Janette Sadik-Khan: New York's streets? Not so mean any more

Translator: Maryam Rismanchi Reviewer: soheila Jafari

The work of a transportation commissioner

شغل یک عضو کمیسیون حمل و نقل، تنها در مورد

isn't just about stop signs and traffic signals.

علائم ایست و چراغهای راهنمایی نیست

It involves the design of cities

بلکه شامل طراحی شهرها

and the design of city streets.

و طراحی خیابانهای شهر می باشد.

Streets are some of the most valuable resources

خیابانها جزء ارزشمندترین منابع شهر هستند

that a city has, and yet it's an asset

و در عین حال، یک دارایی هستند که

that's largely hidden in plain sight.

در نگاه ساده، تا حد زیادی پنهان می باشند.

And the lesson from New York

و درسی که از شهر نیویورک

over the past six years

در شش سال گذشته گرفته‌ایم این است که

is that you can update this asset.

میتوان این دارایی را به روزرسانی کرد.

You can remake your streets quickly, inexpensively,

میتوان سریع و کم هزینه آنها را بازسازی کرد

it can provide immediate benefits,

که می تواند منافع آنی را فراهم نماید

and it can be quite popular.

و بسیار محبوب و عامه پسند گردد.

You just need to look at them a little differently.

فقط کافی است به خیابانها کمی متفاوت بنگرید

This is important because we live in an urban age.

اهمیت این رویکرد از آنجاست که

ما در دوران شهرنشینی زندگی می کنیم.

For the first time in history,

برای اولین بار در طول تاریخ،

most people live in cities,

اکثر افراد در شهر ها زندگی میکنند،

and the U.N. estimates that over the next 40 years,

سازمان ملل تخمین می زند که در ۴۰ سال آینده

the population is going to double on the planet.

جمعیت کره زمین دو برابر می‌گردد. بنابراین

So the design of cities is a key issue for our future.

طراحی شهرها مسئله کلیدی برای آینده ما است.

Mayor Bloomberg recognized this

شهردار نیویورک، بلومبرگ با آغاز طرح PlaNCY

when he launched PlaNYC in 2007.

در سال ۲۰۰۷ به این مسئله پی برد.

The plan recognized that cities

این طرح تصدیق کرد که

are in a global marketplace,

شهرها در یک بازار جهانی حضور دارند.

and that if we're going to continue to grow and thrive

واگر می خواهیم به رشد و شکوفایی ادامه دهیم

and to attract the million more people

و بیش از میلیونها نفر که انتظار می رود

that are expected to move here,

به اینجا نقل مکان کنند را جذب نماییم،

we need to focus on the quality of life

بایستی بر کیفیت زندگی و

and the efficiency of our infrastructure.

بهره‌وری زیرساختهایمان تمرکز کنیم.

For many cities, our streets have been

فعالیت حیاتی خیابانها در طول چند نسل،

in a kind of suspended animation for generations.

در بعضی شهرها به طور موقت متوقف شده است.

This is a picture of Times Square in the '50s,

این تصویری از تایمز اسکوور در دهه ۵۰ هست

and despite all of the technological innovation,

و علیرغم تمام نوآوریهای تکنولوژی

cultural changes, political changes,

و تغییرات فرهنگی وسیاسی،

this is Times Square in 2008.

این هم تایمز اسکوور در سال ۲۰۰۸ هست!

Not much has changed in those 50 years.

در آن ۵۰ سال، چیزهای زیادی تغییر نکرده است

برای تمرکز مجدد بر برنامه کارمان کوشیدیم

So we worked hard to refocus our agenda,

to maximize efficient mobility,

تا به حداکثر بهره وری جابه جایی و

providing more room for buses, more room for bikes,

تأمین فضای بیشتربرای اتوبوسها و دوچرخه ها

more room for people to enjoy the city,

و برای افراد جهت لذت بردن از شهر برسیم.

and to make our streets as safe as they can be

و خیابانها را برای استفاده کنندگان آنها

for everybody that uses them.

