights advocates, like Amnesty International.

و حامیان حقوق بشر مانند «عفو بین الملل».

Today, civil rights lawyers with the Center for Constitutional Rights

امروز، وکلای حقوق مدنی با همکاری «مرکز حقوق قانون اساسی»

are challenging CMUs in court

با CMUها در دادگاه مبارزه می‌کنند

for depriving prisoners of their due process rights

به دلیل محروم کردن زندانیان از حق محاکمه‌ی منصفانه

and for retaliating against them

و به دلیل مقابله با آنها

for their protected political and religious speech.

برای اظهارنظر قانونیِ سیاسی و مذهبی‌شان.

Many of these documents would have never come to light without this lawsuit.

بسیاری از این مدارک بدون این شکایت‌ها روشن نمی‌شدند.

The message of these groups and my message for you today

پیام این گروه‌ها و من امروز به شما این است

is that we must bear witness to what is being done to these prisoners.

که ما باید بر آنچه به این زندانیان گذشته شهادت بدهیم.

Their treatment is a reflection of the values held beyond prison walls.

رفتار با آنها بازتابی است از ارزش‌های بیرون دیوارهای زندان.

This story is not just about prisoners.

این داستان فقط در مورد زندانیان نیست.

It is about us.

درباره ما است!

It is about our own commitment to human rights.

درباره تعهد ما به حقوق انسانی است.

It is about whether we will choose to stop repeating the mistakes of our past.

درباره این است که آیا ما تصمیم داریم که اشتباه‌های گذشته را تکرار کنیم یا نه.

If we don't listen to what Father Berrigan described as the stories of the dead,

اگر به آنچه «پدر بریگان» به عنوان داستان مردگان نامید گوش ندهیم

they will soon become the stories of ourselves.

بزودی آن قصه‌ها، داستان خودمان خواهد بود.

Thank you.

متشکرم

(Applause)

(تشویق حضار)

(Applause ends)

(تشویق حضار)

Tom Rielly: I have a couple questions.

«تام ریلی»: من چند تا سوال دارم.

When I was in high school, I learned about the Bill of Rights,

وقتی در دبیرستان بودم درباره منشور حقوق یاد گرفتم،

the Constitution, freedom of speech,

درباره‌ی قانون اساسی، آزادی بیان،

due process and about 25 other laws and rights

محاکمه عادلانه و تقریبا ۲۵ قانون و حق

that seem to be violated by this.

که به نظر می‌رسد توسط این مسائل نقض شده.

How could this possibly be happening?

چطور ممکن است چنین چیزی اتفاق بیافتد؟

Will Potter: I think that's the number one question I get

«ویل پاتر»: فکر کنم این سوال اصلی است

throughout all of my work,

که من در طول کارم به آن برخورده‌ام،

and the short answer is that people don't know.

و پاسخ کوتاه اینکه مردم راجع به اینها نمی‌داند.

I think the solution to any of these types of situations, any rights abuses,

فکر می‌کنم که راه‌حل هر یک از این مسائل و هر گونه سوء استفاده حقوقی

are really dependent on two things.

به دو چیز بستگی دارد.

They're dependent on knowledge that it's actually happening

به آگاهی بستگی دارند که در حال رخ دادن است

and then a means and efficacy to actually make a change.

و سپس به وسیله و عزم برای ایجاد تغییر.

And unfortunately with these prisoners,

و متاسفانه در مورد این زندانیان

one, people don't know what's happening at all

اول اینکه مردم اصلا اطلاعی از آنچه رخ می‌دهد ندارند

and then they're already disenfranchised populations

و سپس اینکه آنها جمعیتی هستند که از حقوق خود محرومند

who don't have access to attorneys, not native English speakers.

و به وکیل دسترسی ندارند و انگلیسی، زبان مادری آنها نیست.

In some of these cases, they have great representation that I mentioned,

در برخی از این پرونده‌ها آنها مدارک خوبی ارائه کرده‌اند که من ذکر کردم

but there's just not a public awareness of what's happening.

ولی آگاهی عمومی در مورد آنچه اتفاق می‌افتد وجود ندارد.

TR: Isn't it guaranteed in prison that you have right to council

«تام ریلی»: آیا در زندان حق داشتن مشاور حقوقی

or access to council?

یا دسترسی به وکیل تضمین نمی‌شود؟

WP: There's a tendency in our culture

«ویل پاتر»: یک عادتی در فرهنگ ما هست

to see when people have been convicted of a crime,

که وقتی افراد به جرمی محکوم می‌شوند،

no matter if that charge was bogus or legitimate,

فارغ از اینکه این حکم قانونی یا غیرقانونی باشد،

that whatever happens to them after that is warranted.

هر اتفاقی که پس از آن برایشان بیافتد توجیه پذیر است.

And I think that's a really damaging and dangerous narrative that we have,

من فکر می‌کنم که این واقعا رویکرد مخرب و خطرناکی است که ما داریم،

that allows these types of things to happen,

که اجازه رخ دادن اینگونه مسائل را می‌دهد

as the general public just kind of turns a blind eye to it.

وقتی که عموم مردم چشم‌شان را بر روی آن می‌بندند.

TR: All those documents on screen were all real documents, word for word,

«تام ریلی»: همه این مدارک که روی پرده نشان داده شدند کلمه به کلمه واقعی هستند

unchanged at all, right?

و دستکاری نشده‌اند، درسته؟

WP: Absolutely. I've actually uploaded all of them to my website.

«ویل پاتر»: کاملا! من آنها را روی وبسایت خودم آپلود کرده‌ام.

It's willpotter.com/CMU and it's a footnoted version of the talk,

آدرسش هست willpotter.com/CMU و نسخه‌ی با توضیحات این سخنرانی است،

so you can see the documents for yourself without the little snippets.

که خودتان می‌توانید اسناد را ببینید بدون کادرهایی که در اینجا بود.

You can see the full version.

می‌توانید نسخه کامل را ببینید.

I relied overwhelmingly on primary source documents

تکیه‌ی من بیشتر بر روی اسناد اصلی بوده

or on primary interviews with former and current prisoners,

و یا مصاحبه‌هایی که با زندانیان قبلی و حاضر انجام شده،

with people that are dealing with this situation every day.

با افرادی که هر روز با این شرایط سر و کار دارند.

And like I said, I've been there myself, as well.

و همانطور که گفتم من خودم هم آنجا بوده‌ام.

TR: You're doing courageous work.

«تام ریلی»: شما کار شجاعانه‌ای انجام می‌دهید.

WP: Thank you very much. Thank you all.

«ویل پاتر»: از شما خیلی ممنونم. متشکرم از همه شما.

(Applause)

(تشویق حضار)