Why should you read "Waiting For Godot"? - Iseult Gillespie

Çeviri: Emre Güney Gözden geçirme: berat güven

A shabby man named Estragon,

Estragon adında kılıksız bir adam

sits near a tree at dusk and struggles to remove his boot.

alacakaranlıkta bir ağacın yanına oturur ve çizmelerini çıkarmaya uğraşır.

He’s soon joined by his friend Vladimir,

Yanına az sonra, arkadaşı Vladimir gelir

who reminds his anxious companion that

ve kaygılı arkadaşına, Godot isimli birini

they must wait here for someone called Godot.

beklemeleri gerektiğini hatırlatır.

So begins a vexing cycle in which the two debate

Böylece, Godot ne zaman gelecek, neden bekliyoruz

when Godot will come, why they’re waiting,

ve acaba doğru ağacın yanında mıyız

and whether they’re even at the right tree.

diye can sıkıcı bir sohbete başlarlar.

From here, Waiting for Godot only gets stranger -

O andan sonra, Godot'yu Beklerken daha da tuhaflaşır -

but it’s considered a play that changed

ancak bu oyun modern tiyatroyu

the face of modern drama.

değiştiren bir oyun kabul edilir.

Written by Samuel Beckett between 1949 and 1955,

1949 ve 1955 yılları arasında Samuel Beckett tarafından yazılan eser,

it offers a simple but stirring question -

basit ama heyecan uyandıran bir soru sorar:

what should the characters do?

Karakterler ne yapmalı?

Estragon: Don’t let's do anything. It's safer.

Estragon: Hiçbir şey yapmayalım. Böylesi daha güvenli.

Vladimir: Let’s wait and see what he says.

Vladimir: Bekleyip ne diyeceğini görelim.

Estragon: Who?

Estragon: Kimin?

Vladimir: Godot.

Vladimir: Godot'nun.

Estragon: Good idea.

Estragon: İyi fikir.

Such cryptic dialogue and circular reasoning are

Bu tür esrarengiz diyaloglar ve döngüsel akıl yürütmeler

key features of the Theatre of the Absurd,

Absürt Tiyatronun temel özelliklerindendir.

a movement which emerged after the Second World War

Bu hareket, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonraki yıkımın içinde

and found artists struggling

bir anlam bulmaya çalışan

to find meaning in devastation.

sanatçılar tarafından başlatıldı.

The absurdists deconstructed plot, character and language

Absürdist olay dizi çözümlemesi, karakterler ve dil

to question their meaning and share

anlamı sorgulamaya ve

their profound uncertainty on stage.

sahnede büyük bir belirsizliğe yol açar.

While this may sound grim,

Acımasız gibi görünse de

the absurd blends its hopelessness with humor.

absürt, umutsuzluğu mizahla harmanlar.

This is reflected in Beckett’s unique approach

Bu, Beckett'in "iki perdelik trajikomedi"

to genre in Waiting for Godot,

olarak adlandırdığı benzersiz tür

which he branded “a tragicomedy in two acts."

Godot'yu Beklerken'de yansıtılır.

Tragically, the characters are locked in an

Trajik olarak, karakterler varoluşsal bir çıkmaza saplanır

existential conundrum: they wait in vain

ve onlara bir amaç vermesi için

for an unknown figure to give them a sense of purpose,

bilinmeyen birini boş yere beklerler

but their only sense of purpose

fakat onların tek amacı

comes from the act of waiting,

bekleme eylemidir.

While they wait, they sink into boredom,

Beklerken can sıkıntısına kapılırlar,

express religious dread and contemplate suicide.

dini korkulardan bahsederler ve intiharı düşünürler.

But comically, there is a jagged humor to their predicament,

Ama komik bir biçimde, bu çıkmazlarında

which comes across in their language and movements.

dil ve hareketlere yansıyan sivri bir mizah vardır.

Their interactions are filled with bizarre wordplay,

Etkileşimleri, tuhaf kelime oyunları

repetition and double entendres,

tekrarlamalar ve iki anlamlı sözlerle doludur

as well as physical clowning, singing and dancing,

ve ayrıca palyaçoluk yapar, şarkı söyler, dans eder

and frantically swapping their hats.

ve çılgınca şapka değiştirler.

It’s often unclear whether the audience is supposed to

Seyircinin ağlaması mı yoksa gülmesi mi gerektiği

laugh or cry - or whether Beckett saw

çoğu zaman belirsizdir

any difference between the two.

veya Becket'e göre ikisi arasında fark yoktur.

