3 ways to fix a broken news industry | Lara Setrakian

Translator: Nima Pourreza Reviewer: khatereh sadeghi

Five years ago, I had my dream job.

پنج سال پیش، من شغل رویاییم رو داشتم.

I was a foreign correspondent in the Middle East

من یک خبرنگار خارجی در خاورمیانه بودم

reporting for ABC News.

که برای اخبار ABC گزارش میداد.

But there was a crack in the wall,

اما یک مشکل وجود داشت

a problem with our industry,

مشکلی در صنعت خبر،

that I felt we needed to fix.

که من احساس کردم باید برطرفش کنیم.

You see, I got to the Middle East right around the end of 2007,

من دقیقآ اواخر سال ۲۰۰۷ در خاورمیانه بودم،

which was just around the midpoint

که درست اواسط

of the Iraq War.

جنگ عراق بود.

But by the time I got there, it was already nearly impossible

اما زمانی که من به اونجا رسیدم، تقریبا غیر ممکن بود که

to find stories about Iraq on air.

در مورد جنگ عراق مطالبی رو در اخبار پیدا کنید.

Coverage had dropped across the board,

پوشش اخبار خارج از مرزها از در شبکه ها

across networks.

از قلم افتاده بود.

And of the stories that did make it,

و تنها اخباری که مخابره می‌شد،

more than 80 percent of them were about us.

بیش از ۸۰ درصد آن درمورد خودمان (در عراق) بود.

We were missing the stories about Iraq,

ما اخبار عراق رو از دست داده بودیم،

the people who live there,

اخباری در مورد وضع مردم آنجا،

and what was happening to them under the weight of the war.

و اخباری از اینکه چه اتفاقی زیر فشار جنگ برای آن ها می افتد.

Afghanistan had already fallen off the agenda.

از افغانستان هیچ خبری مورد پوشش نبود.

There were less than one percent of all news stories in 2008

تقریباً کمتر از یک درصد اخبار در سال ۲۰۰۸

that went to the war in Afghanistan.

در مورد جنگ افغانستان بودند.

It was the longest war in US history,

در حالی که اون اون طولانی ترین جنگ تاریخ آمریکا بود،

but information was so scarce

اما اطلاعات خبری بسیار کمیاب بودند

that schoolteachers we spoke to

بطوریکه معلمان مدرسه ای که باهاشون صحبت میکردیم

told us they had trouble explaining to their students

به ما گفتند در توضیح اینکه ما در آنجا چکار میکنیم

what we were doing there,

به دانش آموزانشان مشکل داشتند

when those students had parents

وقتی که اون دانش آموزان والدینی داشتند

who were fighting and sometimes dying overseas.

که در خارج از کشور در جنگ بودند و گاهاً کشته میشدند.

We had drawn a blank,

ما در این پوشش خبری ناموفق بودیم،

and it wasn't just Iraq and Afghanistan.

و این فقط در مورد عراق و افغانستان نبود.

From conflict zones to climate change

از مناطق درگیری تا تغییرات آب و هوایی

to all sorts of issues around crises in public health,

تا تمامی انواع موضوعات در مورد بحران در سلامت عمومی،

we were missing what I call the species-level issues,

ما چیزهایی را از دست داده بودیم که من ان موضوعات را در حد گونه، طبقه بندی میکنم،

because as a species, they could actually sink us.

چراکه به عنوان یک گونه، آن موضوعات عملاً میتوانند مارا به نابودی بکشند.

And by failing to understand the complex issues of our time,

و با عدم موفقیت در فهمیدن موضوعات پیچیده زمان‌مان،

we were facing certain practical implications.

ما با مفاهیم عملی مسلمی روبرو هستیم.

How were we going to solve problems

چگونه مشکلاتمان را برطرف خواهیم کرد

that we didn't fundamentally understand,

درصورتی که بصورت اساسی آنهارا نفهمیدیم،

that we couldn't track in real time,

و نمیتوانیم آنهارا در لحظه پیگیری کنیم،

and where the people working on the issues

و مکانی که مردم در حال کار بر روی موضوع هستند،

were invisible to us

برای ما نامشخص هست

and sometimes invisible to each other?

و بعضی مواقع آن افراد برای یکدیگر نیز نامشخص هستند.

When you look back on Iraq,

وقتی شما به گذشته عراق نگاه میکنید،

those years when we were missing the story,

آن سالهایی که ما اخبار را گم کردیم،

were the years when the society was falling apart,

سالهایی بود که جامعه متلاشی شد (و ظرفیتش رو از دست داد)،

when we were setting the conditions for what would become the rise of ISIS,

وقتی ما در حال تنظیم شرایط برای آنچه که ظهور داعش به وجود خواهد آورد بودیم،

the ISIS takeover of Mosul

داعش موصل را تصرف کرد

and terrorist violence that would spread

و خشونت تروریستی گسترش یافت

beyond Iraq's borders to the rest of the world.

