What happens when you die? A poetic inquiry

Take a ride in Emily Dickinson's chariot.

Çeviri: Şevval Naz Ertik Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

Emily Dickinson’ın at arabası ile bir gezintiye çıkın.

But beware... there's no turning back.

Ancak dikkatli olun çünkü bu gezintinin geri dönüşü yok.

"Because I could not stop for Death" by Emily Dickinson

Emily Dickinson’ın “Çünkü Ölüm için duramadım”

Ölüm için duramadığımdan - O benim için durdu kibarca -

Because I could not stop for Death – He kindly stopped for me –

The Carriage held but just Ourselves – And Immortality.

Faytonda İkimiz vardık - Ve Ölümsüzlük yalnızca.

We slowly drove – He knew no haste And I had put away

Ağır ağır gittik - Hiç acelesi yoktu Bir kenara bırakmıştım ben de

My labor and my leisure too, For His Civility –

İşlerimi ve boş vaktimi Onun Nezaketini görünce -

We passed the School, where Children strove

Teneffüste Okul Bahçesinde çekişen

At Recess – in the Ring – We passed the Fields of Gazing Grain –

Çocukların yanından geçtik - Bakıp duran Tahıl Tarlalarından -

We passed the Setting Sun –

Batan Güneşin önünden geçtik -

Or rather – He passed Us – The Dews drew quivering and Chill –

Ya da özünde - Oydu geçip giden - Düşen Çiy Damlaları Soğuk ve titrekti -

For only Gossamer, my Gown – My Tippet – only Tulle –

Elbisem İncecikti - Atkım - sadece Tüldendi -

We paused before a House that seemed A Swelling of the Ground –

Bir Evin önünde durakladık Tümsek gibiydi Toprakta -

The Roof was scarcely visible – The Cornice – in the Ground –

Çatı zar zor seçiliyordu - Saçak Silmeleri - Yer altında -

Since then – 'tis Centuries – and yet Feels shorter than the Day

O zamandan beri - Yüzyıllardır - ama Atların Başlarının Sonsuzluğa

I first surmised the Horses' Heads Were toward Eternity –

Dönük olduğundan ilk şüphelendiğim Günden sanki daha kısa -