Color blind or color brave? | Mellody Hobson

مارکو تمپست: بهترین نمایشی که احتمالا از یک نمونه آزمایشی روبات دیده ایم

Translator: Kim Key Reviewer: soheila Jafari

So it's 2006.

خب سال ۲۰۰۶است.

My friend Harold Ford calls me.

دوستم هارولد فورد با من تماس می گیره.

He's running for U.S. Senate in Tennessee,

او برای مجلس سنا آمریکا در ایالت تنسی کاندید شده،

and he says, "Mellody, I desperately need some national press. Do you have any ideas?"

و به من میگه، "ملودی، باید در سطح ملی در اخبار حضور داشته باشم. آیا هیچ ایده ای داری؟"

So I had an idea. I called a friend

بنابراین یه ایده داشتم. با یک دوست که در

who was in New York

یکی از کمپانی های موفق رسانه ای دنیا

at one of the most successful media companies in the world,

در نیویورک بود تماس گرفتم،

and she said, "Why don't we host

و او گفت، "چرا ما میزبان

an editorial board lunch for Harold?

یک هیئت تحریریه برای هارولد نباشیم؟

You come with him."

تو با اون بیا. "

Harold and I arrive in New York.

من و هارولد به نیویورک رسیدیم.

We are in our best suits.

ما با بهترین لباسهامون هستیم.

We look like shiny new pennies.

ما مثل سکه های درخشان نو بنظر میاییم.

And we get to the receptionist, and we say,

و رفتیم پیش پذیرش، و گفتیم،

"We're here for the lunch."

" ما برای ناهار اینجا هستیم "

She motions for us to follow her.

او اشاره کرد تا ما دنبالش کنیم.

We walk through a series of corridors,

ما بین یکسری راهرو راه رفتیم،

and all of a sudden we find ourselves

و ناگهان ما خودمون رو

in a stark room,

در یک اتاق پیدا کردیم،

at which point she looks at us and she says,

که در آن نقطه او به ما نگاه کرد و گفت،

"Where are your uniforms?"

" یونیفورمتون کجاست؟ "

Just as this happens,

همینکه این اتفاق افتاد،

my friend rushes in.

دوستم سراسیمه شد.

The blood drains from her face.

رنگ از روش پرید.

There are literally no words, right?

واقعا چیزی نمی شد گفت، درسته؟

And I look at her, and I say,

و من بهش نگاه کردم، و گفتم،

"Now, don't you think we need

" حالا، شما فکر نمی کنید که ما به

more than one black person in the U.S. Senate?"

بیشتر از یک سیاه پوست در سنای آمریکا نیاز داریم؟ "

Now Harold and I --

حالا من و هارولد ...

(Applause) —

( تشویق )

we still laugh about that story,

ما هنوز درباره اون داستان می خندیم،

and in many ways, the moment caught me off guard,

و در بسیاری جهات، اون لحظه منو غافلگیر می کند،

but deep, deep down inside,

اما عمیقا، عمیقا از درون،

I actually wasn't surprised.

من واقعا متعجب نشدم.

And I wasn't surprised because of something

و متعجب نشدم بخاطر بعضی چیزا که

my mother taught me about 30 years before.

مادرم سی سال پیس یادم داد.

You see, my mother was ruthlessly realistic.

می دونید، مادر من بطرز بیرحمانه ای واقع بین بود.

I remember one day coming home from a birthday party

بخاطر میارم یک روز بعد از یک مهمانی تولد، جاییکه

where I was the only black kid invited,

فقط بچه های سیاه پوست دعوت بودند آمدم خونه،

and instead of asking me the normal motherly questions

و بجای سوالهای معمول مادرانه

like, "Did you have fun?" or "How was the cake?"

مانند، " خوش گذشت؟" یا " کیک چطور بود؟ "

my mother looked at me and she said,

ماردم بهم نگاه کرد و گفت،

"How did they treat you?"

" اونها چطور باهات رفتار کردند؟ "

I was seven. I did not understand.

من هفت سالم بود. من متوجه نمیشدم.

I mean, why would anyone treat me differently?

منظورم اینه که، چرا باید کسی با من متفاوت رفتار کنه؟

But she knew.

اما او میدونست.

