Stefan Sagmeister: Happiness by design

استفان سگمیستر با ما درباره طراحی شاد صحبت می کند

Translator: Mehdi Yaghoubi Reviewer: soheila Jafari

About 15 years ago, I went to visit a friend in Hong Kong.

پانزده سال پیش برای دیدن دوستی به هنگ کنگ رفتم.

And at the time I was very superstitious.

اون موقع خیلی خرافاتی بودم.

So, upon landing -- this was still at the old Hong Kong airport

هنگام ورود هنوز در فرودگاه هنگ کنگ بودم

that's Kai Tak, when it was smack in the middle of the city --

در هنگام ورود- این کای تاک هنوز در فرودگاه قدیمی بود زمانی هنوز(فرودگاه )در وسط شهر قرار داشت.

I thought, "If I see something good, I'm going to have a great time here in

فکر می کردم که اگر چیز خوشایندی ببینم این دو هفته بهم خوش خواهد گذشت.

my two weeks. And if I see something negative, I'm going to be miserable, indeed."

واگر چیز ناخوشایندی ببینم دچار بدبیاری میشم.

So the plane landed in between the buildings

هواپیما بین دو تا ساختمون فرود آمد

and got to a full stop in front of this little billboard.

و جلوی این بیلبورد کوچک ایستاد.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I actually went to see some of the design companies

رفته بودم که از چند شرکت طراحی بازدید کنم

in Hong Kong in my stay there.

در محل اقامتم اینجا در هنگ کنگ.

And it turned out that --

اوضاع عوض شد—

I just went to see, you know, what they are doing in Hong Kong.

فقط رفته بودم ببینم تو هنگ کنگ چه جوری کار می کنند.

But I actually walked away with a great job offer.

اما داشتم از یک پیشنهاد شغلی عالی دور میشدم.

And I flew back to Austria, packed my bags,

برگشتم اطریش تا اثاثمو جمع کنم

and, another week later, I was again on my way to Hong Kong

و یکهفته بعد دوباره برگشتم هنگ کنگ

still superstitions and thinking, "Well, if that 'Winner' billboard is still up,

هنوزهم خرافاتی و فکر می کردم "اگر اون بیلبورد هنوز سرجاش باشه

I'm going to have a good time working here.

کار تو اینجا خیلی بهم خوش میگذره.

(Laughter)

(خنده حضار)

But if it's gone, it's going to be really miserable and stressful."

اما اگر نبود دچار گرفتاری و بدبختی میشم.

So it turned out that not only was the billboard still up

معلوم شد بیلبورد نه تنها سرجاش بود

but they had put this one right next to it.

این یکی هم کنارش قرار داده بودند.

(Laughter)

(خنده حضار)

On the other hand, it also taught me where superstition gets me

از طرف دیگه به من آموخت که خرافاتی بودن منو به کجا می کشونه،

because I really had a terrible time in Hong Kong.

چون واقعا زمان بدی را در هنگ کنگ داشتم.

(Laughter)

(خنده حضار)

However, I did have a number of real moments of happiness in my life --

اما تعدادی لحظات واقعا شاد هم در زندگیم داشتم

of, you know, I think what the conference brochure refers to

فکر کنم بروشور کنفرانس اشاره می کرد

as "moments that take your breath away."

"لحظاتی که نفس می کشید"

And since I'm a big list maker, I actually listed them all.

من یه لیست درست کن خوبی هستم، همه را لیست کردم

(Laughter)

(خنده حضار)

Now, you don't have to go through the trouble of reading them

نباید برای خوندنش دچار دردسر بشید.

and I won't read them for you.

منهم براتون نمی خونمش.

I know that it's incredibly boring to hear about other people's happinesses.

میدونم شنیدن در مورد شادی دیگران واقعا خسته کننده است.

(Laughter)

(خنده حضار)

What I did do, though is, I actually looked at them from a design standpoint

کاری که کردم این بود که از منظر طراحی به آنها نگاه کردم

and just eliminated all the ones that had nothing to do with design.

و تمام چیزهایی که به طراحی ربطی نداشت را حذف کردم.

And, very surprisingly, over half of them had, actually, something to do with design.

و در کمال تعجب نیمی از آنها از جنبه طراحی بود.

So there are, of course, two different possibilities.

خُب البته ، دو امکان وجود دارد

There's one from a consumer's point of view --

یکی از نقطه نظر مشتری است---

where I was happy while experiencing design.

که از تجربه آن طراحی ها لذت می بردم.

And I'll just give you one example. I had gotten my first Walkman.

