Avi Reichental: What’s next in 3D printing

اوی ریچنتال: آینده چاپگر سه بعدی چه خواهد بود؟

Translator: Hamid Vahidpour Reviewer: soheila Jafari

My grandfather was a cobbler.

پدربزرگم پینه دوز بود.

Back in the day, he made custom-made shoes.

یادش بخیر، کفشهای سفارشی می دوخت.

I never got to meet him.

هیچوقت نشد ببینمش.

He perished in the Holocaust.

در هولوکاست زندانی بود.

But I did inherit his love for making,

با این وجود من عشقی که اون برای تولید داشت رو به ارث بردم،

except that it doesn't exist that much anymore.

جز اینکه عشقی به اون اندازه دیگه وجود نداره.

You see, while the Industrial Revolution

می دونید، دراین اثنا که انقلاب صنعتی

did a great deal to improve humanity,

اقدام عظیمی رو برای پیشرفت بشریت رغم زد،

it eradicated the very skill

درست همون هنری که

that my grandfather loved,

پدربزرگم عاشقش بود رو نابود کرد

and it atrophied craftsmanship as we know it.

و صنعتگری رو اونجوری که می شناسیم محو کرد.

But all of that is about to change with 3D printing,

با چاپگر سه بعدی همه چی در شرفِ تغییره

and it all started with this,

و اون همه با این شروع شد،

the very first part

همون بخش اول

that was ever printed.

که اون موقع چاپ شده بود.

It's a little older than TED.

یه کمی از TED قدیمی تره.

It was printed in 1983

سال ۱۹۸۳

by Chuck Hull,

چاک هال چاپش کرد

who invented 3D printing.

کسی که چاپگر سه بعدی رو اختراع کرد.

But the thing that I want to talk to you about today,

ولی اون چیزی که امروز می خواهم راجبش باهاتون حرف بزنم،

the big idea that I want to discuss with you,

ایده برجسته ای که می خواهم درباره اش باهاتون صحبت کنم،

is not that 3D printing

اون چاپگر سه بعدی

is going to catapult us into the future,

که قراره مارو با منجنیق به سمت آینده پرتمون کنه نیست،

but rather that it's actually going

بلکه در حقیقت می خواد

to connect us with our heritage,

مارو با میراثمون پیوند بده

and it's going to usher in a new era

و داره به عصر جدیدی

of localized, distributed manufacturing

از تولید پراکنده و محلی شده، وارد میشه

that is actually based

که عملاً بر پایه

on digital fabrication.

ساخت دیجیتال استواره.

So think about useful things.

پس راجع به چیزای به دردبخور فکر کنین.

You all know your shoe size.

همتون سایز کفشتون رو می دونین.

How many of you know the size

چند نفرتون سایز

of the bridge of your nose

برآمدگی بینیتون

or the distance between your temples?

یا فاصله بین دو شقیقتون رو می دونین؟

Anybody?

هیچ کی؟

Wouldn't it be awesome if you could,

عالی نمیشد اگه می تونستین

for the first time, get eyewear

برای بار اول، عینکی چیزی به چشمتون بزنین

that actually fits you perfectly

که واقعاً درست و حسابی اندازه بشه

and doesn't require any hinge assembly,

و هیچ جور سوار کردن قطعه نمی خواد.

so chances are, the hinges are not going to break?

پس شاید، قرار نیست اتصالات از هم جدا بشن؟

But the implications of 3D printing

ولی مفاهیم چاپگر سه بعدی

go well beyond the tips of our noses.

بخوبی از محدوده فکراتون فراتر میره.

When I met Amanda for the first time,

وقتی که آماندا رو برای اولین بار دیدم

she could already stand up and walk a little bit

تا اون موقع می تونست سرپا وایسه و یه کمی راه بره

even though she was paralyzed from the waist down,

با اینکه از کمر به پایین فلج بود

but she complained to me that her suit

ولی به من از لباسش که راحت نبود

was uncomfortable.