تا آنجا که می شود ایمن سازیم.

We set out a clear action plan

پس، برنامه عملیاتی روشنی را تنظیم کردیم

with goals and benchmarks.

با اهداف و معیارهایمان. داشتن هدف مهم است،

Having goals is important,

because if you want to change and steer the ship

چون هدایت سکان کشتی یک شهر بزرگ در سمت نو

of a big city in a new direction,

you need to know where you're going and why.

نیازمند دانستن کجایی و چرایی حرکت است.

The design of a street can tell you everything

طراحی خیابان گویای تمام انتظارات از آن است

about what's expected on it.

In this case, it's expected that you shelter in place.

در این مورد، انتظار می رود که شما

در فضای خیابان به دنبال پناهگاهی باشید.

The design of this street is really

طراحی این خیابان در واقع

to maximize the movement of cars

جهت به حداکثر رساندن سرعت حرکت ماشینها

moving as quickly as possible

با حداکثر سرعت ممکن،

from point A to point B,

از نقطه A به نقطه B است،

and it misses all the other ways

و این طراحی، تمام روشهای دیگری که خیابان

that a street is used.

مورد استفاده قرار میگیرد را نادیده می گیرد

When we started out, we did some early surveys

در آغاز کار، تعدادی پیمایش اولیه در مورد

about how our streets were used,

چگونگی استفاده از خیابانهایمان انجام دادیم

and we found that New York City was largely

و در یافتیم که نیویورک تا حد زیادی

a city without seats.

شهری بدون صندلی است.

Pictures like this, people perched

در عکسهایی مثل این، مردم روی شیر آتش نشانی

on a fire hydrant, not the mark of a world-class city.

نشسته اند که علامت شهری در سطح جهانی نیست

(Laughter)

(خنده حضار)

It's not great for parents with kids.

این برای والدین با بچه هایشان خوب نیست.

It's not great for seniors. It's not great for retailers.

برای سالمندان خوب نیست.

برای فروشندگان خوب نیست.

It's probably not good for the fire hydrants.

و احتمالاً برای شیر آتش نشانی هم خوب نیست!

Certainly not good for the police department.

قطعاً برای اداره پلیس هم خوب نیست.

So we worked hard to change that balance,

پس سخت کوشیدیم تا این معادله را تغییر دهیم

and probably the best example of our new approach

و احتمالاً بهترین نمونه رویکرد جدید ما

is in Times Square.

در تایمز اسکوور است.

Three hundred and fifty thousand people a day

سیصد و پنجاه هزار نفر در روز

walk through Times Square,

پیاده از تایمز اسکوور رد می شوند.

and people had tried for years to make changes.

و مردم سالها برای ایجاد تغییرات کوشیده اند

They changed signals, they changed lanes,

آنها علائم و مسیرها را تغییر داده اند،

everything they could do to make Times Square work better.

هرکاری که باعث بهتر شدن تایمز اسکوور شود.

It was dangerous, hard to cross the street.

آنجا خطرناک بود، عبور از خیابان سخت بود.

It was chaotic.

آنجا پر هرج و مرج و آشفته بود.

And so, none of those approaches worked,

و هیچکدام از آن رویکردها جوابگو نبود.

so we took a different approach, a bigger approach,

پس ما رویکردی متفاوت و بزرگتر اتخاذ نمودیم

looked at our street differently.

ما به خیابان به گونه ای متفاوت نگاه کردیم.

And so we did a six-month pilot.

و یک طرح آزمایشی ۶ماهه انجام دادیم.

We closed Broadway from 42nd Street to 47th Street

ما «برادوی» را از خیابان ۴۲ تا ۴۷ بستیم.

and created two and a half acres

و دو و نیم هکتار

of new pedestrian space.

فضای پیاده جدید خلق کردیم.

And the temporary materials are an important part

مصالح موقت بخش مهمی از برنامه هستند

of the program, because we were able to show

چون ما قادر بودیم نشان دهیم که

how it worked.