And she looked me right in the eye and she said,

و دقیقا توی چشم های من نگاه کرد و گفت،

"They will not always treat you well."

" اونها همیشه با تو خوب رفتار نمی کنند. "

Now, race is one of those topics in America

حالا، نژاد یکی از اون موضوعات در آمریکا هست که

that makes people extraordinarily uncomfortable.

مردم رو بطرز فوق العاده ناراحت می کند.

You bring it up at a dinner party

شما در یک مهمانی شام، یا در یک محیط کار،

or in a workplace environment,

مطرح می کنید.

it is literally the conversational equivalent

بصورت تحت الفظی این مکالمه برابر

of touching the third rail.

لمس خط سوم

There is shock,

این شوک است،

followed by a long silence.

با سوکت طولانی دنبال می شود.

And even coming here today,

و حتی اینجا آمدن امروز،

I told some friends and colleagues

به بعضی دوستان و همکاران گفتم

that I planned to talk about race,

که من قصد دارم درباره نژاد صحبت کنم،

and they warned me, they told me, don't do it,

و آنها به من اخطار دادند، و گفتند، این کارو نکن،

that there'd be huge risks

که خطرهای زیادی

in me talking about this topic,

درباره این موضوع برای من وجود دارد،

that people might think I'm a militant black woman

که ممکن مردم فکر کنن که من یک زن سیاه ستیزه طلب هستم

and I would ruin my career.

و من کارم رو خراب می کنم.

And I have to tell you,

و من باید بهتون بگم،

I actually for a moment was a bit afraid.

من واقعا برای یک لحظه ترسیدم

Then I realized,

بعد متوجه شدم،

the first step to solving any problem

اولین قدم برای حل هر مشکلی

is to not hide from it,

این هست که نباید ازش مخفی بشی،

and the first step to any form of action

و اولین قدم برای هر نوع عملی

is awareness.

آگاهی است.

And so I decided to actually talk about race.

و بنابراین من تصمیم گرفتم واقعا درباره نژاد صحبت کنم.

And I decided that if I came here and shared with you

و تصمیم گرفتم اگر بیام اینجا و تجربیاتم را با شما

some of my experiences,

به اشتراک بذارم

that maybe we could all be a little less anxious

شاید بتونیم همه کمتر دلواپس باشیم

and a little more bold

و کمی بیشتر با شهامت

in our conversations about race.

درباره مکالمه درباره نژاد باشیم.

Now I know there are people out there who will say

حالا میدونم مردمی بیرون وجود دارند که خواهند گفت

that the election of Barack Obama meant

که انتخاب باراک اوباما به این معناست که

that it was the end of racial discrimination

پایان تبعیض نژادی

for all eternity, right?

برای ابدیت است، درسته؟

But I work in the investment business,

اما من در زمینه سرمایه گذاری کار می کنم،

and we have a saying:

و ما یک گفته داریم:

The numbers do not lie.

اعداد دروغ نمیگن.

And here, there are significant,

و اینجا، موضوع قابل توجه،

quantifiable racial disparities

مشخص تبعیض نژادی وجود دارد

that cannot be ignored,

که قابل نادیده گرفتن نیست،

in household wealth, household income,

در ثروت خانوار، درآمد خانوار،

job opportunities, healthcare.

موقعیتهای شغلی، بهداشت و درمان.

One example from corporate America:

یک نمونه از شرکتهای بزرگ آمریکایی:

Even though white men

اگرچه سفید پوستها

make up just 30 percent of the U.S. population,

سی درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند،

they hold 70 percent of all corporate board seats.

آنها صاحب هفتاد درصد جایگاهای شرکت های بزرگ هستند.

Of the Fortune 250,

از فورچون ۲۵۰،

there are only seven CEOs that are minorities,

تنها هفت مدیر عامل که اقلیت هستند،

and of the thousands of publicly traded companies today, thousands,

و از هزاران شرکت تجاری عمومی امروز، هزاران،

only two are chaired by black women,

تنها دو جایگاه برای زن سیاه پوست،

and you're looking at one of them,

و الان شما به یکی از اونها نگاه می کنید،

the same one who, not too long ago,

یکی از آنها که، نه خیلی وقت پیش،

was nearly mistaken for kitchen help.

