The laws that sex workers really want | Juno Mac

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I want to talk about sex for money.

می‌خواهم درباره سکس در ازای پول صحبت کنم.

I'm not like most of the people you'll have heard speaking

من مثل اکثر آدم هایی نیستم که قبلا حرفهایشان را

about prostitution before.

درباره روسپیگری شنیده باشید.

I'm not a police officer or a social worker.

افسر پلیس یا مددکار اجتماعی نیستم.

I'm not an academic, a journalist or a politician.

دانشگاهی، خبرنگار یا سیاستمدار نیستم.

And as you'll probably have picked up from Maryam's blurb,

و همانطور که احتمالا از حرفهای مریم دستگیرتان شده،

I'm not a nun, either.

راهبه هم نیستم.

(Laughter)

(خنده)

Most of those people would tell you that selling sex is degrading;

اکثر افراد به شما می‌گویند که فروش سکس تحقیر کننده است؛

that no one would ever choose to do it;

که هیچوقت کسی این راه را انتخاب نمی کند،

that it's dangerous; women get abused and killed.

که خطرناک است؛ از زنان سوءاستفاده می شود و کشته می‌شوند.

In fact, most of those people would say,

راستش اکثر آنها می گویند،

"There should be a law against it!"

«باید قانونی علیه آن باشد!»

Maybe that sounds reasonable to you.

شاید به نظرتان منطقی برسد.

It sounded reasonable to me until the closing months of 2009,

به نظر من هم منطقی می‌رسید تا اواخر سال ۲۰۰۹،

when I was working two dead-end, minimum-wage jobs.

آن زمان دو شغل بدون آینده با حداقل دستمزد را داشتم.

Every month my wages would just replenish my overdraft.

هر ماه درآمدهایم تنها صرف پرکردن اضافه برداشتهایم میشد.

I was exhausted and my life was going nowhere.

درمانده بودم و زندگی‌ام بجایی راه نمی‌برد.

Like many others before me,

مثل خیلی‌های دیگری که قبل از من بودند،

I decided sex for money was a better option.

تصمیم گرفتم که تنفروشی گزینه بهتری برایم بود.

Now don't get me wrong --

لطفا اشتباه برداشت نکنید--

I would have loved to have won the lottery instead.

دوست داشتم جایش برنده لاتاری می‌شدم.

But it wasn't going to happen anytime soon,

امااچیزی نبود که به زودیها اتفاق بیفتد،

and my rent needed paying.

و موعد اجاره‌ام بود.

So I signed up for my first shift in a brothel.

پس در روسپی‌خانه‌ای برای نوبت اول ثبت‌نام کردم.

In the years that have passed,

در سالهایی که سپری شد،

I've had a lot of time to think.

فرصت زیادی برای فکر کردن داشته‌ام.

I've reconsidered the ideas I once had about prostitution.

ایده‌هایی که زمانی درباره روسپیگری داشتم را دوباره از سر گذراندم.

I've given a lot of thought to consent

خیلی درباره رضایتمندی

and the nature of work under capitalism.

و ماهیت کار تحت سرمایه داری فکر کردم.

I've thought about gender inequality

به نابرابری جنسیتی

and the sexual and reproductive labor of women.

و کار جنسی و کار کردنِ زنان فکر کردم.

I've experienced exploitation and violence at work.

در کار تجربه استثمار شدن و خشونت را داشتم.

I've thought about what's needed

به این فکر کرده ام که چه چیزهایی لازم است

to protect other sex workers from these things.

برای حفاظت از سایر کارگران جنسی.

Maybe you've thought about them, too.

شاید هم شما به این چیزها فکر کرده باشید.

In this talk,

در این سخنرانی،

I'll take you through the four main legal approaches

شما را با چهار رویکرد اصلی حقوقی که در جهان

applied to sex work throughout the world,

نسبت به کار جنسی اتخاذ شده آشنا می‌کنم

and explain why they don't work;

و توضیح می‌دهم چرا موثر نیستند؛

why prohibiting the sex industry actually exacerbates every harm

چرا ممنوعیت صنعت سکس در واقع باعث وخیم‌تر شدن آسیب‌هایی می‌شود

that sex workers are vulnerable to.

که کارگران جنسی در برابرشان آسیب‌پذیرند.

Then I'm going tell you about what we, as sex workers, actually want.

بعد راجع به آنچه که ما، به عنوان کارگران جنسی خواستار آن هستیم، خواهم گفت.

The first approach is full criminalization.

رویکرد نخست جرم‌انگاری محض است.

Half the world,

نیمی از جهان،

including Russia, South Africa and most of the US,

از جمله روسیه، آفریقای جنوبی و بیشتر ایالات متحده

regulates sex work by criminalizing everyone involved.

کار جنسی را با مجرم شناختن همه عوامل دخیل در آن تحت نظارت درمیاورد.

So that's seller, buyer and third parties.

یعنی فروشنده، خریدار و اشخاص سوم.

Lawmakers in these countries apparently hope

قانونگذاران در این کشورها به ظاهر امید دارند

that the fear of getting arrested will deter people from selling sex.

که ترس از دستگیری، آدمها را از فروش سکس باز دارد.

