The way we think about biological sex is wrong | Emily Quinn

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: Masoud Motamedifar

[This talk contains mature content]

{این سخنرانی حاوی مطالب بزرگسالان است}

I have a vagina.

من واژن دارم.

(Laughter)

(خنده)

Just thought you should know.

فقط فکر کردم باید بدانید.

That might not come as a surprise to some of you.

ممکن است برای بعضی از شما سورپریز نباشد

I look like a woman.

من شبیه یک زن هستم.

I'm dressed like one, I guess.

فکر می‌کنم شبیه یک زن لباس پوشیدم.

The thing is, I also have balls.

نکته این است که، من بیضه هم دارم.

And it does take a lot of nerve

و کمی اعصاب می‌خواست

to come up here and talk to you about my genitalia.

که بیایم اینجا و درباره دستگاه تناسلیم با شما صحبت کنم.

Just a little.

فقط کمی.

But I'm not talking about bravery or courage.

اما منظورم شجاعت و جرأت نیست.

I mean literally -- I have balls.

واقعا می‌گویم-- بیضه دارم.

Right here,

درست اینجا.

right where a lot of you have ovaries.

درست جایی که تعداد زیادی از شما تخمدان دارید.

I'm not male or female.

من مونث یا مذکر نیستم.

I'm intersex.

من بیناجنس هستم.

Most people assume that you're biologically either a man or a woman,

به گمان اکثر مردم، شما از لحاظ بیولوژیکی یا مرد هستید و یا زن،

اما موضوع در واقع خیلی پیچیده‌تر است.

but it's actually a lot more complex than that.

There are so many ways somebody could be intersex.

روش‌های زیادی وجود دارند که یک نفر بیناجنس باشد.

In my case, it means I was born with XY chromosomes,

در مورد من، به این معنی است که با کروموزوم XY به دنیا آمدم.

which you probably know as male chromosomes.

که احتمالا به عنوان کروموزوم‌های مرد می‌شناسید.

And I was born with a vagina and balls inside my body.

و من با واژن و بیضه‌های داخل بدنم متولد شدم.

I don't respond to testosterone,

من به هورمون تستوسترون واکنش نشان نمی‌دهم،

so during puberty, I grew breasts,

پس در سن بلوغ، سینه هایم بزرگ شدند.

but I never got acne or body hair, body oil.

اما هیچ وقت جوش یا موی بدن، یا چربی بدن نداشتم.

You can be jealous of that.

می‌توانید به این بخش حسودی کنید.

(Laughter)

(خنده حضار)

But even though I don't actually have a uterus --

اما با این که رحم ندارم --

I was born without one,

من بدون رحم متولد شدم،

so I don't menstruate, I can't have biological children.

خب من پریود نمی‌شوم. نمی‌توانم فرزند بیولوژیک داشته باشم.

We put people in boxes based on their genitalia.

ما افراد را بر اساس جنسیت دسته‌بندی می‌کنیم.

Before a baby's even born, we ask whether it's a boy or a girl,

قبل از اینکه حتی یک نوزاد به دنیا بیاید، می‌پرسیم پسر یا دختر است.

as if it actually matters;

انگار که واقعا اهمیت دارد،

as if you're going to be less excited about having a baby

انگار هیجانتان از بچه‌دار شدن کمتر خواهد بود

if it doesn't have the genitals you wanted;

اگر که جنسیت مورد نظرتان را نداشته باشد.

as if what's between somebody's legs tells you anything about that person.

انگار آنچه که بین پاهای کسی است راجع به آن شخص چیزی می‌گوید.

Are they kind, generous, funny?

آن‌ها مهربان، سخاوتمند، بامزه هستند؟

Smart?

باهوش؟

Who do they want to be when they grow up?

وقتی بزرگ شدند، چه کسی می‌خواهند باشند؟

Genitals don't actually tell you anything.

اندام‌های تناسلی در واقع چیزی به شما نمی‌گویند.