Born in Dublin, Beckett studied English,

Dublin'de doğan Beckett,

French and Italian before moving to Paris,

tiyatro şiir ve nesir yazarak yaşadığı Paris'ten önce

where he spent most of his life writing theatre,

İngilizce, Fransızca

poetry and prose.

ve İtalyanca okudu.

While Beckett had a lifelong love of language,

Beckett yaşamı boyunca dile sevgi duysa da

he also made space for silence by incorporating gaps,

eselerinde sessizlik, boşluklar

pauses and moments of emptiness into his work.

ve duraklamaları da kullanıyordu.

This was a key feature of his trademark

Bu bozuk tempo ve kara mizah

uneven tempo and black humor,

onun belirgin özelliğiydi

which became popular throughout the Theatre of the Absurd.

ve Absürt Tiyatro akımında popüler bir tarz oldu.

He also cultivated a mysterious persona,

Ayrıca gizemli bir karakter yarattı

and refused to confirm or deny any speculations

ve eserinin anlamına dair yapılan

her tür spekülasyounu reddetti.

about the meaning of his work.

This kept audiences guessing,

Bu durum seyirciye tahminler yaptırıp

increasing their fascination with his surreal worlds

onun gerçek üstü dünyasının ve esrarengiz karakterlerinin

and enigmatic characters.

büyüsüne kapılmaya iter.

The lack of any clear meaning makes Godot

Belirgin bir anlamı olmayan Godot

endlessly open to interpretation.

yorumlara sonsuza kadar açıktır.

Critics have offered countless readings of the play,

Eleştirmenler oyuna sayısız açıdan yorum yapıyor

resulting in a cycle of ambiguity and speculation

ve bu durum tıpkı oyunun kendi konusu gibi

that mirrors the plot of the drama itself.

bir belirsizlik ve akıl yürütme döngüsüne yol açıyor.

It's been read as an allegory of the Cold War,

Oyun, Soğuk Savaşın, Fransız Direnişinin

the French Resistance,

ve İngiltere'nin İrlanda'yı işgalinin

and Britain’s colonization of Ireland.

simgesel bir temsili olarak yorumlandı.

The dynamic of the two protagonists has

İki baş rol olması da

also sparked intense debate.

yoğun tartışmalara yol açtı.

They’ve been read as survivors of the apocalypse,

Soykırımdan sağ kurtulanlar olarak

an aging couple, two impotent friends,

yaşlı bir çift, iki iktidarsız arkadaş olarak yorumlandılar,

and even as personifications of Freud’s ego and id.

hatta Freud'un ego ve benliği olarak.

Famously, Beckett said the only thing he could

Beckett, Vladimir ve Estragon hakkında

be sure of was that Vladimir and Estragon

tek emin olduğu şeyin

were "wearing bowler hats."

"melon şapka giymeleri" olduğunu söyledi.

Like the critical speculation and maddening plot,

Eleştirel spekülasyonlar ve çıldırtıcı konusu gibi

their language often goes in circles as the two

karakterlerin dili de bir döngüye saplanır

bicker and banter, lose their train of thought,

ve ikili tartışmaya devam ettikçe mantıksızlaşırlar

and pick up right where they left off:

ve bıraktıkları yerden devam ederler:

Vladimir: We could start all over again perhaps

Vladimir: Belki de baştan başlasak iyi olacak

Estragon: That should be easy

Estragon: Bu çok kolay olur

Vladimir: It’s the start that’s difficult

Vladimir: Zor olan başlamak

Estragon: You can start from anything

Estragon: İstediğin yerden başla o zaman

Vladimir: Yes, but you have to decide.

Vladimir: Tamam, ama sen karar ver.

Beckett reminds us that just like our daily lives,

Beckett bize, tıpkı günlük hayatımızdaki şeyler gibi

the world onstage doesn’t always make sense.

sahnedeki dünyanın da her zaman anlamlı olmadığını hatırlatır.

It can explore both reality and illusion,

Hem gerçekliği hem yanılgıyı

the familiar and the strange.

hem bilineni hem bilinmeyeni yansıtabilir.

And although a tidy narrative still appeals,

Düz anlatı hâlâ albenisini korusa da

the best theatre keeps us thinking – and waiting.

iyi tiyatro, bizi düşündüren ve bekleyişe sevk eden tiyatrodur.