But if you're forced to choose between obeying the law

اما اگر مجبور به انتخاب بین اطاعت از قانون

and feeding yourself or your family,

و سیر کردن شکم خود یا خانواده‌تان باشید

you're going to do the work anyway,

هر طور شده آن کار را انجام خواهید داد،

and take the risk.

و خطر خواهید کرد.

Criminalization is a trap.

جرم نگاری یک دام است.

It's hard to get a conventional job when you have a criminal record.

بدست آوردن یک شغل عادی با داشتن سابقه کیفری آسان نیست.

Potential employers won't hire you.

کارفرمایان بالقوه شما را استخدام نخواهند کرد.

Assuming you still need money,

به فرض این که هنوز پول نیاز دارید،

you'll stay in the more flexible, informal economy.

دراقتصاد غیررسمی و منعطف‌تر خواهید ماند.

The law forces you to keep selling sex,

نیروهای قانون شما را ناگزیر از ماندن در کار فروش سکس می‌کنند.

which is the exact opposite of its intended effect.

که درست در نقطه عکس هدف اصلی آن است.

Being criminalized leaves you exposed to mistreatment by the state itself.

مجرم شناخته شدن شما را در معرض بدرفتاری از سوی خود دولت قرار می‌دهد.

In many places you may be coerced into paying a bribe

در خیلی جاها شاید شما مجبور به پرداخت رشوه می شوید

or even into having sex with a police officer

یا حتی مجبور به سکس داشتن با مامور پلیس می شوید

to avoid arrest.

تا دستگیر نشوید.

Police and prison guards in Cambodia, for example,

پلیس و زندان‌بان‌های کامبوج، برای مثال

have been documented subjecting sex workers

برای اعمال چیزی علیه کارگران جنسی ثبت شده اند که

to what can only be described as torture:

که مصداق شکنجه است:

threats at gunpoint,

تهدید به زور اسلحه،

beatings, electric shocks, rape

ضرب و شتم، شوک الکتریکی، تجاوز

and denial of food.

و محرومیت از غذا.

Another worrying thing:

و یک مورد نگران کننده دیگر:

if you're selling sex in places like Kenya, South Africa or New York,

اگر سکس را در جاهایی مثل کنیا، آفریقای جنوبی یا نیویورک بفروشید

a police officer can arrest you if you're caught carrying condoms,

اگر با خودتان کاندوم داشته باشید، پلیس می‌تواند دستگیرتان کند

because condoms can legally be used as evidence that you're selling sex.

چون قانونا کاندوم می‌تواند بعنوان مدرکی برای فروش سکس مورد استفاده قرار گیرد.

Obviously, this increases HIV risk.

واضح است که این امر خطر اچ‌آی‌وی را افزایش می‌دهد.

Imagine knowing if you're busted carrying condoms,

تصور کنید که بدانید اگر موقع دستگیر شدن کاندوم داشته باشید،

it'll be used against you.

علیه شما استفاده خواهد شد.

It's a pretty strong incentive to leave them at home, right?

این یک انگیزه کاملا قوی است که بگذاریدش در خانه بماند. نه؟

Sex workers working in these places are forced to make a tough choice

کارگران جنسی که در این جاها کار می‌کنند مجبورند انتخاب دشواری را بین

between risking arrest or having risky sex.

خطر دستگیری یا سکس پرخطر داشته باشند.

What would you choose?

شما کدام را انتخاب می کنید؟

Would you pack condoms to go to work?

آیا با کاندم سرکار می‌روید؟

How about if you're worried

اگر نگران این باشید که

the police officer would rape you when he got you in the van?

پلیس در ون به شما تجاوز می کند چطور؟

The second approach to regulating sex work seen in these countries

رویکرد دوم برای برای نظم بخشیدن به کار جنسی مشاهده شده در این کشورها

is partial criminalization,

جرم انگاری نسبی است،

where the buying and selling of sex are legal,

جاییکه خرید و فروش سکس قانونی است،

but surrounding activities,

اما فعالیتهای حول و حوش آن،

like brothel-keeping or soliciting on the street, are banned.

مثل روسپی خانه داشتن یا جلب مشتری در خیابان ممنوع هستند.

Laws like these --

قوانینی مثل این--

we have them in the UK and in France --

آنها را در بریتانیا و فرانسه داریم--

essentially say to us sex workers,

لزوما برای گفتن این حرف به ما کارگران جنسی،

"Hey, we don't mind you selling sex,

«آهای، تنفروشی شما واسه ما اهمیتی نداره،

just make sure it's done behind closed doors

فقط پشت درههای بسته این کار را کنید

and all alone."

و بس.»

And brothel-keeping, by the way,

و روسپی‌خانه داشتن، یعنی

is defined as just two or more sex workers working together.

فقط دو یا چند کارگر جنسی با هم کار کنند.

Making that illegal means that many of us work alone,

قانونی نشناختن آن به معنی کار کردن بسیاری از ما به تنهایی است،

which obviously makes us vulnerable to violent offenders.

که باعث آسیب‌پذیری بسیاری از ما در مقابل اعمال کنندگان خشونت است.

But we're also vulnerable

اما همچنان آسیب‌پذیر هستیم

if we choose to break the law by working together.