طرح ما چگونه عمل می کند.

And I work for a data-driven mayor, as you probably know.

من برای یک شهردار داده-محور کار میکنم،

So it was all about the data.

پس طرح ما تماماً در مورد داده ها بود.

So if it worked better for traffic, if it was better for mobility,

اگر طرح برای ترافیک و جابه جایی بهتر بود،

if it was safer, better for business, we would keep it,

و برای تجارت امنتر و بهتر بود، پس می ماند.

and if it didn't work, no harm, no foul,

و اگر نبود، صدمه ای و خط خوردگی نداشت،

we could put it back the way that it was,

می توانستیم آن را به حالت قبل برگردانیم

because these were temporary materials.

چون از مصالح موقتی بودند.

And that was a very big part of the buy-in,

و آن بخش بسیار بزرگی از خرید بود؛

much less anxiety when you think that something

اضطراب بسیار کمتر وقتی که می دانی چیزی

can be put back.

می تواند سر جایش قرار داده شود.

But the results were overwhelming.

اما نتایج خیره کننده بودند.

Traffic moved better. It was much safer.

ترافیک روانتر و بسیار امنتر حرکت کرد.

Five new flagship stores opened.

۵ شعبه جدید از فروشگاههای برند افتتاح شد.

It's been a total home run.

این مثل یک گل جانانه فوتبال هست.

Times Square is now one of the top 10

در حال حاضر،تایمز اسکوور یکی از ۱۰ موقعیت

retail locations on the planet.

برتر خرید در جهان می باشد.

And this is an important lesson,

و این درس مهمی است؛

because it doesn't need to be a zero-sum game

بازی میان حرکت ترافیک و خلق فضای عمومی،

between moving traffic and creating public space.

الزاماً بازی با حاصلجمع صفر نیست.

Every project has its surprises,

هر پروژه شگفتی های خود را دارد.

and one of the big surprises with Times Square

و یکی از شگفتیهای بزرگ پروژه تایمز اسکوور

was how quickly people flocked to the space.

سرعت ازدحام مردم در فضا بود!

We put out the orange barrels,

بشکه های نارنجی را بیرون گذاشتیم و فوراً

and people just materialized immediately into the street.

مردم همان آن در خیابان از عدم به وجود آمدن

It was like a Star Trek episode, you know?

میدونید؟ مثل یک قسمت از فیلم استارترک بود!

They weren't there before, and then zzzzzt!

قبلاً اونجا نبودند و یک دفعه ززززز...

All the people arrived.

مردم همگی رسیدند به اونجا!!

Where they'd been, I don't know, but they were there.

نمی دونم قبلش کجا بودند، ولی اونجا بودن!

And this actually posed an immediate challenge for us,

این واقعاً چالشی ناگهانی برای ما درست کرد

because the street furniture had not yet arrived.

زیرا مبلمان خیابان هنوز نرسیده بود.

So we went to a hardware store

پس ما به یک فروشگاه سخت افزار رفتیم

and bought hundreds of lawn chairs,

و صدها صندلی چمنی خریدیم،

and we put those lawn chairs out on the street.

و آنها را بیرون در خیابان گذاشتیم.

And the lawn chairs became the talk of the town.

صندلیهای چمنی موضوع اصلی صحبتهای شهر شدند.

It wasn't about that we'd closed Broadway to cars.

مهم نبود ما برادوی را بر روی ماشینها بستیم

It was about those lawn chairs.

فقط صندلیهای چمنی مهم بود!

"What did you think about the lawn chairs?"

«نظرت درمورد صندلی چمنی چیه؟»

"Do you like the color of the lawn chairs?"

«رنگ صندلیهای چمنی را دوست داری؟»

So if you've got a big, controversial project,

پس اگر پروژه بحث برانگیز بزرگی داشتید،

think about lawn chairs.

به صندلیهای چمنی فکر کنید!

