Jackson Katz: Violence against women—it's a men's issue

جکسون کاتز: خشونت علیه زنان - این مساله‌ای مردانه است.

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Simin Zare Hajibagher Reviewer: sa ra

I'm going to share with you a paradigm-shifting perspective

من می‌خواهم با شما در مورد

چشم‌انداز تغییر الگواره مربوط

به خشونت جنسیتی، توهین‌های جنسی،

on the issues of gender violence: sexual assault, domestic violence,

خشونت خانگی، سوء‌رفتار در روابط،

relationship abuse, sexual harassment, sexual abuse of children.

تعرض جنسی، سوءاستفاده جنسی از کودکان، صحبت کنم.

That whole range of issues

گستره تمام معضل‎هایی که به طور خلاصه از آن‌ها

that I'll refer to in shorthand as "gender violence issues,"

تحت عنوان «مسائل خشونت جنسیتی» یاد خواهم کرد،

they've been seen as women's issues that some good men help out with,

تا حالا همگی این مسائل زنانه تلقی شده‌اند، که گروهی از مردان خوب

به حل آن کمک می‌کرده‌اند، اما من با این قالب تعریفی مشکل دارم

but I have a problem with that frame and I don't accept it.

و آن را نمی‌پذیرم. من این‌ها را مسائل زنانه‌ای

I don't see these as women's issues that some good men help out with.

نمی‌بینم که مردان به کمکشان بشتابند.

In fact, I'm going to argue that these are men's issues,

در واقع، قصد دارم در این مورد بحث کنم که پیش از هرچیز

و مهم‌تر از همه چیز، این‌ها مسائلی مردانه هستند.

first and foremost.

(تشویق حضار)

Now obviously --

(Applause)

Obviously, they're also women's issues, so I appreciate that,

البته قطعاً این چیزها مسائل زنانه هم هستند،

من متوجه آن هستم، اما این که خشونت جنسیتی

but calling gender violence a women's issue is part of the problem,

را صرفاً مسئله زنان بدانیم، بنا به دلایل متعدد

خود بخشی از مسئله است.

for a number of reasons.

The first is that it gives men an excuse not to pay attention, right?

نخست آن که بهانه‌ای به دست مردان می‌دهد تا به مسئله توجهی نشان ندهند.

درست است؟ بسیاری از مردان اصطلاح "مسائل زنان" را شنیده‌اند

A lot of men hear the term "women's issues"

و تمایل داریم که آن را ندیده بگیریم و فکر کنیم،

and we tend to tune it out, and we think,

"هی، من مرد هستم. این برای دختران است." یا "این مربوط به زنان است."

"I'm a guy; that's for the girls," or "that's for the women."

ودر نتیجه بسیاری از مردان به معنای واقعی

And a lot of men literally don't get beyond the first sentence as a result.

فراتر از جمله‌ی اول نمی روند.

درست مثل اینکه تراشه‌ای در مغزمان فعال می‎شود،

It's almost like a chip in our brain is activated,

و مسیرهای عصبی، وقتی اصطلاح "مسائل زنان" را می‌شنویم،

and the neural pathways take our attention in a different direction

توجه‌مان را به سمت دیگری می‎کشاند.

when we hear the term "women's issues."

این مساله همچنین در مورد واژه "جنسیت" صدق می‌کند،

This is also true, by the way, of the word "gender,"

به همین دلیل وقتی بسیاری از مردم واژه ی "جنسیت" به گوش شان می‌خورد

because a lot of people hear the word "gender"

تصور می‌کنند که منظور اشاره به "زنان" است.

and they think it means "women."

So they think that gender issues is synonymous with women's issues.

بنابراین فکر می‌کنند که مسائل جنسیتی مترادف با مسائل زنان است.

درباره‌ی اصطلاح جنسیت کمی ابهام وجود دارد.

There's some confusion about the term gender.

بگذارید این ابهام را به شکل مقایسه‌ای روشن کنم.

And let me illustrate that confusion by way of analogy.

بگذارید قدری درباره ی نژاد صحبت کنیم.

So let's talk for a moment about race.

در ایالات متحده، وقتی کلمه‌ی "نژاد" به گوشمان می‌خورد،

In the US, when we hear the word "race,"

بسیاری تصور می‌کنند منظور آفریقایی-آمریکایی‌ها،

a lot of people think that means African-American,

آمریکای جنوبی‌ها، آسیایی- آمریکایی‌ها، بومیان امریکا،

Latino, Asian-American, Native American,

آسیای جنوبی‌ها، جزیره‌نشینان اقیانوس آرام و غیره و غیره است.

South Asian, Pacific Islander, on and on.

A lot of people, when they hear the word "sexual orientation"

بسیاری از مردم، وقتی کلمه‌ی "گرایش‌های جنسی" به گوششان می‌خورد

فکر می‌‌کنند منظور گی‌ها، لزبین‌ها یا دوجنس‌گرا‌ها هستند.

think it means gay, lesbian, bisexual.

And a lot of people, when they hear the word "gender,"

و بسیاری، وقتی کلمه‌ی "‌جنسیت" را می‌شنوند،

فکر می‌کنند منظور زن‌ها هستند. در هر حالت

think it means women.

In each case, the dominant group doesn't get paid attention to.

به گروه اکثریت توجهی نشان نمی‌دهند.

درست است؟ انگار سفیدپوستان نوعی شناسه نژادی ندارند

As if white people don't have some sort of racial identity

یا متعلق به دسته یا گروه نژادی خاصی نیستند،

or belong to some racial category or construct,

as if heterosexual people don't have a sexual orientation,

مثل دگرجنس‌گرایان که انگارگرایش جنسی خاصی ندارند،

as if men don't have a gender.

گویی مردان یک جنسیت خاصی ندارند.