گله کرد.

It was a beautiful robotic suit

لباس رباتیک قشنگی بود

made by Ekso Bionics,

که اکسو بیونیکس ساخته بودش

but it wasn't inspired by her body.

ولی از بدنش الهام نگرفته بود.

It wasn't made to measure.

سفارشی نبود.

So she challenged me to make her something

پس ازم خواست که براش چیزی بسازم

that was a little bit more feminine,

که یه کمی بیشتر زنانه باشه،

a little bit more elegant,

ظریفتر

and lightweight,

و سبکتر باشه،

and like good tailors,

و مثل خیاطهای ماهر

we thought that we would measure her digitally.

به این فکر افتادیم که بصورت دیجیتالی اندازش رو بزنیم.

And we did. We built her an amazing suit.

و همین کار رو کردیم. لباس شگف انگیزی براش ساختیم.

The incredible part about what I learned

اون قسمت باورنکردنی درباره اونچه که من

from Amanda is a lot of us are looking at 3D printing

از آماندا یاد گرفتم اینه که خیلی از ما وقتی داریم به چاپگر سه بعدی نگاه می کنیم

and we say to ourselves,

به خودمون می گیم

it's going to replace traditional methods.

این قراره جای روشهای سنتی رو بگیره.

Amanda looked at it and she said,

آماندا بهش نگاه کرد و گفت

it's an opportunity for me

این برام یه شانسه

to reclaim my symmetry

تا تناسبم رو دوباره به دست بیارم

and to embrace my authenticity.

و موجودیتم رو ثابت کنم.

And you know what? She's not standing still.

و می دونین چیه؟ اون بی حرکت نیست.

She now wants to walk in high heels.

اون حالا می خواد که کفش پاشنه بلند بپوشه.

It doesn't stop there.

اینجا تموم نمیشه.

3D printing is changing

چاپگر سه بعدی داره

personalized medical devices as we know them,

تجهیزات پزشکی شخصی، اونجوری که ما می شناسیمشون رو تغییر میده

from new, beautiful, conformal,

از براکتهای جدید، عالی، سازگار

ventilated scoliosis braces

دارای منافذ هوا برای بیماری انحراف ستون فقرات

to millions of dental restorations

تا خیلی از مواد دندانپزشکی

and to beautiful bracings

تا براکتهای خوش فرم

for amputees,

برای قطع عضو شده ها،

another opportunity to emotionally reconnect

فرصت دیگه ای برای دوباره پیوند دادن عمیق

with your symmetry.

با تناسبتون.

And as we sit here today,

در این حین که ما امروز اینجا نشسته ایم،

you can go wireless on your braces

می تونین بدون سیم کشی با براکتهاتون ادامه بدین

with clear aligners,

با الاینرهای شفاف.

or your dental restorations.

یا مواد دندانپزشکیتون.

Millions of in-the-ear hearing aids

امروزه، خیلی از سمعکهای توگوشی

are already 3D printed today.

پیش ازین حاصل چاپگر سه بعدیند.

Millions of people are served today

در حال حاضر میلیونها نفر

from these devices.

از این وسایل بهره می برن.

What about full knee replacements,

راجع به جایگزینی کامل زانو چی،

from your data, made to measure,

از روی اطلاعات خودتون، سفارشی،

where all of the tools and guides are 3D printed?

همه این ابزارها و دستورالعملها کجا سه بعدی چاپ میشن؟

G.E. is using 3D printing

جی.ای. داره چاپگر سه بعدی رو بکار می بره

to make the next generation LEAP engine

تا نسل بعدی موتورهای پیشرانش هواپیماها (LEAP) رو تولید کنه

that will save fuel to the tune

که به میزان پانزده درصد

of about 15 percent

در مصرف سوخت صرفه جویی خواهد کرد

and cost for an airline

و حدوداً چهارده میلیون دلار

of about 14 million dollars.

