Ugly History: The Spanish Inquisition - Kayla Wolf

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

It’s 1481.

Sene 1481.

In the city of Seville,

Sevilla şehrinde,

devout Catholics are turning themselves in to the authorities.

dindar Katolikler kendilerini yetkililere ihbar ediyorlar.

They’re confessing to heresy— failure to follow the beliefs of the Catholic Church.

Aykırı bir düşünce itiraf ediyorlar—

Katolik Kilisesi’nin inançlarına uyma başarısızlığını.

But why?

Peki neden?

The Spanish Inquisition has arrived in Seville.

İspanyol Engizisyonu Sevilla’ya geldi.

The Inquisition began in 1478, when Pope Sixtus IV issued a decree

Engizisyon 1478′de Papa IV. Sixtus’un

Katolik hükümdarlar Ferdinand ve Isabella’ya,

authorizing the Catholic monarchs, Ferdinand and Isabella,

İspanya’nın modern ülkesi haline gelecek bölgede

to root out heresy in the Spanish kingdoms—

yarı bağımsız krallıklardan oluşan bir konfederasyon olan İspanyol krallığındaki

a confederacy of semi-independent kingdoms

sapkınlığı bitirme yetkisi veren bir kararname yayınlamasıyla başladı.

in the area that would become the modern country of Spain.

Though the order came from the church, the monarchs had requested it.

Emir kiliseden gelse de hükümdarlar talep etmişti.

When the Inquisition began, the Spanish kingdoms were diverse

Engizisyon başladığında, İspanyol krallıkları

both ethnically and religiously,

hem etnik hem de dini olarak farklıydı

with Jews, Muslims, and Christians living in the same regions.

ve aynı yerde yaşayan Yahudiler, Müslümanlar ve Hristiyanlar vardı.

The Inquisition quickly turned its attention to ridding the region

Engizisyon, dikkatini bölgeyi Katolik Kilisesi’nin bir parçası olmayan

of people who were not part of the Catholic Church.

insanlardan kurtarmaya çevirdi.

It would last more than 350 years.

350 yıldan fazla sürecekti.

On the ground, groups called tribunals ran the Inquisition in each region.

Mahkemeler adı verilen gruplar her bölgede Engizisyon’u yönetti.

Roles on a tribunal could include

Bir mahkemedeki roller;

an arresting constable, a prosecuting attorney,

bir tutuklama memuru, bir kovuşturma avukatı,

inquisitors to question the accused, and a scribe.

sanığı sorgulayacak engizisyoncular ve bir katip içerebilir.

A “Grand Inquisitor,” a member of the clergy selected by the king and queen,

Kralla kraliçe tarafından seçilen din adamlarından olan “Büyük Engizisyoncu”

almost always led a tribunal.

çoğu zaman mahkemeye başkanlık ederdi.

The Inquisition marked its arrival in each new place with an “Edict of Grace.”

Engizisyon, her yeni gelişini bir “Lütuf Fermanı” ile kutladı.

Typically lasting 40 days,

Tipik olarak 40 gün süren Lütuf Fermanı,

the Edict of Grace promised mercy to those who confess to heresy.

sapkınlığı itiraf edenlere merhamet vaat ediyordu.

After that, the inquisitors persecuted suspected heretics

Sonrasında engizisyoncular, şüpheli kafirlere

on the basis of anonymous accusations.

isimsiz suçlamalar temelinde zulmederlerdi.

So the confessors in Seville probably didn’t see themselves as actual heretics—

Sevilla’daki itirafçılar kendilerini gerçek bir kafir olarak görmediler—

instead, they were hedging their bets by reporting themselves

bunun yerine, daha sonra başka biri onları suçlarsa

when the consequences were low,

hapis veya işkence riskine girmek yerine,

rather than risking imprisonment or torture

sonuçlar düşük olduğunda kendilerini ihbar edip şanslarını koruyorlardı.

if someone else accused them later on.

They were right to worry:

Endişelenmekte haklıydılar.

once the authorities arrested someone, accusations were often vague,

Yetkililer birini tutukladığında suçlamalar genellikle belirsizdir,

so the accused didn’t know the reasons for their arrest

bu nedenle sanık tutuklama nedenlerini

or the identity of their accuser.

veya suçlayanın kimliğini bilmezdi.

Victims were imprisoned for months or even years.

Kurbanlar aylarca hatta yıllarca hapsedilirdi.

Once arrested, their property was confiscated,

Tutuklandıktan sonra mülklerine el konulur

often leaving their families on the street.

ve çoğu zaman aileleri sokakta kalırdı.

Under these conditions, victims confessed to the most mundane forms of heresy—

Böylece kurbanlar, bir Cumartesi çamaşırları kurutmak için asmak gibi

like hanging linen to dry on a Saturday.

sapkınlığın en sıradan biçimlerini itiraf ettiler.

The Inquisition targeted different subsets of the population over time.

Engizisyon zaman içinde nüfusun farklı alt kümelerini hedef aldı.

