Why I train grandmothers to treat depression | Dixon Chibanda

Translator: Ehsan Memari Reviewer: sadegh zabihi

On a warm August morning in Harare,

در یک صبح گرم ماه آگوست در هراره،

Farai,

فارای،

a 24-year-old mother of two,

یک مادر ۲۴ ساله صاحب دو فرزند،

walks towards a park bench.

به سوی یک نیمکت پارک قدم می‌زد.

She looks miserable and dejected.

او افسرده و سیاه بخت به نظر می‌رسید.

Now, on the park bench sits an 82-year-old woman,

حالا، یک خانم ۸۲ ساله روی نیکمت پارک نشسته است،

better known to the community as Grandmother Jack.

که در جامعه بیشتر به عنوان مادربزرگ جک شناخته می‌شود.

Farai hands Grandmother Jack an envelope from the clinic nurse.

فارای یک پاکت نامه از پرستار کلینیک به دست مادربزرگ جک می‌دهد.

Grandmother Jack invites Farai to sit down

مادربزرگ جک فارای را در حالی که پاکت نامه را باز می‌کند

as she opens the envelope and reads.

و آن را می‌خواند به نشستن دعوت می‌کند.

There's silence for three minutes or so as she reads.

درحالی که او نامه را می‌خواند سکوتی سه دقیقه‌ای برقرار می‌شود.

And after a long pause, Grandmother Jack takes a deep breath,

و بعد از یک مکث طولانی، مادربزرگ جک نفس عمیقی می‌کشد،

looks at Farai and says,

به فارای نگاه می‌کند و می‌گوید،

"I'm here for you.

"من به خاطر تو اینجا هستم.

Would you like to share your story with me?"

دوست داری داستانت را با من در میان بگذاری؟"

Farai begins,

فارای شروع می‌کند،

her eyes swelling with tears.

چشمانش از شدت اشک ورم کرده‌اند.

She says, "Grandmother Jack,

او می‌گوید، "مادربزرگ جک،

I'm HIV-positive.

من HIV مثبت هستم.

I've been living with HIV for the past four years.

چهار سال اخیر را با ایدز زندگی کرده‌ام.

My husband left me a year ago.

همسرم یک سال پیش مرا ترک کرد.

I have two kids

دو بچه

under the age of five.

زیر پنج سال دارم.

I'm unemployed.

بیکار هستم.

I can hardly take care of my children."

به سختی می‌توانم از بچه‌هایم مراقبت کنم."

Tears are now flowing down her face.

اشک‌ها همچنان در صورتش به پایین سرازیر می‌شوند.

And in response, Grandmother Jack moves closer,

درپاسخ، مادربزرگ جک نزدیکتر می‌شود،

puts her hand on Farai,

دستش را روی فارای می‌گذارد،

and says, "Farai, it's OK to cry.

و می‌گوید: "فارای، گریه خوب است.

You've been through a lot.

دوران سختی را پشت سر گذاشتی.

Would you like to share more with me?"

دوست داری بیشتر برایم بگویی؟"

And Farai continues.

و فارای ادامه می دهد.

"In the last three weeks,

"در سه هفته اخیر،

I have had recurrent thoughts of killing myself,

مکرراً فکر خودکشی داشته‌ام،

taking my two children with me.

و این که دو بچه‌ام را با خودم ببرم.

I can't take it anymore.

دیگر نمی‌توانم تحمل کنم.

The clinic nurse sent me to see you."

پرستار کلینیک من را فرستاد تا شما را ببینم."

There's an exchange between the two, which lasts about 30 minutes.

تبادل نظری بین این دو شخص وجود داشت که حدود سی دقیقه طول کشید.

And finally, Grandmother Jack says,

درنهایت، مادربزرگ جک می گوید،

"Farai,

"فارای،

it seems to me that you have all the symptoms of kufungisisa."

به نظرم می‌رسد همه علائم کافونگسیسا را داری."