تقریبا به اشتباه برای کمک در آشپزخانه بود.

So that is a fact.

بنابراین این یک حقیقت است.

Now I have this thought experiment

حالا من این تجربه فکری رو دارم

that I play with myself, when I say,

که من با خودم بازی می کنم، وقتی میگم،

imagine if I walked you into a room

تصور کنید اگر شما رو به یک اتاق بردم

and it was of a major corporation, like ExxonMobil,

و یک کمپانی بزرگ، مانند ExxonMobil بود،

and every single person around the boardroom were black,

و همه اشخاص اطراف اتاق اصلی سیاه بودند،

you would think that were weird.

شما فکر میکنید که عجیبه.

But if I walked you into a Fortune 500 company,

اما اگر شما رو می بردم به کمپانی فورچون ۵۰۰،

and everyone around the table is a white male,

و همه افراد دور میز سفید پوست بودند،

when will it be that we think that's weird too?

اون موقع هم فکر می کردید که عجیبه ؟

And I know how we got here.

و من میدونم ما چطور به اینجا رسیدیم.

(Applause)

( تشویق)

I know how we got here.

من میدونم چطور به اینجا رسیدیم.

You know, there was institutionalized,

میدونید، نهادینه شد،در یک زمان قانونی،

at one time legalized, discrimination in our country.

تبعیض نژادی، در کشور ما نهادینه شده است.

There's no question about it.

سوالی درباره آن وجود ندارد.

But still, as I grapple with this issue,

اما هنوز، وقتی با این موضوع دست و پنجه نرم می کنم،

my mother's question hangs in the air for me:

سوال مادرم به ذهنم میرسه:

How did they treat you?

آنها چطور با تو رفتار کردند؟

Now, I do not raise this issue to complain

حالا، من این موضوع رو مطرح نکردم تا شکایت کنم

or in any way to elicit any kind of sympathy.

یا به هر راهی هر نوعی از همدردی را بدست بیارم.

I have succeeded in my life

من در زندگیم موفق هستم

beyond my wildest expectations,

فراتر از انتظارات دیوانه وار،

and I have been treated well by people of all races

و با همه مردم از هر نژادی خوب رفتار می کنم

more often than I have not.

بیشتر از اون چیزی که من نداشتم.

I tell the uniform story because it happened.

من داستان لباس فرم رو میگم چون اتفاق افتاده.

I cite those statistics around corporate board diversity

من به آمارهای متنوع هیئت مدیره شرکت استناد می کنم

because they are real,

برای اینکه واقعی هستند،

and I stand here today

و من امروز اینجا ایستادم

talking about this issue of racial discrimination

درباره موضع تبعیض نژادی صحبت می کنم

because I believe it threatens to rob

برای اینکه باور دارم نسل دیگری را تهدیدی برای دزدیدن

another generation of all the opportunities

همه موقعیتها از نسل دیگری هست

that all of us want for all of our children,

که همه ما برای فرزندانمون می خواهیم،

no matter what their color

مهم نیست رنگشون چیه

or where they come from.

یا اینکه از کجا امدن.

And I think it also threatens to hold back businesses.

و من فکر میکنم همچنین تهدید میشه بعنوان مانعی برای کسب و کارها.

You see, researchers have coined this term

می دونید، محققان این عبارت

"color blindness"

" کور رنگی" برای

to describe a learned behavior where we pretend

توصیف رفتار یاد داده شده در جاییکه ما وانمود می کنیم

that we don't notice race.

که ما نژاد رو نمی بینیم گذاشتن.

If you happen to be surrounded by a bunch of people

اگر پیش بیاد شما با یکسری آدم مثل خودتون

who look like you, that's purely accidental.

احاطه شده باشید، کاملا تصادفیه.

Now, color blindness, in my view,

حالا، رنگ کوری، بنظر من،

doesn't mean that there's no racial discrimination,

به این معنا نیست که تبعیض نژادی وجود نداره،

and there's fairness.

و بی طرفی وجود داره.

It doesn't mean that at all. It doesn't ensure it.

واقعا به این معنا نیست. تضمینش نمیکنه.

In my view, color blindness is very dangerous

بنظر من، رنگ کوری بسیار خطرناک است

because it means we're ignoring the problem.

