Without farmers, you'd be hungry, naked and sober | Eric Sannerud

Translator: Leila Ataei

So what do people usually say when you're about to give a public talk?

مردم معمولا راجع به سخنرانی در برابر عموم چه می‌گویند؟

It's to imagine that your audience is naked.

مخاطب خود را برهنه تصور کنید!

(Laughter)

(صدای خنده)

Well, I'm doing a different trick tonight,

من امشب از فوت و فن دیگری استفاده می‌کنم.

and I'm going to imagine all of us without farmers,

و من می‌خواهم همه‌ی ما را بدون کشاورزها تصور کنم.

and well, it's not so much different.

واقعیت این است که، خیلی فرقی نمی‌کند.

[Without farmers you'd be hungry, naked and sober]

[بدون کشاورزها گرسنه، برهنه،خواهید بود.]

(Laughter)

(صدای خنده بلند)

And our farmers do so much more for us

کشاورزان ما برای ما خیلی زحمت میکشند

than simply feed and clothe and provide us excellent things to drink.

خیلی بیشتر از غذا و پوشاک، و میسر ساختن نوشیدنیهای عالی

Our farmers are an important part of all of our communities,

کشاورزان ما بخش مهمی از جامعه

particularly our rural communities.

مخصوصا مناطق روستایی ما به حساب می‌آیند.

And more than that,

و بیشتر از آن،

they're a strong driver of resilient economics.

آنها محرکان قوی یک اقتصاد انعطاف پذیر به حساب می آیند.

Think about it this way:

راجع به آن اینطور فکر کنید که

When a brewer buys hops from me, grown here in Minnesota,

وقتی آبجوسازی، رازک‌های مینسوتایی را از من خریداری می‌کند،

90 percent of that dollar stays in our state,

۹۰٪ آن دلار در ایالت ما می‌ماند.

compared to just 10 percent when they buy it from somewhere else.

اما وقتی محصول از جای دیگری خریداری شود، این مقدار تنها ٪۱۰ است.

What that means is a lot.

این به این معناست که

That 90 percent means local jobs.

آن ۹۰٪، یعنی مشاغل بومی،

It means tax revenue for better schools and roads.

یعنی درآمد مالیتی برای مدارس وجاده‌های بهتر.

It means support for the co-ops, the mechanics,

یعنی حمایت تعاونی‌ها، مکانیکی‌ها

all the support staff that are needed for a farm to thrive.

و تمام کارمندان حامی که برای شکوفایی یک مزرعه نیاز است.

And they're our best stewards of the land.

و آنها بهترین مباشرین زمین هستند.

This quote, I think, exemplifies what our family farmers do for us

فکر می‌کنم، این نقل قول نمونه‌ای است از آنچه کشاورزان ما برای ما در نظارت بر

in stewarding our shared natural resources.

منابع طبیعی مشترکمان انجام می‌دهند.

"That land is a community is the basic concept of ecology,

«مزرعه مثل یک جامعه؛ ومفهوم اساسی بوم شناسی است.

but that land is to be loved and respected as an extension of ethics."

اما آن مزرعه باید مثل یک کار اخلاقی گسترش دهنده، مورد محبت و احترام واقع شود.»

Now, they sure do a lot of good stuff for us.

حال کشاورزان مطمئن هستند که زحمت زیادی برای ما می‌کشند.

And our family farmers are great, we'd all agree.

وما موافقیم که خانواده‌های کشاورزان عالی هستند.

However,

اگرچه،

the trends in agriculture today are dire.

روند کشاورزی امروزه وخیم است.

The average age of a farmer in America,

با توجه به آخرین سرشماری کشاورزی

according to the latest agricultural census --

متوسط سن یک کشاورز در آمریکا

58.3.

۵۸/۳ سال است.

Of all the farmers,

از تمام کشاورزان

33 percent are 65 plus.

۳۳ درصد آنان بالای ۶۵ سال هستند.

That's a little caricature of my grandpa.

این کاریکاتور پدربزرگم است.

(Laughter)

(خنده حضار)

He's still farming,

پدربزرگم هنوز کشاورزی می‌کند.

and he's much older than 65.

و سنش بیشتر از ۶۵ سال است.

But to put that in perspective,

اما از زاویه دیگر که ببینیم،

another important public service job, teaching,

یکی دیگر از خدمات شغلی مهم عمومی آموزش است.

average age of teachers is 42.

متوسط سن معلمان ۴۲سال است.

Our farmers are pretty old in this country.

کشاورزان ما در این کشور خیلی پیراند.

And unfortunately,

و متأسفانه،

when they retire, if they retire,

وقتی بازنشسته می‌شوند، اگر بازنشسته شوند.

we're not really replacing them.

جایگزینی برایشان وجود ندارد.