میتونم مثالی بزنم. اولین والکمن ام رو خریده بودم.

This is 1983.

سال 1983.

My brother had this great Yamaha motorcycle

برادرم این موتور یاماها عالی رو داشت.

that he was willing to borrow to me freely.

همیشه با میل بهم قرض می داد.

And The Police's "Synchronicity"

و نوار "همزمانی" گروه پلیس

cassette had just been released

تازه پخش شده بود.

and there was no helmet law in my hometown of Bregenz.

قانون استفاده از کلاه ایمنی در شهر من ، برگنز وجود نداشت.

So you could drive up into the mountains

می تونستی آزادانه به کوهها

freely blasting The Police on the new Sony Walkman.

باصدای گروه پلیس در والکمن جدید سونی حرکت کنی.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I remember it as a true moment of happiness.

و آنرا به عنوان لحظات واقعا شاد به یاد می آورم.

You know, of course, they are related to this combination of

البته می دانید که آنها مربوط به این ترکیب هستند که حداقل با دوتای آنها، موضوعات طراحی شروع میشوند.

at least two of them being, you know, design objects.

البته می دانید که آنها مربوط به این ترکیب هستند که حداقل با دوتای آنها، موضوعات طراحی شروع میشوند.

And, you know, there's a scale of happiness when you talk about in design

میدونید وقتی در مورد طراحی صحبت میشه برای شادی مقیاسی است،

but the motorcycle incident would definitely be, you know,

اما تصادف موتورسیکلت قطعا،

situated somewhere here -- right in there between Delight and Bliss.

جایی این طرفا – درست بین دلایت و بلیس اتفاق افتاد.

Now, there is the other part, from a designer's standpoint --

و دیدگاه دیگر از منظر طراح است—

if you're happy while actually doing it.

اگر هنگام انجام دادنش احساس شادی داشته باشید.

And one way to see how happy designers are when they're designing could be to

این راهی است که ببینید طراحان وقتی طراحی می کنند چه موقع شاد میشن

look at the authors' photos on the back of their monographs?

به عکس نویسنده ها تو کتاباشون نگاه کردین؟

(Laughter)

(خنده حضار)

So, according to this, the Australians and the Japanese

بر همین اصل استرالیا ییها و ژاپنی ها،

as well as the Mexicans

و همچنین مکزیکی ها

are very happy.

بسیار شاد هستند.

(Laughter)

(خنده حضار)

While, somewhat, the Spaniards ...

در حالی که یه جوری اسپانیولی ها و فکر کنم به خصوص سوئیسی ها خیلی به نظرخوشحال نمیان.

and, I think, particularly, the Swiss

در حالی که یه جوری اسپانیولی ها و فکر کنم به خصوص سوئیسی ها خیلی به نظرخوشحال نمیان.

(Laughter),

(خنده حضار)

don't seem to be doing all that well.

در حالی که یه جوری اسپانیولی ها و فکر کنم به خصوص سوئیسی ها خیلی به نظرخوشحال نمیان.

(Laughter)

(خنده حضار)

Last November, a museum opened in Tokyo called The Mori Museum,

نوامبر گذشته موزه ای در توکیو افتتاح شد بنام موزه موری،

in a skyscraper, up on the 56th floor.

در یک آسمانخراش در طبقه 56،

And their inaugural exhibit was called "Happiness."

و نمایشگاه افتتاحیه ان اسمش بود "شادی".

And I went, very eagerly, to see it, because --

مشتاقانه برای دیدن آن رفتم چون –

well, also, with an eye on this conference.

همچنین یک چشمی به دیدن آن رفتم.

And they interestingly sectioned the exhibit off into four different areas.

نمایشگاه را به چهار قسمت تقسیم کردند.

Under "Arcadia," they showed things like this, from the Edo period --

در بخش آرکادیا چیزهایی مربوط به دوران ادو نمایش دادند.

a hundred ways to write "happiness" in different forms.

یکصد شیوه مختلف نگارش "شادی".

Or they had this apple by Yoko Ono -- that, of course, later on

این علامت را بوسیله یوکو اونو ساختند که بعدها

was, you know, made into the label for The Beatles.

علامت گروه بیتل شد.

Under "Nirvana" they showed this Constable painting.

در بخش "نیروانا" نقاشی افسران را نمایش دادند.

And there was a little -- an interesting theory about abstraction.

تئوری کوچک و جالبی درباره طراحی انتزاعی بود.

This is a blue field -- it's actually an Yves Klein painting.

این زمینه آبی است—نقاشی یوس کلین.