This is one of the ways that dominant systems maintain and reproduce themselves,

این یکی از راه‌هایی است که گروه‌های غالب پایدار می‌مانند

و خود را باز تولید می‌کنند، به بیان دیگر

which is to say the dominant group is rarely challenged

گروه غالب به ندرت حتی برای اندیشیدن به اکثریت بودن خود به چالش گرفته می‌شود،

to even think about its dominance,

زیرا یکی از ویژگی‌های کلیدی

because that's one of the key characteristics of power and privilege,

قدرت و برتری، توانایی زیر سوال قرار نگرفتن،

the ability to go unexamined,

lacking introspection, in fact being rendered invisible, in large measure,

عدم خویشتن‌نگری، در واقع به صورت نامرئی جلوه یافتن

در مقیاس وسیع در گفتمان درباره‌ی

in the discourse about issues that are primarily about us.

مسائلی است، که در وهله‌ی اول درباره ی خود ما است.

And this is amazing how this works in domestic and sexual violence,

و نکته‌ی جالب چگونگی صدق این موضوع

در خشونت خانگی و جنسی است که

how men have been largely erased from so much of the conversation

چه‌گونه مردان در سطح وسیع از

گفتمان در‌باره موضوعی که

about a subject that is centrally about men.

قطب اصلی آن مردان است ، حذف شده‌اند.

And I'm going to illustrate what I'm talking about

می‌خواهم با استفاده از فن آوری قدیمی نشان دهم

by using the old tech.

که درباره‌ی چه چیزی صحبت می‌کنم.

I'm old school on some fundamental regards.

در برخی مسایل اساسی من قدیمی‌پسند هستم.

I make films and I work with high tech,

با فناوری پیشرفته کار می‌کنم - من فیلم می‌سازم -

but I'm still old school as an educator,

ولی به عنوان آموزش‌دهنده، هنوز قدیمی‌پسند هستم،

و می‌خواهم فعالیتی را با شما درمیان بگذارم

and I want to share with you this exercise

that illustrates on the sentence-structure level

که در آن با شکل ساخت یک جمله نشان می‌دهد که

how the way that we think, literally the way that we use language,

ما چگونه فکر می‌کنیم،

در واقع چگونگی استفاده ما از زبان (به عنوان ابزار)،

منجر به جلوگیری از جلب توجه به مردان می‌شود.

conspires to keep our attention off of men.

This is about domestic violence in particular,

این نکته به خصوص درباره‌ی خشونت خانگی صدق می‌کند،

but you can plug in other analogues.

ولی می‌توانید آن را به موارد مشابه بسط دهید.

This comes from the work of the feminist linguist Julia Penelope.

این نتایج از تحقیقات "ژولیا پنلوپ" یک زبانشناس فمینیست به دست آمده است.

It starts with a very basic English sentence:

با یک جمله‌ی بسیار ساده در زبان انگلیسی آغاز می‌شود:

"جان ماری را زد."

"John beat Mary."

That's a good English sentence.

ساختار جمله‌ی انگلیسی درست است.

جان فاعل است. زدن فعل است.

John is the subject, beat is the verb, Mary is the object, good sentence.

ماری مفعول است. یک جمله‌ی خوب.

Now we're going to move to the second sentence,

حالا به جمله‌ی دوم می‌رویم،

which says the same thing in the passive voice.

وقتی همین جمله را به فرم مجهول می‌گوییم.

"Mary was beaten by John."

"ماری از جان کتک خورد ."

And now a whole lot has happened in one sentence.

و حالا چیزهای زیادی در یک جمله اتفاق افتاده است.

We've gone from "John beat Mary"

ما از " جان ماری را زد."

to "Mary was beaten by John."

به "ماری از جان کتک خورد." رسیدیم.

We've shifted our focus in one sentence from John to Mary,

توجه‌مان را در یک جمله از جان به ماری تغییر دادیم،

and you can see John is very close to the end of the sentence,

و می‌توانید ببینید که جان خیلی به پایان جمله نزدیک است،

well, close to dropping off the map of our psychic plain.

در واقع، نزدیک به حذف از نقشه طرح روانی‌مان است.

The third sentence, John is dropped,

جمله‌ی سوم، جان حذف می‌شود،

and we have, "Mary was beaten,"

و ما داریم، "ماری کتک خورد"،

and now it's all about Mary.

و حال همه چیز درباره‌ی ماری است.

We're not even thinking about John, it's totally focused on Mary.

حتی درباره‌ی جان فکر هم نمی‌کنیم. تمام توجه مان روی ماری است.

Over the past generation,

در طی نسل گذشته، اصطلاحی که برای مترادف "کتک خوردن"

the term we've used synonymous with "beaten" is "battered,"

به کار می‌بردیم، " لت و پاره شدن" بوده،

بنابر‌این ما داریم " ماری لت و پار شد."

so we have "Mary was battered."

And the final sentence in this sequence, flowing from the others, is,

و جمله‌ی نهایی در این بخش،

که به دنبال بقیه می‎آید، این است که

"Mary is a battered woman."

" ماری، زنی لت و پار شده است."

So now Mary's very identity -- Mary is a battered woman --

پس حالا هویت خود ماری - ماری زنی لت و پار شده است --

تبدیل شد به همان کاری که جان در جمله اول با او انجام داد.

is what was done to her by John in the first instance.

ولی دیدیم که جان مدت‌ها پیش از گفت گوی‌مان حذف شده است.

But we've demonstrated that John has long ago left the conversation.

حال، کسانی از ما که در حوزه‌ی خشونت خانگی و جنسیتی کار می‌کنند،

Those of us who work in the domestic and sexual violence field

می‌دانند که در این حوزه سرزنش قربانی، به بیان دیگر،

know that victim-blaming is pervasive in this realm,

which is to say, blaming the person to whom something was done

نکوهش شخصی که اتفاقی برای او افتاده است

rather than the person who did it.

به جای شخصی که مسئول اتفاق بوده است، بسیار فراگیر و متداول است.

و ما چیزهایی شبیه این می‌گوییم: چرا این زنان با این مردان بیرون می‌روند؟

And we say: why do they go out with these men?

چرا آن‌ها به این مردان جذب شده اند؟

Why are they attracted to them? Why do they keep going back?