اگر با تصمیم به با هم کار کردن قانون را زیر پا بگذاریم.

A couple of years ago,

چند سال پیش،

a friend of mine was nervous after she was attacked at work,

دوستی بعد از مورد حمله واقع شدن در کار عصبی شده بود

so I said that she could see her clients from my place for a while.

بنابراین به او گفتم می‌تواند مشتریانش را برای مدتی در مکان من ببیند.

During that time,

در آن مدت،

we had another guy turn nasty.

با یک مورد عوضی دیگر برخورد داشتیم.

I told the guy to leave or I'd call the police.

به یارو گفتم بزند به چاک والا به پلیس زنگ می‌زنم.

And he looked at the two of us and said,

و او نگاهی به ما دو نفر انداخت و گفت،

"You girls can't call the cops.

«شما دخترها نمی‌توانید به پلیس زنگ بزنید.

You're working together, this place is illegal."

شما با هم کار می‌کنید، این مکان غیر قانونیه.»

He was right.

حق داشت.

He eventually left without getting physically violent,

بالاخره رفت بدون این که خشونت فیزیکی رخ دهد،

but the knowledge that we were breaking the law

اما با این علم که ما قانون‌شکنی می‌کردیم

empowered that man to threaten us.

به آن مرد قدرت تهدید کردن ما را می داد.

He felt confident he'd get away with it.

از این که می‌توانست قِسر در رود احساس اطمینان می‌کرد.

The prohibition of street prostitution also causes more harm

ممنوعیت روسپیگری خیابانی همچنین باعث آسیب بیشتر است

than it prevents.

تا ممانعت از آن.

Firstly, to avoid getting arrested,

نخست، برای مانع از دستگیر شدن،

street workers take risks to avoid detection,

کارگران خیابانی ریسک شناسایی نشدن را می‌پذیرند،

and that means working alone

و این به معنی کار تنهایی

or in isolated locations like dark forests

یا در مکانهای متروکه مثل جنگلهای تاریک است

where they're vulnerable to attack.

که احتمال حمله در آنجا بالاست.

If you're caught selling sex outdoors,

اگر در حین ارتکاب فروش سکس در بیرون دستگیر شوید

you pay a fine.

جریمه می‌پردازید.

How do you pay that fine without going back to the streets?

چطور جریمه را بدون برگشتن به خیابانها پرداخت کنید؟

It was the need for money that saw you in the streets

مگر از همان اول نیاز به پول نبوده که شما را به

in the first place.

خیابان کشانده؟

And so the fines stack up,

و خب این جریمه‌ها روی هم تلنبار می‌شوند

and you're caught in a vicious cycle

و شما در دوری باطل اسیر می‌شوید:

of selling sex to pay the fines you got for selling sex.

تنفروشی برای پرداخت جرایمی که بخاطر فروش سکس برایتان بریده‌اند.

Let me tell you about Mariana Popa who worked in Redbridge, East London.

بگذارید برایتان از ماریانا پوپا بگویم که در رد بریج لندن شرقی کار می‌کرد.

The street workers on her patch would normally wait for clients in groups

کارگران خیابانی همپاله‌اش معمولا گروهی منتظر مشتریها میمانند

for safety in numbers

چون امنیت آن بیشتر است

and to warn each other about how to avoid dangerous guys.

و به یکدیگر درباره اجتناب از اشخاص خطرناک هشدار می‌دهند.

But during a police crackdown on sex workers and their clients,

اما طی حمله ضربتی پلیس به کارگران جنسی و مشتریهایشان،

she was forced to work alone to avoid being arrested.

برا ی دستگیر نشدن مجبور به تنها کار کردن شده بود.

She was stabbed to death in the early hours of October 29, 2013.

در ساعات اولیه ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳ با ضربات چاقو کشته شد.

She had been working later than usual

دیرتر از حد معمول مشغول کار بود

to try to pay off a fine she had received for soliciting.

تا جریمه‌ای که بخاطر جلب توجه در خیابان شده بود را بتواند پرداخت کند.

So if criminalizing sex workers hurts them,

پس اگر جرم‌انگاری کارگران جنسی به انها آسیب می‌رساند

why not just criminalize the people who buy sex?

چرا خریداران سکس مجرم شناخته نشوند؟

This is the aim of the third approach

این هدف رویکرد سوم است

I want to talk about --

میخواهم درباره الگوی

the Swedish or Nordic model of sex-work law.

سوئدی یا سرزمینهای نوردیک قانون کار جنسی صحبت کنم.

The idea behind this law

ایده ورای این قانون

is that selling sex is intrinsically harmful

این است که فروش سکس ذاتا مضر است

and so you're, in fact, helping sex workers by removing the option.

و بنابراین شما در واقع به کارگران جنسی با برداشتن گزینه کمک می کنید.

Despite growing support

علی رغم حمایت روزافزون

for what's often described as the "end demand" approach,

برای آنچه اغلب بعنوان رویکرد «مطالبه نهایی» شرح داده می شود،

there's no evidence that it works.

مدرکی دال بر موثر بودن آن وجودندارد.

There's just as much prostitution in Sweden as there was before.

امروزه به اندازه قبل در سوئد روسپیگری وجود دارد.

Why might that be?