فراتر از مرز های عراق به مابقی جهان.

Just around that time where I was making that observation,

درست نزدیکی آن زمان که مشاهداتی را از عراق داشتم،

I looked across the border of Iraq

من به سرتاسر مرز های عراق نگاهی کردم

and noticed there was another story we were missing:

و متوجه شدم آنجا یک موضوع دیگری را دوباره از دست می دادیم:

the war in Syria.

جنگ سوریه.

If you were a Middle-East specialist, you knew that Syria was that important

اگر شما متخصص امور خاورمیانه باشید، میدانید که سوریه چقدر

from the start.

از آغاز مهم بود.

But it ended up being, really,

اما آن در نهایت، واقعاً،

one of the forgotten stories of the Arab Spring.

یکی از اخبار فراموش شده بهار عربی بود.

I saw the implications up front.

من پیامد های روبرو را دیدم.

Syria is intimately tied to regional security,

سوریه بصورت تنگاتنگی به امنیت منطقه گره خورده است،

to global stability.

همچنین به ثبات جهانی.

I felt like we couldn't let that become

من احساس کردم ما نمیتوانیم اجازه بدهیم تا

another one of the stories we left behind.

این وضع سوریه یکی از موضاعاتی شود که از آن غافل می شویم.

So I left my big TV job to start a website, called "Syria Deeply."

بنابرین من شغل بزرگم رو در تلویزیون کنارگذاشتم تا وبسایتی به اسم "سوریه به صورت عمیق" را راه بندازم.

It was designed to be a news and information source

ان برای منبع خبر و اطلاعات بودن طراحی شده بود

that made it easier to understand a complex issue,

که فهمیدن موضوعات پیچیده را آسانتر میکرد.

and for the past four years, it's been a resource

و برای پنچ سال گذشته، آن یک منبعی بود

for policymakers and professionals working on the conflict in Syria.

برای سیاستگذاران و متخصصانی که در درگیری های سوریه کار میکردند.

We built a business model

ما یک مدل تجاری ساختیم

based on consistent, high-quality information,

برپایه ثبات و اطلاعات با کیفیت،

and convening the top minds on the issue.

و جمع کردن افراد خبره در این حوزه.

And we found it was a model that scaled.

و ما فهمیدیم که این مدلی بود که میشود تعمیمش داد.

We got passionate requests to do other things "Deeply."

ما درخواست های مشتاقانه ای برای انجام کارهای مشابهی بصورت عمیق را داشتیم.

So we started to work our way down the list.

پس ما کارمان را با این لیست از کلمات آغاز کردیم.

I'm just one of many entrepreneurs,

من فقط یکی از کارآفرین‌های (این حوزه) هستم،

and we are just one of many start-ups

و تیم ما فقط یکی از این استارت-آپ ها است

trying to fix what's wrong with news.

که سعی می‌کند اشتباهات اخبارها را برطرف کند.

All of us in the trenches know

همه ما در این حوزه میدانیم که

that something is wrong with the news industry.

که قسمتی از صنعت خبر بدرستی عمل نمی‌کند

It's broken.

و آسیب دیده است.

Trust in the media has hit an all-time low.

اعتماد به رسانه ها، میشه پایین بوده است.

And the statistic you're seeing up there is from September --

و این گزارش آماری که شما می‌بینید مربوط به سپتامبر ۲۰۱۶ می‌شود --

it's arguably gotten worse.

مسلماً بدتر شده است.

But we can fix this.

اما ما می‌توانیم درستش بکنیم.

We can fix the news.

ما میتوانیم رسانه های خبری را درست بکنیم.

I know that that's true.

می‌دانم که این کار درست است.

You can call me an idealist; I call myself an industrious optimist.

شما میتونید من را یک آیده‌عال‌گرا بنامید؛ من خودم را یک سخت کوش خوشبین میدانم.

And I know there are a lot of us out there.

و میدانم که همانند ما افراد زیادی وجود دارند.

We have ideas for how to make things better,

ما ایده‌هایی داریم برای اینکه چگونه دنیا را بهتر بکنیم،

and I want to share three of them that we've picked up in our own work.

و من میخواهم سه تا از این ایده‌ها را که از میان کار خودمان برداشته ایم، با شما به اشتراک بگذارم.

Idea number one:

ایده اول:

we need news that's built on deep-domain knowledge.