چرا آنها مرتب برمی‌گردند؟ (م-به خانه) این چه لباسی است که در مهمانی می‌پوشد؟

What was she wearing at that party? What a stupid thing to do.

چه کار احمقانه‌ای است! چرا داشت

با یک عده مرد در آن اتاق هتل مشروب می‌خورد؟

Why was she drinking with those guys in that hotel room?

این سرزنش کردن قربانی است، و دلایل متعددی برای آن وجود دارد،

This is victim blaming, and there are many reasons for it,

ولی یکی از این دلایل این است که کل الگوی شناختی ما

but one is that our cognitive structure is set up to blame victims.

مبتنی بر سرزنش کردن قربانی است. این تماماٌ ناخودآگاه است.

This is all unconscious.

تمام الگوی شناختی ما بر پایه ی پرسیدن پرسش‌هایی است

Our whole cognitive structure is set up to ask questions

درباره‌ی زنان و انتخاب‌های زنان و این که زنان چه کار می‌کنند،

about women and women's choices and what they're doing, thinking, wearing.

چه فکر می‌کنند، و چه می‌پوشند.

من نمی‌خواهم مردم را وادار به نپرسیدن پرسش

And I'm not going to shout down people who ask questions about women.

درباره‌ی زنان کنم، خُب؟ پرسش امری مشروع است.

It's a legitimate thing to ask.

ولی بگذارید صادق باشیم: پرسیدن سوال درباره‌ی ماری

But's let's be clear: Asking questions about Mary

ما را در راه منع خشونت به جایی نخواهد برد.

is not going to get us anywhere in terms of preventing violence.

ما باید سوال‌های دیگری را بپرسیم.

We have to ask a different set of questions.

متوجه هستید که به کجا می‌خواهم برسم، درسته؟

The questions are not about Mary, they're about John.

این پرسش‌ها درباره‌ی ماری نیستند. درباره‌ی جان هستند.

They include things like, why does John beat Mary?

این پرسش‌ها شامل چیزهایی از این دست می‌شوند:

Why is domestic violence still a big problem in the US and all over the world?

چرا جان ماری را زد؟ چرا خشونت خانگی هنوز

در ایالت متحده و در سراسر جهان مساله‌ی بزرگی است؟

What's going on? Why do so many men abuse physically,

چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ چرا برخی از مردان به صورت

جسمی، عاطفی، کلامی و به شیوه‌های دیگر

emotionally, verbally, and other ways,

the women and girls, and the men and boys, that they claim to love?

از زنان و دختران، مردان و پسرانی که مدعی‌اند دوست شان دارند،

سوءاستفاده می‌کنند؟ مردها چشان شده است؟

What's going on with men?

Why do so many adult men sexually abuse little girls and boys?

چرا بسیاری از مردان بزرگسال از دخترو پسر بچه‎ها سو استفاده جنسی می‎کنند؟

Why is that a common problem in our society

و چرا این معضل در جامعه ما

و در سراسر دنیای امروزی، مسئله‌ی مشترک و فراگیری است؟

and all over the world today?

چرا ما بارها و بارها

Why do we hear over and over again

about new scandals erupting in major institutions

درباره‌ی رسوایی‌های جدیدی می شنویم که از مؤسسات بزرگ سر برمی‌آورد؟

like the Catholic Church or the Penn State football program

مانند کلیسای کاتولیک یا برنامه‌ی فوتبال ایالت پنسیلوانیا

یا پیشاهنگی پسران آمریکا وغیره.

or the Boy Scouts of America, on and on and on?

And then local communities all over the country

و مشابه آن در جوامع کوچک‎تر محلی در سراسر کشور

و سراسر جهان، درسته؟ ما همیشه درباره اش می‌شنویم.

and all over the world.

We hear about it all the time.

The sexual abuse of children.

سوء‌استفاده جنسی از کودکان.

What's going on with men? Why do so many men rape women

مردها چشان است؟ چرا این همه مردان به زنان

in our society and around the world?

در جامعه‌ی ما و سراسر جهان تجاوز می‌کنند؟

Why do so many men rape other men?

چرا این همه از مردان به مردان دیگر تجاوز می‌کنند؟

What is going on with men?

مردان چشان شده؟

And then what is the role of the various institutions in our society

و پس از آن نقش نهادهای مختلف در جامعه‌ای که

کمک می‌کند تا مردان در مقیاس‌های فراگیر،

that are helping to produce abusive men at pandemic rates?

سوءاستفاده‌گر بار آیند، چیست؟

Because this isn't about individual perpetrators.

زیرا این مساله درباره‌ی مقصران و مجرمان منفرد و مشخص نیست.

That's a naive way to understanding what is a much deeper

این راه ساده‌ای است برای درک یک مسئله‌ی اجتماعی

and more systematic social problem.

خیلی عمیق و بسیار نظام‌مندتر.

می‌دانید، مجرمان هیولاهایی نیستند

The perpetrators aren't these monsters who crawl out of the swamp

که از مرداب بیرون بخزند

و به داخل شهر بیایند تا کار کثیف خود را انجام دهند

and come into town and do their nasty business

and then retreat into the darkness.

و سپس به درون تاریکی برگردند.

That's a very naive notion, right?

این خیال ساده لوحانه‌ای است، درست است؟

Perpetrators are much more normal than that, and everyday than that.

مجرمان آدم‌هایی بسیار معمولی‌تر و

روزمره‌تر هستند.

So the question is, what are we doing here in our society and in the world?

پس سؤال این است، ما داریم

در جامعه مان و در دنیا چه کار می‌کنیم؟

What are the roles of various institutions

نهادهای مختلف چه نقش‌هایی

in helping to produce abusive men?

در پرورش مردان سوءاستفاده‌گر دارند؟

نقش سیستم‎های باورهای دینی،

What's the role of religious belief systems,

فرهنگ ورزشی، فرهنگ هرزه‌نگاری(پورنوگرافی)،

the sports culture, the pornography culture,

the family structure, economics, and how that intersects,

ساختار خانواده، اقتصاد و رابطه میان این دو،

و نژاد، قومیت ورابطه‎شان ، چیست؟

and race and ethnicity and how that intersects?