(Laughter)

(خنده حضار)

This is the final design for Times Square,

این طرح نهایی برای تایمز اسکوور هست،

and it will create a level surface,

که سطحی مسطح را خلق خواهد نمود

sidewalk to sidewalk,

بین پیاده روی هر دو طرف خیابان،

beautiful pavers that have studs in them

سنگفرشهایی که گل میخ دارند

to reflect the light from the billboards,

تا نور بیلبوردها را منعکس کنند

creating a great new energy on the street,

تا انرژی جدید عظیمی در خیابان خلق کنند.

and we think it's going to really create

فکر می کنیم که واقعاً فضای فوق العاده ای

a great place, a new crossroads of the world

خلق نماید، تقاطعی جدید در دنیا که

that is worthy of its name.

ارزش شهرت و نام خود را دارد.

And we will be cutting the ribbon on this,

و ما روبان افتتاح فاز اول را

the first phase, this December.

در دسامبر امسال خواهیم برید.

With all of our projects, our public space projects,

ما با تمام پروژه های فضای شهریمان

we work closely with local businesses

از نزدیک با کسب وکارهای محلی کار می کنیم

and local merchant groups

و با گروههای تجاری که

who maintain the spaces, move the furniture,

به حفظ فضاها، جا به جایی مبلمان و

take care of the plants.

نگهداری از گیاهان می پردازند.

This is in front of Macy's, and they were

این روبروی «میسیز» هست که آنها

a big supporter of this new approach,

پشتیبان بزرگی برای این رویکرد بودند

because they understood that more people on foot

زیرا فهمیدند که افراد پیاده بیشتر

is better for business.

برای کسب و کارشان بهتر است.

And we've done these projects all across the city

ما این پروژهها را در کل شهر انجام داده ایم

in all kinds of neighborhoods.

در همه جور محله هایی.

This is in Bed-Stuy, Brooklyn,

این یکی در «بد استای» بروکلین هست و

and you can see the short leg that was there,

می توانید ضلع کوچک مثلث در آنجا را ببینید

used for cars, that's not really needed.

که برای ماشینها بود ولی در واقع لازم نبود

So what we did is we painted over the street,

کاری که ما کردیم، رنگ کردن روی خیابان بود.

put down epoxy gravel, and connected the triangle

شن اپوکسی ریختیم و مثلث را

to the storefronts on Grand Avenue,

به جلوی مغازه ها در خیابان گرند وصل کردیم

created a great new public space,

که فضای عمومی بینظیری خلق کرد.

and it's been great for businesses

که برای کسب و کارهای حاشیه خیابان گرند

along Grand Avenue.

بسیار عالی بوده است.

We did the same thing in DUMBO, in Brooklyn,

همین کار را در «دامبو» در برکلین کردیم،

and this is one of our first projects that we did,

که یکی از اولین پروژه های ما هست،

and we took an underutilized,

ما یک پارکینگ کاملاً چرک را که

pretty dingy-looking parking lot

مورد استفاده بود، گرفتیم و

and used some paint and planters

با استفاده از چند رنگ و باغبان، آنجا را

to transform it over a weekend.

در عرض یک آخر هفته تغییر شکل دادیم.

And in the three years since we've implemented the project,

و در ۳ سالی که این پروژه را آغاز کردیم،

retail sales have increased 172 percent.

فروش مغازه ها ۱۷۲ درصد افزایش یافته است.

And that's twice that of adjacent areas in the same neighborhood.

و این ۲برابر مناطق همجوار در همان محله هست

We've moved very, very quickly

ما بسیار بسیار سریع

with paint and temporary materials.

با رنگ و مصالح موقتی پیش رفته ایم.

Instead of waiting

به جای انتظار

through years of planning studies

در طول سالهای مطالعات برنامه ریزی

and computer models to get something done,

و مدلهای کامپیوتری برای انجام کاری،

we've done it with paint and temporary materials.

ما آنرا با رنگ ومصالح موقتی انجام داده ایم

And the proof is not in a computer model.