Of all the farmers that we added in this country

از تمام کشاورزانی که به این کشور اضافه شده،

between 2008 and 2012,

بین سالهای ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲،

across the entire United States --

در کل آمریکا. [۲۰۰۰ کشاورز]

see if you can catch this difference --

آیا متوجه این فرق شدید--

we added 2,000 under the age of 30.

فقط ۲۰۰۰ کشاورز زیر ۳۰ سال اضافه شدند.

I'm one of those.

من یکی از آنها هستم.

I'll be around to autograph some photos later, if you'd like.

اگه بخواهید می‌توانید بعدا از من امضا و عکس بگیرید.

(Laughter)

(خنده حضار)

But, you know, our farmers are getting older

اما می‌دانید کشاورزان ما در پیرتر شدند.

and we're not replacing them --

و ما هم جایگزین‌شان نمی‌کنیم--

what's going on here?

دلیلش چیست؟

What are we going to do?

می‌خواهیم چه کار کنیم؟

And I think there's a reason folks aren't coming into it,

و فکر می‌کنم دلیلی دارد که افراد نمی‌خواهند کشاورز شوند،

and that's prices.

و آن هم بخاطر قیمت‌هاست.

We're going to go through a couple of slides like this.

برویم چند اسلاید ببینیم.

Milk: This is the average retail price of a gallon of milk in the United States.

شیر: این قیمت متوسط یک خرده فروشی یه گالن شیر در آمریکاست.

Four dollars forty-nine cents.

۴ دلار و ۴۹ سنت.

How much do you think the farmer gets?

فکرمی‌کنید کشاورز چقدرگیرش می‌آید؟

Dollar thirty-two.

یک دلار و ۳۲ سنت.

We'll try again with bread.

نان را امتحان می‌کنیم.

Average retail price of bread in America, three forty-nine.

قیمت متوسط نان در خرده فروشی در آمریکا ۳/۴۹ دلار است.

Farmer gets ...

کشاورز درآمدش...

Twelve cents.

۱۲ سنت است.

Audience: Oh!

(تعجب حضار)

And so how are we supposed to have strong local farms

آن وقت چطور انتظار مزارع بومی قوی را باید در این سناریو

in this scenario?

داشته باشیم؟

What are we supposed to do if there aren't any local farmers left?

چه کار کنیم اگه دیگر مزارع بومی باقی نمانند؟

And this isn't just a farmer problem,

و این فقط مشکل کشاورزان نیست،

it's not just something for the few of us farmers to sort out.

این فقط مشکلی یک عده کشاورز نیست که حلش کنند.

This is an all-of-us problem.

این مشکل همه ماست.

This is rural and it's urban and it's statewide and it's nationwide.

این یک مشکل روستایی و شهری و در نهایت در سطح کشور و ملت است.

So what do we do about it?

خب حالا ما باید چه کار کنیم؟

I'll tell you that.

به شما می‌گویم.

But first, a story.

اول از همه، یک داستان.

The green movement, we're all kind of familiar,

جنبش سبز که همه به نوعی با آن اشناییم،

started in the '60s, planting trees.

در دهه ۶۰ شروع شد با درختکاری.

And now we've come such a long way.

و تا الان راه زیادی را طی کردیم.

Green is part of our day-to-day lives.

طبیعت جز زندگی روزمره ما است.

It's part of the day-to-day lives of Fortune 500 businesses.

جز زندگی روزمره فُرچون ۵۰۰ است.

It's the subject of international treaties,

موضوع معاهدات بین المللی است،

the subject of presidential debates.

موضوع بحثهای ریاست جمهوری.

You and I, we switch our light bulbs,

من و شما که لامپهای برق را خاموش می‌کنیم،

we use reusable bags.

کیسه‌های قابل استفاده مجدد استفاده می‌کنیم.

We participate in the green movement each and every day.

هرروز تک به تک ما در این حرکت سبز نقش داریم.

Yet ...

هنوز...

and this is how we get to the idea --

و به این ترتیب به این ایده می‌رسیم--

the food movement,

جنبش غذا،

relatively younger, but also somewhat familiar, I imagine.

نسبتاً تازه است، اما به گمانم تا حدی آشناست..

You go to the grocery store,

به بقالی می‌روید،

you see a sign that says "Buy local,"

روی تابلو نوشته، « محلی بخرید»

you go to the farmers market, you go to the co-op,

به مغازه کشاورزان می‌روید، به تعاونی می‌روید،

you read books by prominent authors.

کتابهای نویسندگان برجسته را می‌خوانید.

The food movement to date

جنبش غذا تا به امروز

could be summarized as voting with your fork.

می‌توانست با رأی چنگال شما خلاصه شود.

The idea is: you pull a dollar out of your wallet --

ایده این است که یکدلار از کیف پول‌تان درمیاورید--

how you spend that dollar affects the food system.