تمام این‌ها چه گونه کار می‌کنند؟

How does all this work?

And then, once we start making those kinds of connections

و سپس، هنگامی که شروع به انجام این دست از تحلیل‌ها

and asking those important and big questions,

و پرسیدن پرسش‌های بزرگ و مهم کردیم،

then we can talk about how we can be transformative,

می‌توانیم درباره ی آن صحبت کنیم که چگونه می‌توانیم تغییر ایجاد کنیم،

in other words, how can we do something differently?

به عبارت دیگر، چگونه می‌توانیم به شیوه‌ای متفاوت کاری انجام دهیم؟

چگونه می‌توانیم این روش‎های متداول را تغییر دهیم؟

How can we change the practices?

How can we change the socialization of boys

چگونه می‌توانیم فرایند اجتماعی شدن پسران و تعاریف مردانگی

and the definitions of manhood that lead to these current outcomes?

که منجر به این پی‌آمدهای کنونی می‌شود را تغییر دهیم؟

These are the kind of questions that we need to be asking

این‌ها پرسش‌هایی است که باید پرسیده شوند و

کارهایی است که ما نیاز داریم و باید انجام بشود،

and the kind of work that we need to be doing,

ولی اگر بی وقفه در باره‌ی این که زنان در

but if we're endlessly focused on what women are doing and thinking

روابط یا مسائل دیگر چه کار و چه فکر می‌کنند تمرکز کنیم،

in relationships or elsewhere,

we're not going to get to that piece.

راه به جایی نخواهیم برد.

من متوجه هستم که تعداد زیادی از زنان

I understand that a lot of women

who have been trying to speak out about these issues,

که تلاش می‌کردند درباره این مسایل صحبت کنند،

امروز و دیروز و سال‌ها و سال‌ها،

today and yesterday and for years and years,

often get shouted down for their efforts.

اغلب درنتیجه تلاش‌های‌شان وادار به سکوت شده‎اند.

They get called nasty names like "male-basher" and "man-hater,"

با نام‌های زننده‌ای مثل "کتک زن مردان" و "متنفر از مردان"

(م- معادل کلماتی مثل سلیطه یا پاچه ورمالیده)

و نام زننده و توهین‌آمیز "فمنازی" (م- ترکیب کلمات فمنیست و نازی)

and the disgusting and offensive "feminazi", right?

خطاب شدند. می‌دانید دلیل همه این‌ها چیست؟

And you know what all this is about?

It's called kill the messenger.

به این می‌گویند کشتن پیام آور.

دلیلش این است که برای زنانی که به پا خواسته اند

It's because the women who are standing up

و برای خودشان و زنان دیگر و همینطور برای مردان

and speaking out for themselves and for other women

و پسران سخن می‌گویند، روشی است که آن‌ها را به

as well as for men and boys,

it's a statement to them to sit down and shut up,

عقب می‌راند و به سکوت وادارشان می‌کند، تا شرایط موجود حفظ شود،

keep the current system in place,

چون ما افرادی که به دنبال ایجاد تغییر و اصلاح هستند را دوست نداریم.

because we don't like it when people rock the boat.

ما اینکه افراد قدرت‌مان را به چالش بکشند، نمی‌پسندیم.

We don't like it when people challenge our power.

در واقع، بهتر است که بنشینید و خفه شوید‎.

You'd better sit down and shut up, basically.

خدا را شکر که زنان چنین نکرده‎اند.

And thank goodness that women haven't done that.

خدا را شکر که در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن به قدری

Thank goodness that we live in a world

از زنان پیشرو و رهبر وجود دارند، که می‌توانند آن را خنثی کنند.

where there's so much women's leadership that can counteract that.

ولی یکی از نقش‌های قدرتمندی که مردان می‌توانند در این زمینه

But one of the powerful roles that men can play in this work

ایفا کنند، این است که چیزهایی را بگویند

is that we can say some things that sometimes women can't say,

که گاهی زنان نمی‌توانند بگویند،

و یا حتی بهتر، از ما می‌تواند چیزهایی شنیده شود

or, better yet, we can be heard saying some things

که گفتنشان از سوی زنان ناشنیده گرفته می‎شود.

that women often can't be heard saying.

من قبول دارم که این خودش یک مشکل است. این تبعیض جنسیتی است.

Now, I appreciate that that's a problem, it's sexism, but it's the truth.

ولی این یک واقعیت است. و همینطور یکی از چیزهایی که من

So one of the things that I say to men,

به مردان می‌گویم، و من و همکارانم همیشه این را می‌گوییم،

and my colleagues and I always say this,

این است که ما مردان بیشتری را نیاز داریم که شجاعت و قدرت

is we need more men who have the courage and the strength

به پا خاستن و گفتن چیزهایی از این دست، و ایستادن در کنار زنان

to start standing up and saying some of this stuff,

و نه در مقابل آنان را داشته باشند و وانمود نکنند

and standing with women and not against them

که این مساله به نوعی جنگ بین جنسیت‎ها و

and pretending that somehow this is a battle between the sexes

و چیزهای بی‌معنی دیگری از این دست است.

ما با هم در این جهان زندگی می‌کنیم.

and other kinds of nonsense.

We live in the world together.

و در ضمن، یکی از چیزهایی که مرا در مورد

And by the way, one of the things that really bothers me

برخی لفاظی‌ها در مورد فمینیست‌ها و دیگرانی که جنبش‌های

about some of the rhetoric against feminists and others

حمایت از زنان خشونت دیده و قربانی تجاوز در سراسر جهان را

راه‌اندازی کرده‌اند، بسیار آزار می‌دهد، این است که

who have built the battered women's and rape crisis movements around the world

همانطور که گفتم، آن‌ها را ضد مرد می‌پندارند.

is that somehow, like I said, that they're anti-male.

