The case for optimism on climate change | Al Gore

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: soheila Jafari

I was excited to be a part of the "Dream" theme,

قرار بود که عضوی از گروه «امید» باشم،

and then I found out I'm leading off the "Nightmare?" section of it.

اما بعدا دیدم که رهبری بخش « کابوس» را به عهده دارم .

(Laughter)

( خنده حضار )

And certainly there are things about the climate crisis that qualify.

و مسلما موضوعاتی در مورد بحران آب و هوا وجود دارد که وجود آن را تایید می کند.

And I have some bad news,

و خبرهای بدی دارم،

but I have a lot more good news.

اما کلی خبر خوب هم دارم،

I'm going to propose three questions

می خواهم سه سوال را مطرح کنم

and the answer to the first one

و برای پاسخ به اولی

necessarily involves a little bad news.

باید کمی خبر های بد بدهم.

But -- hang on, because the answers to the second and third questions

اما -- صبر کنید، چون پاسخ به سوالات دوم و سوم

really are very positive.

واقعا خیلی مثبت است.

So the first question is, "Do we really have to change?"

سوال اول اینست که، « آیا واقعا باید تغییر کنیم؟»

And of course, the Apollo Mission, among other things

و البته، ماموریت آپولو، در بین کارهای دیگری که انجام داد

changed the environmental movement,

جنبش محیط زیست را هم تغییر داد،

really launched the modern environmental movement.

و واقعا آغازگر جنبش امروزی محیط زیست شد.

18 months after this Earthrise picture was first seen on earth,

۱۸ ماه پس از آنکه عکس «طلوع زمین» دیده شد،

the first Earth Day was organized.

اولین «روز زمین» سازماندهی شد.

And we learned a lot about ourselves

و چیزهای زیادی در باره خودمان

looking back at our planet from space.

وقتی که از فضا به سیاره مان نگاه کردیم، آموختیم.

And one of the things that we learned

و یکی از چیزهایی که فهمیدیم

confirmed what the scientists have long told us.

تاییدی بر آنچه داشمندان خیلی وقت بود که می گفتند.

One of the most essential facts

یکی از مهمترین ترین واقعیت ها

about the climate crisis has to do with the sky.

در باره بحران تغییر آب و هوا مربوط به آسمان است.

As this picture illustrates,

همانطور که این عکس نشان میدهد،

the sky is not the vast and limitless expanse

آسمان آن پهنه بی انتهایی که به نظر می رسد نیست

that appears when we look up from the ground.

وقتی از زمین به بالا نگاه می کنیم اینطور به نظر می رسد.

It is a very thin shell of atmosphere

پوسته نازکی از جو است

surrounding the planet.

که سیاره مان را احاطه کرده.

That right now is the open sewer for our industrial civilization

که همین الان تبدیل به فاضلابی آزاد برای تمدن صنعتی ما شده

as it's currently organized.

و هم اکنون سازمانی پیدا کرده.

We are spewing 110 million tons

ما در هر ۲۴ ساعت ۱۱۰ میلیون تن

of heat-trapping global warming pollution into it every 24 hours,

از گازهای آلوده و جمع کننده حرارت را در آن تخلیه می کنیم،

free of charge, go ahead.

بدون هیچ خرجی، این کار رو بکن.

And there are many sources of the greenhouse gases,

و بسیاری از منابع گازهای گلخانه ای هستند،

I'm certainly not going to go through them all.

که مطمئنا وارد همه شان نمی شوم.

I'm going to focus on the main one,

و روی موضوع اصلی تمرکز می کنم،

but agriculture is involved, diet is involved, population is involved.

اما کشاورزی هم درگیر است.

Management of forests, transportation,

مدیریت جنگل ها، حمل و نقل،

the oceans, the melting of the permafrost.

اقیانوس ها، ذوب شدن لایه های یخ های دائمی.

But I'm going to focus on the heart of the problem,

اما می خواهم روی قلب مشکل تمرکز کنم،

which is the fact that we still rely on dirty, carbon-based fuels

و اینکه که تکیه ما همچنان بر سوخت های فسیلی کثیف است

for 85 percent of all the energy that our world burns every year.

برای ۸۵ درصد از تمامی انرژی که جهان هر سال می سوزاند.

And you can see from this image that after World War II,

و از این عکس می بینید که بعد از جنگ جهانی دوم،

the emission rates started really accelerating.

میزان تولید گازها واقعا افزایش پیدا کرده.

And the accumulated amount of man-made, global warming pollution

و مقدار جمع شدن آلودگی های گرم کننده جهان که توسط انسان تولید شده

that is up in the atmosphere now

که الان در جو وجود دارد

traps as much extra heat energy as would be released

انرژی اضافه ای را در خودش نگه می دارد

by 400,000 Hiroshima-class atomic bombs exploding

که معادل ۴۰۰٬۰۰۰ انفجار بمب اتمی در اندازه هیروشیما

every 24 hours, 365 days a year.

در هر ۲۴ ساعت، ۳۶۵ روز در سال است.

Fact-checked over and over again,

این حقایق، بارها و بارها مجددا بررسی شده اند،

conservative, it's the truth.

و با محافظه کاری، این واقعیت است.

Now it's a big planet, but --

اگرچه سیاره ما بزرگ است، اما --

(Explosion sound)

( صدای انفجار )

that is a lot of energy,

این انرژی زیادی است،

particularly when you multiply it 400,000 times per day.

خصوصا وقتی آن را در ۴۰۰٬۰۰۰ در هر روز ضرب کنی.

And all that extra heat energy

و تمامی این انرژی اضافه گرمایی

is heating up the atmosphere, the whole earth system.

موجب گرم شدن جو، و تمامی نظام زمین می شود.

Let's look at the atmosphere.

بیایید نگاهی به جو بیاندازیم.

This is a depiction

این یک نمودار است

of what we used to think of as the normal distribution of temperatures.

از آنچه ما معمولا توزیع نرمال دما میدانیم.

The white represents normal temperature days;

قسمت سفید نمایش دهنده روزهای با دمای معمولی است؛

1951-1980 are arbitrarily chosen.

۱۹۵۱-۱۹۸۰ را انتخاب کرده ایم.

