What You Should Know About Opioids and Painkillers | Body Stuff with Dr. Jen Gunter | TED

Opioids are one of the most commonly prescribed painkillers.

Translator: Ali Nasrabadi Reviewer: Pari A

اُپیوئیدها یکی از رایج‌ترین مُسکن‌های تجویزی هستند.

From broken ribs to back pain to treating pain after surgery.

از شکستگی دنده گرفته تا کمردرد تا تسکین درد بعد از عمل جراحی.

But there's a lot of misconceptions around them,

اما تصورات غلط زیادی پیرامون آن‌ها وجود دارد،

so it's important to take the time to understand them better.

پس مهم است که زمان بگذاریم تا آن‌ها را بهتر بشناسیم.

[Body Stuff with Dr. Jen Gunter]

[چیزمیزهای بدن با دکتر جن گانتر]

The first misconception is that opioids are the best,

اولین تصور غلط این است که اپیوئیدها بهترین و

strongest form of pain medication.

قوی‌ترین نوع داروی مُسکن هستند.

But in almost every well-designed study

اما تقریباً در هر مطالعه با دقت طراحی شده،

comparing opioids to anti-inflammatory drugs such as ibuprofen,

در مقایسه اپیوئیدها با داروهای ضدالتهابی مثل ایبوپروفن،

the anti-inflammatories come out on top.

داروهای ضدالتهاب قدرتمندتر ظاهر شدند.

From a safety or effectiveness perspective, or both.

هم از نظر ایمنی یا تاثیرگذاری، یا هردو.

Let's talk about the effectiveness first.

ابتدا بیایید راجع به تاثیرگذاری صحبت کنیم.

How do opioids work?

نحوه اثرگذاری اپیوئیدها چگونه است؟

To understand that, we have to first know a little bit about how pain works.

برای فهم آن، ابتدا باید کمی راجع به نحوه‌ی اثرگذاری درد بدانیم.

Pain is our body's way of telling us that something's wrong.

درد روشی است که بدن ما با آن به ما می‌گوید مشکلی وجود دارد.

You stubbed your toe, you burned your hand.

انگشت پایت را به جایی زدی، دستت را سوزاندی.

Pain gives us the message that it's time for us to rest,

درد به ما پیام می‌دهد که الان فرصت استراحت،

recover and treat the damage.

بهبود و درمان آسیب است.

In the body, pain is created by multiple chemical signals and receptors,

درد در بدن به وسیله‌ی چندین سیگنال و گیرند‌ه‌ی شیمیایی به وجود می‌آید،

and different medications can target different parts of that pain pathway.

و داروهای مختلف می‌توانند روی قسمت‌های مختلفِ آن ناحیه درد اثر بگذارند.

Medications like acetaminophen, such as Tylenol,

داروهایی مثل استامینوفن، تایلنول،

or nonsteroidal anti-inflammatory drugs,

یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

also known as NSAIDs, like ibuprofen, aspirin and naproxen,

که به «اِنسد» شناخته می‌شوند، مثل ایبوپروفن، آسپیرین، ناپروکسن

all treat pain in different ways from opioids.

همگی نحوه تسکین درد متفاوتی نسبت به اپیوئیدها دارند.

Opioids work by binding to and activating the opioid receptors

اپیوئیدها با فعال‌سازی و تحریکِ گیرنده‌های اپیوئیدی

located throughout the body, blocking pain signals.

که در سراسر بدن واقع شده‌اند، سیگنال‌های درد را مسدود می‌کنند.

This activation also triggers the release of dopamine,

این فعال‌سازی همچنین باعثِ انتشار دوپامین می‌شود؛

a hormone associated with pleasure.

هورمونی که در ایجاد لذت نقش دارد.

So in addition to pain relief,

پس علاوه بر تسکین درد،

some people can feel relaxed or even euphoric.

ممکن است بعضی افراد احساس آرامش یا حتی سرخوشی نیز تجربه کنند.

In higher doses, opioids can affect cognition and even breathing.

اپیوئیدها در دوزهای بالا ممکن است در ادراک و حتی تنفس نیز تاثیر بگذارند.

But here's a really important point that people often don't know.

اما یک نکته‌ی خیلی مهم که مردم اغلب نمی‌دانند وجود دارد:

Opioid receptors can adapt, often in a short amount of time,

گیرنده‌های عصبی اپیوئید می‌توانند اغلب در مدت زمان کوتاهی خود را طوری وفق دهند که

to expect opioids.

انتظار اپیوئید را داشته باشند.