در مورد پسرانی که به نحو ناخوشایندی به دلیل خشونتی که

What about all the boys who are profoundly affected in a negative way

یک مرد بزرگسال علیه مادرشان، خودشان و خواهران‌شان

تحت تاثیر قرار گرفته‌اند، چه می‌گویید؟

by what some adult man is doing against their mother, themselves, their sisters?

درباره‌ی همه این پسران چه حرفی می‌توان زد؟

What about all those boys?

What about all the young men and boys

در باره‌ی همه‌ی پسران و مردان جوانی که به دلیل خشونت مردان بزرگسال

who have been traumatized by adult men's violence?

دچار آسیب‌های روانی شده اند، چه می‌گویید؟

می‌دانید چیست؟همان سیستمی که مردانی را پرورش می‌دهد که از زنان

You know what?

The same system that produces men who abuse women,

سوءاستفاده می‌کنند، مردانی را هم پرورش می‌دهد که از مردان دیگر سوءاستفاده می‌کنند.

produces men who abuse other men.

اگر قرار است در مورد مردان قربانی صحبت کنیم،

And if we want to talk about male victims, let's talk about male victims.

اصلا بیایید در مورد مردان قربانی صحبت می‌کنیم.

بسیاری از مردانی که قربانی خشونت هستند، قربانی خشونت مردان دیگر هستند.

Most male victims of violence are the victims of other men's violence.

پس این قربانی بودن، مساله‌ای مشترک میان زنان و مردان است.

So that's something that both women and men have in common.

ما هر دو قربانی خشونت مردان هستیم.

We are both victims of men's violence.

پس این مستقیما در رابطه با منافع شخصی خود ماست،

So we have it in our direct self-interest,

در ضمن بهتر است یادآوری کنم که بیشتر مردانی که می‎شناسم،

not to mention the fact that most men that I know

زنان و دخترانی هم دارند که همگی برایشان اهمیت قائل هستیم و

have women and girls that we care deeply about,

آنها درون خانواده، حلقه های دوستان و یا آشنایان ما به هر طریق دیگری هستند.

in our families and our friendship circles and every other way.

So there's so many reasons why we need men to speak out.

بنابراین دلایل زیادی وجود دارند که مردان باید به خاطرش حرف بزنند.

It seems obvious saying it out loud, doesn't it?

گفتنش به صورت آشکار، واضح به نظر می‌رسد، این طور نیست؟

Now, the nature of the work that I do and my colleagues do

حالا، طبیعت کاری که من و همکارانم

in the sports culture and the US military, in schools,

در فرهنگ ورزشی، در ارتش ایالات متحده، در مدارس

we pioneered this approach called the bystander approach

انجام می‌دهیم، پیشبرد روشی به نام راه‌حل ناظر

to gender-violence prevention.

برای پیشگیری از خشونت جنسیتی است.

And I just want to give you the highlights of the bystander approach,

می‌خواهم به شما در مورد کلیت راه‌ حل ناظر نزدیک توضیحاتی بدهم

زیرا این یک تغییر موضوعی بزرگ است،

because it's a big thematic shift,

although there's lots of particulars,

گرچه موارد خاص زیادی وجود دارد،

but the heart of it is, instead of seeing men as perpetrators

اما محتوای اصلی آن، به جای دیدن مردان به عنوان مجرم

and women as victims,

و زنان به عنوان قربانی،

or women as perpetrators, men as victims,

و یا زنان به عنوان مجرم، مردان به عنوان قربان،

or any combination in there.

یا هر ترکیب دیگری شبیه به این،

I'm using the gender binary.

-- من دارم به هر دو جنس اشاره می‌کنم. می‌دانم مساله

I know there's more than men and women, there's more than male and female.

فراتر از زن و یا مرد، مونث و مذکر است .

زنانی وجود دارند که مجرم هستند و

And there are women who are perpetrators,

البته مردانی هم هستند که قربانی‎اند.

and of course there are men who are victims.

این یک دید و گستره‌ی کلی است.

There's a whole spectrum.

ولی به جای دیدن آن در آن حالت متدوال دوگانه،

But instead of seeing it in the binary fashion,

ما روی خودمان به عنوان چیزی که ناظرین می‌نامیم، تمرکز می کنیم

we focus on all of us as what we call bystanders,

و یک ناظر فردی است که در یک

and a bystander is defined as anybody who is not a perpetrator or a victim

موقعیت مشخص، قربانی و یا مجرم نباشد.

in a given situation,

so in other words friends, teammates, colleagues, coworkers, family members,

پس به بیان دیگر، دوستان، هم‌تیمی‌ها، شریکان،

همکاران، اعضای خانواده و کسانی از اطرافیان ما که

those of us who are not directly involved in a dyad of abuse,

به طور مستقیم در یک سوی رابطه سوءاستفاده‌گر نیستند،

but we are embedded in social, family, work, school,

ولی همگی در بسترهایی تنیده شده ایم مانند جامعه، خانواده، کار، مدرسه و ...

که با افرادی که ممکن است در آن شرایط باشند،

and other peer culture relationships

with people who might be in that situation.

در ارتباطیم. چه باید بکنیم؟

What do we do? How do we speak up? How do we challenge our friends?

چگونه باید صدایمان را به گوششان برسانیم؟ چگونه دوستان مان را به چالش بکشیم؟

چگونه از دوستان مان حمایت کنیم؟ اما چگونه

How do we support our friends?

But how do we not remain silent in the face of abuse?

در برابر سوءاستفاده سکوت نکنیم؟

Now, when it comes to men and male culture,

حالا، وقتی نوبت به مردان و فرهنگ مردانه می‎رسد،

هدف این است که مردانی که سوءاستفاده‌گر نیستند را برای

the goal is to get men who are not abusive to challenge men who are.

به چالش کشیدن مردان سوءاستفاده‌گر تشویق کنیم.

And when I say abusive, I don't mean just men who are beating women.