The blue are cooler than average days,

قسمت آبی روزهای سردتر از معمول است،

the red are warmer than average days.

قسمت قرمز روزهای گرمتر از معمول است،

But the entire curve has moved to the right in the 1980s.

اما کل نمودار در سال های۱۹۸۰ به سمت راست حرکت کرده.

And you'll see in the lower right-hand corner

و می بینید که گوشه پایین راست

the appearance of statistically significant numbers

نشان دهنده اعداد آماری مشخص

of extremely hot days.

از روز های بسیار گرم است.

In the 90s, the curve shifted further.

در دهه ۹۰ منحنی بیشتر حرکت کرد.

And in the last 10 years, you see the extremely hot days

و در ۱۰ سال اخیر، روزهای بسیار گرم

are now more numerous than the cooler than average days.

حالا بیشتر از روزهای سردتر از میانگین است.

In fact, they are 150 times more common on the surface of the earth

در واقع، حالا آنها ۱۵۰ بار بیشتر روی سطح زمین

than they were just 30 years ago.

از ۳۰ سال پیش وجود دارند.

So we're having record-breaking temperatures.

پس حالا ما دما هایی داریم که رکورد ها را شکسته اند.

Fourteen of the 15 of the hottest years ever measured with instruments

چهارده از ۱۵ گرمترین سالهایی که تا کنون توسط دستگاهها اندازه گیری شده

have been in this young century.

در این قرن جوان اندازه گیری شده.

The hottest of all was last year.

و گرمترین همه، سال گذشته بوده.

Last month was the 371st month in a row

ماه پیش، ۳۷۱ ماه متوالی بوده

warmer than the 20th-century average.

که از متوسط قرن ۲۰ گرمتر بوده.

And for the first time, not only the warmest January,

و برای اولین بار، نه تنها گرمترین ژانویه،

but for the first time, it was more than two degrees Fahrenheit warmer

بلکه برای اولین بار، بیش از دو درجه فارنهایت گرمتر

than the average.

از میانگین.

These higher temperatures are having an effect on animals,

این دماهای بالا روی حیوانات اثر گذاشته اند،

plants, people, ecosystems.

گیاهان، مردم، زیست بوم.

But on a global basis, 93 percent of all the extra heat energy

اما در اندازه های جهانی، ۹۳ درصد این انرژی حرارتی اضافی

is trapped in the oceans.

در اقیانوس ها جمع می شود.

And the scientists can measure the heat buildup

و دانشمندان می توانند این جمع شدن حرارت را اندازه گیری کنند

much more precisely now

حالا با دقتی بسیار بیشتر

at all depths: deep, mid-ocean,

در تمامی عمق ها: عمیق، میانه اقیانوس،

the first few hundred meters.

در چند صد متر ابتدایی.

And this, too, is accelerating.

و این هم، در حال افزایش است.

It goes back more than a century.

به یک قرن قبل بر می گردد.

And more than half of the increase has been in the last 19 years.

و بیش از نصف این افزایش در ۱۹ سال اخیر بوده.

This has consequences.

این دارای عواقبی است.

The first order of consequence:

اولین دسته این عواقب:

the ocean-based storms get stronger.

توفان های اقیانوسی قوی تر.

Super Typhoon Haiyan went over areas of the Pacific

ابر گردباد «هایان» بخش هایی از اقیانوس آرام را طی کرد

five and a half degrees Fahrenheit warmer than normal

پنج و نیم درجه فارنهایت گرم تر از معمول بود

before it slammed into Tacloban,

قبل از آنکه به تاکلوبان اصابت کند،

as the most destructive storm ever to make landfall.

به عنوان مخرب ترین توفانی که در خشکی رخ داده.

Pope Francis, who has made such a difference to this whole issue,

پاپ فرانسیس، که در این موضوع بسیار موثر بوده،

visited Tacloban right after that.

درست پس از آن، از تاکلوبان بازدید کرد.

Superstorm Sandy went over areas of the Atlantic

ابر توفان سندی از مناطقی از اقیانوس اطلس عبور کرد

nine degrees warmer than normal

نه درجه گرمتر از معمول بود

before slamming into New York and New Jersey.

قبل از آنکه با نیویورک و نیوجرسی برخورد کند.

The second order of consequences are affecting all of us right now.

دومین بخش نتایج این موضوع همین الان بر همگی ما اثر می گذارد.

The warmer oceans are evaporating much more water vapor into the skies.

اقیانوس های گرمتر آب بیشتری را به صورت بخار به آسمانها می فرستد.

Average humidity worldwide has gone up four percent.

متوسط رطوبت جهانی هوا چهار درصد افزایش یافته.

And it creates these atmospheric rivers.

و این رودخانه های اتمسفری را ایجاد می کند.

The Brazilian scientists call them "flying rivers."

داشمندان برزیلی آنها را « رودخانه های هوایی» می نامند.

And they funnel all of that extra water vapor over the land

و آنها تمامی بخار آب اضافه را بالای خشکی هدایت می کنند

where storm conditions trigger these massive record-breaking downpours.

تا جایی که توفان این بارش های رکورد شکن را فعال نماید.

This is from Montana.

این تصویری از مونتانا است.

Take a look at this storm last August.

نگاهی به این توفان در آگوست گذشته بکنید.

As it moves over Tucson, Arizona.

در حال عبور از روی تاکسون، آریزونا است.

It literally splashes off the city.

واقعا دارد شهر را می شورد و می برد.

These downpours are really unusual.

این بارش ها واقعا غیر عادی است.

Last July in Houston, Texas,

جولای گذشته در هیوستن تگزاس،

it rained for two days, 162 billion gallons.

برای دو روز باران بارید، ۱۶۲ میلیارد گالن.

That represents more than two days of the full flow of Niagara Falls

معادل بیش از دو روز جریان کامل آبشار نیاگارا

in the middle of the city,

درست در وسط شهر،

which was, of course, paralyzed.

که البته فلج کننده بود.

These record downpours are creating historic floods and mudslides.

این بارش های بی سابقه منجر به سیل های تاریخی و رانش زمین شده اند.

This one is from Chile last year.

این یکی از شیلی در سال پیش است.