برای یک شرکت هواپیمایی هزینه برمیداره.

Good for G.E., right?

افرین به جی.ای.، ها؟

And their customers and the environment.

و مشتریاشون و محیط زیست.

But, you know, the even better news

ولی، خُب، خبر خوب

is that this technology is no longer reserved

اینه که این فناوری بیشتر ازین

for deep-pocketed corporations.

مختص شرکتهای پر پولوپله نیست.

Planetary Resources, a startup

شرکت پلانتری ریسورسز، بنیادی

for space explorations

برای اکتشافات فضایی

is going to put out its first space probe later this year.

قراره که تا سال بعد اولین کاوشگر فضاییش رو بیرون بده.

It was a fraction of a NASA spaceship,

که بخشی از یه سفینه فضایی ناسا بود،

it costs a fraction of its cost,

بخشی از هزینه هاش گران بودن

and it's made with less than a dozen moving parts,

و با کمتر از دوازده قطعه متحرک ساخته شده،

and it's going to be out in space later this year.

و قراره سال بعد به فضا پرتاب بشه.

Google is taking on this very audacious project

گوگل داره پروژه خیلی جسورانه ای

of making the block phone, the Ara.

برای ساخت موبایل تکه تکه رو شروع می کنه، پروژه آرا.

It's only possible because of the development

این تنها به خاطر توسعه

of high-speed 3D printing that for the first time

چاپگر سه بعدی سرعت بالا امکان پذیره که برای اولین بار

will make functional, usable modules

ماژولهای کارآمد و قابل استفاده رو می سازه

that will go into it.

که وارد این پروژه خواهند شد.

A real moonshot, powered by 3D printing.

یه دستاورد واقعی که با چاپگر سه بعدی میسر شده.

How about food?

در مورد موادغذایی چطور؟

What if we could, for the first time,

اگه می تونستیم برای اولین بار

make incredible delectables

خوراکیهای بی اندازه خوشمزه

like this beautiful TED Teddy here,

مثه این TED تدی خرسه که اینجاست درست کنیم چی

that are edible?

که خوراکین؟

What if we could completely change the experience,

چی می شد اگه می تونستیم تجربه مون را عوض کنیم

like you see with that absinthe serving

مثه اونی که با اون لیوان مشروب میبینین

that is completely 3D printed?

که کلاً سه بعدی چاپ شده؟

And what if we could begin to put ingredients

و اگه امکانش بود که شروع می کردیم به هر طعمی

and colors and flavors in every taste,

رنگها، مزه ها و افزودنیها رو اضافه می کردیم

which means not only delicious foods

که نه تنها به معنی غذاهای خوشمزس

but the promise of personalized nutrition

بلکه معنای احتمال تغذیه شخصی هم

around the corner?

دمِ دسته.

And that gets me to one of the biggest deals about 3D printing.

و اون چیزی که من رو نسبت به یکی از بزرگترین مفاهیم مربوط به چاپگر سه بعدی نگران میکنه.

With 3D printing, complexity is free.

با استفاده از چاپگر سه بعدی پیچیدگی مرزنداره.

The printer doesn't care

پرینتر واسش مهم نیست

if it makes the most rudimentary shape

اگه ابتداییترین شکل رو می زنه

or the most complex shape,

یا پیچیده ترینشون رو

and that is completely turning design

و داره طراحی و تولید رو

and manufacturing on its head as we know it.

به اون شکلی که ما میشناسیم کاملاً تغییر میده.

Many people think that 3D printing will be

خیلیا به این باورن که چاپگر سه بعدی

the end of manufacturing as we know it.

پایانی برای تولیدی که ما میشناسیم خواهد بود.