و زمانی که می‎گویم سوءاستفاده‎گر، منظورم فقط

مردانی که زنان را می‌زنند نیست.

We're not just saying a man whose friend is abusing his girlfriend

منظورمان این نیست که مردی که رفیقش در حال

کتک زدن دوست دختر خودش است را

needs to stop the guy at the moment of attack.

را درهمان لحظه حمله متوقف کند.

That's a naive way of creating a social change.

این راه مبتدیانه‎ای برای ایجاد تغییر در سطح اجتماع است.

It's along a continuum, we're trying to get men to interrupt each other.

در راستایی زنجیره‌وار و مستمر، در تلاشیم تا مردان را

تشویق کنیم تا همدیگر را از خشونت بازدارند.

So, for example, if you're a guy and you're in a group of guys

پس برای مثال، اگر شما یک مرد باشید و در گروهی از مردان

playing poker, talking, hanging out, no women present,

که پوکر بازی می‌کنند، حرف می‌زنند، به گردش می‌روند، بدون هیچ زن دیگری،

and another guy says something sexist or degrading or harassing about women,

و یکی از مردان مطلبی جنسی، تحقیرآمیز

و یا توهین‌آمیز درباره زنان بگوید،

به جای خندیدن و یا تظاهر به اینکه آن را نشنیده‌اید،

instead of laughing along or pretending you didn't hear it,

we need men to say, "Hey, that's not funny.

نیاز داریم که مردان بگویند: "هی! این اصلاً خنده دار نبود.

این می‌تونست خواهر من باشه که در موردش صحبت می‌کنی، می‌شه در

that could be my sister you're talking about,

مورد چیز دیگه‌ای جوک بسازی؟

and could you joke about something else?

یا می‌تونی در مورد چیز دیگه‌ای حرف بزنی؟

Or could you talk about something else?

من از این جور حرف‌ها خوشم نمیاد."

I don't appreciate that kind of talk."

درست مثل اینکه اگر شما یک سفیدپوست باشید و سفیدپوست دیگری

Just like if you're a white person

and another white person makes a racist comment, you'd hope, I hope,

حرف نژادپرستانه‌ای بزند، شما دوست دارید، امیدوارم،

که سفیدپوست‌ها آن حرف نژادپرستانه

that white people would interrupt that racist enactment

by a fellow white person.

توسط یک سفید پوست را قطع کنند.

Just like with heterosexism, if you're a heterosexual person

درست مانند دگرجنس‌گرایی، اگر شما یک دگرجنس‌گرا باشید

و خود شما رفتارهای توهین‌آمیز و خشونت‌آمیز

and you yourself don't enact harassing or abusive behaviors

towards people of varying sexual orientations,

علیه دیگر افراد با گرایش جنسی متفاوت به کار نبرید،

if you don't say something in the face of other heterosexual people doing that,

اگر شما در مقابل دگرجنس‌گرایانی که این کار را می‌کنند، نایستید و اعتراض نکنید

پس در این صورت، به نحوی این سکوت شما

then, in a sense, isn't your silence a form of consent and complicity?

به معنی تایید و همراهی نیست؟

Well, the bystander approach is trying to give people tools

خوب، راه‌حل ناظر تلاش می‌کند به مردم

ابزارهایی برای دخالت در این فرایند و حرف زدن

to interrupt that process and to speak up and to create a peer culture climate

و ایجاد یک فضای فرهنگی برابر

where the abusive behavior will be seen as unacceptable,

که رفتارهای سواستفاده‎گرانه غیرقابل قبول باشند،

نه فقط به این دلیل که غیر قانونی هستند، بلکه

not just because it's illegal, but because it's wrong

and unacceptable in the peer culture.

به این دلیل که در فرهنگ برابر نادرست هستند.

And if we can get to the place where men

اگر ما بتوانیم به جایی برسیم که مردانی که

who act out in sexist ways will lose status,

تبعیض جنسی قائل می‌شوند، موقعیت شان را از دست بدهند،

young men and boys who act out in sexist

پسران و مردان جوانی که تبعیض جنسی قائل می‌شوند

and harassing ways towards girls and women,

و رفتارهای خشونت‌آمیز علیه زنان و دختران

as well as towards other boys and men,

و همینطور مردان و پسران نشان می‌دهند،

will lose status as a result of it, guess what?

موقعیت شان را از دست بدهند، فکر می‌کنید چه بشود؟

We'll see a radical diminution of the abuse.

شاهد کاهش شدیدی در خشونت و سوءاستفاده خواهیم بود.

Because the typical perpetrator is not sick and twisted.

به این دلیل که یک مجرم نوعی، فردی بیمار و غیر عادی نیست.

او از هر نظر دیگری، مردی معمولی محسوب می‌شود. اینطور نیست؟

He's a normal guy in every other way, isn't he?

Now, among the many great things that Martin Luther King

حالا، در میان همه چیزهای فوق‌العاده دیگری که

said in his short life was,

مارتین لوتر کینگ در طول عمر کوتاهش گفته است،

"In the end, what will hurt the most is not the words of our enemies

"در پایان، چیزی که بیش از هر چیز دیگری

آزاردهنده خواهدبود، سخنان دشمنان مان نیست،

but the silence of our friends."

بلکه سکوت دوستان مان است."

در پایان، چیزی که بیش از هر چیز دیگری آزاردهنده خواهد بود،

In the end, what will hurt the most is not the words of our enemies

سخنان دشمنان مان نیست، بلکه سکوت دوستان مان است.

but the silence of our friends.

There's been an awful lot of silence in male culture

سکوت فراگیر وحشتناکی در فرهنگ مردان

درباره تراژدی پیش‌رونده خشونت مردان علیه

about this ongoing tragedy of men's violence

against women and children, hasn't there?

زنان و کودکان وجود دارد. اینطور نیست؟

There's been an awful lot of silence.

سکوت زیاد و وحشتناکی وجود دارد.

منظور اصلی گفته‎هایم این است که باید این سکوت را بشکنیم،

And all I'm saying is that we need to break that silence,

and we need more men to do that.