And you'll see that warehouse going by.

و دارید می بینید که انبار را دارد با خود می برد.

There are oil tankers cars going by.

نفتکش و ماشین ها را هم می برد.

This is from Spain last September,

این مربوط به اسپانیا در سپتامبر گذشته است،

you could call this the running of the cars and trucks, I guess.

فکر کنم می تونی اسمش رو سیل ماشین و کامیون بذاری.

Every night on the TV news now is like a nature hike

هر شب در اخبار تلویزیون اوضاع

through the Book of Revelation.

مثل گردشی در آخرالزمان است.

(Laughter)

( خنده حضار )

I mean, really.

واقعا اینجوری است.

The insurance industry has certainly noticed,

صنعت بیمه مسلما توجه کرده،

the losses have been mounting up.

و خسارت ها روی هم جمع می شوند.

They're not under any illusions about what's happening.

آنها ابهامی در آنچه اتفاق می افته ندارند.

And the causality requires a moment of discussion.

و دلایل آن نیاز به کمی بحث دارد.

We're used to thinking of linear cause and linear effect --

ما معمولا عادت به علت ها و معلول های خطی داریم --

one cause, one effect.

یک علت، یک معلول.

This is systemic causation.

این یک علیت سیستماتیک است.

As the great Kevin Trenberth says,

همانطور که «کوین ترن برث» بزرگ می گوید،

"All storms are different now.

« تمامی توفان ها حالا متفاوتند.

There's so much extra energy in the atmosphere,

انرژی خیلی زیادی در جو وجود دارد،

there's so much extra water vapor.

و کلی بخار آب اضافه.

Every storm is different now."

هر توفانی حالا متفاوت است.»

So, the same extra heat pulls the soil moisture out of the ground

پس، همان حرارت اضافه رطوبت خاک را بیرون می کشد

and causes these deeper, longer, more pervasive droughts

و موجب این خشکسالی های عمیق، طولانی و گسترده می شود

and many of them are underway right now.

و خیلی از آنها هم تازه در راهند.

It dries out the vegetation

این پوشش گیاهی را خشک می کند

and causes more fires in the western part of North America.

و موجب آنش سوزی های بیشتر در بخش غربی آمریکای شمالی می شود.

There's certainly been evidence of that, a lot of them.

شواهدی از آن مطمئنا دیده شده، خیلی از آنها.

More lightning,

صاعقه های بیشتر،

as the heat energy builds up, there's a considerable amount

همینطور که انرژی حرارتی جمع می شود، مقدار قابل توجهی

of additional lightning also.

از صاعقه های اضافی هم ایجاد می شود.

These climate-related disasters also have geopolitical consequences

این فاجعه های آب و هوایی همچنین تاثیراتی در جغرافیای سیاسی هم دارد

and create instability.

و موجب بی ثباتی می گردد.

The climate-related historic drought that started in Syria in 2006

خشکسالی بی سابقه ای که در سوریه در ۲۰۰۶ شروع شد

destroyed 60 percent of the farms in Syria,

۶۰ درصد مزارع سوریه را از میان برد،

killed 80 percent of the livestock,

و ۸۰ درصد دام ها را کشت،

and drove 1.5 million climate refugees into the cities of Syria,

و ۱/۵ میلیون پناهنده این شرایط را به شهر های سوریه هدایت کرد،

where they collided with another 1.5 million refugees

که در آنجا با ۱/۵ میلیون پناهنده دیگر

from the Iraq War.

ناشی از جنگ عراق برخورد کردند.

And along with other factors, that opened the gates of Hell

و همراه با دیگر عوامل، درهای جهنمی را باز کرد

that people are trying to close now.

که حالا مردم می خواهند ببندند.

The US Defense Department has long warned

وزارت دفاع آمریکا مدتی طولانی است که

of consequences from the climate crisis,

در باره نتایج بحران آب و هوایی اخطار داده است،

including refugees, food and water shortages

که شامل پناهندگان، و کمبود آب و غذا

and pandemic disease.

و بیماری های واگیرمی شود.

Right now we're seeing microbial diseases from the tropics spread

هم اکنون ما بیماری های میکروبی را می بینیم که از نواحی حاره

to the higher latitudes;

به عرض های بالاتر منتشر می شوند؛

the transportation revolution has had a lot to do with this.

انقلاب حمل و نقل تاثیر زیادی داشته.

But the changing conditions change the latitudes and the areas

اما تغییر شرایط ،عرض جغرافیایی را تغییر داده و نواحی

where these microbial diseases can become endemic

که بیماری های میکربی بومی می شوند

and change the range of the vectors, like mosquitoes and ticks that carry them.

و نوع حاملین بیماری را تغییر داده، مانند پشه ها و کنه هایی که ناقل آنها هستند.

The Zika epidemic now --

بیماری واگیر زیکا هم اکنون --

we're better positioned in North America

ما در آمریکای شمای در محل بهتری هستیم

because it's still a little too cool and we have a better public health system.

چون هنوز کمی سرد است و ما سیستم بهداشت عمومی بهتری داریم.

But when women in some regions of South and Central America

اما وقتی که به زنان برخی از مناطق آمریکای جنوبی و مرکزی

are advised not to get pregnant for two years --

توصیه شد تا برای دو سال باردار نشوند --

that's something new, that ought to get our attention.

این موضوع جدیدی است، که باید مورد توجه ما قرار گیرد.

The Lancet, one of the two greatest medical journals in the world,

لانست، یکی از دوبهترین مجله پزشکی جهان،

last summer labeled this a medical emergency now.

تابستان گذشته این موضوع را وضعیت اضطراری پزشکی نامید.

And there are many factors because of it.

و عوامل زیادی بخاطر آن وجود دارند.

This is also connected to the extinction crisis.

این همچنین به بحران انقراض مرتبط است.

We're in danger of losing 50 percent of all the living species on earth

ما در خطر از دست دادن ۵۰ درصد همه گونه های زنده روی زمین هستیم

by the end of this century.

تا پایان این قرن.

And already, land-based plants and animals

و تا کنون، گیاهان و حیوانات زمینی

are now moving towards the poles

به سمت قطب ها حرکت می کنند

at an average rate of 15 feet per day.