In 1492, at the brutal Grand Inquisitor Tomás de Torquemada’s urging,

1492′de, acımasız Baş Engizisyoncu Tomás de Torquemada’nın ısrarı üzerine,

the monarchs issued a decree giving Spanish Jews four months

hükümdarlar İspanyol Yahudilerine ya Hristiyanlığa geçmeleri

to either convert to Christianity or leave the kingdom.

ya da krallığı terk etmeleri için dört ay veren bir kararname çıkardı.

Thousands were expelled and those who stayed risked persecution.

Binlercesi sınır dışı edildi, diğerleri işkence riskiyle karşı karşıya kaldı.

Converts to Christianity, known as conversos, weren’t even safe,

Yetkililer onların Yahudiliği gizlice uyguladıklarından şüphelendikleri için

because authorities suspected them of practicing Judaism in secret.

Conversos olarak bilinen Hristiyanlığa geçenler güvenli bile değildi.

The hatred directed at conversos was both religious and economic,

Conversos üst orta sınıfın büyük bir bölümünü oluşturduğundan

as conversos made up a large portion of the upper middle class.

onlara yönelik nefret hem dini hem de ekonomikti.

The Inquisition eventually shifted its focus to the moriscos,

Engizisyon sonunda odağını İslam’dan Hristiyanlığa geçen

converts to Christianity from Islam.

Moriskolara kaydırdı.

In 1609, an edict passed forcing all moriscos to leave.

1609′da tüm Moriskoları terk etmeye zorlayan bir ferman çıkarıldı.

An estimated 300,000 left.

Tahmini 300.000 kişi ayrıldı.

Those who remained became the Inquisition’s next targets.

Kalanlar Engizisyon’un bir sonraki hedefi oldu.

The inquisitors announced the punishments of those found guilty of heresy

Engizisyoncular, autos de fé veya inanç eylemleri adı verilen

in public gatherings called autos de fé, or acts of faith.

halka açık toplantılarda sapkınlıktan suçlu bulunanların cezalarını açıkladı.

Hundreds of people gathered to watch the procession of sinners, mass, sermon,

Günahkarların geçit törenini, ayin, vaaz

ve nihayet cezaların duyurulmasını izlemek için yüzlerce insan toplandı.

and finally the announcement of punishments.

Most of the accused received punishments like imprisonment, exile,

Sanıkların çoğu hapis, sürgün

or having to wear a sanbenito, a garment that marked them as a sinner.

veya onları günahkar olarak damgalayan sanbenito giymek gibi cezalar aldı.

The worst punishment was “relaxado en persona”—

En kötü ceza “relaxado en persona” idi—

a euphemism for burning at the stake.

kazıkta yakmak için kullanılan bir tabir.

This punishment was relatively uncommon—

Bu ceza nispeten nadir verilirdi—

reserved for unrepentant and relapsed heretics.

tövbe etmeyen ve tekrar yapan sapkınlar için ayrılmıştı.

Over 350 years after Queen Isabella started the Inquisition,

Kraliçe Isabella Engizisyon’u başlattıktan 350 yıldan fazla bir süre sonra,

her namesake, Queen Isabella II, formally ended it on July 15th, 1834.

adaşı Kraliçe Isabella II, 15 Temmuz 1834′te resmen sonlandırdı.

The Spanish kingdoms’ dependence on the Catholic Church had isolated them

İspanyol krallığının Katolik Kilisesi’ne bağımlılığı onları izole ederken

while the rest of Europe experienced the Enlightenment

Avrupa’nın geri kalanı Aydınlanma’yı deneyimledi

and embraced the separation of church and state.

ve kilise ile devletin ayrılmasını benimsedi.

Historians still debate the number of people killed during the Inquisition.

Tarihçiler hala Engizisyon sırasında öldürülen insan sayısını tartışıyor.

Some suggest over 30,000 but most estimate between 1,000 and 2,000.

Bazıları 30.000′in üzerinde diyor ancak çoğu 1.000 ile 2.000 arasında.

The consequences of the Inquisition, however, reach far beyond fatalities.

Ancak Engizisyon’un sonuçları ölümlerin çok ötesine uzanıyor.

In some places, an estimated 1/3 of prisoners were tortured.

Bazı yerlerde tutukluların yaklaşık üçte biri işkence gördü.

Hundreds of thousands of members of religious minorities

Yüz binlerce dini azınlık mensubu evlerini terk etmek zorunda kaldı

were forced to leave their homes,

and those who remained faced discrimination and economic hardship.

ve kalanlar, ayrımcılık ve ekonomik zorluklarla karşı karşıya kaldı.

Smaller inquisitions in Spanish colonial territories

Amerika’daki İspanyol sömürgelerindeki daha küçük engizisyonlar,

in the Americas, especially Mexico, carried their own tolls.

özellikle de Meksika, kendi zorluklarını yaşadı.

Friends turned in friends, neighbors accused neighbors,

Arkadaşlar arkadaşlarını ihbar etti, komşular komşuları suçladı

and even family members reported each other of heresy.

ve hatta aile üyeleri bile birbirlerini sapkınlıkla suçladı.

Under the Inquisition,

Engizisyon döneminde

people were condemned to live in fear and paranoia for centuries.

insanlar yüzyıllarca korku ve paranoya içinde yaşamaya mahkum edildi.