و نیاز داریم مردان بیشتری این کار را انجام دهند.

Now, it's easier said than done,

گفتنش از انجام دادنش آسان تر است،

because I'm saying it now,

به این دلیل که من دارم در موردش صحبت می‌کنم، ولی به شما می‌گویم که

but I'm telling you it's not easy in male culture

در فرهنگ مردان به چالش کشیدن مردان دیگر کار ساده‌ای نیست،

for guys to challenge each other,

which is one of the reasons

که یکی از دلایلی است که چرا

قسمتی از تغییر الگویی که باید اتفاق بیافتد،

why part of the paradigm shift that has to happen

متوجه این نیست که نه تنها این مسایل، مسایل مردان هستند،

is not just understanding these issues as men's issues,

بلکه مسایل رهبریت برای مردان هم هست.

but they're also leadership issues for men.

زیرا در پایان، مسئولیت بر پا خواستن در مورد

Because ultimately, the responsibility for taking a stand on these issues

این مسایل نباید بر دوش پسربچه‌ها و پسران نوجوان

should not fall on the shoulders of little boys

در دبیرستان‌ها و یا پسران دانشجو در کالج‌ها بیافتد.

or teenage boys in high school or college men.

این‌ها باید وظیفه مردان بزرگسال با قدرت موثر باشد.

It should be on adult men with power.

Adult men with power are the ones we need to be holding accountable

مردان بزرگسال با قدرت موثر کسانی هستند که نیاز داریم

for being leaders on these issues,

به عنوان رهبران و پیش‎قدمان در این مسایل روی آن‌ها حساب کنیم،

زیرا وقتی کسی در یک فرهنگ برابر حرف می‌زند و

because when somebody speaks up in a peer culture

and challenges and interrupts,

به چالش می‌کشد و دخالت می‌کند، آن مرد یا زن

he or she is being a leader, really.

یک رهبر است، واقعاً اینطور نیست؟

But on a big scale, we need more adult men with power

اما در یک مقیاس بزرگ، ما به مردان بزرگسال با قدرت موثربیشتری

to start prioritizing these issues,

برای شروع اولویت بندی این مسایل نیاز داریم،

and we haven't seen that yet, have we?

و هنوز چنین چیزی را مشاهده نکرده‌ایم، درست است؟

من چند سال پیش در یک برنامه شام بودم، من به طور

Now, I was at a dinner a number of years ago,

and I work extensively with the US military, all the services.

گسترده با ارتش ایالات متحده، همه‌ی سرویس‌ها، کار می‌کنم.

من در این برنامه‌ی شام بودم و یک زن به من گفت

And I was at this dinner and this woman said to me --

I think she thought she was a little clever --

- گرچه فکر می‌کنم کمی طعنه دار حرف می‎زد -

she said, "So how long have you been doing sensitivity training with the Marines?"

" خوب، چند سال است که درباره‌ی

حساسیت‎آموزی (کاهش حساسیت جنسیتی) با تفنگداران دریایی کار می‌کنید؟"

And I said, "With all due respect,

و من به او گفتم، "با تمام احترام، من با تفنگداران

I don't do sensitivity training with the Marines.

در مورد حساسیت‎آموزی کار نمی‌کنم.

من یک برنامه رهبری را در دسته تفنگداران اجرا می‌کنم."

I run a leadership program in the Marine Corps."

Now, I know it's a bit pompous, my response,

می‌دانم که پاسخم کمی پر طمطراق بود،

but it's an important distinction,

اما این یک تفاوت بسیار جدی است، زیرا من باور ندارم که

because I don't believe that what we need is sensitivity training.

ما به آموزش‌های حساسیت نیاز داشته باشیم.

We need leadership training, because, for example,

ما به آموزش‌های رهبری نیاز داریم، زیرا، برای مثال،

زمانی که یک مربی حرفه‌ای و یا مدیر یک تیم بیسبال و

when a professional coach or a manager of a baseball team or a football team --

یا یک تیم فوتبال --من به طور گسترده‌ای در این حوزه هم کار کرده‌ام --

and I work extensively in that realm as well --

یک نظر تبعیضانه جنسیتی می‌دهد، عبارتی ضد همجنس‌گرایان بیان می‌کند،

makes a sexist comment, makes a homophobic statement,

makes a racist comment,

حرف نژادپرستانه‌ای می‌زند، بحث‌های زیادی در

there will be discussions on the sports blogs and in sports talk radio.

بلاگ‌های ورزشی و رادیوهای ورزشی رخ می‌دهند.

And some people will say, "He needs sensitivity training."

آدم‌های زیادی می‌گویند، "خوب، اون به آموزش‌های حساسیت نیاز دارد."

و آدم‌های دیگری می‌گویند، "ولش کن.

Other people will say, "Well, get off it.

می‌دونی جلوی جمع رشته‎ی کار از دستش در رفت،

That's political correctness run amok,

و اون یه حرف احمقانه زده. فراموشش کن."

he made a stupid statement, move on."

حرف من این است که او به آموزش حساسیت نیاز ندارد.

My argument is, he doesn't need sensitivity training.

اون به آموزش رهبری نیاز دارد،

He needs leadership training,

به این دلیل که رهبر بدی است، زیرا در جامعه‌ای

because he's being a bad leader,

because in a society with gender diversity and sexual diversity --

با تنوع‎های جنسیتی و گرایش‎های جنسی-

(Applause)

-- تشویق حضار --

و تفاوت‌های نژادی و قومیتی، اگر شما

and racial and ethnic diversity,

you make those kind of comments, you're failing at your leadership.

این قبیل حرف‌ها را بزنید، در رهبریتان دچار لغزش شده‌اید.

اگر بتوانیم به این نتیجه برسیم که من دارم

If we can make this point that I'm making

در مورد زنان و مردان قدرتمند در جامعه‌ی مان

to powerful men and women in our society

at all levels of institutional authority and power,

در تمامی سطوح مدیریت موسسات و قدرت، می‌رسم،

it's going to change the paradigm of people's thinking.