با نرخ متوسط ۱۵ فوت در روز.

Speaking of the North Pole,

از قطب شمال گفتیم،

last December 29, the same storm that caused historic flooding

روز ۲۰ دسامبر گذشته، همان توفانی که موجب سیل بی سابقه

in the American Midwest,

در نیمه غربی آمریکا شد،

raised temperatures at the North Pole

دمای قطب شمال را بالا برد

50 degrees Fahrenheit warmer than normal,

۵۰ درجه فارنهایت بیشتر از معمول،

causing the thawing of the North Pole

که باعث آب شدن قطب شمال

in the middle of the long, dark, winter, polar night.

در میانه زمستان تاریک و طولانی، در شب قطبی شد.

And when the land-based ice of the Arctic melts,

و وقنی که یخ های زمینی قطب آب شود،

it raises sea level.

سطح دریا ها بالا می رود.

Paul Nicklen's beautiful photograph from Svalbard illustrates this.

عکس زیبای پال نیکلن از جزایر سوالبارد این را نشان می دهد.

It's more dangerous coming off Greenland

گرینلند به نظر خطرناک تر میرسد

and particularly, Antarctica.

و بخصوص، قطب شمال.

The 10 largest risk cities for sea-level rise by population

در خطرترین ۱۰ شهر جهان با توجه به افزایش سطح دریا و جمعیت

are mostly in South and Southeast Asia.

بیشتر در جنوب و جنوب شرقی آسیا قرار دارند.

When you measure it by assets at risk, number one is Miami:

اگر آن را بر مبنای سرمایه های در خطر محاسبه کنی، شماره یک میامی است:

three and a half trillion dollars at risk.

سه و نیم تریلیون دلار در خطر.

Number three: New York and Newark.

شماره سه: نیویورک و نیوآرک است.

I was in Miami last fall during the supermoon,

پائیز گذشته در میامی بودم در زمان «ابرماه»،

one of the highest high-tide days.

که روزهایی با بیشترین میزان «مد» است.

And there were fish from the ocean swimming in some of the streets

و آنجا ماهی های اقیانوس را می دیدی که در بعضی از خیابان ها ی

of Miami Beach and Fort Lauderdale

ساحل میامی و لادردیل

and Del Rey.

و دل ری شنا می کردند.

And this happens regularly during the highest-tide tides now.

و این دائما حالا در زمان مد های بزرگ اتفاق می افته.

Not with rain -- they call it "sunny-day flooding."

بدون آنکه باران بیاد -- بهش میگن «سیل روزهای آفتابی.»

It comes up through the storm sewers.

آب از مسیرهای فاضلاب توفان بیرون میاد.

And the Mayor of Miami speaks for many when he says

و شهردار میامی در یک سخنرانی عمومی گفت

it is long past time this can be viewed through a partisan lens.

مدت طولانی از آنکه این رو از چشم سیاست حزبی ببینیم گذشته.

This is a crisis that's getting worse day by day.

این یک بحرانه که هر روز بدتر میشه.

We have to move beyond partisanship.

باید فراتر از سیاست حزبی حرکت کنیم.

And I want to take a moment to honor these House Republicans --

و می خواهم لحظه ای این جمهوری خواهان مجلس افتخار کنیم --

(Applause)

( تشویق حضار )

who had the courage last fall

که در پائیز گذشته شجاعت نشان دادند

to step out and take a political risk,

و قدم جلو گذاشتند و خطری سیاسی کردند،

by telling the truth about the climate crisis.

وحقیقت را در مورد بحران های آب و هوا گفتند.

So the cost of the climate crisis is mounting up,

پس هزینه های بحران آب و هوا بالا می رود،

there are many of these aspects I haven't even mentioned.

بسیاری از این جنبه ها وجود دارد که حتی اشاره نکرده ام.

It's an enormous burden.

این مسئولیتی بزرگ است.

I'll mention just one more,

یکبار دیگر اشاره خواهم کرد،

because the World Economic Forum last month in Davos,

چون در همایش جهانی اقتصاد ماه گذشته در داووس،

after their annual survey of 750 economists,

پس از بررسی سالانه ۷۵۰ اقتصاد،

said the climate crisis is now the number one risk

عنوان شد که بحران آب و هوا اکنون خطر شماره یک

to the global economy.

برای اقتصاد جهان است.

So you get central bankers

بانک های مرکزی را دارید

like Mark Carney, the head of the UK Central Bank,

مانند مارک کارنی، رئیس بانک مرکزی انگلستان،

saying the vast majority of the carbon reserves are unburnable.

که می گویند بیشتر ذخایر کربنی قابل سوزاندن نیستند.

Subprime carbon.

کربن های «بدون پشتوانه».

I'm not going to remind you what happened with subprime mortgages,

نیازی نیست تا وام های مسکن «بدون پشتوانه» را یاد آوری کنم،

but it's the same thing.

اما این همان است.

If you look at all of the carbon fuels that were burned

اگر به تمامی سوخت های کربنی که سوزانده ایم نگاه کنید

since the beginning of the industrial revolution,

از ابتدای انقلاب صنعتی،

this is the quantity burned in the last 16 years.

این میزانی است که در ۱۶ سال اخیر سوزانده ایم.

Here are all the ones that are proven and left on the books,

این ها تمامی مخازنی است که اثبات شده و به ثبت رسیده،

28 trillion dollars.

۲۸ تریلیون دلار.

The International Energy Agency says only this amount can be burned.

آژانس جهانی انرژی می گوید فقط این مقدار را می شود سوزاند.

So the rest, 22 trillion dollars --

پس بقیه، معادل ۲۲ تریلیون دلار --

unburnable.

غیر قابل سوختن است.

Risk to the global economy.

خطر برای اقتصاد جهانی.

That's why divestment movement makes practical sense

و به این دلیل است که چرا جنبش عدم سرمایه گذاری معنی می دهد

and is not just a moral imperative.

و تنها یک امر اخلاقی نیست.

So the answer to the first question, "Must we change?"

پس پاسخ به سوال اول، «آیا باید تغییر کنیم؟»

is yes, we have to change.

بله است، ما باید تغییر کنیم.

Second question, "Can we change?"