چرا اینطور است؟

It's because people selling sex

چون کسانی که سکس می‌فروشند

often don't have other options for income.

اغلب گزینه‌های درآمدی دیگری ندارند.

If you need that money,

اگر پول لازم دارید

the only effect that a drop in business is going have

تنها تاثیری که یک قطره بر تجارت کنونی دارد

is to force you to lower your prices

وادار کردن شما به پایین آودن قیمتهایتان

or offer more risky sexual services.

یا پیشنهاد ارائه خدمات جنسی پرخطر است.

If you need to find more clients,

در صورت نیاز به مشتریان بیشتر،

you might seek the help of a manager.

احتمالا از یک مدیر کمک بگیرد.

So you see, rather than putting a stop

پس می‌بینید که جای پایان گذاشتن به

to what's often descried as pimping,

آنچه اغلب جاکشی نامیده می‌شود،

a law like this actually gives oxygen

قانونی مثل این درواقع قابلیت اکسیژن رسانی

to potentially abusive third parties.

به گروههای سوم سوءاستفاده‌گر را دارد.

To keep safe in my work,

برای ایمن ماندن در کارم،

I try not to take bookings from someone

من از رزروهایی که از تماسهایی با شماره

who calls me from a withheld number.

نامعلوم صورت می‌گیرد خودداری می‌کنم.

If it's a home or a hotel visit,

اگر از خانه یا هتل باشد

I try to get a full name and details.

حتمن اسم و جزییات کامل طرف را می‌گیرم.

If I worked under the Swedish model,

اگر طبق الگوی سوئدی کار می‌کردم

a client would be too scared to give me that information.

یک مشتری از دادن آن بشدت اطلاعات وحشت‌زده میشد.

I might have no other choice

شاید گزینه دیگری نداشته باشم

but to accept a booking from a man who is untraceable

بجز پذیرفتن رزرو از سوی مردی که بعدا در صورت بروز رفتار

if he later turns out to be violent.

خشنونت آمیز قابل ردیابی نباشد.

If you need their money,

اگر به پول آنها نیاز دارید،

you need to protect your clients from the police.

نیاز به محافظت مشتریانتان از پلیس دارید.

If you work outdoors,

اگر بیرون کار می‌کنید،

that means working alone or in isolated locations,

این به معنای تنهایی کار کردن یا در جاهای متروک است

just as if you were criminalized yourself.

طوری که انگاری خود شما جنایتکارید.

It might mean getting into cars quicker,

احتمالا به معنای سریعتر سوار ماشین شدن

less negotiating time means snap decisions.

و زمان مذاکره کمتر است که به معنای تصمیمات آنی است.

Is this guy dangerous or just nervous?

این شخص خطرناک است یا فقط عصبی؟

Can you afford to take the risk?

آیا استطاعت پذیرش ریسک را دارید؟

Can you afford not to?

یا که استطاعت آن را ندارید؟

Something I'm often hearing is,

چیزی که اغلب می‌شنویم

"Prostitution would be fine

«روسپیگری خوب است

if we made it legal and regulated it."

اگر آن را قانونی کرده و برایش مقررات وضع کنند.»

We call that approach legalization,

آن را رویکرد قانونی کردن می نامیم،

and it's used by countries like the Netherlands, Germany

و از سوی کشورهایی مثل آلمان و هلند و نوادا

and Nevada in the US.

در ایالت متحده استفاده می‌شود.

But it's not a great model for human rights.

اما الگوی فوق‌العاده‌ای برای حقوق بشر نیست.

And in state-controlled prostitution,

و در روسپیگری تحت کنترل دولت

commercial sex can only happen

تجارت سکس تنها در نواحی یا

in certain legally-designated areas or venues,

محلهای اختصاص یافته از سو قانون اتفاق میفتد،

and sex workers are made to comply with special restrictions,

و کارگران جنسی ملزم به اطاعت از محدودیتهای خاص هستند،

like registration and forced health checks.

مانند نامنویسی و تستهای سلامت اجباری.

Regulation sounds great on paper,

مقررات روی کاغذ عالی به نظر می‌رسد،

but politicians deliberately make regulation around the sex industry

اما سیاستمداران عمدا مقررات پیرامون صنعت سکس

expensive and difficult to comply with.

را جهت اطاعت دشوار و گران میسازند.

It creates a two-tiered system: legal and illegal work.

که سیستم دو لبه‌ای را خلق می‌کند: کار قانونی و غیرقانونی.

We sometimes call it "backdoor criminalization."

آن را گاهی « جرم‌انگاری دزدکی» مینامیم.

Rich, well-connected brothel owners can comply with the regulations,

صاحبان روسپی‌خانه‌های متمول و پارتی‌دار با مقررات کنار میایند

but more marginalized people find those hoops

اما اغلب افراد در حاشیه آن حلقه‌ها را مانعی می‌بینند

impossible to jump through.

که پریدن از رویش غیرممکن است.

And even if it's possible in principle,

و حتی اگر در اساس میسر باشد

getting a license or proper venue takes time and costs money.

گرفتن مجوز یا جای مناسب مستلزم وقت و هزینه است.

It's not going to be an option

برای کسی که مستاصل است

for someone who's desperate and needs money tonight.

و امشب نیازمند پول گزینه مناسبی نیست.