برای اینکه به این معناست که ما مشکل را نادیده می گیریم.

There was a corporate study that said that,

یکسری مطالعات منسجم وجود داشت که میگفت که،

instead of avoiding race,

بجای دوری کردن از نژاد،

the really smart corporations actually deal with it head on.

گروه واقعا هوشمند مردم واقعا باهاش روبرو می شن.

They actually recognize that embracing diversity

آنها واقعا تشخیص می دهند که پذیرفتن گوناگونی

means recognizing all races,

یعنی شناخت همه نژادها،

including the majority one.

شامل اکثریت آنها.

But I'll be the first one to tell you,

اما من می خواهم اولین کسی باشم که به شما می گم،

this subject matter can be hard,

این موضوع می تواند سخت باشد،

awkward, uncomfortable -- but that's kind of the point.

بی لطافت، ناراحت-- اما نوعی نکته است.

In the spirit of debunking racial stereotypes,

در روح کلیشه های نژادی کم ارزش،

the one that black people don't like to swim,

یکی از اونها که سیاه ها دوست ندارند شنا کنند،

I'm going to tell you how much I love to swim.

قصد دارم بگم که چقدر من عاشق شنا کردن هستم.

I love to swim so much

من خیلی عاشق شنا کردن هستم

that as an adult, I swim with a coach.

که بعنوان یک آدم بالغ، من با مربی شنا می کردم.

And one day my coach had me do a drill

و یک روز مربیم منو مجبور به یک تمرین کرد

where I had to swim to one end of a 25-meter pool

که مجبور شدم ۲۵ متر استخر رو بدون

without taking a breath.

نفس گرفتن شنا کنم.

And every single time I failed,

و هر بار که موفق نمی شدم،

I had to start over.

مجبور بودم دوباره شروع کنم.

And I failed a lot.

و بارها نتونستم.

By the end, I got it, but when I got out of the pool,

در نهایت، تونستم، اما وقتی از استخر بیرون امدم،

I was exasperated and tired and annoyed,

برافروخته و خسته و ناراحت بودم،

and I said, "Why are we doing breath-holding exercises?"

و گفتم، "چرا تمرین نفس گیری رو انجام دادیم؟"

And my coach looked me at me, and he said, "Mellody,

و مربیم بهم نگاه کرد، و گفت، " ملودی،

that was not a breath-holding exercise.

این تمرین نفس گیری نبود.

That drill was to make you comfortable

این تمرینی بود برای راحت کردن تو از چیزهایی

being uncomfortable,

که برای تو ناراحت بودن،

because that's how most of us spend our days."

برای اینکه این طوری هست که بیشتر ما روزهامون رو می گذرونیم. "

If we can learn to deal with our discomfort,

اگر ما می تونستیم یاد بگیریم که چطور با ناراحتی هامون روبرو بشیم،

and just relax into it,

و فقط با اونها راحت و آروم باشیم،

we'll have a better life.

ما زندگی بهتری خواهیم داشت.

So I think it's time for us to be comfortable

بنابراین فکر میکنم برای ما زمانش هست تا راحت باشیم

with the uncomfortable conversation about race:

و درباره ی موضوع نژاد که موضوع ناخوشایندی است بحث کنیم:

black, white, Asian, Hispanic,

سیاه، سفید، آسیایی، اسپانیایی،

male, female, all of us,

مرد، زن، همه ما،

if we truly believe in equal rights

اگر واقعا به حقوق مساوی اعتقاد داشته باشیم

and equal opportunity in America,

و موقعیتهای مساوی در آمریکا،

I think we have to have real conversations

من فکر میکنم ما باید درباره این موضوع

about this issue.

گفتگوی واقعی داشته باشیم.

We cannot afford to be color blind.

ما توانایی کور رنگ را نداریم.

We have to be color brave.

ما باید شجاعت -بحث درباره ی نژادها را- داشته باشیم.