سوال دوم، « آیا می توانیم تغییر کنیم؟»

This is the exciting news!

این خبر هیجان انگیزی است!

The best projections in the world 16 years ago

بهترین پیش بینی های دنیا در ۱۶ سال پیش

were that by 2010, the world would be able to install

آن بود که دنیا در ۲۰۱۰، خواهد توانست تا

30 gigawatts of wind capacity.

۳۰ گیگاوات ظرفیت انرژی بادی نصب کند.

We beat that mark by 14 and a half times over.

ما به این هدف با ۱۴ و نیم برابر بیشتر رسیدیم.

We see an exponential curve for wind installations now.

حالا یک منحنی نمایی برای نصب نیروگاه های بادی دیده می شود.

We see the cost coming down dramatically.

و می بینیم که هزینه های آن به شدت کاهش می یابد.

Some countries -- take Germany, an industrial powerhouse

در برخی کشور ها -- مثلا آلمان، یک نیروگاه صنعتی

with a climate not that different from Vancouver's, by the way --

با آب و هوایی که برای مثال چندان با ونکور متفاوت نیست --

one day last December,

در یک روز در دسامبر گذشته،

got 81 percent of all its energy from renewable resources,

۸۱ درصد از کل انرژیش را از منابع تجدید شدنی بدست آورد،

mainly solar and wind.

بیشتر خورشیدی و بادی.

A lot of countries are getting more than half on an average basis.

خیلی از کشور ها بیشتر از نصف را بطور متوسط از این راه بدست می اورند.

More good news:

خبر های خوب بیشتر:

energy storage, from batteries particularly,

ذخیره انرژی، خصوصا توسط باطری ها،

is now beginning to take off

در آغاز رشد فزاینده است

because the cost has been coming down very dramatically

و دلیل آن کاهش هزینه به طرزی چشمگیر است

to solve the intermittency problem.

برای حل مشکل دوره های تولید و مصرف.

With solar, the news is even more exciting!

در انرژی خورشیدی، خبر ها حتی بیشتر جالبند!

The best projections 14 years ago were that we would install

بهترین پیش بینی های ۱۴ سال پیش آن بود که می توانیم

one gigawatt per year by 2010.

یک گیگاوات تا ۲۰۱۰ نصب کنیم.

When 2010 came around, we beat that mark by 17 times over.

وقتی ۲۰۱۰ از راه رسید، ما این هدف را با ضریب ۱۷ عبور کردیم.

Last year, we beat it by 58 times over.

سال گذشته، با ضریب ۵۸ برابر بیشتر.

This year, we're on track to beat it 68 times over.

امسال در مسیر عیور از ۶۸ برابر بیشتر هستیم.

We're going to win this.

ما می توانیم پیروز شویم.

We are going to prevail.

ما داریم مسلط می شویم.

The exponential curve on solar is even steeper and more dramatic.

منحنی نمایی انرژی خورشیدی شیب بیشتری دارد و مناسب تر است.

When I came to this stage 10 years ago,

وقتی ۱۰ سال پیش به این صحنه آمدم،

this is where it was.

اینجا بود.

We have seen a revolutionary breakthrough

ما یک پیشرفت انقلابی می بینیم

in the emergence of these exponential curves.

در جلورفت این منحنی های نمایی.

(Applause)

( تشویق حضار )

And the cost has come down 10 percent per year

و هزینه سالی ۱۰ درصد کم شده

for 30 years.

برای ۳۰ سال.

And it's continuing to come down.

و همچنان در حال کم شدن است.

Now, the business community has certainly noticed this,

جامعه های تجاری مسلما به این توجه کرده اند،

because it's crossing the grid parity point.

چون در حال عبور از نقطه تعادل شبکه است.

Cheaper solar penetration rates are beginning to rise.

نرخ های نفوذ ارزان انرژی خورشیدی در حال افزایش است.

Grid parity is understood as that line, that threshold,

نقطه تعادل شبکه توسط آن خط دیده می شود، آن خط آستانه،

below which renewable electricity is cheaper than electricity

پایین تر از آن خط برق تجدید پذیر ارزان تر از برقی است

from burning fossil fuels.

که از سوزاندن سوخت های فسیلی تولید می شود.

That threshold is a little bit like the difference

این خط مرزی کمی شبیه به تفاوت

between 32 degrees Fahrenheit and 33 degrees Fahrenheit,

میان دمای ۳۲ درجه فارنهایت و ۳۳ درجه فارنهایت است،

or zero and one Celsius.

یا صفر و یک درجه سلسیوس.

It's a difference of more than one degree,

این تفاوت بیشتر از یک درجه است،

it's the difference between ice and water.

این تفاوت میان یخ و آب است.

And it's the difference between markets that are frozen up,

این تفاوت میان بازارهایی است که یخ زده اند،

and liquid flows of capital into new opportunities for investment.

و جریان سیال سرمایه به سوی فرصت های جدید سرمایه گذاری.

This is the biggest new business opportunity

این بزرگترین موقعیت سرمایه گذاری تجاری

in the history of the world,

در تاریخ جهان است،

and two-thirds of it is in the private sector.

و دو سوم آن مربوط به بخش خصوصی است.

We are seeing an explosion of new investment.

ما انفجاری از سرمایه گذاری های جدید می بینیم.

Starting in 2010, investments globally in renewable electricity generation

سرمایه گذاری جهانی در تولید الکتریسیته تجدید پذیرکه از ۲۰۱۰ آغاز شده

surpassed fossils.

از سوخت های فسیلی عبور کرده.

The gap has been growing ever since.

و این فاصله از آن زمان در حال بیشتر شدن است.

The projections for the future are even more dramatic,

پیش بینی های آینده از این هم دیدنی تر است،

even though fossil energy is now still subsidized

اگرچه هنوز هم به انرژی های فسیلی

at a rate 40 times larger than renewables.

با میزانی بیشتر از ۴۰ برابر تجدید پذیر ها یارانه داده می شود.