They might be a refugee or fleeing domestic abuse.

آنها شاید یک پناهنده یا فرارییان خشونت خانگی باشند.

In this two-tiered system,

در این نظام تبعیضی،

the most vulnerable people are forced to work illegally,

اکثریت قشر آسیب‌پذیر به انجام کار غیرقانونی وادار می‌شود،

so they're still exposed to all the dangers of criminalization

پس آنها هنوز در معرض انواع خطرات جرم‌انگارانه‌ای قرار دارند

I mentioned earlier.

که قبلا گفتم.

So.

خب.

It's looking like all attempts to control

به نظر میاید همه اقدامات جهت کنترل

or prevent sex work from happening

یا جلوگیری از بروز کار جنسی

makes things more dangerous for people selling sex.

اوضاع را برای فروشندگان سکس خطرناکتر می‌کند.

Fear of law enforcement makes them work alone in isolated locations,

ترس از تقویت قانون باعث می‌شود تنهایی در مکانهای دورافتاده کار کنند

and allows clients and even cops

و به مشتریها و حتی پلیسها اجازه می‌دهد

to get abusive in the knowledge they'll get away with it.

با اطلاع از این که قسر در خواهند رفت با خشونت رفتار کنند.

Fines and criminal records force people to keep selling sex,

جرایم و سوابق جنایی آدمها را به استمرار درفروش سکس وادار می‌کند،

rather than enabling them to stop.

جای این که متوقفشان کند.

Crackdowns on buyers drive sellers to take dangerous risks

حملات پلیس به خریدران، فروشندگان را وادار به ریسکهای خطرناک

and into the arms of potentially abusive managers.

و پناه بردن به آغوش مدیران بالقوه بدرفتار می‌کند.

These laws also reinforce stigma and hatred against sex workers.

این قوانین همچنین به تقویت بدنامی و نفرت علیه کارگران جنسی می پردازد.

When France temporarily brought in the Swedish model two years ago,

وقتی فرانسه موقتا دوسالی الگوی سوئدی را اتخاذ کرد

ordinary citizens took it as a cue

شهروندان فرانسوی آن را سرنخی دانستند

to start carrying out vigilante attacks

برای شروع به انجام حملات خودسرانه

against people working on the street.

علیه کسانی که در خیابانها کار می‌کنند.

In Sweden, opinion surveys show

در سوئد، بررسی آرا نشان می‌دهد

that significantly more people want sex workers to be arrested now

افرادی بیشتری اکنون بطور جدی خواستار دستگیری کارگران جنسی هستند

than before the law was brought in.

در قیاس با زمانی که قانون مداخله‌ای نداشت.

If prohibition is this harmful,

اگر ممنوعیت مضر است،

you might ask, why it so popular?

ممکن است بپرسید پس چرا انقدر محبوب است؟

Firstly, sex work is and always has been a survival strategy

اول از همه کار جنسی همیشه استراتژی حیاتی برای انواع

for all kinds of unpopular minority groups:

گروههای اقلیت نامحبوب بوده و هست:

people of color,

رنگین پوستان،

migrants,

مهاجران،

people with disabilities,

افراد معلول،

LGBTQ people,

دگرباشها،

particularly trans women.

بخصوص زنان تراجنسیتی.

These are the groups most heavily profiled

اینها گروههایی هستند که شدیدا سابقه‌دارند

and punished through prohibitionist law.

و از طریق قوانین ممنوعیت تنبیه شده‌اند.

I don't think this is an accident.

فکر نمی کنم تصادفی باشد.

These laws have political support

این قوانین از حمایت سیاسی برخوردار است

precisely because they target people

دقیقا به این خاطر که هدفشان مردمی است

that voters don't want to see or know about.

که رای دهندگان مایل به دیدن یا دانستن درباره آنها نیستند.

Why else might people support prohibition?

چه دلیا دیگری برای حمایت از ممنوعیت از سوی مردم وجود دارد؟

Well, lots of people have understandable fears about trafficking.

خب، بسیاری ترسهای قابل درکی از قاچاق انسان دارند.

Folks think that foreign women kidnapped and sold into sexual slavery

مردمی که فکر می‌کنند می‌توان تخته کردن کامل یک صنعت

can be saved by shutting a whole industry down.

زنان خارجی ربوده شده و فروش آنها جهت برده‌داری جنسی را نجات داد.

So let's talk about trafficking.

پس بگذاریدد درباره قاچاق انسان صحبت کنیم.

Forced labor does occur in many industries,

کار اجباری در بیشتر صنایع رخ می‌دهد،

especially those where the workers are migrants or otherwise vulnerable,

بخصوص در جاهاییکه کارگران مهاجر و یا از قشر آسیب‌پذیر هستند،

and this needs to be addressed.

و به این نکته باید توجه کرد.

But it's best addressed with legislation targeting those specific abuses,

اما تنها در مواجه قانونی با این مورد خاص سوء‌استفاده می‌توان با آن برخورد کرد

not an entire industry.

تا کل یک صنعت.