ما به اخباری با ویژگی آگاهی رسانی عمیق نیازمندیم.

Given the waves and waves of layoffs at newsrooms across the country,

با موج های از اخراج کارکنان خبری در کشور ها،

we've lost the art of specialization.

ما تخصص‌گرایی را ازیاد برده‌ایم.

Beat reporting is an endangered thing.

خبرنگاری لحظه ای در حال از بین رفتن هست.

When it comes to foreign news,

وقتی که ما با اخبار خارجی سروکار داریم،

the way we can fix that is by working with more local journalists,

راه حل اصلاح آن این است که با چندین خبرنگار محلی کار بکنیم،

treating them like our partners and collaborators,

آنها را همچون شرکا و همکارانمان تلقی کنیم،

not just fixers who fetch us phone numbers and sound bites.

نه فقط واسطه‌هایی که برای ما شماره تلفن و گزارش های صوتی می‌فرستند.

Our local reporters in Syria and across Africa and across Asia

خبرنگاران محلی ما در سوریه، سراسر آفریقا و آسیا

bring us stories that we certainly would not have found on our own.

برای ما گزارش‌هایی می‌فرستند که قطعاً ما به تنهایی قادر به یافتن آنها نبودیم.

Like this one from the suburbs of Damascus, about a wheelchair race

همچون این یکی، از حومه شهر دمشق، در مورد مسابقه ویلچر سواران

that gave hope to those wounded in the war.

که برای کسانی که در جنگ زخمی شده‌اند التیامی است.

Or this one from Sierra Leone,

یا این یکی از کشور سیرا لئون،

about a local chief who curbed the spread of Ebola

در مورد رئیس محلی که جلوی انتشار ویروس اِبولا را گرفت

by self-organizing a quarantine in his district.

با ایجاد قرنطینه خود-سازماندهی شده در منطقه خودش.

Or this one from the border of Pakistan,

یا این یکی از مرز‌های پاکستان،

about Afghan refugees being forced to return home before they are ready,

درمورد مهاجران افغانی که مجبور به بازگشت به وطنشان بدون آمادگی قبلی

under the threat of police intimidation.

توسط اعمال زور و تهدید پلیس شده‌اند.

Our local journalists are our mentors.

روزنامه‌نگاران محلی‌ مشاوران زبده ما هستند.

They teach us something new every day,

آنها هر روز چیز جدیدی را به ما یاد می‌دهند.

and they bring us stories that are important for all of us to know.

و برای ما گزارش‌هایی که فهمیدنشان برای‌ما بسیار حیاتی است، فراهم می‌کنند.

Idea number two:

ایده دوم:

we need a kind of Hippocratic oath for the news industry,

ما چیزی شبیه به قسم نامه بقراط برای صنعت خبر نیازمندیم،

a pledge to first do no harm.

اولاً تعهد بکنند که آسیب نرسانند.

(Applause)

(تشویق)

Journalists need to be tough.

روزنامه‌نگاران باید محکم باشند.

We need to speak truth to power,

برای نیرومندی باید ما حقیقت‌گو باشیم،

but we also need to be responsible.

همچنین ما باید مسئولیت‌پذیر باشیم.

We need to live up to our own ideals,

ما باید بهترینمان را برای رسیدن به ایده‌آل هایمان انجام بدهیم.

and we need to recognize

ما نیازمند شناخت این هستیم که:

when what we're doing could potentially harm society,

کارهایی که ما انجام میدهیم دارای خطربالقوه در جامعه هستند،

where we lose track of journalism as a public service.

جایی که ما فراموش میکنیم روزنامه‌نگاری برای خدمت به جامعه است.

I watched us cover the Ebola crisis.

من به پوشش خبری‌مان در بحران اِبولا نگاه کردم.

We launched Ebola Deeply. We did our best.

ما اِبولا را عمیقاً تحت تاثیر قرار دادیم. ما بهترین‌مان را انجام دادیم.

But what we saw was a public

اما آنچیزی که در عموم دیدیم

that was flooded with hysterical and sensational coverage,

غرق در احساسات شدید و پوشش شورانگیز بود،

sometimes inaccurate, sometimes completely wrong.

بعضی اوقات نادرست، بعضی اوقات کاملاً اشتباه.

Public health experts tell me that that actually cost us in human lives,

کارشناسان سلامت عمومی به من گفتند که این شرایط هزینه زیادی در زندگی انسان ها دارد،

because by sparking more panic and by sometimes getting the facts wrong,

چون با ایجاد ترس های بیشتر و بعضی اوقات با دادن اطلاعات غلط،

we made it harder for people to resolve

ما شرایط را برای انسان ها سخت تر میکنیم تا

what was actually happening on the ground.

