Why we need gender-neutral bathrooms | Ivan Coyote

Translator: hassan qodusi Reviewer: soheila Jafari

There are a few things that all of us need.

چند تا چیز هست که همه ما نیاز داریم

We all need air to breathe.

همه مون هوایی برای نفس کشیدن نیاز داریم

We need clean water to drink.

آبِ شرب می خواهیم که بنوشیم

We need food to eat. We need shelter and love.

به غذایی نیاز داریم که بخوریم ما نیاز به سرپناه و عشق داریم

You know. Love is great, too.

می دونید. عشق خیلی هم خوبه.

And we all need a safe place to pee.

و همه مون به جایی امن برای دستشویی کردن نیاز داریم.

(Laughter) Yeah?

(خنده) آره؟

As a trans person who doesn't fit neatly into the gender binary,

به عنوان یک فرد ترنس که به درستی در بین دو جنسیت جایی نداره،

if I could change the world tomorrow

اگه من بتونم فردا دنیا رو تغییر بدم

to make it easier for me to navigate,

تا پیدا کردن راهم رو ساده تر کنم،

the very first thing I would do

ابتدایی ترین چیزی که انجام میدم

is blink and create single stall, gender-neutral bathrooms

اینه که پلک میزنم و دستشویی‌های یک شکل جنسیت-خنثی

in all public places.

در تمام مکان های عمومی می سازم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

Trans people and trans issues,

افراد تراجنسی با مشکلات خودشان

they've been getting a lot of mainstream media attention lately.

آنها اخیرا توجه رسانه های بزرگ را زیاد به خودشان جلب می کنند.

And this is a great and necessary thing,

و این یک موضوع خیلی خوب و ضروری است،

but most of that attention has been focused

اما بیشتر اون توجه بر روی

on a very few individuals,

افراد خیلی معدودی متمرکز شده،

most of whom are kinda rich

بیشترشون تقریبا ثروتمند هستند

and pretty famous,

و خیلی مشهور،

and probably don't have to worry that much anymore about where they're going to pee

و احتمالا آنقدرها هم نباید نگران جایی که برای دستشویی می روند باشند

in between classes at their community college,

بین کلاسها در محیط دانشگاه،

or where they're going to get changed into their gym strip

یا جایی که میخواهند در باشگاه ورزشی لباس عوض کنند

at their public high school.

در دبیرستان شان.

Fame and money insulates these television star trans people

شهرت و پول این افراد ستاره تلویزیونی ترنس را عایق کرده

from most of the everyday challenges

از بیشتر مسائل روزانه

that the rest of us have to tackle on a daily basis.

که بقیه ما از ابتدای روز باید برای خودمون حلش کنیم

Public bathrooms.

دستشویی های عمومی.

They've been a problem for me since as far back as I can remember,

این دستشویی ها برای من تا جایی که میتونم به یاد بیارم یه مشکل بودن،

first when I was just a little baby tomboy

نخست هنگامی که فقط یک دختربچه با رفتار پسرانه بودم

and then later as a masculine-appearing, predominantly estrogen-based organism.

و بعدها با یک ظاهر مردانه، ارگانیسمی بیشتر بر پایه استروژن.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

Now, today as a trans person, public bathrooms and change rooms

خُب، امروز بعنوان یک فرد ترنس، رختکن‌ها و دستشویی‌های عمومی

are where I am most likely to be questioned or harassed.

جاهایی هستند که اغلب زیرسئوال میرم یا مورد توهین قرار میگیرم.

I've often been verbally attacked behind their doors.

اغب از پشت درهایشان با کلامشان به من حمله می‌کنند.

I've been hauled out by security guards with my pants still halfway pulled up.

مأمورین حراست منو به بیرون رانده اند درحالی که شلوارم رو درست نکرده بودم.

I've been stared at, screamed at, whispered about,

به من خیره میشن، جیغ میکشن، درباره ام حرف میزنن،

and one time I got smacked in the face by a little old lady's purse

و یه بار یه خانمی مسن با کیفش زد توی صورت من

that from the looks of the shiner I took home that day

که اون روز خجالت زده رفتم به خونه

I am pretty certain contained at least 70 dollars of rolled up small change

تقریباً مطمئنم که حداقل ۷۰ دلار پول خرده توی کیفش داشته

and a large hard candy collection.

و یه مشت از انواع آب نبات.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I know what some of you are thinking,

می دونم بعضی از شماها به چی فکر می کنین.

and you're mostly right.

و عمدتاً هم حق با شماست.

I can and do just use the men's room most of the time these days.

من این روزها می تونم فقط از دستشویی مردان استفاده کنم.

But that doesn't solve my change room dilemmas, does it?