When 23 undocumented Chinese migrants

وقتی ۲۳ مهاجر چینی فاقد مدارک به هنگام

drowned while picking cockles in Morecambe Bay in 2004,

جمع‌اوری صدف ماهیها در خلیج مورکامبی در ۲۰۱۴ غرق شدند،

there were no calls to outlaw the entire seafood industry

فراخوانی برای غیرقانونی اعلام کردن صنعت غذای دریایی در جهت نجات

to save trafficking victims.

قربانیان قاچاق انسان در بین نبود.

The solution is clearly to give workers more legal protections,

راه حل روشن دادن حمایتهای قانونی بیشتر از کارکنان است

allowing them to resist abuse

تا به آنها در مقاومت علیه سوءاستفاده

and report it to authorities without fear of arrest.

و گزارش آن به مقامات بدون هراس دستگیری است.

The way the term trafficking is thrown around

جوری که عبارت قاچاق انسان بکار برده می‌شود

implies that all undocumented migration into prostitution is forced.

حاکی از روسپیگری اجباری مهاجران فاقد مدارک دارد.

In fact, many migrants have made a decision,

در واقع، خیلی از مهاجران تصمیمی گرفته‌اند،

out of economic need,

فارغ از نیاز اقتصادی،

to place themselves into the hands of people smugglers.

خود را در دستان قاچاقچیان انسان قرار دهند.

Many do this with the full knowledge

بسیاری این کار را با دانش کامل از این که وقتی به مقصد برسند

that they'll be selling sex when they reach their destination.

And yes, it can often be the case

و بله، اغلب می‌تواند مورد این باشد

that these people smugglers demand exorbitant fees,

که این قاچاقچیان انسان بهای بسیار گزافی را طلب می‌کنند

coerce migrants into work they don't want to do

با وادار کردن مهاجران به کاری که تمایل ندارند

and abuse them when they're vulnerable.

و سوءاستفاده از آنها وقتی آسیب‌پذیر هستند.

That's true of prostitution,

این حقیقت فاحشگی است،

but it's also true of agricultural work,

اما درباره کار کشاورزی، کار بیمارستانی

hospitality work and domestic work.

و کار منزل نیز صحت دارد.

Ultimately, nobody wants to be forced to do any kind of work,

نهایتا کسی مایل نیست مجبور به هیچ کاری شود

but that's a risk many migrants are willing to take,

اما ریسکی است که بسیاری از مهاجران مایل به پذیرفتن آن هستند

because of what they're leaving behind.

بخاطر آنچه پشت‌سرمی‌گذارند.

If people were allowed to migrate legally

اگر آدمها می‌توانستند قانونی مهاجرت کنند

they wouldn't have to place their lives into the hands of people smugglers.

جان خود را در دستان قاچاقچیهای انسان نمی‌گذاشتند.

The problems arise

مشکل از مجرم شناختن

from the criminalization of migration,

مهاجران بروز می‌کند

just as they do from the criminalization

همانطور که این اتفاق درباره مجرمان دانستن

of sex work itself.

خود کار جنسی هم اتفاق میفتد.

This is a lesson of history.

این درسی از تاریخ است.

If you try to prohibit something that people want or need to do,

اگر تلاش کنید چیزی را ممنوع کنید که مردم آن را می‌خواهند یا نیاز دارند

whether that's drinking alcohol or crossing borders

خواه نوشیدنیهای الکلی باشد یا عبور از مرزها

or getting an abortion

یا سقط جنین داشتن

or selling sex,

یا معامله سکس،

you create more problems than you solve.

بیشتر از راه گشا بودن مشکل خلق می‌کنید.

Prohibition barely makes a difference

ممنوعیت بندرت تفاوتی در میزان آدمهایی

to the amount of people actually doing those things.

که در واقع این کارها را می‌کنند ایجاد می کند.

But it makes a huge difference

اما در این که آنها در انجام آنچه می‌کنند

as to whether or not they're safe when they do them.

ایمن باشند بسیار موثر است.

Why else might people support prohibition?

چرا مردم باید از ممنوعیت حمایت کنند؟

As a feminist, I know that the sex industry is a site

بعنوان یک فمنیست، می‌دانم که صنعت سکس مکانی است

of deeply entrenched social inequality.

سرشار از نابرابری عمیق اجتماعی.

It's a fact that most buyers of sex are men with money,

این یک حقیقت است که اکثر خریداران سکس مردان با پول هستند،

and most sellers are women without.

و اغلب فروشندگان زنان فاقد پول هستند.

You can agree with all that -- I do --

می‌توانید که با کل آن موافق باشید--

and still think prohibition is a terrible policy.

و هنوز هم فکر کنید که ممنوعیت یک سیاست وحشتناک است.

In a better, more equal world,

در یک جهان بهتر، دنیای مساوی‌تر

maybe there would be far fewer people selling sex to survive,

شاید آدمهای کمتری بخواهند برای بقاء تن فروشی کنند،

but you can't simply legislate a better world into existence.

اما صرفا با قانونگذاری نمی‌توان دنیای بهتری را بوجود اورد.

If someone needs to sell sex because they're poor

اگر کسی بخاطر فقر مجبور به تن‌فروشی است

or because they're homeless

به سبب بیخانمانی

or because they're undocumented and they can't find legal work,

یا به سبب اقامت غیرقانونی یا پیدا نکردن کار قانونی

taking away that option doesn't make them any less poor

با گرفتن این گزینه از فقر آنها نمی‌کاهیم

or house them

یا پناهشان نمی‌دهیم

or change their immigration status.