و اثبات آن در یک مدل کامپیوتری نیست،

It is in the real-world performance of the street.

بلکه در عملکرد دنیای واقعی خیابان است.

You can have fun with paint.

می تونید با رنگ خوش بگذرونید.

All told, we've created over 50 pedestrian plazas

در کل، بیش از ۵۰میدان شهری پیاده ساخته ایم

in all five boroughs across the city.

که در تمام ۵ منطقه در سطح شهر می باشند.

We've repurposed 26 acres of active car lanes

۲۶هکتارخط سواری فعال را تغییرکاربری دادیم

and turned them into new pedestrian space.

و به فضای پیاده جدید تبدیل کردیم.

I think one of the successes is in its emulation.

به نظرم، یکی از موفقیتهایش در رقابت است.

You're seeing this kind of approach,

شما این نوع رویکرد را از وقتی که

since we've painted Times Square,

تایمزاسکوور را رنگ کردیم می بینید،

you've seen this approach in Boston, in Chicago,

این رویکرد را در بوستون، در شیکاگو

in San Francisco, in Mexico City,

در سانفرانسیسکو، در مکسیکوسیتی،

Buenos Aires, you name it.

بوینس آیرس و جاهای دیگر می بینید

This is actually in Los Angeles,

در واقع، این در لس آنجلس است،

and they actually copied even the green dots

و آنها حتی نقطه های سبز را هم که ما

that we had on the streets.

در خیابانها داشتیم، کپی کردند.

But I can't underscore enough

نمی توانم به حد کافی تاکید کنم که

how much more quickly this enables you to move

این چقدر سریعترشما را قادر می سازد تا

over traditional construction methods.

از شیوه های ساخت وساز سنتی دور شوید.

We also brought this quick-acting approach

ما این رویکرد اقدام سریع را در برنامه

to our cycling program,

دوچرخه هایمان هم وارد کردیم.

and in six years turned cycling

و در عرض ۶ سال، دوچرخه سواری را به یک

into a real transportation option in New York.

گزینه واقعی حمل ونقل درنیویورک تبدیل کردیم

I think it's fair to say --

فکر میکنم منصفانه باشد اگر بگویم...

(Applause) --

(تشویق حضار)

it used to be a fairly scary place to ride a bike,

قبلاً یک مکان خیلی ترسناک برای دوچرخه بود

and now New York has become

و الآن نیویورک تبدیل شده است به

one of the cycling capitals in the United States.

یکی از پایتختهای دوچرخه سواری در آمریکا.

And we moved quickly to create an interconnected

و ما برای خلق شبکه ای به هم پیوسته از خطوط

network of lanes.

به سرعت پیش رفتیم.

You can see the map in 2007.

می توانید نقشه سال ۲۰۰۷ را ببینید.

This is how it looked in 2013

و این در سال ۲۰۱۳ است بعد از آنکه

after we built out 350 miles of on-street bike lanes.

۳۵۰ مایل خط دوچرخه در خیابانها ساختیم.

I love this because it looks so easy.

عاشق این هستم چون خیلی آسون به نظر می رسه.

You just click it, and they're there.

یک کلیک می کنی و خطوط دوچرخه اونجا هستن!

We also brought new designs to the street.

ما طرحهای جدیدی را هم به خیابانها آوردیم.

We created the first parking-protected bike lane

ما اولین خط دوچرخه محافظت شده از پارکینگ

in the United States.

را در آمریکا ساختیم.

(Applause)

(تشویق حضار) ما از دوچرخه سواران

We protected bikers by floating parking lanes,

با شناور کردن خطوط پارکینگ محافظت کردیم

and it's been great.

و نتیجه عالی شده است.

Bike volumes have spiked.

محلهای مخصوص دوچرخه میخکوب شده اند.

Injuries to all users, pedestrians, cyclists, drivers,

صدمات تمام کابران پیاده و سواره و راننده

are all down 50 percent.