Yet, we define ourselves by them.

با این حال، ما خودمان را توسط آن‌ها تعریف می‌کنیم.

In this society, we love putting people into boxes

در این جامعه، ما عاشق این هستیم که افراد را در چارچوب بگذاریم

and labeling each other.

و به یکدیگر برچسب بزنیم.

It kind of gives us a sense of belonging

یک جورهایی به ما حس تعلق می‌بخشد

and teaches us how to interact with one another.

و به ما می‌آموزد که چگونه با یکدیگر تعامل داشته باشیم.

But there's one really big problem:

اما یک مشکل واقعا بزرگ وجود دارد:

biological sex is not black or white.

جنسیت بیولوژیک سیاه یا سفید نیست.

It's on a spectrum.

بلکه روی یک طیف است.

Besides your genitalia, you also have your chromosomes,

شما علاوه بر اندام جنسی، کروموزوم‌ هم دارید،

your gonads, like ovaries or testicles.

غدد جنسی هم دارید، مثل تخمدان‌ها یا بیضه‌ها.

You have your internal sex organs,

اندام‌های جنسی داخلی دارید.

your hormone production, your hormone response

محصولات هورمونی و پاسخ‌های هورمونی دارید

and your secondary sex characteristics, like breast development, body hair, etc.

و ویژگی‌های جنسی ثانویه، مثل رشد سینه، موی بدن و غیره.

Those seven areas of biological sex all have so much variation,

این هفت منطقه از جنسیت بیولوژیک، هریک انواع زیادی دارد،

yet we only get two options:

با این حال ما تنها دو گزینه داریم:

male or female.

مذکر یا مونث.

Which is kind of absurd to me,

این برای من به نوعی گنگ است.

because I can't think of a single other human trait

چون هیچ ویژگی انسانی دیگری را نمی‌شناسم،

that there's only two options for:

که تنها دو گزینه برایش وجود داشته باشد:

skin color, hair, height, eyes.

رنگ پوست، مو، قد، چشم‌ها.

You can either have nose A or nose B, that's it, no other options.

می‌توانید یا بینی A و یا بینی B را داشته باشید. تمام، گزینه دیگری نیست.

If there are infinite ways for our bodies to look,

اگر بدن ما اشکال مختلف دارد،

our minds to think,

ذهن‌ ما افکار مختلف دارد،

personalities to act,

و شخصیت‌هامان رفتارهای مختلف دارد،

wouldn't it make sense that there's that much variety

منطقی نیست اگر به همان میزان

in biological sex, too?

جنسیت بیولوژیک ما نیز متنوع باشد؟

Did you know that besides XX or XY chromosomes,

می‌دانستید که علاوه بر کروموزوم‌های XX یا XY

you could have XX and XY chromosomes?

می‌توانستید کروموزوم‌های XX وXY را داشته باشید؟

Or you could have an extra X -- XXY.

یا می‌توانستید یک X اضافی --XXY داشته باشید.

Or two extra -- XXXY.

یا دوتا اضافه -- XXXY.

Goes on from there.

و الی آخر.

And for those "normal" people with XX or XY,

و در مورد آن دسته از افراد «معمولی» با XX یا XY،

what does that mean?

به چه معناست؟

I have XY chromosomes.

من کروموزوم‌های XY را دارم.

If my DNA is found at the scene of a crime --

اگر DNA من در یک صحنه جرم پیدا شود --

not saying it will, but, you know, we'll see.

نمی‌گویم اینطور می‌شود، اما، بر فرض.

(Laughter)

(خنده حضار)

If my skeleton is discovered thousands of years from now,

اگر اسکلت من هزاران سال بعد کشف شود،

I'll be labeled male.

من را به عنوان مرد می‌شناسند.

Is that the truth?

آیا این حقیقت است؟

My balls would say so.

این را بیضه‌هایم تعیین خواهد کرد.