و تغییری در وضعیت مهاجرتشان نمی‌دهیم.

People worry that selling sex is degrading.

انسانها نگرانند که تن‌فروشی تحقیرآمیز است.

Ask yourself: is it more degrading than going hungry

از خودتان بپرسید: از گرسنگی کشیدن خودتان یا شاهد گرسنی کشیدن فرزندانتان بودن

or seeing your children go hungry?

تحقرآمیزترخوارکننده‌تر است؟

There's no call to ban rich people from hiring nannies

ممنوعیتی در استخدام دایه از سوی پولدارها

or getting manicures,

یا مانیکور کردن وجود ندارد.

even though most of the people doing that labor are poor, migrant women.

حتی با اینکه بیشتر مردمی که آن کار را می‌کنند از زنان فقیر مهاجرند.

It's the fact of poor migrant women selling sex specifically

این حقیقت که بخصوص زنان مهاجر فقیر تن فروشی می‌کنند

that has some feminists uncomfortable.

موجب ناخشنودی برخی فعالان حقوق زنان است.

And I can understand

و برایم قابل درک است

why the sex industry provokes strong feelings.

چرا صنعت سکس احساسات شدیدی را برمی انگیزد.

People have all kinds of complicated feelings

وقتی پای سکس در میان است انسانها انواع احساسات

when it comes to sex.

پیچیده را دارند.

But we can't make policy on the basis of mere feelings,

اما بر اساس احساس که نمی توانیم سیاستگزاری کنیم،

especially not over the heads of the people

بخصوص بر سر انسانهایی که در واقع

actually effected by those policies.

تحت تاثیر این سیاستها قرار می گیرند.

If we get fixated on the abolition of sex work,

اگر بر از میان برداشتن کار جنسی متمرکز شویم،

we end up worrying more about a particular manifestation

بیشتر درباره بروز نحوه خاصی از نابرابری جنسیتی

of gender inequality,

نگران خواهیم بود

rather than about the underlying causes.

تا درباره دلایل واقعی آن.

People get really hung up on the question,

انسانها در واقع این سوال را تکرار می‌کنند،

"Well, would you want your daughter doing it?"

«خب، دوست داری دخترت این کار را انجام بده؟»

That's the wrong question.

پرسش غلطی است.

Instead, imagine she is doing it.

درعوض، تصور کنید این کار را می‌کند.

How safe is she at work tonight?

امنیت او امشب سرکار چقدر است؟

Why isn't she safer?

چرا امنیت او بیشتر نیست؟

So we've looked at full criminalization,

پس نگاهی داشتیم بر جرم‌انگاری کامل،

partial criminalization, the Swedish or Nordic Model

جرم‌انگاری نسبی، الگوی سوئدی یا نوردیک

and legalization,

و تطبیق قانونی،

and how they all cause harm.

و این که چطور تماما باعث آسیب‌رسانی می‌شوند.

Something I never hear asked is:

چیزی که هرگز نمی‌شنوم پرسیده شود:

"What do sex workers want?"

«کارگران جنسی چه می‌خواهند؟»

After all, we're the ones most affected by these laws.

سرآخر، ما کسانی هستیم که بیش از همه تحت نفوذ این قوانین هستیم.

New Zealand decriminalized sex work in 2003.

نیوزلند از کار جنسی در ۲۰۰۳ جرم‌زدایی کرد.

It's crucial to remember

مهم است که بخاطر بسپاریم

that decriminalization and legalization are not the same thing.

که جرم‌زدایی و قانونی کردن یک چیز نیستند.

Decriminalization means the removal of laws

جرم‌زدایی به معنای برداشتن قوانینی است

that punitively target the sex industry,

که از لحاظ کیفری صنعت سکس را هدف

instead treating sex work much like any other kind of work.

قرار می دهند، عوض این که با آن مثل سایر مشاغل برخورد کنند.

In New Zealand, people can work together for safety,

در نیوزلند، مردم با هم برای امنیت کار می‌کنند،

and employers of sex workers are accountable to the state.

و کارفرمایان کارگران جنسی مسئول این اوضاع هستند.

A sex worker can refuse to see a client at any time,

یک کارگر جنسی می‌تواند هر زمان به هر دلیل از دیدن یک مشتری

for any reason,

سرباز بزند،

and 96 percent of street workers

و ۹۶ درصد کارگران خیابانی

report that they feel the law protects their rights.

گزارش می‌دهند که آنها حمایت قانون از حقوق خود را حس می‌کنند.

New Zealand hasn't actually seen an increase

نیوزلند نه تنها در واقع شاهد افزایش

in the amount of people doing sex work,

در میزان افراد شاغل در کار جنسی نبوده

but decriminalizing it has made it a lot safer.

اما جرم‌زدایی از آن کار را خیلی ایمن کرده.

But the lesson from New Zealand

اما این درس ازنیوزلند

isn't just that its particular legislation is good,

فقط اینطور نیست که قانونگذاری خاص آن خوب است

but that crucially,

بلکه مهم این است که

it was written in collaboration with sex workers;

در همکاری با کارگران جنسی نوشته شده است؛

namely, the New Zealand Prostitutes' Collective.