همگی ۵۰ درصد کاهش یافته است.

And we've built 30 miles of these protected bike lanes,

ما ۳۰مایل خطوط محافظت شده دوچرخه ساخته ایم

and now you're seeing them pop up

و می بینید که آنها در تمام کشور

all over the country.

به سرعت اجرا می شوند.

And you can see here that this strategy has worked.

و می بینید که این استراتژی جواب داده است.

The blue line is the number of cyclists,

خط آبی تعداد دوچرخه سواران است،

soaring.

که در حال صعود است.

The green line is the number of bike lanes.

خط سبز تعداد خطوط دوچرخه هست،

And the yellow line is the number of injuries,

و خط زرد تعداد صدمات است،

which has remained essentially flat.

که اساساً ثابت مانده است.

After this big expansion, you've seen

بعد از این توسعه بزرگ، می بینید که

no net increase in injuries,

افزایش خالصی در صدمات نبوده است،

and so there is something to that axiom

پس چیزی در آن واقعیت وجود دارد که

that there is safety in numbers.

در این آمار، ایمنی وجود دارد.

Not everybody liked the new bike lanes,

همه مردم خطوط دوچرخه جدید را دوست نداشتند،

and there was a lawsuit and somewhat

شکایتی دادگاهی بود و

of a media frenzy a couple years ago.

جنونی رسانه ای چند سال پیش بود.

One Brooklyn paper called this bike lane

یکی از روزنامه های بروکلین این خطوط دوچرخه

that we have on Prospect Park West

که در پراسپکت پارک غربی داشتیم را

"the most contested piece of land

«قطعه ای از زمین خارج از نوار غزه که

outside of the Gaza Strip."

بیشترین جنگ را داشته» معرفی کرد.

(Laughter)

(خنده حضار)

And this is what we had done.

این کاریست که ما انجام داده ایم.

So if you dig below the headlines, though,

اگر فراتر از سرتیترها بنگرید، می بینید که

you'll see that the people were far ahead of the press,

نظر مردم بسیار با رسانه ها فاصله دارد،

far ahead of the politicians.

و با سیاستمداران هم فاصله دارد.

In fact, I think most politicians would be happy

فکر کنم اغلب سیاستمداران خوشحال شوند اگر

to have those kind of poll numbers.

آن آمار نظرسنجی را داشته باشند.

Sixty-four percent of New Yorkers support these bike lanes.

۶۴درصد نیویورکیها حامی خطوط دوچرخه هستند.

This summer, we launched Citi Bike,

این تابستان، طرح دوچرخه های شهری را آغاز کردیم،

the largest bike share program in the United States,

بزرگترین طرح اشتراک دوچرخه در ایالات متحده

with 6,000 bikes

با ۶۰۰۰ دوچرخه

and 330 stations located next to one another.

و ۳۳۰ ایستگاه در کنار یکدیگر.

Since we've launched the program,

از زمان آغاز برنامه،

three million trips have been taken.

۳میلیون سفر انجام شده،

People have ridden seven million miles.

مردم ۷ میلیون مایل دوچرخه سواری کرده اند،

That's 280 times around the globe.

که ۲۸۰ برابر دور کره زمین است.

And so with this little blue key,

با این کلید آبی رنگ کوچک،

you can unlock the keys to the city

می توانید قفلهایی را به سوی شهر و

and this brand new transportation option.

این گزینه جدید حمل و نقل باز کنید.

And daily usage just continues to soar.

استفاده روزانه همواره در حال صعود هست.

What has happened is the average daily ridership

چیزی که هست، میانگین روزانه مسافران در

on the streets of New York is 36,000 people.

خیابانهای نیویورک ۳۶۰۰۰ نفر است.

The high that we've had so far is 44,000 in August.

ماکزیمم ۴۴۰۰۰ نفر در آگوست داشته ایم.

Yesterday, 40,000 people used Citi Bike in New York City.

دیروز، ۴۰۰۰۰نفر از دوچرخه های شهری استفاده کردند.