داریم شرایط را عوض می‌کنیم. داریم به سمت تغییر

داریم الگوواره‎ی فکری آدم‌ها حرکت می‎کنیم.

You know, for example,

می‌دانید، برای مثال، من با قهرمانان ورزشی کالج‌ها و دانشگاه‌ها در

I work a lot in college and university athletics

تمامی آمریکای شمالی کار کرده‌ام.

throughout North America.

ما می‌دانیم چگونه از خشونت خانگی و جنسیتی

We know so much about how to prevent domestic and sexual violence, right?

جلوگیری کنیم، درست است؟

هیچ عذری برای یک کالج یا دانشگاه برای نداشتن

There's no excuse for a college or university

to not have domestic and sexual violence prevention training

برنامه‌های جلوگیری از خشونت خانگی و جنسیتی

mandated for all student athletes, coaches, administrators,

اجباری برای همه دانش‌آموزان ورزشی، مربیان، مدیران

as part of their educational process.

به عنوان بخشی از برنامه‌ی آموزشی شان وجود ندارد.

ما همه آنقدر می‌دانیم که می‌توانیم به سادگی این کار را انجام دهیم.

We know enough to know that we can easily do that.

But you know what's missing? The leadership.

ولی می‌دانید چه چیزی کم است؟ رهبری.

But it's not the leadership of student athletes.

این رهبری دانش‌آموزان ورزشی نیست،

این رهبری متعلق به مدیران ورزشی،

It's the leadership of the athletic director,

روسای دانشگاه، مسئولان تصمیم‌گیرنده

the president of the university, the people in charge

در مورد منابع و کسانی که در مورد اولویت‌ها

who make decisions about resources

در مسایل سازمانی تصمیم می‌گیرند، است.

and who make decisions about priorities in the institutional settings.

در بسیاری از موارد این رهبری مردان یک شکست است.

That's a failure, in most cases, of men's leadership.

Look at Penn State.

به دانشگاه Penn State نگاه کنید. Penn State مادر

Penn State is the mother of all teachable moments for the bystander approach.

تمام لحظه‌های آموزنده برای راه‌حل ناظر است.

You had so many situations in that realm

موسسات زیادی در این حوزه هستند که در آن

where men in powerful positions failed to act

مردان دارای پست‌های قدرتمند، در حمایت از کودکان

to protect children, in this case, boys.

و در این مثال خاص پسران، شکست می‌خورند.

It's unbelievable, really.

این واقعاً غیر قابل باور است. ولی زمانی که به مساله نگاه می‌کنید

But when you get into it, you realize there are pressures on men.

متوجه فشاری که روی مردان است می‌شوید.

There are constraints within peer cultures on men,

در فرهنگ برابر، روی مردان فشارهایی وجود دارد،

which is why we need to encourage men to break through those pressures.

که به دلیل آن ما نیاز داریم مردها را تشویق کنیم،

تا این فشار ها را بشکنند و تاب بیاورند.

And one of the ways to do that is to say

یکی از راه‌های انجام این کار، گفتن این است که

تعداد بسیار زیادی از مردان هستند که به طرز عمیقی به این مسایل اهمیت می‌دهند.

there's an awful lot of men who care deeply about these issues.

من این را می‌دانم. من با مردان کار می‌کنم،

I know this, I work with men,

با ده‌ها هزار، با صدها هزار

and I've been working with tens of thousands,

برای دهه‌های زیادی کار کرده‌ام.

hundreds of thousands of men for many decades now.

وقتی درباره همه‌ی این سال های فکر می‌کنید، این بسیار وحشتناک است.

It's scary, when you think about it, how many years.

ولی مردان زیادی هستن که به شدت به این مسایل اهمیت می‌دهند،

But there's so many men who care deeply about these issues,

but caring deeply is not enough.

ولی اهمیت دادن اصلاً کافی نیست.

We need more men with the guts,

ما به مردان با جسارت،

with the courage, with the strength, with the moral integrity

با شجاعت، با بردباری، با اصول اخلاقی

to break our complicit silence and challenge each other

بیشتری نیازمندیم، تا سکوت هم‌دستانه را بشکنیم و یکدیگر را به چالش بکشیم

and stand with women and not against them.

و در کنار زنان بایستیم و نه در برابر آن‌ها.

به هر حال، ما این را به زنان مدیونیم.

By the way, we owe it to women.

There's no question about it.

هیچ پرسشی در این مورد وجود ندارد.

اما ما این را به پسران‌مان هم مدیونیم.

But we also owe it to our sons.

ما این را به مردان جوانی که در سراسر جهان رشد می‌کنند و

We also owe it to young men who are growing up all over the world

در شرایطی زندگی می‌کنند که درباره‌ی چیزی که جامعه‌ی شان درباره‌ی

in situations where they didn't make the choice

مرد شدن و تعریف مردانگی به یک روش به خصوص به آن‌ها

to be a man in a culture that tells them that manhood is a certain way.

گفته‌است، انتخابی ندارند.

They didn't make the choice.

آن‌ها این را انتخاب نکرده‌اند.

مایی که بخت آن را داریم، فرصت

We that have a choice, have an opportunity and a responsibility to them as well.

و مسئولیتی هم در قبال آنان داریم.

I hope that, going forward, men and women,

امیدوارم که با رفتن به پیش رو، مردان و زنان در کنار هم،

working together, can begin the change

بتوانند تغییر

and the transformation that will happen

و دگرگونی‌ای را آغاز کنند، که به شکلی رخ خواهد داد

so that future generations won't have the level of tragedy

که نسل‌های آینده چنین سطحی از تراژدی را

که ما به طور روزمره با آن سرو کار داریم، تجربه نکنند.

that we deal with on a daily basis.

می‌دانم که ما می‌توانیم این کار را انجام بدهیم. ما می‌توانیم بهتر باشیم.

I know we can do it, we can do better.

خیلی متشکرم. (تشویق حضار)

Thank you very much.