طرز خرج کردن آن یک دلاری روی سیستم غذا تأثیر دارد.

It supports farmers close to home.

از کشاورزان بومی نزدیک منزلتان حمایت می‌کند.

And that's all well and good, but where are we going?

و همه اینها خوب است، اما ما به کجا می‌رویم؟

How do we get to our renewable-energy moment

چطور به آن لحظه استفاده از انرژی تجدیدپذیر برسیم که

like the green movement did?

مثل حرکت سبز شود؟

And this, I think, is what we need to do.

این چیزی است که فکر می‌کنم نیاز داریم.

Just voting with our fork is not solving the issues

فقط با رأی دادن با چنگال‌های‌مان.

that our farmers are facing.

مشکل کشاورزان ما حل نمی‌شود.

And so we need to do more than that.

و لازم است که کار بیشتری انجام دهیم.

I believe we must move on from just voting with our fork

معتقدم باید از رأی دادن با چنگال‌ها به رای دادن با

to voting with our vote.

رای خود حرکت کنیم.

We need to take our dollars

باید دلارها‌یمان رابرداریم

and continue to spend them locally.

و برای محصولات بومی خرج کنیم.

We also need to show up at the ballot box for our farmers.

باید در پای صندوقهای رأی برای کشاورزان خود حاضر شویم.

This is bigger than just buying local strawberries

این حرکت خیلی بزرگتر از خریدن توت فرنگی محلی در قالب

once a year at a pick-your-own.

چیدنش توسط خودشان سالی یک بار است.

This is a year-round effort that we must make together

این یک تلاش یک ساله است که باید با هم انجام دهیم تا

to make the change we need.

تغییری که می‌خواهیم اتفاق بیفتد.

Changes like fair pricing for farmers.

تغییراتی مثل قیمت‌گذاری عادلانه برای کشاورزان.

That's quotas, supply management,

سهمیه‌ها و مدیریت عرضه،

guaranteed prices.

قیمت‌های تضمینی.

Changes like fair and open trade.

تغییراتی مثل تجارت منصفانه و آزاد.

That means ending trade wars.

یعنی پایان دادن به جنگهای تجاری.

And yeah, of course it means voting.

و بله، قطعا به معنای رأای دادنم هست.

Now we all knew that one already, though.

که همگی ما این را از قبل می‌دانستیم.

For example, it's working.

برای مثال، موثر است.

Hey, who's that?

هی، او کیست؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Just this year in Minnesota,

فقط امسال در مینه سوتا

we've passed a historic, first-in-the-country tax credit.

ما اولین اعتبار مالیاتی در کشور را تصویب کرده ‌ایم.

The Beginning Farmer Tax Credit.

شروع اعتبار مالیاتی کشاورزان.

It incentivizes our transition of land

این باعث تشویق در دادوستد زمین‌ها می‌شود.

from the existing generation to the next generation.

از نسل الان تا نسل بعد.

That was done by a handful of us young farmers --

که تعداد انگشت‌شماری از ما کشاورزان جوان انجامش داد.

we certainly don't have money, you saw that earlier.

همانطور که قبلا دیدید ما مسلما پولی نداریم.

We don't have political experience.

ما تجارب سیاسی نداریم.

But we showed up, and we made our voices heard.

اما خودمان را نشان دادیم تا صدایمان شنیده شود.

And thanks to the support of farmers and non-farmers alike,

و به لطف حمایت کشاورزان و غیر کشاورزان،

we got something incredible done here in this state.

ما در این ایالت کار فوق العاده‌ای انجام دادیم.

If we can do it, anybody can do it.

اگر ما می‌توانیم، هرکسی می‌تواند.

Now, that was all light and fuzzy and feels pretty happy.

خب تا اینجا خوب و خوشحال کننده بود.

Skeptics in the audience, you're here.

بدبینانی که در جمعیت هستید،

That would be me, if I were here.

اگر من هم جای شما بودم بدبین بودم.

Skeptics are thinking,

بدبین‌ها فکر می‌کنند،

"Wow, what do we need to change about our food system?"

حالا ما به چه تغییری در سیستم غذا نیز داریم؟

Farmers are great.

کشاورزان عالی هستند.

We have unlimited food, and it's real cheap, too,

ما غذای نامحدوده بسیار ارزان هم داریم.

isn't that great?

عالی نیست؟

Well, unfortunately,

اما متأسفانه...

in the '80s and the '90s in this country, we went down a path of policy

دراین کشور در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ مسیر سیاسی را طی کردیم.

that could be described as "get big or get out."

که می تواند به عنوان یا «بزرگ شو یا بزن بیرون» معنی شود.

And what "get big or get out" means is you maximize production

و معنی «بزرگ شو یا بزن بیرون» این است که شما حداکثر تولید را هم زمان با

while minimizing costs.