But what about the rest of me?

پس بقیه بدنم چه؟

And what if a woman has ovarian cancer and has to have her ovaries removed?

و اگر یک زن مبتلا به سرطان تخمدان مجبور شود تخمدانش را بردارد چه؟

Does she still qualify as a woman?

آیا هنوز واجد شرایط زن بودن است؟

What about other intersex people who are born without balls or ovaries

دیگر افراد بیناجنسی که بدون تخمدان یا بیضه به دنیا می‌آیند چه؟

or with just one or a combination of the two?

یا با یک بیضه یا تخمدان یا ترکیبی از هر دو؟

Where do they go?

تکلیف آنها چیست؟

Do you have to have a uterus to be a woman?

آیا برای زن بودن باید رحم داشته باشید؟

There's a lot of us who are born without one.

بسیاری از ما بدون رحم متولد شده‌ایم.

And everyone's favorite part, genitalia:

و قسمت مورد علاقه همه. اندام تناسلی:

you either have one or the other, right?

یا این را دارید یا آن یکی را، درست است؟

You either have a six-inch-long penis that's exactly this thick,

شما یا آلتی ۱۵ سانتیمتری دارید که دقیقا اینقدر ضخامت دارد،

jutting straight out of the body at a 90-degree angle,

که مستقیم و با زاویه ۹۰ درجه از بدن بیرون می‌زند،

or you have a vagina that's this wide internally

یا واژنی دارید به عرض اینقدر،

and a clitoris that's half an inch above the vaginal opening

و کلیتوریس که یک سانتیمتر بالاتر از دهانه واژن است

and labia that look exactly like they're supposed to look like,

ولابیایی دقیقا به همان شکلی که باید باشد،

according to that one porn video you watched that one time.

عین همانی که در فیلم پورنویی که یک بار دیده‌اید بود.

You know the one.

متوجه منظورم میشوید.

If you've been with more than one sexual partner in your lifetime,

اگر در زندگیتان بیش از یک شریک جنسی داشته‌اید،

and you line them up, one by one,

و آن‌ها را یکی یکی ردیف کنید،

I guarantee you can identify them just by their genitalia.

ضمانت می‌کنم که می‌توانید آن‌ها را فقط از طریق آلت جنسیشان تشخیص دهید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Think about it.

درباره‌اش فکر کنید.

Go on.

ادامه بدهید.

(Laughter)

(خنده حضار)

I see you.

درکتان می‌کنم.

No judging.

قضاوتی در میان نیست.

Just notice.

فقط توجه کنید.

All different, right?

هر کدام متفاوت است، نه؟

The sex and gender binary are both so ingrained in our society,

جنس و جنسیت چنان در جامعه ما عجین شده است،

that we never stop to think about it.

که هرگز نمی‌توانیم در موردش فکر نکنیم.

We just automatically place each other into one box or the other,

ما ناخودآگاه یکدیگر را در یک دسته یا دیگری قرار می‌دهیم،

as if it actually matters.

انگار فقط همین است که اهمیت دارد.

Until somebody comes along to make you question it.

تا وقتی که کسی پیدایش شود و آن را زیر سوال ببرد.

And if you're thinking that I'm the exception, an anomaly, an outlier:

و اگر فکر می‌کنید که من استثنا، غیرعادی یا خلاف قاعده هستم:

intersex people represent around two percent of the population.

افراد بیناجنسی حدود دو درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند.

That's the same percentage as genetic redheads.

یعنی برابر با درصد موقرمزهای ژنتیکی.

It's about 150 million people, roughly,

یعنی حدود ۱۵۰ میلیون نفر، تقریبا،

which is more than the entire population of Russia.

که بیشتر از کل جمعیت روسیه است.

So there's a lot of us, needless to say.

بنابراین ما بی‌شماریم. نیازی به گفتن نیست.

We're not new or rare.

ما تازه یا کمیاب نیستیم.

