Did ancient Troy really exist? - Einav Zamir Dembin

Translator: Sritala Dhanasarnsombut Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

When Homer’s Iliad was first written down in the 8th century BCE,

เมื่อโคลงของโฮมเมอร์ ถูกเขียนขึ้นเมื่อ 8 ศตวรรษก่อนคริสกาล

the story of the Trojan war was already an old one.

เรื่องสงครามโทรจันก็ยิ่งเก่าแก่กว่านั้น

From existing oral tradition,

จากเรื่องเล่าปากต่อปาก

audiences knew the tales of the long siege,

ผู้ฟังได้รู้จักเรื่องราว เกี่ยวกับการล้อมเมืองอย่างยาวนาน

the epic duels outside the city walls,

การดวลศึกนอกกำแพงเมือง

and the cunning trick that finally won the war.

รวมถึงกลเม็ดที่ช่วยให้ชนะสงคราม

In the end, the magnificent city was burned to the ground,

ท้ายที่สุด เมืองถูกเผามอดไหม้

never to rise again.

ไม่มีวันได้ฟื้นฟูกลับมาเลย

But had it ever existed?

แต่เมืองนี้มีอยู่จริงหรือเปล่า

By the time the field of archaeology began to take shape in the 19th century,

เมื่อการศึกษาด้านโบราณคดี เริ่มเป็นรูปเป็นร่างตั้งแต่ศตวรรษที่ 19

many were skeptical, considering the epic to be pure fiction,

หลายคนสงสัยว่ามันเรื่องสุดเจ๋งนี้ เป็นเพียงนิยาย

a founding myth imagining a bygone heroic era.

เป็นปกรณัมที่บรรยายถึงวีรบุรุษจากอดีตกาล

But some scholars believed

แต่นักวิชาการบางคนเชื่อว่า

that behind the superhuman feats and divine miracles

เบื้องหลังความเหนือมนุษย์ และปาฎิหาริย์จากทวยเทพ

there must have been a grain of historical truth -

มันควรที่จะมีเมล็ดแห่งความจริง ทางประวัติศาสตร์

a war that was really fought,

เกี่ยวกับสงครามที่มีการสู้รบกันจริง

and a place where it happened.

และสถานที่เกิดเหตุการณ์นั้น

Frank Calvert was one such believer.

แฟรงค์ คาล์เวิร์ต เป็นคนหนึ่งที่เชื่อ

He had spent his youth traveling and learning about ancient civilizations

เขาใช้เวลาช่วงวัยหนุ่ม ท่องเที่ยวและศึกษาอารยธรรมโบราณ

before accompanying his brother Frederick

ก่อนที่จะร่วมทางไปกับน้องชายเขา เฟรดเดอริก

on a diplomatic mission to the northwest Anatolian region of Çanakkale.

ในภารกิจการทูตทางตะวันตกเฉียงเหนือ ของเมืองชนักคาล แคว้นอานาโตเลีย

It was here that Homer described the Greek encampment

ที่นี่เอง ที่โฮเมอร์บรรยายถึง การตั้งแคมป์ของชาวกรีก

at the mouth of the Scamander river.

ที่ปากทางแม่น้ำสคาเแมนเดอร์

And it was here that fate brought Frank into contact

และที่นี่เอง ที่ชะตาได้ทำให้แฟรงค์

with a journalist and geologist named Charles Maclaren.

พบกับนักข่าวและนักธรณีวิทยา ชื่อว่า ชาร์ลส์ แมคลาเรน

Locals and travelers had long speculated

คนพื้นที่และนักท่องเที่ยวคิดกันมานานแล้ว

that Troy might’ve stood on one of the surrounding hilltops.

ว่าเมืองทรอยน่าจะตั้งอยู่บนเขาแถว ๆ นี้

But Maclaren had been one of the first

แต่แมคลาเรนเป็นหนึ่งในคนแรก ๆ

to publish a detailed topographical study of the area.

ที่ตีพิมพ์การศึกษาภูมิประเทศ ในบริเวณนั้นอย่างละเอียด

He believed he had found the site –

เขาเชื่อว่าเขาได้เจอเข้ากับบริเวณ

a 32-meter mound known by the name Hisarlık,

ที่เป็นเนินขนาด 32 เมตร ที่รู้จักกันในนาม ฮิสซาลิก

derived from the Turkish word for “fortress.”

ซึ่งเป็นคำที่จากภาษาตุรกี แปลว่า "ป้อมปราการ"

Soon after meeting with him in 1847,

หลังจากได้พบกับแมคลาเรนในปี ค.ศ. 1847

the Calverts bought 2,000 acres of farmland

ครอบครัวคาเวิร์ต ซื้อพื้นที่ทางการเกษตร 2,000 เอเคอร์

that included part of the hill.

ซึ่งรวมถึงส่วนของภูเขาด้วย

Before they could explore any further,

ก่อนพวกเขาจะสำรวจอะไรเพิ่มเติมได้

the Crimean War broke out

สงครามไครเมียก็เกิดขึ้น

and forestalled their archaeological ambitions for several years.

และขัดขวางความพยายาม ทางโบราณคดีของพวกเขาอยู่หลายปี

After the war’s end,

หลังสงครามจบลง

Frank Calvert began to survey the site,

แฟรงค์ คาเวิร์ต เริ่มออกสำรวจพื้นที่

but lacked the funds for a full excavation.

แต่ขาดแคลนเงินทุน สำหรับการขุดค้นบริเวณทั้งหมด

This was where the wealthy German businessman

ด้วยเหตุนี้เอง นักธุรกิจชาวเยอรมันผู้ร่ำรวย

and amateur archaeologist Heinrich Schliemann came in.