اما این مشکل استفاده از اتاق رختکنی رو برام حل نمی کنه، درسته؟

And I shouldn't have to use the men's room because I'm not a man.

و من نباید مجبور باشم که از اتاق مخصوص مردان استفاده کنم، چون مرد نیستم.

I'm a trans person.

من یه آدم تراجنسی هستم.

And now we've got these fearmongering politicians

و حالا ما این سیاستمداران پرتلاش رو داریم که مدام سعی دارند تا لایحه ای

that keep trying to pass these bathroom bills.

برای تصویب این قانون ارائه کنند.

Have you heard about these?

درموردش شنیده اید؟

They try to legislate to try and force people like myself

آنها سعی دارند مردمی مثل من را تشویق و وادار به استفاده از

to use the bathroom that they deem most appropriate

دستشویی هایی کنند که فکر می کنند

according to the gender I was assigned at birth.

نسبت به جنسیت زمان تولدم مناسب تر است.

And if these politicians ever get their way,

و اگر این سیاستمداران بتوانند موفق شوند،

in Arizona or California or Florida

در آریزونا یا کالیفرنیا یا فلوریدا

or just last week in Houston, Texas,

یا فقط هفته ی پیش در هیوستون و تگزاس،

or Ottawa,

یا اوتاوا،

well then, using the men's room will not be a legal option for me either.

خب اونوقت، استفاده از دستشویی مردان برای من دیگر قانونی نخواهد بود.

And every time one of these politicians brings one of these bills to the table,

و هر بار یکی از این سیاستمدارها یکی از این لوایح رو پیش می کشه،

I can't help but wonder, you know,

من نمی تونم کمکی جز تعجب کنم، می دونید.

just who will and exactly how would we go about enforcing laws like these. Right?

چه کسی میخواهد و دقیقا ما چطور می خواهیم چنین قوانینی رو اجرا کنیم. درسته؟

Panty checks?

با بررسی لباس؟

Really.

جدا.

Genital inspections outside of bath change rooms at public pools?

بررسی اندام جنسی در دم در رختکن ها و استخرها؟

There's no legal or ethical or plausible way

راهی قانونی یا اخلاقی یا مطلوبی نیست

to enforce laws like these anyway.

که بشود چنین قوانینی رو اجرا کرد.

They exist only to foster fear

این قوانین فقط نگرانی و ترس از

and promote transphobia.

تراجنسی ها رو تشدید می کنن.

They don't make anyone safer.

اینا به امنیت کسی کمک نمی کنن.

But they do for sure make the world more dangerous for some of us.

اما مطمئنا دنیا رو برای بعضی از ما خطرناک تر می کنند.

And meanwhile, our trans children suffer.

و در ضمن، رنج فرزندانِ تراجنسی مون رو بیشتر.

They drop out of school, or they opt out of life altogether.

اونا از مدرسه اخراج میشن، یا از زندگی کردن با جمع دلسرد میشن.

Trans people, especially trans and gender-nonconforming youth

افراد تراجنسی، به خصوص جوانان تراجنسی با جنسیت نامعلوم

face additional challenges when accessing pools and gyms,

وقتی میخواهند به استخر یا باشگاه بروند با مشکلات بیشتری روبرو میشوند،

but also universities,

همچنین هنگام رفتن به دانشگاه،

hospitals, libraries.

بیمارستان ها، کتابخانه ها.

Don't even get me started on how they treat us in airports.

حتی نمی خوام شروع کنم که با ما توی فرودگاه ها چطور رفتار میشه.

If we don't move now

اگه همین حالا حرکتی نکنیم

to make sure that these places

که مطمئن شویم اینطور جاها

are truly open and accessible to everyone,

به راستی به روی همه باز و قابل دسترسی هست،

then we just need to get honest

پس فقط باید صادق باشیم

and quit calling them public places.

و مکان عمومی خطاب شون نکنیم.

We need to just admit

فقط باید قبول کنیم

that they are really only open for people

که اینها فقط به روی مردمی باز هستند

who fit neatly into one of two gender boxes,

که در یکی از دو دسته جنسیتی جای بگیرن،

which I do not.

که من از اونا نیستم.

I never have.

هیچقوت نبودم.

And this starts very early.

و همیشه هست.

I know a little girl. She's the daughter of a friend of mine.

من یه دختر کوچیکی رو می شناسم. دختر یکی از دوستانم هست.

She's a self-identified tomboy.

اون دختری با رفتارهای پسرونه هست.

I'm talking about cowboy boots

دارم در مورد چکمه های کابویی حرف میزنم

and Caterpillar yellow toy trucks and bug jars, the whole nine yards.

و کامیون های اسباب بازی زردرنگ کاترپیلار و ظرف نگهداری حشرات، همه چیز.

One time I asked her what her favorite color was.