We have to be willing, as teachers and parents

ما باید تمایل داشته باشیم، بعنوان معلمها، خانواده ها

and entrepreneurs and scientists,

و کارآفرینها و دانشمندان،

we have to be willing to have

ما باید تمایل داشته باشیم که

proactive conversations about race

گفتگوهایی درباره نژاد

with honesty and understanding and courage,

با صداقت و فهم و شجاعت داشته باشیم.

not because it's the right thing to do,

نه بخاطر اینکه این کار درسته که انجام میدیم،

but because it's the smart thing to do,

بلکه بخاطر اینکه این کار هوشمندانه است،

because our businesses and our products

برای اینکه کسب و کار ما، محصولات ما

and our science, our research,

و دانش ما، تحقیقات ما،

all of that will be better with greater diversity.

همه آنها با گوناگونی بیشتر بهتر خواهد بود.

Now, my favorite example of color bravery

حالا، مثال مورد علاقه من درباره شجاعت رنگی

is a guy named John Skipper.

یک پسری به اسم جان اسکیپر است

He runs ESPN.

او ESPN را راه اندازی کرده.

He's a North Carolina native,

اون محلی شمال کارولینا است،

quintessential Southern gentleman, white.

نجیب زاده ناب جنوبی، سفید پوست.

He joined ESPN, which already had a culture

او به ESPN پیوست، درحالیکه یک فرهنگ

of inclusion and diversity, but he took it up a notch.

گنجایش و تنوع داشت، اما او یک سوراخ ایجاد کرد.

He demanded that every open position

او خواست که هر موقعیت بازی

have a diverse slate of candidates.

یک فهرستی از کاندیدهای گوناگون داشته باشه.

Now he says the senior people

حالا اون گفت افراد ارشد

in the beginning bristled,

در آغاز جنگ،

and they would come to him and say,

و آنها بیان پیشش و بگن،

"Do you want me to hire the minority,

" آیا شما منو براساس اقلیت استخدام می کنید،

or do you want me to hire the best person for the job?"

یا بعنوان بهترین آدم برای این شغل ؟ "

And Skipper says his answers were always the same:

و اسکیپر گفت جواب هاش همیشه یکسان بوده :

"Yes."

" بله "

And by saying yes to diversity,

و با گفتن بله به گوناگونی،

I honestly believe that ESPN

من صادقانه باور دارم که ESPN

is the most valuable cable franchise in the world.

با ارزش ترین حق امتیاز کابلی در جهان است.

I think that's a part of the secret sauce.

فکر کنم اون بخشی از راز موفقیت آنهاست.

Now I can tell you, in my own industry,

حالا میتونم بهتون بگم، در صنعت من،

at Ariel Investments, we actually view our diversity

در سرمایه گذاری Ariel، ما واقعا تنوع مون رو می بینیم

as a competitive advantage,

بعنوان یک مزیت رقابتی،

and that advantage can extend way beyond business.

و این مزیت می تواند فراتر از کسب و کار گسترش پیدا کند.

There's a guy named Scott Page at the University of Michigan.

پسری به اسم اسکات پج در دانشگاه میشیگان هست.

He is the first person to develop

اون اولین کسی هست که محاسبات ریاضی

a mathematical calculation for diversity.

برای گوناگونی ایجاد کرده.

He says, if you're trying to solve a really hard problem,

او میگه، اگر شما واقعا سعی کنید که یک مشکل سخت را حل کنید،

really hard,

واقعا سخت،

that you should have a diverse group of people,

که شما باید گروه متنوعی از مردم را داشته باشید،

including those with diverse intellects.

شامل اونهایی با هوش/درک های گوناگون هستند.

The example that he gives is the smallpox epidemic.

مثالی که او داده آبله همه گیر است.

When it was ravaging Europe,

وقتی داشت اروپا رو ویران میکرد،

they brought together all these scientists,

همه دانشمندان با هم جمع شدند،

and they were stumped.

و آنها دستپاچه شده بودند.

And the beginnings of the cure to the disease

و شروع درمان این بیماری

came from the most unlikely source,

از یک منبع غیر محتمل آمد،

a dairy farmer who noticed that the milkmaids

یک مزرعه دار لبنیاتی که متوجه شده بود زنان شیردوش

were not getting smallpox.

آبله نمی گیرند.

And the smallpox vaccination is bovine-based

و واکسن آبله بر اساس گاو است

because of that dairy farmer.

بخاطر آن مزرعه دار لبنیاتی.