We're just invisible.

ما فقط نامرئی هستیم.

We've existed throughout every culture in history.

ما در تمام فرهنگ‌های مختلف در تاریخ وجود داشتیم.

Yet, we never talk about it.

با این حال، هرگز دربار‌ه‌ آن حرف نمی‌زنیم.

In fact, a lot of people might not know that they're intersex.

در حقیقت، خیلی از افراد نمی‌دانند که بیناجنسی هستند.

Have you had a karyotype test to determine your chromosomes?

هیچوقت آزمایش کاریوتیپ برای مشخص کردن کروموزوم‌های خود داشتید؟

What about a full blood panel for all of your hormone levels?

آزمایش کامل خون برای تعیین سطح هورمون چطور؟

A friend of mine found out last year, in his 50s.

یکی از دوستان من سال گذشته، در ۵۰ سالگیش فهمید.

The executive director of interACT,

مدیر اجرایی اینتراکت،

which is the leading organization for intersex human rights here in the US,

که سازمانی پیشرو برای حقوق بشر افراد بیناجنسی در آمریکا است،

she found out she was intersex at age 41.

در ۴۱ سالگی فهمید که بناجنسی است.

Her doctors found out when she was 15,

دکترهایش وقتی او ۱۵ ساله بود موضوع را فهمیدند،

but they didn't tell her.

اما به او نگفتند.

They lied and said that she had cancer,

آن‌ها به دروغ به او گفتند که سرطان دارد،

because that seemed like an easier option

زیرا به نظرشان این گزینه آسانتری بود

than finding out she wasn't "fully" a woman.

در مقایسه با این که به او بگویند یک زن «کامل» نیست.

This kind of thing happens a lot,

این نوع از چیزها زیاد اتفاق می‌افتد.

where intersex people are lied to or kept in the dark about our bodies,

که طی آن به افراد بیناجنسی دروغ می‌گویند یا ما را در تاریکی نگه می‌دارند،

which comes as a surprise to a lot of people.

که خیلی از افراد را شگفت‌زده می‌کند.

But we live in a society that doesn't talk about sex or bodies at all,

اما ما در جامعه‌ای هستیم که در مورد جنسیت یا بدن‌هایمان چندان صحبت نمی‌کند،

unless it's to mock or shame each other.

مگر اینکه برای مسخره کردن و یا شرمسار کردن همدیگر باشد.

I found out I was intersex at age 10,

من در ده سالگی متوجه شدم که بیناجنسی هستم،

and for the most part, I was fine with that information.

در اکثر موارد، من با این اطلاعات مشکلی نداشتم.

It didn't really faze me;

واقعا آشفته‌ام نمی‌کرد.

I was still developing my understanding of the world.

هنوز در حال توسعه درک خود از جهان بودم.

It wasn't until I got older

تا زمانی که بزرگ تر شدم

and realized I didn't fit society's expectations of me,

و متوجه شدم که انتظارات جامعه را برآورده نمی‌کنم،

that I didn't belong, that I was abnormal.

احساس تعلق نداشتم، غیرعادی بودم.

And that's when the shame started.

و این زمانی بود که شرم شروع شد.

How many times have you seen kids play with the "wrong" toys

چند بار دیده‌اید که بچه‌ها با اسباب بازی‌های «اشتباه»

for their gender?

برای جنسیتشان بازی کنند؟

Or try on the "wrong" clothes?

یا لباس‌های «اشتباه» بپوشند؟

All the time, right?

همیشه. اینطور نیست؟

Kids don't have these ideas about gender norm,

کودکان این ایده‌ها را در مورد هنجار جنسیتی ندارند.

they don't have shame about who they're supposed to be

آن‌ها در مورد کسی که قرار است باشند شرم ندارند،

or what they're supposed to like or love.

یا چیزی که قرار است دوست داشته باشند یا عاشقش باشند.

They don't care about any of this stuff.