The word "kufungisisa" opens up a floodgate of tears.

کلمه "کافونگسیسا" سیلی از اشک را جاری می کند.

So, kufungisisa is the local equivalent of depression

خب، کافونگسیسا در کشور من معادل محلی

in my country.

افسردگی است.

It literally means

و به معنای واقعی کلمه یعنی

"thinking too much."

"بیش از حد فکر کردن."

The World Health Organization estimates

سازمان سلامت جهانی تخمین زده است

that more than 300 million people globally, today, suffer from depression,

که بیش از ۳۰۰ میلیون از مردم جهان، امروزه از افسردگی

or what in my country we call kufungisisa.

یا چیزی که در کشورم کافونگسیسا می‌نامیم رنج می‌برند.

And the World Health Organization also tells us

همچنین سازمان سلامت جهانی بیان می‌کند

that every 40 seconds,

که هر چهل ثانیه،

someone somewhere in the world commits suicide

شخصی در جایی از جهان دست به خودکشی می‌زند

because they are unhappy,

چون که عمدتا به علت

largely due to depression or kufungisisa.

افسردگی یا کافونگسیسا خوشحال نیستند.

And most of these deaths are occurring in low- and middle-income countries.

و بیشتر این مرگ‌ها در کشورهای کم درآمد یا متوسط اتفاق می‌افتند.

In fact,

در حقیقت،

the World Health Organization goes as far as to say

سازمان سلامت جهانی فراتر از این می‌رود و می‌گوید

that when you look at the age group between 15 to 29,

که وقتی به رده سنی بین ۱۵ تا ۲۹ سال نگاه می‌کنید،

a leading cause of death now is actually suicide.

علت اصلی مرگ در حال حاضر در واقع خودکشی است.

But there are wider events that lead to depression

اما اتفاقات گسترده‌تری هم هستند که به افسردگی و دربعضی موارد

and in some cases, suicide,

به خودکشی هم ختم می‌شوند،

such as abuse,

مثل سوءاستفاده،

conflict, violence,

درگیری، خشونت،

isolation, loneliness --

انزوا، تنهایی --

the list is endless.

لیست بی‌پایان است.

But one thing that we do know

اما چیزی که ما می‌دانیم

is that depression can be treated and suicides averted.

این است که افسردگی می‌تواند درمان شود و از خودکشی جلوگیری کند.

But the problem is

اما مشکل این است که

we just don't have enough psychiatrists or psychologists in the world

روان‌پزشکان و روان‌شناسان کافی در جهان نداریم

to do the job.

تا این کار را انجام دهند.

In most low- and middle-income countries, for instance,

برای مثال، در کشورهای کم درآمد و متوسط،

the ratio of psychiatrists to the population

نسبت روان‌پزشکان به جمعیت مردم،

is something like one for every one and a half million people,

چیزی در حدود یک روان‌پزشک برای هر یک میلیون و نیم نفر است،

which literally means that 90 percent of the people

که به این معناست که ۹۰ درصد از مردمی

needing mental health services

که به خدمات سلامت روانی نیاز دارند

will not get it.

آن را دریافت نخواهند کرد.

In my country,

در کشور من،

there are 12 psychiatrists,

۱۲ روان پزشک وجود دارد،

and I'm one of them,

و من یکی از آن ها هستم،

for a population of approximately 14 million.

برای جمعیتی تقریبا ۱۴ میلیونی.

Now, let me just put that into context.

حالا بگذارید موضوع را برایتان بشکافم.

One evening while I was at home,

یک عصر در حالی که خانه بودم،

I get a call from the ER,

یک تماس از ER،

or the emergency room,

یا همان اتاق اورژانس دریافت کردم

from a city which is some 200 kilometers away

از شهری که دویست کیلومتر

from where I live.

دورتر از جایی که زندگی می‌کردم بود.