และนักโบราณคดีมือสมัครเล่น ไฮน์ริคช์ ชลีมัน จึงเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง

At Calvert’s invitation,

จากคำเชิญของคาเวิร์ต

Schliemann visited the grounds in 1868, and decided to excavate.

ชลีมันไปเยี่ยมชมบริเวณในปี ค.ศ. 1868 และตัดสินใจว่าจะทำการขุดสำรวจ

Eager to find the ancient city,

ด้วยความมุ่งมั่นที่จะหาเมืองโบราณ

Schliemann tore massive trenches all the way to the base of the hill.

ชลีมันทำการขุดคูขนาดใหญ่ ยาวเป็นแนวไปจนถึงตีนเขา

There, he uncovered a hoard of precious artifacts,

และที่นั่น เขาได้พบกับโบราณวัตถุมีค่า

jewelry,

เครื่องประดับ

and metalwork,

และงานโลหะ

including two diadems and a copper shield.

ที่รวมถึง มงกุฎสององค์ และโล่ทองแดง

Schliemann took full credit for the discovery,

ชลีมันอ้างเอาความดีความชอบ ในการค้นพบครั้งนี้

announcing that he had found Troy

โดยประกาศว่าเขาได้ค้นพบเมืองทรอย

and the treasure of its king Priam.

และสมบัติของกษัตริย์ไพรอัม

But the real treasure was elsewhere.

แต่สมบัติที่แท้จริงอยู่ที่อื่น

When later archaeologists studied the site,

ต่อมาภายหลัง เมื่อนักโบราณคดีศึกษาพื้นที่นี้

they realized that the mound consisted of no less than nine cities,

พวกเขาก็เข้าใจว่าบริเวณภูเขานี้ ประกอบด้วยเมืองไม่น้อยกว่าเก้าเมือง

each built atop the ruins of the last.

ที่ถูกสร้างทับอยู่บนซากเมืองเก่า

The layer Schliemann had uncovered dated back to the Mycenaean Age,

ชั้นที่ชลีมันค้นพบอยู่ในยุคไมซีเนีย

more than 1,000 years too early for Homer.

ซึ่งมันใหม่กว่ายุคของโฮมเมอร์ มากเกินกว่า 1,000 ปี

But inside the mound was indeed evidence

แต่แน่นอนว่าในเขตภูเขานั้นคือหลักฐาน

for a city that had thrived during the Bronze Age,

ของเมืองที่รุ่งเรืองในยุคสำริด

with charred stone,

ที่มีหินรมควัน

broken arrowheads,

หัวธนูหัก

and damaged human skeletons suggesting a violent end.

และโครงกระดูกมนุษย์ ที่ได้รับความเสียหายจากกระปะทะต่อสู้

It was Troy VII, contained in the middle layers

มันคือเมืองทรอยที่เจ็ด ซึ่งอยู่ในชั้นตอนกลาง

and now ravaged for a second time by Schliemann’s careless excavation.

และตอนนี้มันถูกถล่มเป็นครั้งที่สอง จากการขุดอย่างไม่ระวังของชลีมัน

The settlement, spanning some 200,000 square meters

บริเวณของการตั้งถิ่นฐานนี้ กินพื้นที่กว่า 200,000 ตารางเมตร

and home to as many as 10,000 people,

และเป็นที่อยู่อาศัยของคนราว ๆ 10,000 คน

thrived until around 1180 BCE.

จนถึง 1180 ปีก่อนคริสกาล

Its position at the southern entrance of the Dardanelles strait

ตำแหน่งของมันที่ทางเข้าทางตอนใต้ ของช่องแคบดาเดนเนลลีส

would’ve made a formidable strategic location for both defense and trade.

ไม่ได้เป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ดีเลย ทั้งในด้านการป้องกันและการค้า

Most importantly, there are the remains of a massive fortification wall –

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ซากกำแพงป้อมปราการใหญ่

perhaps the very same one

ที่อาจเป็นกำแพง

from which Priam and Hector once watched the Greeks approach.

ที่กษัตริย์ไพรอัมและเฮกเตอร์ เคยมองเห็นกองทัพกรีกรุกเข้ามาใกล้

Of course, it’s difficult to be certain

แน่นอนว่า มันยากที่เราจะมั่นใจได้

that these ruins are the true remains of ancient Troy,

ว่าซากเหล่านี้คือ เมืองทรอยโบราณที่หลงเหลืออยู่

and scholars still dispute

และนักวิชาการก็ยังถกเถียงกัน

whether the Trojan War as described by Homer ever happened.

ว่าสงครามโทรจันที่โฮมเมอร์กล่าวถึง เคยเกิดขึ้นจริง ๆ หรือเปล่า

Yet the evidence is strong enough

แต่ถึงอย่างนั้น หลักฐานก็มีน้ำหนักพอ

that UNESCO has labelled Hisarlık the archeological site of Troy.

ที่ยูเนสโก้จะประกาศให้ฮิสซาลิก คือบริเวณทางโบราณคดีของเมืองทรอย

Regardless of its identity,

ไม่ว่ากรุงทรอยจะมีหน้าตาเช่นไร

thanks to persistence,

เราต้องขอขอบคุณความวิริยะ

a bit of faith,

ความศรัทธาอีกเล็กน้อย

and a lot of research,

และการค้นคว้ามากมาย

archaeologists are bringing the long-buried secrets

นักโบราณคดีได้ทำให้ความลับ ของเมืองโบราณที่สูญหาย

of an ancient, lost city to light.

ที่ถูกฝังมาช้านานได้รับความกระจ่าง