یه بار ازش پرسیدم رنگ مورد علاقه اش چیه.

She told me, "Camouflage."

بهم گفت: "پلنگی نظامی"

(Laughter)

(خنده)

So that awesome little kid,

بنابراین اون بچه کوچولوی نازنین،

she came home from school last October

اکتبر گذشته بعد از گذروندن نصف روز در پیش دبستانی،

from her half day of preschool

با شلوار خیس از مدرسه میاد خونه

with soggy pants on because the other kids at school were harassing her

چون وقتی خواسته بره از دستشویی دخترونه استفاده کنه

when she tried to use the girls' bathroom.

بچه ها اذیت اش کرده بودن.

And the teacher had already instructed her to stay out of the boys' bathroom.

درحالیکه معلم بهش گفته بود نباید بره دستشویی پسرها.

And she had drank two glasses of that red juice

و اون در جشن هالووین دو لیوان از اون

at the Halloween party,

نوشیدنی های قرمز خورده بود.

and I mean, who can resist that red juice, right? It's so good.

و خب، کیه که بتونه از اون نوشیدنی قرمزها بگذره، درسته؟ خیلی خوشمزه ست.

And she couldn't hold her pee any longer.

و دیگه نتونست خودش رو بیش از اون نگه داره.

Her and her classmates were four years old.

اون و همکلاسی هاش چهارساله بودن.

They already felt empowered enough

دیگه فکر میکردن به اندازه کافی زورشون میرسه

to police her use of the so-called public bathrooms.

تا اون دخترک رو از ورود به دستشوییِ به اصطلاح عمومی منع کنن.

She was four years old.

اون چهارسالش بود.

She had already been taught the brutal lesson

و داشت درسی سخت رو می آموخت

that there was no bathroom door at preschool

اینکه در پیش دبستانی، هیچ دری با تابلوی خوش آمد

with a sign on it that welcomed people like her.

به افرادی مثل اون وجود نداره.

She'd already learned that bathrooms were going to be a problem,

اون حالا آموخته بود که دستشویی ها قراره یک معضل باشند

and that problem started with her

و آن معضل با او شروع میشد

and was hers alone.

و این مشکل او تنها بود.

So my friend asked me to talk to her little daughter,

پس دوست من ازم خواست که با دختر کوچیکش حرف بزنم،

and I did.

و من این کارو کردم.

I wanted to tell her

می خواستم بهش بگم که

that me and her mom were going to march on down

من و مادرش میخواهیم برای حل مشکلش بریم

and talk to that school, and the problem was going to go away,

و با مدیران اون مدرسه صحبت کنیم و این مشکل به زودی مرتفع میشه،

but I knew that wasn't true.

اما میدونستم حقیقت نداره.

I wanted to tell her that it was all going to get better when she got older,

میخواستم بهش بگم همه ی این اوضاع، وقتی بزرگتر بشه درست میشن،

but I couldn't.

اما نمی تونستم.

So I asked her to tell me the story of what had happened,

پس ازش خواستم بهم بگه که چه اتفاقی افتاده،

asked her to tell me how it made her feel.

ازش خواستم بهم بگه چه احساسی بهش دست داده.

"Mad and sad,"

"کلافه و ناراحت"

she told me.

گفت حسش اینه.

So I told her

خب منم بهش گفتم

that she wasn't alone

اون تنها نبوده

and that it wasn't right what had happened to her,

و چیزی هم که براش اتفاق افتاده درست نبوده،

and then she asked me if I had ever peed in my pants before.

و بعدش اون ازم پرسید که منم قبلا شلوارم رو خیس کردم؟

I said yes, I had,

من گفتم آره، کردم،

but not for a really long time.

اما نه واقعا برای زمانی طولانی.

(Laughter)

(خنده)

Which of course was a lie,

که البته دروغ گفتم،

because you know how you hit, like, 42 or 43,

چون میدونید چطور باید گفت مثلا ۴۲ یا ۴۳،

and sometimes you just, I don't know, you pee a little bit

و گاهی اوقات فقط، چه میدونم، کمی خودتون رو خیس میکنید

when you cough or sneeze,

وقتی عطسه یا سرفه می کنید،

when you're running upstairs, or you're stretching.

وقتی دارین از پله ها میرین بالا، یا کش و قوس میاین

Don't lie.

دروغ نگیم.

It happens. Right?

اتفاق می افته، درسته؟

She doesn't need to know that, I figure.

فکر کردم لازم نیست این چیزها رو بدونه.

(Laughter)

(خنده)

I told her, when you get older, your bladder is going to grow bigger, too.

بهش گفتم، وقتی بزرگتر بشی، مثانه ات هم بزرگتر میشه.