تحت عنوان کلکتیو روسپیان نیوزلند.

When it came to making sex work safer,

وقتی پای ایمن کردن کار جنسی شد،

they were ready to hear it straight from sex workers themselves.

آنها آماده شنیدن آن مستقیما از سوی خود کارگران جنسی بودند.

Here in the UK,

اینجا در بریتانیا،

I'm part of sex worker-led groups like the Sex Worker Open University

من عضو گروههای تحت حمایت کارگران جنسی مانند نظام آموزش باز کارکنان جنسی

and the English Collective of Prostitutes.

و روسپی‌های کلکتیو انگلیسی.

And we form part of a global movement

و ما بخشی از جنبش جهانی را شکل می‌دهیم

demanding decriminalization and self-determination.

که متقاضی جرم زدایی و تعیین سرنوشت است.

The universal symbol of our movement is the red umbrella.

نماد جهانی جنبش ما چتر قرمز است.

We're supported in our demands by global bodies like UNAIDS,

ما در مطالباتمان از سوی نهادهای جهانی مثل سازمان بهداشت

the World Health Organization

برنامه مشترک ملل متحد در برابر ایدز

and Amnesty International.

و عفو بین‌الملل حمایت می‌شویم.

But we need more allies.

اما ما نیاز به همراهان بیشتری داریم.

If you care about gender equality

اگر به برابری جنسی اهمیت می‌دهید

or poverty or migration or public health,

یا فقر یا مهاجرت یا بهداشت عمومی،

then sex worker rights matter to you.

پس حقوق کارگرجنسی هم برای شما اهمیت دارد.

Make space for us in your movements.

در جنبشهایتان برای ما هم جا باز کنید.

That means not only listening to sex workers when we speak

این یعنی نه تنها باید به صحبتهای ما کارگران جنسی گوش کنید

but amplifying our voices.

بلکه صدایمان را تقویت کنید.

Resist those who silence us,

با مقاومت در مقابل آنهایی که ما را ساکت می‌کنند،

those who say that a prostitute is either too victimized,

کسانی که می گویند یک روسپی بخاطر شدت قربانی بودنش

too damaged to know what's best for herself,

و آسیبی که دیده صلاح خودش را نمی‌داند،

or else too privileged

یا از چنان امتیازهایی برخوردار بوده

and too removed from real hardship,

و از مرارتهای واقعی به دوره بوده

not representative of the millions of voiceless victims.

که نمی‌تواند نمینده میلیونها قربانی بیصدا باشد.

This distinction between victim and empowered is imaginary.

این تمایز بین قربانی و صاحب اختیاری تخیلی است.

It exists purely to discredit sex workers

صرفا برای بی‌اعتبار جلوه دادن کارگران جنسی است

and make it easy to ignore us.

و این که بی‌توجهی ما را نسبت به آنها راحت کند.

No doubt many of you work for a living.

شکی نیست که خیلی از شما برای امرار معاش کار می‌کنید.

Well, sex work is work, too.

خب، کار جنسی هم کار است.

Just like you,

درست مثل شما،

some of us like our jobs,

برخی از ما شغلمان را دوست داریم،

some of us hate them.

بعضی هم از آن متنفرند.

Ultimately, most of us have mixed feelings.

نهایتا، اکثر ما احساسات چندگانه‌ای داریم.

But how we feel about our work

اما این که چه احساسی درباره کارمان داریم

isn't the point.

نکته ما نیست.

And how others feel about our work certainly isn't.

و همینطور این که بقیه چه حسی درباره کار ما دارند.

What's important is that we have the right to work safely

آنچه اهیمت دارد این است که ما حق داریم با شرایط خودمان

and on our own terms.

و با ایمنی کار کنیم.

Sex workers are real people.

کارگران جنسی مردمان حقیقی هستند.

We've had complicated experiences

ما تجارب پیچیده‌ای داشته‌ایم

and complicated responses to those experiences.

وهمینطور واکنشهای پیچیده به آن تجارب را.

But our demands are not complicated.

اما تقاضاهای ما پیچیده نیست.

You can ask expensive escorts in New York City,

می‌توانید از اسکورتهای گرانقیمت در نیویورک،

brothel workers in Cambodia, street workers in South Africa

کارکنان روسپی‌خانه‌ها در کامبوج، زنان خیابانی در آفریقایی جنوبی

and every girl on the roster at my old job in Soho,

و هر دختری که مشابه کار سابقم در سوهو را دارد بپرسید

and they will all tell you the same thing.

و همگی یک حرف را به شما خواهند زد.

You can speak to millions of sex workers

می‌توانید با میلیونها کارگرجنسی و نهادهای

and countless sex work-led organizations.

بیشمار مرتبط با کار جنسی صحبت کنید.

We want full decriminalization and labor rights as workers.

ما بعنوان کارگر خواستار عدم تبعیض و حقوق کارگری‌‌کامل هستیم.

I'm just one sex worker on the stage today,

امروز من فقط یک کارگر جنسی روی این سن هستم،

but I'm bringing a message from all over the world.

اما پیامی را برای همه دنیا می‌فرستم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)