I think that it's the opportunity to put

من فکر می کنم که این فرصتیه که

tomorrow's technology in the hands of youngsters

با قرار دادن فناوری آینده در اختیار نوجوانان

that will create endless abundance

فراوانی بی پاپانی از فرصتهای شغلی رو

of job opportunities,

در آینده ایجاد می کنه.

and with that,

و با استفاده ازون

everybody can become an expert maker

هرکسی میتونه به یه سازنده متخصص تبدیل بشه

and an expert manufacturer.

و یه تولیدکننده متخصص.

That will take new tools.

که نیازمند ابزار جدید خواهد بود.

Not everybody knows how to use CAD,

هر کسی نمیدونه که چطور از نرم افزار طراحی کامپیوتری(CAD) استفاده کنه،

so we're developing haptics,

به همین دلیل داریم دستگاهای فناوری لمسی

perceptual devices

ادراکی رو ارتقا میدیم

that will allow you to touch

که به شما امکان میده

and feel your designs

چیزایی رو که طراحی کردین رو لمس و حس کنین

as if you play with digital clay.

انگار که با گِلِ دیجیتال بازی می کنین.

When you do things like that,

وقتی کارایی مثل این رو انجام میدین

and we also developed things that take

و ما هم ابزاری رو که

physical photographs that are instantly printable,

عکسهای فیزیکی میگیرن ارتقا دادیم که مستقیماً قابل چاپ هستند،

it will make it easier to create content,

که تولید محتوا رو آسونتر می کنه

but with all of the unimagined,

ولی در کمال شگفتی،

we will also have the unintended,

پیامدهای ناخواسته هم خواهیم داشت،

like democratized counterfeiting

مثل جعل و تقلب هماهنگ شده

and ubiquitous illegal possession.

و مالکیت غیرقانونی فراگیر.

So many people ask me,

پس خیلی ها ازم می پرسن،

will we have a 3D printer in every home?

آیا توی هر خونه ای چاپگر سه بعدی خواهیم داشت؟

I think it's the wrong question to ask.

فکر می کنم پرسیدن این سوال اشتباهه.

The right question to ask is,

سوال درستی که باید پرسیده بشه اینه،

how will 3D printing change my life?

چاپگر سه بعدی چطوری زندگیم رو تغییر میده؟

Or, in other words, what room in my house

یا به بیان دیگه، چاپگر سه بعدی

will 3D printing fit in?

توی کدوم اتاق خونم جا می گیره؟

So everything that you see here

خُب، هرچی که اینجا می بینین

has been 3D printed,

سه بعدی چاپ شده،

including these shoes

از جمله این کفشها

at the Amsterdam fashion show.

توی شوی مُد آمستردام.

Now, these are not my grandfather's shoes.

اینها کفشهای پدربزرگم نیستن.

These are shoes that represent

اینها کفشهایین که

the continuation of his passion

استمرار عشق و علاقه پدربزرگم

for hyper-local manufacturing.

برای تولید بدون محدودیت رو نشون میدن.

My grandfather didn't get to see Nike

پدربزرگم نتونست کفشهای فوتبالیه میخ دار چاپ شده شرکت نایک

printing cleats for the recent Super Bowl,

برای مسابقات اخیر سوپربول رو ببینه

and my father didn't get to see me standing

و اون نتونست من رو اینجا ببینه در حالیکه ایستادم

in my hybridized 3D printed shoes.

و کفشهای سه بعدی چاپ شده ترکیبیم رو به پام کردم.

He passed away three years ago.

سه سال پیش فوت شد.

But Chuck Hull, the man that invented it all,

ولی چاک هال، کسی که همه اینارو اختراع کرد

is right here in the house today,

امروز صحیح و سالم تو خونس.

and thanks to him,

و به لطف اون

I can say, thanks to his invention, I can say

میتونم بگم، به لطف اختراعش، میتونم بگم

that I am a cobbler too,

که منم پینه دوزم

and by standing in these shoes

و در حالیکه با این کفشها ایستادم

I am honoring my past

به گذشتم افتخار می کنم

while manufacturing the future.

در حالیکه آینده رو تولید می کنم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)