And the theory was that if you abstract an image, you really, you know

و نظریه این بود که اگر تصویر رو خلاصه کنی

open as much room for the un-representable --

جای برای چیزهای قابل عرضه باز میشه

and, therefore, you know, are able to involve the viewer more.

و بنابراین می توانید بازدیدکننده بیشتری داشته باشید.

Then, under "Desire," they showed these Shunsho paintings --

در بخش "آرزو" نقاشی های شانشو نمایش دادند.

also from the Edo period -- ink on silk.

همچنین از دوران ادو—جوهر روی ابریشم.

And, lastly, under "Harmony," they had this 13th-century mandala from Tibet.

و آخرین بخش "هارمونی"، این هنر قرن 13 ماندالی تبتی را نمایش دادند.

Now, what I took away from the exhibit was that

چیزی که ار نمایشگاه برداشت کردم این بود که

maybe with the exception of the mandala

که شاید انتظار از ماندالا (شکل هندسی برای جهان در نماد هندو و بودایی)

most of the pieces in there were actually about the visualization of happiness

بخش اعظم کارهای آنجا درباره تصویر شادی بود

and not about happiness.

نه درباره شادی.

And I felt a little bit cheated, because the visualization --

و کمی اغواء شده بودم چون تصویرسازی

that's a really easy thing to do.

انجامش آسان بود.

And, you know, my studio -- we've done it all the time.

و در استودیوی من همیشه اینکار را انجام میدادیم.

This is, you know, a book.

این یک کتاب است.

A happy dog -- and you take it out, it's an aggressive dog.

یک سگ شاد—و شما آنرا نابود می کنید، چون سگ مهاجمی است.

It's a happy David Byrne and an angry David Byrne.

این یک دیوید بایرن شاد و هم عصبانی است.

Or a jazz poster with a happy face and a more aggressive face.

ویک پوستر جاز با صورتی شاد یا صورتی تهاجمی.

You know, that's not a big deal to accomplish.

انجام دادن آن کار بزرگی نیست.

It has gotten to the point where, you know, within advertising

به نقطه ای رسید که در تبلیغات،

or within the movie industry, "happy" has gotten such a bad reputation that

یا در صنعت سینما "شادی" شهرت بدی کسب کرده بود،

if you actually want to do something with the subject

اگر در مورد موضوع کاری می خواهید انجام بدید،

and still appear authentic, you almost would have to, you know,

و کاری قابل اعتماد باشد،

do it from a cynical point of view.

باید آنرا از نقطه نظر انتقادی انجام بدید

This is, you know, the movie poster.

این پوستر فیلم است.

Or we, a couple of weeks ago, designed a box set for The Talking Heads

دو هفته پیش جعبه ای برای گفتگوها طراحی کردیم

where the happiness visualized on the cover definitely has, very much, a dark side to it.

جایی که شادی روی جلد معنای مبهمی دارد.

Much, much more difficult is this, where the designs actually can evoke happiness --

جایی که طراحی موجب شادی می شود، بسیار، بسیار مشکل تراست--

and I'm going to just show you three that actually did this for me.

و می خواهم سه موردی که برای من جواب داد را به شما نشان دهم.

This is a campaign done by a young artist in New York, who calls himself "True."

این فعالیتی برای یک هدف اجتماعی که توسط یک هنرمند جوان در نیویورک ، که خودش را "حقیقت " مینامد انجام شده.

Everybody who has ridden the New York subway system will be

هر کسی که در متروی نیویورک سوار شده باشد

familiar with these signs?

با این علائم آشناست.

True printed his own version of these signs.

"واقعی" نسخه چاپ شده خودش از این علائم است.

Met every Wednesday at a subway stop with 20 of his friends.

هر چهارشنبه در ایستگاه مترو با 20 تا از دوستانش.

They divided up the different subway lines and added their own version.

سه خط متفاوت ایستگاه را جدا کردند و نسخه خودشان را اضافه کردند.

(Laughter)

(خنده حضار)

So this is one.

این یکی ازونهاست

(Laughter)

(خنده حضار)

Now, the way this works in the system is that nobody ever looks at these signs.

روش کارکرد آنها در سیستم چیزی است که تا حالا کسی به این علائم نگاه نکرده است.

So you're

شما هم همینطور

(Laughter)

(خنده حضار)

you're really bored in the subway, and you kind of stare at something.

در ایستگاه مترو خسته می شوید و به چیزی خیره می شوید.

And it takes you a while until it actually --

و مدتی طول می کشد تا—

you realize that this says something different than what it normally says.