به هیچ کدام از اینها اهمیت نمی‌دهند.

They don't have shame until we put it on them.

آن‌ها شرمسار نیستند مگر آن که ما این را رویشان بگذاریم.

I also had doctors lie to me.

پزشکان هم به من دروغ گفته بودند.

At age 10, they told me that I would also get cancer

در۱۰ سالگی، به من گفتند که می‌توانم سرطان هم بگیرم،

unless I removed my balls.

مگر اینکه بیضه‌هایم را بردارم.

Then they proceeded to tell me that every year.

این حرف را هر سال تکرار کردند.

Until today, there are still doctors who want me to remove them.

تا امروز، هنوز دکترهایی هستند که می‌خواهند برشان دارم.

But there's literally no reason.

اما حقیقتا دلیلی وجود ندارد.

If a typical XY male, like yourself, has testicles,

اگر یک مرد معمولی XY، مثل شما بیضه دارد،

and one is undescended,

و یکی از آنها داخل شکم مانده،

there's a high chance of it becoming cancerous --

شانس زیادی دارد که سرطانی شود--

or a higher chance of it becoming cancerous.

و یا شانس بیشتری برای سرطانی شدن پیدا می‌کند.

They need to thermoregulated.

بیضه‌ها نیاز به تنظیم دما دارند.

So they drop down away from the body to cool off,

و برای آن که دمایشان پایین بماند، بیرون از بدن قرار دارند،

or they shrink back up to get warm.

و برای آن که گرم شوند، خود را به داخل می‌کشند.

Mine don't need to do that.

مال من نیاز به انجام این کار ندارد.

They're not responding to testosterone, they're not producing sperm.

آن‌ها به تستوسترون واکنش نمی‌دهند، اسپرم تولید نمی‌کنند.

They're fine right here inside my body.

آن‌ها اینجا در داخل بدنم جایشان خوب است.

Yet, because there's such a lack of information about intersex people,

با این حال، به دلیل فقدان اطلاعات درباره افراد بیناجنسی،

my doctors never understood the difference.

پزشکان من هرگز تفاوت را درک نکردند.

They never really understood my body.

آن‌ها هرگز واقعا بدن مرا درک نکردند.

As I got older,

همانطور که بزرگتر شدم،

I had another doctor tell me that I needed to have surgery on my vagina.

دکتر دیگری گفت که باید روی واژنم جراحی کنم.

She said that until I had an operation, until she operated,

او گفت تا زمانی که این جراحی را نکنم تا وقتی که او این عمل را نکند،

I would not be able to have "normal sex" with my husband one day.

نخواهم توانست یک روز با شوهرم «یک رابطه جنسی معمولی» داشته باشم.

Her words.

عین حرفهایش.

I didn't end up going through with the operation,

من کارم به این عمل جراحی نکشید،

and I'm incredibly grateful for that.

و از این بابت بسیار ممنونم.

I'm not here to talk about my sex life.

اینجا نیستم تا در مورد زندگی جنسی‌ام حرف بزنم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But let's just say it's fine.

اما بگذارید بگویم که مشکلی نیست.

(Laughter)

(خنده حضار)

I'm fine, my body is fine.

من خوبم، بدنم خوب است.

You actually wouldn’t be able to tell the difference

در واقع نمی‌توانید تفاوت را تشخیص دهید

between me and another person unless I told you;

بین من و یک شخص دیگر، مگر این که به شما بگویم:

you wouldn't be able to tell that I was intersex unless I told you.

تا وقتی که به شما نگفته بودم، نمی‌توانستید بگویید که بیناجنسی هستم.

But again, because of the lack of understanding about bodies,

اما با این حال، به خاطر فقدان درک در مورد بدن‌ها

my doctor didn't understand the difference.

دکترم تفاوت را درک نکرد.

And for the most part, my sex life is fine.

و برای اکثر اوقات، زندگی سکس من خوب است.