And the ER doctor says,

دکتر اورژانس گفت،

"One of your patients,

"یکی از بیماران شما،

someone you treated four months ago,

شخصی که چهارماه پیش درمانش کردید،

has just taken an overdose,

بیش از حد دارو مصرف کرده،

and they are in the ER department.

و در قسمت اورژانس است.

Hemodynamically, they seem to be OK,

از لحاظ همودینامیک(پویایی گردش خون) خوب به نظر می‌رسد،

but they will need neuropsychiatric evaluation."

اما ارزیابی اعصاب و روان لازم دارد."

Now, I obviously can't get into my car in the middle of the night

واضح است که نمی‌توانستم نیمه شب سوار ماشین شوم

and drive 200 kilometers.

و ۲۰۰ کیلومتر رانندگی کنم.

So as best as we could,

بنابراین تا جایی که می‌توانستیم،

over the phone with the ER doctor,

پشت تلفن با دکتر اورژانس،

we come up with an assessment.

شرایط را ارزیابی کردیم.

We ensure that suicidal observations are in place.

مطمئن بودیم که امکان خودکشی وجود دارد.

We ensure that we start reviewing the antidepressants

مطمئن شدیم از این که دادن داروهای ضد افسردگی

that this patient has been taking,

که بیمار مصرف می‌کرده را آغاز کرده‌ایم،

and we finally conclude

و در نهایت نتیجه گرفتیم

that as soon as Erica -- that was her name, 26-year-old --

به محض این که اریکا، که اسمش بود، ۲۶ ساله هم هست --

as soon as Erica is ready to be released from the ER,

به محض این که اریکا آماده مرخص شدن از اورژانس شد،

she should come directly to me with her mother,

مستقیما همراه با مادرش نزد من بیاید،

and I will evaluate

و من ارزیابی کنم

and establish what can be done.

و کاری که باید انجام شود را شروع کنم.

And we assumed that that would take about a week.

و حدس زدیم که باید حدود یک هفته‌ای طول بکشد.

A week passes.

یک هفته گذشت.

Three weeks pass.

سه هفته گذشت.

No Erica.

اریکایی نبود.

And one day I get a call from Erica's mother,

یک روز تماسی از مادر اریکا دریافت کردم،

and she says,

او گفت،

"Erica committed suicide three days ago.

"اریکا سه روز پیش دست به خودکشی زد."

She hanged herself from the mango tree

او خودش را روی درخت انبه‌ای که در باغ بود

in the family garden."

به دار آویخته بود."

Now, almost like a knee-jerk reaction,

حالا، تقریبا مثل عکس‌العمل زردپی زانو،

I couldn't help but ask,

نتوانستم جلو خودم را بگیرم و نپرسم،

"But why didn't you come to Harare, where I live?

"چرا به هراره، جایی که زندگی می‌کردم نیامدی؟

We had agreed that as soon as you're released from the ER,

با هم قرار گذاشته بودیم که به محض مرخصی از اورژانس،

you will come to me."

نزد من بیایی."

Her response was brief.

پاسخ او مختصر و کوتاه بود.

"We didn't have the 15 dollars bus fare

"پانزده دلار کرایه اتوبوس

to come to Harare."

برای آمدن به هراره را نداشتیم."

Now, suicide is not an unusual event

اکنون، در دنیای سلامت روانی

in the world of mental health.

خودکشی یک اتفاق عجیب و غریب نیست.

But there was something about Erica's death

اما چیزهایی راجع به مرگ اریکا وجود داشت

that struck me at the core of my very being.

که تمام وجودم را می‌لرزاند.

That statement from Erica's mother:

آن توضیح از مادر اریکا:

"We didn't have 15 dollars bus fare to come to you,"

"پانزده دلار کرایه اتوبوس برای آمدن به نزد شما را نداشتیم،"

made me realize

باعث شد بفهمم

that it just wasn't going to work,

این که انتظار داشتم مردم نزد من بیایند،

me expecting people to come to me.