And when a patient doesn’t take them,

و وقتی بیماری آن‌ها را مصرف نکند،

they experience symptoms of withdrawal.

نشانه‌هاى ترک اعتياد را تجربه می‌کند.

And withdrawal is very uncomfortable.

و فرآیند ترک اعتیاد خیلی سخت است.

People can mistake that discomfort

ممکن است مردم به اشتباه فکر کنند که

for thinking the opioids were actually working.

این ناراحتی و سختی به خاطرِ اثرگذاری اپیوئیدهاست.

And what people don't know is this can happen after just a few doses.

و مردم نمی‌دانند که این اتفاق ممکن است تنها بعد از مصرف چند دوز رخ دهد.

When you're a patient needing relief from pain,

وقتی بیمار هستید و می‌خواهید دردتان را تسکین دهید،

it can be confusing to know the difference.

ممکن است تشخیص تفاوت کار گیج‌کننده‌ای باشد.

All you want is to feel normal again.

فقط می‌خواهید به حالت عادی برگردید.

In this way, opioids, if not used very carefully and intentionally,

در چنین حالتی، اگر اپیوئیدها محتاطانه و خودخواسته مصرف نشوند،

can create physical dependence.

می‌توانند باعث وابستگی جسمانی شوند.

They can also paradoxically worsen pain.

همچنین می‌توانند درد را به طرز معکوسی تشدید کنند.

And there's a risk of developing addiction.

و خطر پیداکردن اعتیاد نیز وجود دارد.

There's nuance here.

اینجا یک نکته جزئی وجود دارد:

People who have become physically dependent

افرادی که از نظر جسمانی به آن‌ها وابسته شده‌اند،

often don't even know they are.

اغلب خودشان خبر ندارند.

They just know that the opioids seem to be offering relief

فقط می‌دانند که اپیوئیدها ظاهراً درد را تسکین می‌کنند

without realizing that they could actually be contributing to the pain.

بدون آگاهی از اینکه در واقع شاید به تشدید درد کمک کنند.

I want to be clear here.

می‌خواهم به وضوح چیزی را بگویم:

Opioids can be effective, appropriate therapy,

اپیوئیدها می‌توانند داروی مناسب و اثرگذاری باشند

but they should be prescribed with great care.

اما باید با احتیاط زیاد تجویز شوند.

This is the doctor's responsibility.

مسئولیت این امر با پزشک است.

Here's some advice so you can be an educated patient.

یک پیشنهاد تا بتوانید بیمار آگاهی باشید:

If you or a loved one experience acute pain,

اگر شما یا یکی از عزیزان‌تان درد شدیدی را تجربه می‌کنید،

ask to explore alternatives to opioids like Tylenol,

درخواست کنید تا جایگزین‌های اپیوئیدها برای شما تجویز شوند، از جمله تایلنول

NSAIDs, muscle relaxants and physical therapy.

«اِنسد»ها، داروهای شل‌کننده عضلات و فیزیوتراپی.

If your doctor doesn’t bring those up first,

اگر پزشک شما در ابتدا این موارد را مطرح نکرد،

and if you or a loved one are prescribed opioids,

و اگر برای شما یا یکی از عزیزان‌تان اپیوئید تجویز شد،

make sure your doctor has a plan to taper you off,

حواس‌تان باشد که پزشک‌تان برای قطع دارو برنامه‌ای دارد،

accounting for the risk of dependence.

و ریسکِ وابستگی به دارو را در نظر بگیرد.

And finally, ask for naloxone.

و در انتها، درخواست تجویز نالوکسان کنید.

This is a drug that can reverse opioid overdose.

این دارویی‌ست که می‌تواند از بیش‌مصرفی اپیوئید جلوگیری کند.

It can be easy to forget if you’ve taken a dose,

ممکن است به راحتی فراموش کنید که دوزی را مصرف کرده‌اید یا نه،

and you never know who in your household could take your medication.

و هرگز ندانید که چه کسی در خانه شما ممکن است داروی شما را مصرف کند.

Naloxone can literally save a life.

نالوکسان می‌تواند به معنی واقعی کلمه جان انسان را نجات دهد.

Remember, when it comes to pain,

یادتان باشد که در هنگام درد،

opioids are not always the most effective way to safely offer relief.

اپیوئیدها همیشه موثرترین راه برای تسکین بی‌خطر درد نیستند.

And when they are prescribed,

و همیشه بایستی با برنامه تجویز شوند.

they should always be prescribed with a plan.