And by the way, if you add the projections for nuclear on here,

و همینطور، اگر پیش بینی انرژی هسته ای را هم اینجا اضافه کنید،

particularly if you assume that the work many are doing

خصوصا اگر فرض کنید که کاری که خیلی ها انجام می دهند

to try to break through to safer and more acceptable,

تا پیشرفتی برای انواع امن تر و قابل قبول تر،

more affordable forms of nuclear,

از انرژی هسته ای ایجاد گردد،

this could change even more dramatically.

این واقعا دیدنی است.

So is there any precedent for such a rapid adoption

آیا هیچ سابقه ای از بکارگیری سریع

of a new technology?

فناوری های جدید وجود داشته؟

Well, there are many, but let's look at cell phones.

خوب، تعداد زیادی داشته ایم، بگذارید به تلفن همراه نگاه کنیم.

In 1980, AT&T, then Ma Bell,

در ۱۹۸۰، AT&T، وبعد «مابل»،

commissioned McKinsey to do a global market survey

مک کنزی را برای انجام یک مطالعه بازار

of those clunky new mobile phones that appeared then.

در مورد آن تلفن های بزرگ همراه که آنوقت ها بودند مامور کرد.

"How many can we sell by the year 2000?" they asked.

پرسیدند « چند تا می توانیم تا سال ۲۰۰۰ بفروشیم؟»

McKinsey came back and said, "900,000."

مک کنزی برگشت و گفت، «۹۰۰٬۰۰۰»

And sure enough, when the year 2000 arrived,

و مسلما وقتی سال ۲۰۰۰ رسید،

they did sell 900,000 -- in the first three days.

اونها ۹۰۰٬۰۰۰ تا را در سه روز فروختند.

And for the balance of the year, they sold 120 times more.

و در بقیه سال، ۱۲۰ برابر آن را فروختند.

And now there are more cell connections than there are people in the world.

و حالا تعداد ارتباطات همراه از تعداد آدمهای دنیا بیشتر است.

So, why were they not only wrong, but way wrong?

پس دلیل آنکه نه تنها اشتباه کردند، بلکه خیلی اشتباه کردند چه بود؟

I've asked that question myself, "Why?"

من این سوال را خودم پرسیدم، « چرا؟»

(Laughter)

( خنده حضار )

And I think the answer is in three parts.

و فکر کنم جواب آن سه قسمت است.

First, the cost came down much faster than anybody expected,

اول، هزینه خیلی سریع تر از آنکه همه پیش بینی می کردند پایین آمد،

even as the quality went up.

حتی وقتی کیفیت هم بالا رفت.

And low-income countries, places that did not have a landline grid --

و کشور های با درآمد کم، جاهایی که شبکه تلفنی زمینی نداشتند --

they leap-frogged to the new technology.

یکباره به تکنولوژی جدید جهش کردند.

The big expansion has been in the developing counties.

بیشترین رشد در کشور های در حال توسعه بود.

So what about the electricity grids in the developing world?

خوب وضعیت شبکه های برق جهان در حال توسعه چشور است؟

Well, not so hot.

خوب، نه خیلی عالی.

And in many areas, they don't exist.

و در خیلی از محل ها، اصلا وجود ندارد.

There are more people without any electricity at all in India

در هند آدمهای بیشتری بدون برق زندگی می کنند

than the entire population of the United States of America.

تا کل جمعیت ایالات متحده آمریکا.

So now we're getting this:

پس ما در این مرحله ایم:

solar panels on grass huts

پنل های خورشیدی روی کلبه های شیشه ای

and new business models that make it affordable.

و مدل های تجاری جدید که آنها را اقتصادی کنند.

Muhammad Yunus financed this one in Bangladesh with micro-credit.

محمد یونس این را در بنگلادش با کمک ریز-اعتبار تهیه کرده.

This is a village market.

این یک بازار روستایی است.

Bangladesh is now the fastest-deploying country in the world:

اکنون بنگلادش سریعترین میزان نصب را در دنیا دارد:

two systems per minute on average, night and day.

بطور متوسط دو سیستم در دقیقه، روز و شب.

And we have all we need:

و ما همه چیز مورد نیاز را داریم:

enough energy from the Sun comes to the earth

میزان انرژی که از خورشید به زمین می رسد

every hour to supply the full world's energy needs for an entire year.

در هر ساعت کافی است تا نیاز انرژی تمامی جهان را برای یک سال پاسخگو باشد.

It's actually a little bit less than an hour.

دقیقا کمی کمتر از یک ساعت.

So the answer to the second question, "Can we change?"

پس پاسخ به سوال دوم، «آیا می توانیم تغییر کنیم؟»

is clearly "Yes."

مشخصا «بله».

And it's an ever-firmer "yes."

و این حتی یک «بله» خیلی محکم است.

Last question, "Will we change?"

آخرین سوال، «آیا تغییر خواهیم کرد؟»

Paris really was a breakthrough,

پاریس واقعا یک پیشرفت فوق العاده بود،

some of the provisions are binding

بعضی از قوانین اجباری اند

and the regular reviews will matter a lot.

و بازبینی های مرتب بسیار ارزشمندند.

But nations aren't waiting, they're going ahead.

اما ملت ها منتظر نمی مانند، آنها جلو خواهند رفت.

China has already announced that starting next year,

چین اخیرا اعلام کرده که از اغاز سال بعد،

they're adopting a nationwide cap and trade system.

یک سستم ملی برای نظارت بر میزان تولید آلاینده ها ایجاد خواهند کرد.

They will likely link up with the European Union.

و احتمالا با اتحادیه اروپا همراه خواهند شد.

The United States has already been changing.

ایالات متحده هم اکنون در حال تغییر است.

All of these coal plants were proposed

تمامی این نیروگاه های ذغال سنگی که

in the next 10 years and canceled.

برای ۱۰ سال آینده پیشنهاد شده ، لغو شده اند.

All of these existing coal plants were retired.

تمامی این نیروگاه های ذغال سنگی موجود باز نشسته شده اند.

All of these coal plants have had their retirement announced.

تمامی این نیروگاه های ذغال سنگی باز نشتگی شان اعام شده است.

All of them -- canceled.

تمامی شان -- لغو شده اند.

We are moving forward.

ما به سوی جلو حرکت می کنیم.