متوجه می شوید که نسبت به دید اول حرف متفاوتی می زند.

(Laughter)

(خنده حضار)

I mean, that's, at least, how it made me happy.

منظورم اینکه، حداقل موجب خوشحالی من میشه.

(Laughter)

(خنده حضار)

Now, True is a real humanitarian.

واقعا "واقعی" ( حقیقت ) بشر دوستانه است.

He didn't want any of his friends to be arrested,

دوست ندارد هیچ کدام از دوستانش دستگیر شوند.

so he supplied everybody with this fake volunteer card.

به همه کارت جعلی نشان می داد.

(Laughter)

(خنده حضار)

And also gave this fake letter from the MTA to everybody --

حتی این نامه جعلی از MTA را به همه نشان می داد--

sort of like pretending that it's an art project

یه جوری وانمود می کرد که انگار این یک پروژه هنری است

financed by The Metropolitan Transit Authority.

توسط مقامات حمل و نقل شهری تامین مالی میشد.

(Laughter)

(خنده حضار)

Another New York project.

یک پروژه دیگه در نیویورک

This is at P.S. 1 -- a sculpture that's basically a square room

این در ایستگاه شماره یک است مجسمه ای که یک اتاق مکعبی است

by James Turrell, that has a retractable ceiling.

توسط جیمز تورل طراحی شده و سقفی کشویی دارد.

Opens up at dusk and dawn every day.

در طلوع و غروب باز و بسته می شود.

You don't see the horizon.

افق را نمی بینید.

You're just in there, watching the incredible, subtle changes of color in the sky.

وقتی آنجا قرار می گیرید تغییرات جزیی رنگی باشکوهی در آسمان می بینید.

And the room is truly something to be seen.

و حقیقتا اتاق چیز دیدنی است.

People's demeanor changes when they go in there.

رفتار مردم وقتی وارد آن می شوند تغییر می کند.

And, for sure, I haven't looked at the sky in the same way

بدون شک تا حالا آسمان را اینطور ندیده ام.

after spending an hour in there.

بعد از یک ساعت بودن در آنجا.

There are, of course, more than those three projects that I'm showing here.

پروژه های بزرگتری بیشتری از این سه تایی که نشان دادم وجود دارد.

I would definitely say that observing Vik Muniz' "Cloud"

با قطعیت می گویم که "ابر" ویک مونیز را می بینید.

a couple of years ago in Manhattan for sure made me happy, as well.

همچنین دو سال پیش در منهتن باعث شادی من شد.

But my last project is, again, from a young designer in New York.

اما آخرین پروژه من از طراح جوانی است در نیویورک.

He's from Korea originally.

اصلیتش کره ای است.

And he took it upon himself to print 55,000 speech bubbles --

و خودش 55000 حباب نقل قول را چاپ کرد

empty speech bubbles stickers, large ones and small ones.

برچسب هایی از حباب های نقل قول خالی، کوچک و بزرگ.

And he goes around New York and just puts them, empty as they are, on posters.

رفت اطراف نیویورک و هرچی که داخلش خالی بود روی پوسترش گذاشت.

(Laughter)

(خنده حضار)

And other people go and fill them in.

و بقیه آنرا پر می کنند.

(Laughter)

(خنده حضار)

This one says, "Please let me die in peace."

این می گوید "بگذار در آرامش بمیرم".

(Laughter)

(خنده حضار)

I think that was --

فکر می کنم که –

the most surprising to myself was that the writing was actually so good.

جالبترین مورد من نوشته خوب آن بود.

This is on a musician poster, that says:

این روی یک پوستر موسیقی است که می گوید:

"I am concerned that my CD will not sell more than 200,000 units

نگران هستم که سی دی من 200000هزار تا بیشتر نفروشه

and that, as a result, my recoupable advance

و در نتیجه پیشرفت قابل جبران من

from my label will be taken from me,

از برچسبم از من گرفته خواهد شد،

after which, my contract will be cancelled,

که باعث لغو قرارداد من می شود

and I'll be back doing Journey covers on Bleecker Street."

و برگشتم به ماجرا جویی روی جلد بلیکر استریت.

(Laughter)

(خنده حضار)

I think the reason this works so well is because everybody involved wins.

فکر می کنم دلیل عملکرد مناسب آن به خاطر موفقیت افراد شرکت کننده است.

Jee gets to have his project;

این پروژه جی است،

the public gets a sweeter environment;

مردم محیط خوشایند تری بدست می آورند

and different public gets a place to express itself;

و افراد مختلف جایی برای بیان خودشان پیدا می کنند،

and the advertisers finally get somebody to look at their ads.