The only issue that really comes up

تنها مساله ای که پیش می‌آید این است

is that sometimes, sexual situations bring up memories of doctors touching me,

که گاهی، موقعیت‌های جنسی خاطراتی از لمس بدنم توسط پزشکان را به یادم می‌آورند.

over and over again since I was 10.

بارها و بارها از زمانی که ۱۰ ساله بودم.

I've been really lucky to escape --

من واقعا شانس آوردم که فرار کردم --

I didn't think I would get emotional --

فکر نمی‌کردم احساساتی بشوم --

I've been really lucky to escape the physical harm

واقعا خوش شانس بودم که از آسیب فیزیکی ناشی از

that comes from these unnecessary surgeries.

این جراحی‌های غیر ضروری، فرار کردم.

But no intersex person is free from the emotional harm

اما هیچ فرد بیناجنسی از آسیب عاطفی در امان نیست،

that comes from living in a society that tries to cover up your existence.

که از زندگی در جامعه‌ای که وجود شما را می‌پوشاند، حاصل می‌شود.

Most of my intersex friends have had operations like these.

بیشتر دوستان بیناجنسی من جراحی‌هایی از این قبیل را انجام دادند.

Oftentimes, they will remove testes like mine,

اغلب اوقات، بیضه‌هایی شبیه مال من را برمی‌دارند،

even though my risk of testicular cancer is lower than the risk of breast cancer

اگرچه خطر سرطان پروستات در من کمتر است از خطر سرطان پستان

in a typical woman with no predisposition, no family history.

در یک زن معمولی بدون زمینه خاص و سابقه خانوادگی.

But we don't tell her to remove her breasts, do we?

ولی به او نمی‌گوییم پستانهایش را بردارد، می گوییم؟

It's rare to meet an intersex person that hasn't been operated on.

ملاقات با یک فرد بیناجنسی که زیر عمل نرفته باشد نادر است.

اغلب اوقات، این عمل‌های جراحی برای بهبود زندگی کودکان بیناجنسی انجام می‌شود،

Oftentimes, these surgeries are done to improve intersex kids' lives,

but they usually end up doing the opposite,

اما معمولا نتیجه عکس به بار می‌آورند،

causing more harm and complications,

و باعث آسیب و عوارض بیشتر

both physical and emotional.

هم فیزیکی و هم عاطفی می‌شوند.

I'm not saying that doctors are bad or evil.

نمی‌گویم که پزشکان بد یا شرور هستند.

It's just that we live in a society that causes some doctors to "fix"

فقط می‌گویم ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که باعث می‌شود برخی از پزشکان

those of us who don't fit their definition of normal.

بعضی از ما را که با تعریفشان از عادی بودن همسو نیستیم اصلاح کنند.

We're not problems that need to be fixed.

ما مشکلی نیستیم که نیاز به حل شدن داشته باشیم.

We just live in a society that needs to be enlightened.

ما فقط در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نیاز به روشنگری دارد.

One of the ways I'm doing that

یکی از راه‌هایی که این کار را انجام می‌دهم

is by creating a genderless puberty guidebook

این است که کتاب راهنمای بلوغ بدون جنسیت را تهیه می‌کنم

that can teach kids about their bodies as they grow up.

که می‌تواند به کودکان حین رشد کردن در مورد بدنشان آموزش دهد.

Not their girl bodies or their boy bodies --

نه بدن‌های دخترانه یا بدن‌های پسرانه آنها،

just their bodies.

فقط بدن‌هایشان.

We often place unrealistic expectations on the things that our bodies do

ما اغلب انتظارات غیر واقعی داریم از کارهایی که بدنهایمان انجام می‌دهند،

that are outside of our control.

و از کنترل ما خارجند.

I mean, if one man can grow a full, luxurious, hipster beard,

اگر مردی ریش پر، زیبا و مد روز دربیاورد،

and the other can only grow a few mustache hairs,

و دیگری فقط چند تار سبیل داشته باشد،

what does that mean about who they are as men?