Last year -- if you look at all of the investment

سال گذشته -- اگر به تمامی سرمایه گذاری

in new electricity generation in the United States,

درتولید جدید الکتریسیته در ایالات متحده نگاه کنید،

almost three-quarters was from renewable energy,

تقریبا سه-چهارم در انرژی های تجدید پذیر بوده است.

mostly wind and solar.

و بیشتر آن انرژی باد و خورشید.

We are solving this crisis.

ما در حال رفع بحرانیم.

The only question is: how long will it take to get there?

تنها سوال این است: چقدر طول می کشد که انجام شود؟

So, it matters that a lot of people are organizing

پس، مهم است که خیلی از مردم سازماندهی شوند

to insist on this change.

تا روی این تغییر پافشاری کنند.

Almost 400,000 people marched in New York City

تقریبا ۴۰۰٬۰۰۰ نفر در شهر نیویورک

before the UN special session on this.

در مقابل مجمع اختصاصی سازمان ملل در این مورد، راهپیمایی کردند.

Many thousands, tens of thousands,

هزاران نفر، ده ها هزار،

marched in cities around the world.

در دیگر شهر های جهان راهپیمایی کردند.

And so, I am extremely optimistic.

پس بنابراین، بی نهایت خوشبینم.

As I said before, we are going to win this.

و قبلا گفته ام، ما پیروز خواهیم شد.

I'll finish with this story.

صحبتم را با یک داستان پایان می دهم.

When I was 13 years old,

وقتی ۱۳ سالم بود،

I heard that proposal by President Kennedy

این پیشنهاد رئیس جمهور کندی را شنیدم

to land a person on the Moon and bring him back safely

که انسانی را روی کره ماه فرود آوریم و به سلامت بازگردانیم

in 10 years.

در مدت ۱۰ سال.

And I heard adults of that day and time say,

و شنیدم که بزرگتر های آن روز و زمان می گفتند،

"That's reckless, expensive, may well fail."

« این کار بی توجهی است، پر هزینه است و ممکن است شکست بخورد.»

But eight years and two months later,

اما هشت سال و دو ماه بعد،

in the moment that Neil Armstrong set foot on the Moon,

لحظه ای که نیل آرمسترانگ قدم روی ماه گذاشت،

there was great cheer that went up in NASA's mission control in Houston.

فریاد شادی بلندی در مرکز کنترل پرواز ناسا در هیوستون شدیده شد.

Here's a little-known fact about that:

حقیقتی کوچک در این باره وجود دارد:

the average age of the systems engineers,

متوسط سن مهندسین سیستمها،

the controllers in the room that day, was 26,

کنترلر های داخل اتاق در آن روز، ۲۶ سال بود،

which means, among other things,

که معنی آن، در میان سایر موضوعات،

their age, when they heard that challenge, was 18.

این است که وقتی این چالش مطرح شد، سنشان ۱۸ سال بود.

We now have a moral challenge

ما اکنون با چالشی اخلاقی مواجهیم

that is in the tradition of others that we have faced.

که در رسم دیگرانی است که با آنها مواجهیم.

One of the greatest poets of the last century in the US,

یکی از بزرگترین شعرای قرن گذشته در امریکا،

Wallace Stevens,

ویلیام استیونس،

wrote a line that has stayed with me:

بیتی نوشته که همیشه با من است:

"After the final 'no,' there comes a 'yes,'

« پس از آخرین "نه"، "بله" ای می آید،

and on that 'yes', the future world depends."

که آینده دنیا به آن "بله"، وابسته است.»

When the abolitionists started their movement,

وقتی که مخالفان برده داری جنبش خود را آغاز کردند،

they met with no after no after no.

با نه و نه و نه مواجه شدند.

And then came a yes.

و پس از آن بله آمد،

The Women's Suffrage and Women's Rights Movement

جنبش حق رای زنان و جنبش حقوق زنان

met endless no's, until finally, there was a yes.

با "نه" های زیادی تا همین اواخر مواجه شدند، که یک "بله" بود.

The Civil Rights Movement, the movement against apartheid,

جنبش حقوق مدنی، جنبش علیه آپارتاید،

and more recently, the movement for gay and lesbian rights

و همین اواخر، جنبش حقوق همجنسگرایان

here in the United States and elsewhere.

اینجا ایالات متحده است

After the final "no" comes a "yes."

و بعد از "نه" آخر، یک "بله" می آید.

When any great moral challenge is ultimately resolved

هروقت که یک چالش بزرگ اخلاقی نهایتا

into a binary choice between what is right and what is wrong,

تبدیل به یک انتخاب دوگانه بین آنچه درست است و آنچه غلط می شود،

the outcome is fore-ordained because of who we are as human beings.

نتیجه آن از پیش تعیین شده نیست چون ما انسانیم.

Ninety-nine percent of us, that is where we are now

نود و نه درصد از ما، آنجا جایی است که اکنون هستیم

and it is why we're going to win this.

و به این دلیل می رویم تا پیروز شویم.

We have everything we need.

هرچه را لازم است داریم.

Some still doubt that we have the will to act,

بعضی هنوز شک دارند که آیا اراده برای عمل داریم،

but I say the will to act is itself a renewable resource.

اما من می گویم که اراده برای عمل خود منبعی تجدید شدنی است.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

( تشویق حضار )

Chris Anderson: You've got this incredible combination of skills.

کریس اندرسن: تو دارای ترکیبی استثنایی از توانایی هستی.

You've got this scientist mind that can understand

این فکر علمی که می تواند

the full range of issues,

مجموعه کاملی از مسائل را درک کند،

and the ability to turn it into the most vivid language.

و توانایی تبدیل آن به زبانی روشن.

No one else can do that, that's why you led this thing.

هیچ کس دیگری نمی تواند این کار را بکند، و به این دلیل است که تو هدایتش می کنی.

It was amazing to see it 10 years ago, it was amazing to see it now.

آنچه ۱۰ سال پیش دیدیم عالی بود، و آنچه الان دیدیم عالی بود.

Al Gore: Well, you're nice to say that, Chris.

ال گور: خوب، ممنون از لطفت، کریس.