و آگهی دهنده ها در نهایت کسی را پیدا می کنند که به آگهی شان نگاه کند.

(Laughter)

(خنده حضار)

Well, there was a question, of course, that was on my mind for a while:

البته سوالی بود که مدتی در ذهن من بود:

You know, can I do more of the things that I like doing in design

می تونم کاری رو که بیشتر دوست دارم طراحی کنم

and less of the ones that I don't like to be doing?

و کمتر آنچه را که دوست ندارم انجام دهم؟

Which brought me back to my list making --

که مرا به فهرستم برگرداند--

you know, just to see what I actually like about my job.

تا وجهی که در کارم دوست دارم را ببینم.

You know, one is: just working without pressure.

یک چیز: کار کردن بدون فشار.

Then: working concentrated, without being frazzled.

متمرکز کار کردن بدون هیچگونه نگرانی

Or, as Nancy said before, like really immerse oneself into it.

یا، همانطور که نانسی گفت، مانند کسی که عمیقا درگیر کاری میشه.

Try not to get stuck doing the same thing --

سعی نمی کنند همان کار را انجام بده

or try not get stuck behind the computer all day.

یا سعی نکنن همه روز پشت کامپیوتر بشینی.

This is, you know, related to it: getting out of the studio.

این به ان ربط داره "خارج شدن از استودیو"

Then, of course, trying to, you know, work on things

سپس شروع کردم به کار روی چیزهایی که

where the content is actually important for me.

که محتوای آن برای من مهم است.

And being able to enjoy the end results.

و از نتیجه نهایی آن لذت ببرم.

And then I found another list in one of my diaries that actually contained

سپس در دفتر روزانه ام فهرستی رو پیدا کردم که دارای

all the things that I thought I learned in my life so far.

تمام چیزهایی بود که تا حالا تو زندگیم یادگرفتم.

And, just about at that time, an Austrian magazine called and asked

همون موقعه ها بود که یک مجله اطریشی به من زنگ زد و از من خواست

if we would want to do six spreads -- design six spreads

که 6 تا دو صفحه روبرو براشون طراحی کنم

that work like dividing pages between the different chapters in the magazine?

چیزی شبیه صفحات جداکننده در بین بخشها

And the whole thing just fell together.

همه چیز بهم پیوند خوردند.

So I just picked one of the things that I thought I learned --

چیزی رو انتخاب کردم که فکر می کنم یاد گرفتم –

in this case, "Everything I do always comes back to me" --

در اینصورت "هرکاری که می کنم به من برمی گرده"—

and we made these spreads right out of this.

و این صفحات روبه رو را از این درست کردیم.

So it was: "Everything

بنابراین "هرچیزی

I do

انجام می دم

always

همیشه

comes

به من

back

بر

to me."

می گرده."

A couple of weeks ago, a

دو هفته پیش،

(Laughter)

(خنده حضار)

French company asked us to design five billboards for them.

یک شرکت فرانسوی از ما خواست 5 تا بیلبورد براشون طراحی کنیم.

Again, we could supply the content for it.

و ما هم می توانستیم محتوای آنرا تهیه کنیم.

So I just picked another one.

یکی دیگر را انتخاب کردم.

And this was two weeks ago.

و این دو هفته پیش بود.

We flew to Arizona -- the designer who works with me, and myself --

به همراه طراحی که با من کار می کرد رفتیم آریزونا

and photographed this one.

و این را عکاسی کردیم.

So it's: "Trying

تلاش

to look

کردم که

good

محدودیتهای

limits

زندگی من

my life."

خوب به نظر برسند.

And then we did one more of these.

و سپس یکی از اینها را انجام دادیم.

This is, again, for a magazine, dividing pages.

این عکسها برای مجله با بخشهای مجزا است.

This is: "Having" --

این "داشتن" است

this is the same thing;

این هم همان است،

it's just, you know, photographed from the side.

این از کنار عکاسی شده،

This is from the front.

و این از بالا.

Then it's: "guts."

این "تنگه" است.

Again, it's the same thing -- "guts" is just the same room, reworked.

این هم همان تنگه است فقط تغییر پیدا کرده.

Then it's: "always

و این "همیشه

works out."

کامل است."

Then it's "for," with the light on.

این "برای" چراغ روشن است.

(Laughter)

(خنده حضار)

And it's "me."

و اینهم "منم"

Thank you so much.

بسیار سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق حضار)