آنها آن‌چیزی که در حال روی‌دادن است را درک کنند.

All that noise made it harder to make the right decisions.

تمامی این سروصدا ها و اخبار غلط باعث سخت شدن تصمیمات درست میشود.

We can do better as an industry,

ما میتوانیم به عنوان یک صنعت بهتر عمل کنیم،

but it requires us recognizing how we got it wrong last time,

اما نیازمند این است که بدانیم در گذشته چه اشتباهاتی کردیم

and deciding not to go that way next time.

و تصمیم بگیریم در آینده دیگر از آن روش‌ها استفاده نکنیم.

It's a choice.

این یک انتخاب است.

We have to resist the temptation to use fear for ratings.

ما باید در مقابل این وسوسه‌ها مقاومت کنیم تا از ترس برای ارزش‌ها استفاده کنیم.

And that decision has to be made in the individual newsroom

و این تصمیمات باید در اتاق‌های خبری مستقل گرفته شود

and with the individual news executive.

و با مجریان مستقل خبرگذاری ها.

Because the next deadly virus that comes around

چون ویروس مرگ‌آور بعدی که می‌آید

could be much worse and the consequences much higher,

میتواند بسیار بدتر باشد و پیآمد های بسیار عظیمی داشته باشد،

if we do what we did last time;

اگر ما کاری که در گذشته انجام میدادیم باز انجام بدهیم؛

if our reporting isn't responsible and it isn't right.

اگر خبرگذاری‌های ما مسئولیت پذیر نباشند و این درست نیست.

The third idea?

ایده سومی چیست؟

We need to embrace complexity

ما باید پیچیدگی‌ها را بپذیریم

if we want to make sense of a complex world.

اگر میخواهیم مفهومی از یک دنیای پیچیده داشته باشیم.

Embrace complexity --

پیچیدگی هارا قبول کن --

(Applause)

(تشویق)

not treat the world simplistically, because simple isn't accurate.

دنیا را ساده درنظر نگیریم، زیراکه ساده دقیق نمی‌باشد.

We live in a complex world.

ما در دنیای پیچیده زندگی میکنیم.

News is adult education.

اخبار اموزش بزرگسالان است.

It's our job as journalists to get elbow deep in complexity

این وظیفه ما به عنوان روزنامه‌نگار است که در پیچیدگی ها دست ببریم تا

and to find new ways to make it easier for everyone else to understand.

راه‌هایی جدید برای آسان کردن فهمیدن دیگران پیدا کنیم.

If we don't do that,

اگر ما اینکار را نکنیم،

if we pretend there are just simple answers,

اگر ما وانمود کنیم که همیشه پاسخ های ساده‌ای دردسترس هست،

we're leading everyone off a steep cliff.

ما همه را به سمت پرتگاهی هدایت می‌کنیم.

Understanding complexity is the only way to know the real threats

فهمیدن پیچیدگی ها تنها راه برای فهمیدن تهدیدات واقعی است که

that are around the corner.

در اطراف‌ما است.

It's our responsibility to translate those threats

این وظیفه ما است که تهدیدات را ترجمه کنیم،

and to help you understand what's real,

و به شما در فهمیدن حقایق کمک کنیم،

so you can be prepared and know what it takes to be ready

بعد شما میتوانید اماده شوید و بدانید که چه‌چیزی برای آماده شدن در قبال

for what comes next.

آنچه که در آینده خواهد آمد، لازم است.

I am an industrious optimist.

من یک خوش بین سخت کوش هستم.

I do believe we can fix what's broken.

من معتقدم که میتوان اشتباهات را تصحیح کرد.

We all want to.

همه ما این را میخواهیم.

There are great journalists out there doing great work --

بیرون از اینجا روزنامه‌نگاران بزرگی هستند که کارهای بزرگی می‌کنند.

we just need new formats.

ما فقط به یک شکل جدیدی نیاز داریم.

I honestly believe this is a time of reawakening,

من صادقانه باور دارم که الان زمان بیداری دوباره است،

reimagining what we can do.

تصور دوباره کارهایی که میتوانیم انجام بدهیم.

I believe we can fix what's broken.

من معتقدم که میتوان اشتباهات را تصحیح کرد.

I know we can fix the news.

من می‌دانم میتوانیم رسانه های خبری را اصلاح کنیم.

I know it's worth trying,

و میدانم این تلاش با ارزشی است.

and I truly believe that in the end,

و من واقعاً معتقدم که در پایان،

we're going to get this right.

این کار را انجام می‌دهیم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)