But honestly, I have a lot of really good friends

اما راستش را بگم، من کلی دوستهای خوب دارم

in the scientific community who are incredibly patient

در جوامع علمی که خیلی پر حوصله اند

and who will sit there and explain this stuff to me

و می نشینند و این چیزها رو برایم توضیح می دهند

over and over and over again

بارها و بارها و بارها

until I can get it into simple enough language

تا وقتی من اون را به زبانی کاملا ساده بگیرم

that I can understand it.

و تا من آن را بفهمم.

And that's the key to trying to communicate.

و این کلید تلاش برای ارتباط است.

CA: So, your talk. First part: terrifying,

کریس اندرسون: در صحبت تو، بخش اول: وحشتناک بود،

second part: incredibly hopeful.

بخش دوم: بسیار امید بخش.

How do we know that all those graphs, all that progress, is enough

از کجا می دانی که همه آن منحنی ها، همه آن پیشرفت، کافی است

to solve what you showed in the first part?

تا آنچه در بخش اول نشان دادی را حل کند؟

AG: I think that the crossing --

ال گور: فکر می کنم که عبور --

you know, I've only been in the business world for 15 years.

می دونی، من فقط ۱۵ سال هست که در دنیای تجارتم.

But one of the things I've learned is that apparently it matters

اما یکی از چیزهایی که یاد گرفتم اینه که ظاهرا مهمه

if a new product or service is more expensive

اگر یک محصول یا خدمت جدید

than the incumbent, or cheaper than.

از دیگری گرانتر یا ارزانتر باشد.

Turns out, it makes a difference if it's cheaper than.

به نظر می رسه، این مهمه که ارزونتر باشه.

(Laughter)

( خنده حضار )

And when it crosses that line,

و وقتی که از خط رد می شود،

then a lot of things really change.

کلی از چیزها واقعا تغییر می کند.

We are regularly surprised by these developments.

ما دائما از این پیشرفت ها تعجب می کنیم

The late Rudi Dornbusch, the great economist said,

مرحوم رودی دورن باخ بزرگ می گفت،

"Things take longer to happen then you think they will,

« معمولا چیزها بیشتر از زمانی که فکر می کنی طول می کشند،

and then they happen much faster than you thought they could."

و بعد خیلی سریعتر از مدتی که فکر می کردی اتفاق می افته.»

I really think that's where we are.

من قطعا فکر می کنم ما اینجا هستیم.

Some people are using the phrase "The Solar Singularity" now,

بعضی از آدمها حالا از عبارت « شگفتی خورشیدی» استفاده می کنند

meaning when it gets below the grid parity,

معنی آن وقتی ایست که پائین تر از نقطه برابری شبکه برسد،

unsubsidized in most places,

که در بیشتر جاها بدون یارانه باشد،

then it's the default choice.

آنوقت انتخاب پیش فرض خواهد بود.

Now, in one of the presentations yesterday, the jitney thing,

در یکی از برنامه های دیروز، در باره اتومبیل های کرایه ای،

there is an effort to use regulations to slow this down.

تلاشی برای استفاده از مقررات برای کند کردنش در جریان است.

And I just don't think it's going to work.

و معتقدم که به نتیجه نخواهد رسید.

There's a woman in Atlanta, Debbie Dooley,

خانمی در آتلانتا، دبی دولی،

who's the Chairman of the Atlanta Tea Party.

که رئیس گروه «تی پارتی» آتلانتا ست.

They enlisted her in this effort to put a tax

آنها او را برای اعمال مالیات

on solar panels and regulations.

بر پنل های خورشیدی و قوانینش مامور کردند.

And she had just put solar panels on her roof

و او تازه خودش پنل های خورشیدی را روی سقفش گذاشته

and she didn't understand the request.

و متوجه تقاضایشان نشد.

(Laughter)

( خنده حضار )

And so she went and formed an alliance with the Sierra Club

و رفت و یک همکاری با کلوپ سیرا تشکیل داد

and they formed a new organization called the Green Tea Party.

و یک سازمان جدیدی را ایجاد کردند به نام « گرین تی پارتی.»

(Laughter)

( خنده حضار )

(Applause)

( تشویق حضار )

And they defeated the proposal.

و این پیشنهاد شکست خورد.

So, finally, the answer to your question is,

پس در انتها، پاسخ سوال شما،

this sounds a little corny and maybe it's a cliché,

ممکنه کمی به نظر چرند بیاد و شاید هم کمی کلیشه ای،

but 10 years ago -- and Christiana referred to this --

اما ۱۰ سال پیش -- که کریستیانا به این اشاره کرد --

there are people in this audience who played an incredibly significant role

آدمهایی بین شما هستند که نقش بسیار مهمی در این داشته اند

in generating those exponential curves.

که این منحنی های نمایی را ایجاد کرده اند.

And it didn't work out economically for some of them,

که خیلی هم برای بعضی هایشان اقتصادی نبوده،

but it kick-started this global revolution.

اما موجب شروع این انقلاب جهانی شدند.

And what people in this audience do now

و آنچه که آدمهایی که اینجا هستند حالا

with the knowledge that we are going to win this.

با دانشی که به دست آورده اند این است که داریم پیروز می شویم.

But it matters a lot how fast we win it.

اما این مهم است که با چه سرعتی پیروز می شویم.

CA: Al Gore, that was incredibly powerful.

کریس اندرسون: ال گور، این واقعا قدرتمند بود.

If this turns out to be the year,

اگر امسال سالی باشد،

that the partisan thing changes,

که مسائل حزبی تغییر کند،

as you said, it's no longer a partisan issue,

و همانطور که گفتی، دیگر موضوعی حزبی نیست،

but you bring along people from the other side together,

و شما آدمهایی از هر طرف را کنار هم آوردی،

backed by science, backed by these kinds of investment opportunities,

که توسط دانش پشتیبانی می شوند، توسط این گونه از موقعیت های سرمایه گذاری،

backed by reason that you win the day --

بخاطر دلایلتان که امروز پیروز شوید --

boy, that's really exciting.

بچه ها، خیلی هیجان انگیزه.

Thank you so much.

خیلی متشکرم.

AG: Thank you so much for bringing me back to TED.

ال گور: خیلی از شما متشکرم که مرا به TED بازگرداندید.

Thank you!

متشکرم!

(Applause)

( تشویق حضار )