بی فایده و بیهوده است.

And I got into this state of soul-searching,

به یک حالتی از تعمق رسیدم،

trying to really discover my role

سعی کردم نقش واقعی خودم را

as a psychiatrist in Africa.

به عنوان یک روان پزشک در آفریقا کشف کنم.

And after considerable consultation and soul-searching,

بعد از همفکری قابل توجه و تعمق،

talking to colleagues, friends and family,

صحبت با همکاران، دوستان و خانواده،

it suddenly dawned on me

یک باره پی بردم

that actually, one the most reliable resources we have in Africa

که درحقیقت، یکی از منابع قابل اتکایی که در آفریقا داریم

are grandmothers.

مادربزرگ‌ها هستند.

Yes, grandmothers.

بله، مادربزرگ‌ها.

And I thought,

و فکر کردم،

grandmothers are in every community.

به این که مادربزرگ ها در هر جامعه ای هستند.

There are hundreds of them.

صدها نفر از آن ها وجود دارد.

And --

و --

(Laughter)

(خنده)

And they don't leave their communities in search of greener pastures.

و این که آنها جوامع‌شان را برای پیدا کردن مراتع سبزتر ترک نمی‌کنند.

(Laughter)

(خنده)

See, the only time they leave

تنها موقعی آن را ترک می‌کنند

is when they go to a greener pasture called heaven.

که به مراتع سبزتری به اسم بهشت بروند.

(Laughter)

(خنده)

So I thought, how about training grandmothers

بنابراین فکر کردم، چطوره اگر مادربزرگ‌ها را در زمینه

in evidence-based talk therapy,

گفتار درمانی مبتنی بر شواهد آموزش بدهیم،

which they can deliver on a bench?

که آن ها بتوانند روی یک نیمکت ارائه بدهند؟

Empower them with the skills to listen,

توانایی شنیدن آنها را

to show empathy,

برای ابراز همدردی و همدلی تقویت کنیم،

all of that rooted in cognitive behavioral therapy;

همه آنها ریشه در درمان رفتار شناختی دارند،

empower them with the skills to provide behavior activation,

توانایی آنها را برای ارائه پویایی رفتار تقویت کنیم،

activity scheduling;

برنامه ریزی فعال،

and support them using digital technology.

و آنها را با استفاده از تکنولوژی دیجیتال حمایت و پشتیبانی کنیم.

You know, mobile phone technology.

می‌دانید که، تکنولوژی تلفن‌های همراه.

Pretty much everyone in Africa has a mobile phone today.

امروزه تقریبا همه در آفریقا تلفن همراه داریم.

So in 2006,

بنابراین در سال ۲۰۰۶،

I started my first group

اولین گروهم

of grandmothers.

از مادربزرگ ها را افتتاح کردم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

Today, there are hundreds of grandmothers

امروزه، صدها مادربزرگ هست

who are working in more than 70 communities.

که در بیش از ۷۰ جامعه در حال کار هستند.

And in the last year alone,

و تنها در سال اخیر،

more than 30,000 people received treatment

بیش از سی هزار نفر از مردم روی نیمکت‌های دوستی

on the Friendship Bench

توسط یک مادربزرگ در یک جامعه

from a grandmother in a community in Zimbabwe.

در زیمباوه تحت درمان قرار گرفته‌اند.

(Applause)

(تشویق)

And recently, we published this work that is done by these grandmothers

و اخیرا، این کار را که توسط این مادربزرگ‌ها انجام شده را

in the Journal of the American Medical Association.

در مجله انجمن درمانی آمریکا منتشر کردیم.

And --

و --

(Applause)

(تشویق)

And our results show that six months after receiving treatment

و نتایج ما نشان می‌دهند که شش ماه بعد از تحت درمان قرار گرفتن

from a grandmother,

توسط یک مادربزرگ،

people were still symptom-free:

مردم هیچ گونه علائمی نداشتند:

no depression,

هیچ افسردگی وجود نداشت،

suicidal ideation completely reduced.