Now I'm sure you're sitting here and you're saying,

حالا من مطمئنم شما اینجا نشستید و دارید میگید،

I don't run a cable company,

من شرکت کابلی راه نمیندازم،

I don't run an investment firm,

من بنگاه سرمایه گذاری را نمیندازم،

I am not a dairy farmer.

من یک مزرعه دار لبنیاتی نیستم.

What can I do?

من چی کار می تونم انجام بدم ؟

And I'm telling you, you can be color brave.

و من به شما دارم میگم، شما می تونید شجاع رنگ باشید

If you're part of a hiring process

اگر شما در قسمتی از فرآیند استخدام هستید

or an admissions process,

یا فرآیند پذیرش،

you can be color brave.

شما می توانید یک شجاع رنگ باشید.

If you are trying to solve a really hard problem,

اگر شما سعی کنید تا یک مشکل واقعا سخت رو حل کنید،

you can speak up and be color brave.

شما می توانید صحبت کنید و شجاع رنگ باشید.

Now I know people will say,

حالا من آدمهایی رو میشناسم که خواهند گفت،

but that doesn't add up to a lot,

اما به مقدار زیادی اضافه نمی کند،

but I'm actually asking you to do something really simple:

اما من واقعا میخوام از شما چیزهای واقعا خیلی ساده ای رو انجام بدید:

observe your environment,

محیط خودتون رو مشاهده کنید،

at work, at school, at home.

در کار، در مدرسه، در خونه.

I'm asking you to look at the people around you

من از شما میخوام تا آدمهای اطرافتون رو نگاه کنید

purposefully and intentionally.

با نیت و هدفمند.

Invite people into your life

آدمها رو به زندگیتون دعوت کنید

who don't look like you, don't think like you,

آنهایی که مثل شما نیستند، و مثل شما فکر نمی کنند،

don't act like you,

مثل شما عمل نمی کنند،

don't come from where you come from,

از جایی نمیان که شما میاین،

and you might find that they will challenge your assumptions

و ممکن شما ببینید که آنها فرضیه شما را به چالش میکشند

and make you grow as a person.

و بعنوان یک انسان باعث بزرگ شدن شما می شوند.

You might get powerful new insights

ممکنه شما دیدگاه جدید قدرتمندی

from these individuals,

از این افراد بگیرید،

or, like my husband, who happens to be white,

یا، مانند همسر من، کسی که

you might learn that black people,

ممکنه شما یاد بگیرید که سیاه پوستان،

men, women, children,

مرها، زن ها، بچه ها،

we use body lotion every single day.

ما از لوسیون بدن هر روز استفاده می کنیم.

Now, I also think that this is very important

حالا، من همچنین فکر می کنم که این خیلی مهمه

so that the next generation really understands

بنابراین نسل بعدی واقعا می فهمند که

that this progress will help them,

که این پیشرفت بهشون کمک خواهد کرد،

because they're expecting us to be great role models.

برای اینکه آنها از ما انتظار دارند که ما الگوی عالی باشیم.

Now, I told you, my mother,

حالا، من گفتم، مادرم،

she was ruthlessly realistic.

بطرز بی رحمانه ای واقع بین بود.

She was an unbelievable role model.

اون یک الگوی باور نکردنی بود.

She was the kind of person

اون آدمی بود که

who got to be the way she was

باید به راهی بود

because she was a single mom

برای اینکه اون مادر مجرد بود

with six kids in Chicago.

با شش تا بچه در شیکاگو.

She was in the real estate business,

او در کار مسکن بود،

where she worked extraordinarily hard

جایی که بطرز فوق العاده سخت کار می کرد

but oftentimes had a hard time making ends meet.

اما اغلب یک زمان سخت

And that meant sometimes we got

و بعضی وقتها به این معنا بود که

our phone disconnected,

تلفنمون قطع بود،

or our lights turned off,

یا چراغهامون خاموش بود،

or we got evicted.

یا ما بیرون میشدیم.

When we got evicted, sometimes we lived

وقتی بیرون میشدیم، بعضی وقتها در این

in these small apartments that she owned,

آپارتمانهای کوچک که متعلق به او بود زندگی می کردیم،

sometimes in only one or two rooms,

بعضی وقتها تنها یک یا دو اتاق داشت،

because they weren't completed,

برای اینکه آنها کامل نبودند،

and we would heat our bathwater on hot plates.