The bikes are being used six times a day.

دوچرخه ها ۶ بار در روز استفاده می شوند.

And I think you also see it in the kinds of riders

فکر کنم می توانید نوع دوچرخه سوارانی که در

that are on the streets.

خیابانها هستند را هم ببینید.

In the past, it looked like the guy on the left,

در گذشته، شبیه مرد سمت چپی بودند،

ninja-clad bike messenger.

پیغام رسانان دوچرخه ای با چادر نینجا!

And today, cyclists look

و امروز، دورچرخه سوارها شبیه

like New York City looks.

قیافه های نیویورکی هستند.

It's diverse -- young, old, black, white,

متنوع هستند؛ جوان، پیر، سیاه، سفید،

women, kids, all getting on a bike.

زن، بچه، همه سوار بر یک دوچرخه.

It's an affordable, safe, convenient way to get around.

روشی مقرون به صرفه، ایمن،راحت برای دور زدن

Quite radical.

کاملاً رادیکال.

We've also brought this approach to our buses,

ما این روش را برای اتوبوسها هم انجام دادیم

and New York City has the largest bus fleet in North America,

نیویورک بزرگترین ناوگان اتوبوس در شمال

the slowest bus speeds.

آمریکا را دارد،و کندترین آن!

As everybody knows,

همه می دانند که،

you can walk across town faster

شما می توانید در سراسر شهر تندتر از

than you can take the bus.

اتوبوسها راه بروید.

And so we focused on the most congested areas

ما بر روی پرازدحام ترین مناطق تمرکز کردیم

of New York City,

در شهر نیویورک،

built out six bus rapid transit lines,

۶ خط عبور پرسرعت اتوبوس ساختیم

57 miles of new speedy bus lanes.

۵۷ مایل خط اتوبوس سریع السیر ساختیم.

You pay at a kiosk before you get on the bus.

شما قبل از سوار شدن،در کیوسکی پول می دهید.

We've got dedicated lanes that keep cars out

خطوط اختصاصی داریم که ماشین عبور نمی کند

because they get ticketed by a camera

زیرا با دوربین جریمه می شوند اگر

if they use that lane,

از آن خط استفاده کنند،

and it's been a huge success.

و این موفقیت عظیمی بوده است.

I think one of my very favorite moments

فکر کنم یکی از لحظه های مورد علاقه ام

as transportation commissioner was the day

به عنوان عضو کمیسیون حمل ونقل، روزی بود که

that we launched Citi Bike,

دوچرخه شهری را آغاز کردیم،

and I was riding Citi Bike up First Avenue

من در خیابان یکم دوچرخه سواری می کردم

in my protected bike lane,

در خط محافظت شده خودم،

and I looked over and I saw pedestrians

نگاه کردم و پیاده ها را دیدم که

standing safely on the pedestrian islands,

بدون خطر در جزیره های پیاده ایستاده بودند،

and the traffic was flowing,

ترافیک سیال بود،

birds were singing --

پرنده ها آواز می خواندند...

(Laughter) --

(خنده حضار)

the buses were speeding up their dedicated lanes.

اتوبوسها در خط اختصاصی خود سرعت میگرفتند.

It was just fantastic.

واقعاً خارق العاده بود.

And this is how it looked six years ago.

این شکل خیابان در ۶ سال پیش است.

And so, I think that the lesson that we have

فکر کنم،درسی که از نیویورک گرفتیم این باشد

from New York is that it's possible

امکان پذیر است که

to change your streets quickly,

خیابانها را به سرعت تغییر دهیم،

it's not expensive, it can provide immediate benefits,

گران نیست، می تواند منافع آنی فراهم نماید،

and it can be quite popular.

می تواند بسیار محبوب و عامه پسند باشد.

You just need to reimagine your streets.

کافی است خیابانهایتان را از نو مجسم کنید.

They're hidden in plain sight.

در نگاه ساده، تا حد زیادی پنهان می باشند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)