در مرد بودنشان چه معنایی دارد؟

Nothing.

هیچی.

It literally, most likely, just means

به احتمال زیاد، تنها به این معنی است

that their hair follicles respond to testosterone in different ways.

که واکنش فولیکولهای مویشان به تستوسترون متفاوت است.

Yet, how many times have you heard a man ashamed about something like this?

با این وجود، چند بار شنیده‌اید که مردی در مورد چنین چیزی احساس شرم کند؟

Imagine a world where we could live in a society

دنیایی را تصور کنید که در آن می‌توانیم در جامعه‌ای زندگی کنیم

that teaches us not to have shame

که به ما یاد می‌دهد از چیزهایی خجالت نکشیم

about the things that our bodies do or do not do.

که بدن‌مان انجام می‌دهد یا نمی‌دهد

I want to change the way that we think about biological sex in this society --

می‌خواهم طز فکر ما در مورد جنسیت بیولوژیک در این جامعه را تغییر دهم--

which is a lot to ask for.

که تقاضای بسیار بزرگی است.

You could say it's ballsy, I guess.

می‌شود گفت خیلی جرات می‌خواهد. حدس می‌زنم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But eventually we accepted the world as round, right?

در نهایت ما دنیا را به صورت گرد پذیرفتیم، درست است؟

We no longer diagnose gay people with mental disorders

دیگر نمی‌گوییم مردهای همجنسگرا اختلال روانی دارند

or women with hysteria.

یا زنان همجنسگرا به هیستری دچارند.

We don't think epilepsy is caused by the devil anymore, so that's cool.

فکر نمی‌کنیم که شیطان باعث صرع می‌شود، که عالی است.

(Laughter)

(خنده حضار)

We constantly change and evolve, the more we understand as a society.

هرچه به عنوان جامعه درک بیشتری پیدا می‌کنیم، دائما در حال تغییر و تکامل هستیم.

And biological sex is on a spectrum.

و سکس بیولوژیک در یک طیف است.

It's not black or white.

سیاه و سفید نیست.

Not only could that knowledge save intersex kids

این آگاهی نه تنها کودکان بیناجنسی را

from physical and emotional harm,

از آسیب جسمی و عاطفی نجات می‌دهد،

I think it would help everyone else, too.

فکر می‌کنم بهه دیگران نیز کمک می‌کند.

Who here has ever felt inadequate or ashamed

چه کسی اینجا تا به حال احساس گناه یا شرم کرده

because you weren't girly enough, you were too girly,

چون بیش از اندازه دخترانه نبوده، زیادی دخترانه بوده،

you weren't manly enough, or too manly?

به اندازه کافی مردانه نبوده، یا زیادی مردانه بوده؟

We constantly shame people for not fitting into a box,

ما دائما افراد را چون در چارچوب محدود نمی‌شوند شرمنده می‌کنیم.

but the reality is,

اما واقعیت این است که،

I think we shame others because it prevents them from seeing

فکر می‌کنم، دیگران را شرمسار می‌کنیم چون این نمی‌گذارد که ببینند

that we don't fit inside our boxes, either.

که ما نیز در داخل جعبه‌های خود نمی‌گنجیم.

And the truth is that nobody actually fits in a box,

و حقیقت این است که در واقع هیچ کس در جعبه جا نمی‌شود،

because they don't exist.

چون جعبه‌ای وجود ندارند.

This binary, this false male-female facade is something we constructed,

این دوتایی، این نمای زنانه - مردانه ساخته خود ماست،

we built ourselves.

خودمان آن را ساختیم.

But it doesn't have to exist.

اما وجودش لازم نیست.

We can break it down.

می‌توانیم تمامش کنیم.

And that's what I want to do.

و آن کاری است که می‌خواهم انجام دهم.

Will you join me?

به من ملحق می‌شوید؟

Thanks.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار)