How working couples can best support each other | The Way We Work, a TED series

Transcriber: TED Translators Admin Reviewer: Camille Martínez

It may sound strange to bring up work,

Translator: ghazale simi Reviewer: Masoud Motamedifar

مطرح کردن کار ممکن است عجیب به نظر برسد،

but when we fall in love,

اما وقتی عاشق می‌شویم،

we often consider what that love will do to our life,

اغلب به این فکر می‌کنیم که آن عشق با زندگی،

and our work and careers are a big part of that.

کار و حرفه‌ی ما چه خواهد کرد.

[The Way We Work]

[نحوه‌ی کار ما]

[Made possible with the support of Dropbox]

[ساخته شده با پشتیبانی از دراپ باکس]

All working couples face hard choices,

تمام زوج‌های شاغل با انتخاب‌های سختی مواجه می‌شوند،

and these can feel like a zero-sum game.

به‌طوری‌که برد یکی باخت دیگری را رقم می‌زند.

One partner gets offered a job in another city,

یکی از طرفین پیشنهاد شغلی در شهری دیگر می‌گیرد،

so the other needs to leave their job and start over.

بنابراین دیگری مجبور به ترک شغل و شروعی دوباره می‌شود.

One partner takes on more childcare and puts their career on hold

یکی مراقبت از کودک را بیشتر به عهده می‌گیرد و وقفه‌ای در شغلش ایجاد می‌کند

so the other can pursue an exciting promotion.

تا دیگری بتواند پیشرفت‌های هیجان انگیزی را در حرفه‌اش دنبال کند.

One gains and one loses.

یکی به دست می‌آورد و دیگری از دست می‌دهد.

And while some couples who make these choices are satisfied,

و در حالیکه بعضی از این زوج‌ها از انتخاب‌هایشان راضی به نظر می‌رسند،

others regret them bitterly.

دیگران به تلخی به حالشان غبطه می‌خورند.

What makes the difference?

تفاوت در کجاست؟

I've spent the last seven years studying working couples,

من ۷ سال گذشته به مطالعه و بررسی زوج‌های شاغل پرداخته‌ام،

and I've found that it's not what couples choose,

و فهمیده‌ام مسئله آنچه که آنها انتخاب می‌کنند نیست،

it's how they choose.

بلکه نحوه‌ی انتخابشان است که اهمیت دارد.

Of course, we can't control our circumstances,

بدیهی است که ما قادر به کنترل شرایطمان نیستیم،

nor do we have limitless choices.

و گزینه‌های بی حد و حصری نیز نداریم.

But for those we do,

اما برای آنچه دراختیار ماست،

how can couples choose well?

زوج‌ها چگونه می‌توانند انتخاب‌های مناسبی انجام دهند؟

First: start early, long before you have something to decide.

قدم اول: زود شروع کنید، قبل از اینکه چیزی برای تصمیم‌گیری پیش بیاید.

The moment you're faced with a hard choice,

زمانیکه با انتخاب سختی مواجه می‌شوید مانند،

say, whether one of you should go back to school

بازگشت به تحصیل

or take a risky job offer,

یا پذیرفتن شغلی پرمخاطره،

it's too late.

برای تصمیم‌گیری دیر است.

Choosing well begins with understanding each other's aspirations early on --

انتخاب صحیح با درک و دانستن آرزوهای اولیه‌ی یکدیگر شروع می‌شود--

aspirations like wanting to start a small business,

خواسته‌هایی مانند شروع یک تجارت کوچک،

live close to extended family,

زندگی کردن در نزدیکی خانواده،

save enough money to buy a house of our own

پس‌انداز پول برای خرید خانه

or have another child.

یا داشتن فرزندی دیگر.

Many of us measure our lives by comparing what we're doing

بسیاری از ما معیار سنجش‌مان برای زندگی مقایسه‌ی آرزوهایمان

with our aspirations.

با کارهایی است که انجام می‌دهیم.

When the gap is small,

وقتی تفاوت کم است،

we feel content.

احساس رضایت می‌کنیم.

When it's large,

وقتی فاصله زیاد می‌شود،

we feel unhappy.

غمگین می‌شویم.

And if we're part of a couple,

و اگر در یک رابطه باشیم،

we place at least some of that blame with our partner.

بخشی از تقصیر را به گردن شریکمان می‌اندازیم.

Set aside time at least twice a year

حداقل دو بار در سال زمانی را به صحبت کردن

to discuss your aspirations.

درباره‌ی آرزوهایتان اختصاص دهید.

I'm a big fan of keeping a written record of these conversations.

من از علاقمندان ثبت اینگونه مکالمات به صورت کتبی هستم.

Putting pen to paper with our partners

استفاده از قلم و کاغذ کمک می‌کند

helps us remember each other's aspirations

بتوانیم آرزوهای یکدیگر را به یاد بیاوریم

and that we're writing the story of our lives together.

و داستان زندگی‌مان را باهم بنویسیم.

Next: eliminate options

قدم بعد: گزینه‌هایی که برای داشتن

that don't support the life you want to live together.

زندگی دلخواهتان مفید نیستند را حذف کنید.

You can do this agreeing on boundaries that make hard choices easier.

توافق بر سر حد و مرزها می‌تواند تصمیم‌گیری‌های دشوار را آسان کند.

Boundaries like geography: Where would you like to live and work?

مرزهایی مانند جغرافیا: کجا مایلید زندگی و کار کنید؟

Time: How many working hours a week will make family life possible?

زمان: چند ساعت کار در هفته زندگی خانوادگی را ممکن می‌کند؟

Travel: How much work travel can you really stand?

سفر: تا چه اندازه سفرهای کاری برایتان قابل تحمل است؟

Once you've agreed to your boundaries, the choice becomes easy

هنگامی که در مورد حد و مرزها به توافق برسید، تصمیم‌گیری درباره‌ی

when faced with an opportunity that falls outside of them.

فرصت‌هایی که خارج از حد و مرزهای تعیین شده‌ هستند نیز آسان می‌شود.

"I'm not going to interview for that job,

«من این مصاحبه‌ی شغلی را انجام نمی‌دهم،

because we've agreed we don't want to move across country."

چون ما توافق کردیم ازاین سر کشور به آن سر نرویم».

Or, "I'm going to cut back on my overtime

یا، «من اضافه‌کاری‌هایم را کم می‌کنم

because we've agreed it's essential we spend more time together as a family."

چون ما تصمیم گرفتیم زمان بیشتری را به عنوان خانواده باهم بگذرانیم».

Couples who understand each other's aspirations

زوج‌هایی که خواسته‌های یکدیگر را درک می‌کنند

and commit to strong boundaries

و به حد و مرزهای تعیین شده متعهد می‌مانند

can let go of seemingly attractive opportunities without regret.

می‌توانند بدون پشیمانی از فرصت‌های به ظاهر جذاب صرف نظر کنند.

If you're faced with an opportunity that falls within your boundaries,

اگر با فرصتی مواجه شدید که در محدوده‌ی حد و مرزهایتان قرار می‌گیرد،

then what matters is that the choices you make

تصمیمی که می‌گیرید باید در طول زمان

keep your couple in balance over time,

هر دوی شما را در تعادل نگه دارد،

even if they don't perfectly align with both partners' aspirations

حتی اگر همزمان با خواسته‌های یکی از طرفین

at the same time.

مطابقت کامل نداشته باشد.

If your choices are mainly driven by one partner

اگر تصمیم‌گیری‌ها بیشتر توسط یک نفر صورت بگیرد

or support one partner's aspirations more than the other,

یا خواسته‌های یکی از طرفین بیشتر از دیگری حمایت شود،

an imbalance of power will develop.

عدم تعادل قدرت ایجاد خواهد شد.

That imbalance, I've found,

که این عدم تعادل،

is the reason most working couples who fail do so.

دلیل شکست بسیاری از زوج‌های شاغلی است که اینگونه عمل می‌کنند.

Eventually, one gets fed up with being a prop

سرانجام یکی از زوج‌ها از حمایتگر بودن

rather than a partner.

به جای شریک بودن خسته می‌شود.

To avoid this,

برای جلوگیری از این اتفاق،

track your decisions over time.

تصمیم‌گیری‌هایتان را در طول زمان دنبال کنید.

Unlike your aspirations and boundaries,

بر خلاف خواسته‌ها و حد و مرزهایتان،

there's no need to keep a detailed record of every decision you make.

نیازی نیست جزئیات هر تصمیمی که می‌گیرید را ثبت کنید.

Just keep an open conversation going about how able each of you feel

فقط یک گفت‌وگوی آزاد در مورد توانایی یکدیگر

to shape decisions that affect you both.

در شکل‌گیری تصمیماتی که بر هر دو شما موثرند داشته باشید.

How will you know you've chosen well?

چطور می‌فهمید که انتخاب درستی کرده‌اید؟

One common misunderstanding

یک سوء‌تفاهم رایج

is that you can only know what choice is right in hindsight.

این است که فقط پس از روی دادن واقعه می‌توان به درستی آن پی برد.

And maybe it's true we judge life backwards,

و شاید قضاوت زندگی با نگاه به گذشته درست باشد،

but we must live it forwards.

با این حال باید رو به جلو زندگی کنیم.

I've found that couples who look back on a choice as a good one

من متوجه شده‌ام که بازنگری زوج‌ها در انتخاب‌های خوب گذشته‌شان

did so not just because of the outcome eventually;

نه فقط به دلیل نتیجه‌ی مطلوب نهایی است؛

they did it because that choice empowered them individually and as a couple

بلکه به خاطر قدرت بخشیدن به آنها چه از لحاظ فردی و چه یک زوج

as they made it.

نیز صورت می‌گیرد.

It wasn't what they chose,

مسئله آنچه که آنها انتخاب می‌کنند نیست،

it was that they were choosing deliberately,

موضوع انتخاب آگاهانه‌ی آنهاست

and that made them feel closer and freer together.

که موجب حس رهایی و نزدیکی آنها به یکدیگر می‌شود.