When you get old like me,

و وقتی مثلا به سن من برسی،

you're going to be able to hold your pee for way longer,

میتونی زمان خیلی بیشتری خودت رو نگه داری،

I promised her.

بهش قول دادم.

"Until you can get home?"

"تا زمانی که برسم خونه؟"

she asked me.

اون ازم پرسید.

I said, "Yes,

من گفتم "بله،

until you can get home."

تا زمانی که برسی خونه."

She seemed to take some comfort in that.

به نظر میرسید حالش با این حرف من بهتر شده.

So let's just build some single stall, gender-neutral bathrooms

پس بیایید دستشویی های فارغ از جنسیت و یکدست بسازیم

with a little bench for getting changed into your gym clothes.

همراه با کمی جا برای عوض کردن و پوشیدن لباس ورزشی.

We can't change the world overnight

نمی تونیم دنیا رو یه شبه عوض کنیم

for our children,

برای کودکان مون،

but we can give them a safe and private place

اما می تونیم بهشون یه مکان امن و خصوصی بدیم

to escape that world,

که از اون دنیا فرار کنن،

if only for just a minute.

حتی برای یک دقیقه.

This we can do.

این کارو می تونیم بکنیم.

So let's just do it.

پس بیاید انجامش بدیم.

And if you are one of those people who is sitting out there right now

و اگه شما از اون کسایی هستین که الان اونجا نشسته اند

already coming up with a list of reasons in your head why this is not a priority,

با لیستی از دلایل از قبل آماده که چرا این کار یک اولویت نیست،

or it's too expensive,

یا خیلی هزینه بره،

or telling yourself that giving a trans person a safe place to pee

یا به خودتون میگین دادن یه مکانِ امن به یه تراجنسی برای دستشویی کردن

or get changed in

یا عوض کردن لباسش

supports a lifestyle choice that you feel offends your morality,

از یه انتخاب سبک زندگی حمایت میکنه که احساس میکنید به اخلاقیات،

or your masculinity,

یا مردانگی شما،

or your religious beliefs,

یا عقاید مذهبی تون صدمه میزنه،

then let me just appeal

پس اجازه بدید از بخشی از قلب شما

to the part of your heart that probably, hopefully,

خواهش کنم که احتمالا، میشه امید داشت،

does care about the rest of the population.

به باقی جمیعت اهمیت میده.

If you can't bring yourself to care enough about people like me,

اگر نمی تونید به خودتون بقبولانید که برای افرادی مثل من اهمیت قائل باشید،

then what about women and girls

پس در مورد زنان و دخترانی که

with body image issues?

اختلال تصویر بدنی دارند چه میکنید؟

What about anyone with body image stuff going on?

به افراد دیگری که دچار این اختلال میشوند، چه میگویید؟

What about that boy at school who is a foot shorter than his classmates,

با اون پسری که در مدرسه، حدود سی سانتیمتر از همکلاسیهاش کوتاه تره

whose voice still hasn't dropped yet? Hey?

یا صداش هنوز کامل شکل نگرفته چه میکنید؟

Oh, grade eight,

آه، کلاس هشتم،

what a cruel master you can be.

چه استاد بی رحمی میتوانید باشید.

Right?

درسته؟

What about people with anxiety issues?

در مورد افراد دارای اختلال اضطراب چی؟

What about people with disabilities or who need assistance in there?

افراد دارای معلولیت یا کسانی که به کمک احتیاج دارند را چه میگویید؟

What about folks with bodies who, for whatever reason,

در مورد اشخاصی با بدنهایی که به هر دلیلی،

don't fit into the mainstream idea of what a body should look like?

با جریان تفکرِ غالب، در مورد اینکه بدن چه شکلی باید باشه، سازگار نیست چی؟

How many of us still feel shy

چقدر از ما هنوز خجالت می کشیم

or afraid to disrobe in front of our peers,

یا می ترسیم از لباس عوض کردن در مقابل دوستان مون،

and how many of us allow that fear

و چقدر از ما به آن ترس اجازه می دهیم

to keep us from something as important

که ما را از چیزی به مهمیِ

as physical exercise?

تربیت بدنی باز بداره؟

Would all those people not benefit

آیا از امکاناتِ یکدستِ فارغ از جنسیت،

from these single stall facilities?

همه ی این افراد سود نمی برند؟

We can't change transphobic minds overnight,

نمی توانیم عقاید ترس از تراجنسیتی رو یک شبه تغییر بدیم،

but we can give everybody

اما می تونیم به هر کسی

a place to get changed in

جای تغییر رو بدیم

so that we can all get to work

تا همه بتونیم رو این کار کنیم

making the world safer

که دنیا رو امن تر کنیم

for all of us.

برای همه مون.

Thank you for listening.

بابت گوش دادن تون ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)