و ما آب حموم رو با ظرفهای داغ گرم می کردیم.

But she never gave up hope, ever,

اما اون هیچ وقت امیدشو از دست نداد، هرگز،

and she never allowed us to give up hope either.

و حتی هرگز به ما هم اجازه نداد امیدمون رو از دست بدیم.

This brutal pragmatism that she had,

این مصلحت گرایی بیر حمانه ای که او داشت،

I mean, I was four and she told me,

منظور اینکه، من چهار سالم بود و او می گفت،

"Mommy is Santa." (Laughter)

" مادر سانتاست "

She was this brutal pragmatism.

او مصلحت گرای بی رحمی بود.

She taught me so many lessons,

او به من درسهای زیادی یاد داد،

but the most important lesson

اما یکی از مهمترین درسها

was that every single day she told me,

که هر روز به من می گفت،

"Mellody, you can be anything."

" ملودی، تو میتونی هر چیزی باشی هر چیزی"

And because of those words,

و بخاطر اون حرفها،

I would wake up at the crack of dawn,

من در سپیده دم از خواب بیدار میشم،

and because of those words,

و بخاطر اون حرفها،

I would love school more than anything,

من مدرسه را بیشتر از هر چیزی دوست دارم،

and because of those words, when I was on a bus

و بخاطر اون حرفها، وقتی در اتوبوس برای رفتن به مدرسه بودم،

going to school, I dreamed the biggest dreams.

بزرگترین رویاها رو من رویا پردازی می کردم.

And it's because of those words that I stand here right now

و بخاطر اون حرفها، من الان اینجا ایستادم

full of passion,

پر از اشتیاق،

asking you to be brave for the kids

از شما میخوام برای بچه هایی که رویاهاشونو رو

who are dreaming those dreams today.

امروز رویا پردازی می کنند شجاع باشید.

(Applause)

( تشویق )

You see, I want them to look at a CEO on television

می دونید، من میخوام که انها یک مدیرعامل رو در تلویزیون ببینند

and say, "I can be like her,"

و بگن ، " من میتونم مثل اون باشم "

or, "He looks like me."

یا، " اون مثل منه "

And I want them to know

و من میخوام که اونها بدونند

that anything is possible,

که هر چیزی امکان پذیره،

that they can achieve the highest level

که اونها میتونند به بالاترین درجاتی برسند

that they ever imagined,

که تصور می کردند،

that they will be welcome in any corporate boardroom,

که اونها به خوبی در هیئت مدیره هر شرکتی پذیرفته میشن،

or they can lead any company.

یا اونها میتونن هر شرکتی رو رهبری کنند.

You see this idea of being the land

می بینید ایده سرزمین آزادی

of the free and the home of the brave,

و خانه شجاعت،

it's woven into the fabric of America.

با پارچه آمریکا بافته شده است.

America, when we have a challenge,

آمریکا، وقتی که ما یک چالش داریم،

we take it head on, we don't shrink away from it.

ما اونو جلو میبریم، ما از اون دوری نمیکنیم.

We take a stand. We show courage.

ما ایستادگی می کنیم. ما شجاعت نشون میدیم.

So right now, what I'm asking you to do,

بنابراین همین الان، چیزی که من از شما میخوام که انجام بدید،

I'm asking you to show courage.

من ازتون میخوام که شجاعت نشون بدید.

I'm asking you to be bold.

من میخوام که پررنگ باشید.

As business leaders, I'm asking you

بعنوان رهبر تجاری، من ازتون میخوام

not to leave anything on the table.

هیچ چیز رو روی میز رها نکنید.

As citizens, I'm asking you not to leave any child behind.

بعنوان شهروند، من میخوام هیچ بچه ای رو پشت سر نذارید.

I'm asking you not to be color blind,

من ازتون میخوام که کور رنگ نباشید،

but to be color brave,

اما شجاع رنگ باشید،

so that every child knows that their future matters

بنابراین هر کودکی میدونه که مسائل آینده

and their dreams are possible.

و آرزوهاشون ممکن است.

Thank you.

ممنونم ازتون

(Applause)

( تشویق )

Thank you. Thanks. Thanks. (Applause)

ممنونم. ممنون . ممنون ( تشویق )