به حداقل رساندن هزینه‌ها دارید.

On its face value, that sounds pretty simple.

با این نگاه خیلی ساده به نظر می‌رسد

However, that shift turned our farmers from a venerated class

اگرچه، این تغییر کشاورزان را از طبقه شریف و ارزشمند

and a valued class in our society

در جامعه به هزینه‌ای تبدیل کرد که

into a cost to be minimized.

که باید به حداقل می‌رسید.

That shift made it so that my great-grandfather,

این تغییر باعث شد که پدر- پدربزرگم،

who supported the family with six cows,

کسی که خانواده‌اش را با ۶ راس گاو تامین می کرد،

that same dairy,

با همان لبنیات،

trying to support their family, has to be 600 cows today.

امروزه برای تامین خانواده‌شان باید ۶۰۰ گاو داشته باشند.

Six-thousand-cow dairies are not unheard of.

لبنیات‌سازی با ۶,۰۰۰ گاو چیز عجیبی نیست.

What happens when there's this one dairy farm

چه می‌شود اگر تنها همین یک لبنیات سازی

in an entire county,

در کل کشور باشد؟

where there used to be hundreds?

جایی که قبلا صدها بود؟

The same could be said with corn or beans or field crops.

این مسئله در مورد ذرت و لوبیا و محصولات دیگر هم صدق می‌کند.

What happens when it takes 10,000 acres for one person to support themselves?

چه می‌شود اگر۴,۰۰۰ هکتار زمین نیاز باشد تا یک نفر زندگی‌اش را تأمین کند؟

When it used to only take 40.

در حالی که قبلا فقط ۱۶ هکتار لازم بود.

We know what happens, we read about it in the news.

می‌دانیم بعد چه می‌شود، در موردش در اخبار شنیدیم.

Broadly determined, rural decline,

کاهش روستاییان به طور گسترده،

but schools close, schools consolidate,

بسته شدن مدارس، ادغام مدارس.

post offices close, grocery stores close.

بسته شدن دفاتر پستی، بسته شدن خرده فروشیها.

People leave,

مهاجرت مردم.

the community suffers and goes away.

جامعه عذاب می‌کشد و از دست می‌رود.

I believe all of us in this audience with ties to rural Minnesota

من معتقدم همه ما در اینجا با روستاییان مینه سوتا پیوند داریم

know this story well.

و این را خوب می‌دانیم.

This is not a problem that we can solve with farmers markets and good intentions.

این مشکلی نیست که فقط با مغازه کشاورزان و نیتهای خوب حل شود.

We have to do more for our farmers.

کارهای بیشتری باید برای کشاورزان کرد.

Policy got us into this mess,

سیاست ما را به این آشفتگی سوق داده

and policy can get us out.

و خودش هم می‌تواند ناجی باشد.

American farmers are only getting older, fewer and poorer,

کشاورزای آمریکایی روز به روز پیرتر، کمتر و فقیرتر می‌شوند،

yet they are crucial to our state.

اما هنوز هم برای برای کشورما حیاتی هستند.

They're the vibrancy in our rural communities.

آنها برای جامعه روستایی جنب و جوش می‌آورند.

They're the drivers of economic growth and stability,

عامل رشد و ثبات اقتصادی هستند،

and they are our best protectors of our shared resources

و بهترین محافظین برای منابع مشترک ما

of land, water and air.

مثل زمین و آب و هوا هستند.

So we have to do better for them.

پس باید برای آنها کاری کنیم.

So join me, would you?

پس به من ملحق شوید، باشد؟

Let's fight for our farmers.

بیایید برای کشاورزان‌ بجنگیم.

You can see it,

می‌توانید ببینید،

we're already doing it in Minnesota, having great success.

ما از قبل یک سری موفقیتهای عالی در مینه سوتا داشته‌ایم.

And together, we can do even more.

و با هم می‌توانیم حتی بیشترش را انجام دهیم.

And we must.

و باید بتوانیم.

So we were voting with our fork before,

پس با چنگال‌مان قبلا رأی می‌دادیم،

and we want to keep doing that.

و می‌خواهیم همینطور ادامه دهیم.

But if I could have one idea for you to go home with today,

اما اگر می‌تونستم امروز شماره با یک ایده راهی خانه کنم

it's vote with your vote.

این است که با رأی خود رأی دهید.

And so to that end,

و به همین منظور،

on the count of three, I'd like all of us to say it together.

با شمارش سه ، دوست دارم همه با هم بگوییم.

Are you ready?

حاضرید؟

OK, one,

بسیار خوب، یک،

two,

دو،

three.

سه.

Audience: Vote with your vote.

حضار: با رأی خود رأی دهید.

Very nice, thank you.

خیلی خوب بود، ممنونم.

I think you got it.

فکر کنم فهمیدید.

(Applause)

(تشویق حضار)