افکار خودکشی به طور کامل کاهش یافته بود.

In fact, our results -- this was a clinical trial --

درحقیقت نتایج ما -- این یک آزمایش بالینی بود --

in fact, this clinical trial showed

درواقع، این آزمایش بالینی نشان داد

that grandmothers were more effective at treating depression

که مادربزرگ‌ها در درمان افسردگی

than doctors and --

موثرتر از دکترها بودند و --

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

And so,

خب،

we're now working towards expanding this program.

ما داریم روی توسعه دادن این برنامه کار می کنیم.

There are more than 600 million people currently aged above 65 in the world.

بیش از ۶۰۰ میلیون نفر از مردم در جهان بیش از ۶۵ سال عمر کرده اند.

And by the year 2050,

و تا سال ۲۰۵۰،

there will be 1.5 billion people aged 65 and above.

۱/۵ میلیارد نفر از مردم ۶۵ سال و یا بیش از آن عمر خواهند کرد.

Imagine if we could create a global network of grandmothers

فرض کنید اگر می‌توانستیم یک شبکه جهانی از مادربزرگ‌ها در هر یک از شهرهای

in every major city in the world,

بزرگ دنیا به وجود بیاوریم،

who are trained in evidence-based talk therapy,

مادربزرگ‌هایی که در گفتاردرمانی مبتنی بر شواهد آموزش دیده اند،

supported through digital platforms,

از طریق سیستم عامل‌های دیجیتالی و شبکه ای

networked.

پشتیبانی می‌شوند.

And they will make a difference in communities.

و آنها تفاوتی در جوامع ایجاد خواهند کرد.

They will reduce the treatment gap

آنها شکاف‌های درمانی اعصاب و روان

for mental, neurological and substance-use disorders.

و سوءمصرف مواد را کاهش خواهند داد.

Finally,

در نهایت،

this is a file photograph of Grandmother Jack.

این یک عکس از مادربزرگ جک است.

So, Farai had six sessions on the bench with Grandmother Jack.

خب، فارای شش جلسه با مادربزرگ جک روی نیمکت داشت.

Today, Farai is employed.

امروز، فارای استخدام شده است.

She has her two children at school.

دو بچه‌اش به مدرسه می‌روند.

And as for Grandmother Jack,

و مادربزرگ جک،

one morning in February, we expected her to see her 257th client on the bench.

درحالی که انتظارداشتیم یک روز صبح در فوریه او ۲۵۷امین مراجعه کننده‌اش را ببیند

She didn't show up.

حاضر نشد.

She had gone to a greener pasture called heaven.

او به مراتعی سبزتر به نام بهشت رفته بود.

But I believe that Grandmother Jack,

اما من معتقدم که مادربزرگ جک،

from up there,

از آن بالا،

she's cheering on all the other grandmothers --

همه مادربزرگ‌های دیگر را تشویق می‌کند --

the increasing number of grandmothers who are making a difference

تعداد روز افزون مادربزرگ‌هایی که باعث ایجاد تفاوت در زندگی

in the lives of thousands of people.

هزاران نفر می‌شوند.

And I'm sure she's in awe

مطمئنم افتخار خواهد کرد

when she realizes that something that she helped to pioneer

وقتی بداند چیزی را که به افتتاح آن کمک کرده

is now spreading to other countries,

الان در کشورهای دیگر گسترده شده است،

like Malawi,

مثل مالاوی،

the island of Zanzibar

جزیره‌ی زنزیبار

and coming closer to home here in the Unites States

و نزدیک‌تر بیاییم همینجا در ایالات متحده آمریکا

in the city of New York.

در شهر نیویورک.

May her soul rest in peace.

روحش قرین آرامش باشد.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

(Cheering)

(هلهله)

(Applause)

(تشویق)