Did ancient Troy really exist? - Einav Zamir Dembin

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: sadegh zabihi

When Homer’s Iliad was first written down in the 8th century BCE,

در قرن هشتم قبل از میلاد وقتی که حماسه ایلیاد هومر نوشته شد،

the story of the Trojan war was already an old one.

داستان جنگ تروآ قدیمی به حساب می‌آمد.

From existing oral tradition,

از داستان‌های شفاهی موجود

audiences knew the tales of the long siege,

مردم از قصه‌های یورش طولانی،

the epic duels outside the city walls,

دوئل‌های حماسی خارج از دیوارهای شهر،

and the cunning trick that finally won the war.

و نیرنگ‌هایی که عاقبت به پیروزی در جنگ منجر شد خبر داشتند.

In the end, the magnificent city was burned to the ground,

در پایان، شهر باشکوه سوخت و خاکستر شد،

never to rise again.

و دیگر هرگز سر برنیفراشت.

But had it ever existed?

اما آیا این اتفاق واقعا افتاد؟

By the time the field of archaeology began to take shape in the 19th century,

تا قبل از شروع حفاری‌های باستان‌شناسان در قرن نوزدهم

many were skeptical, considering the epic to be pure fiction,

بسیاری مشکوک بودند و این حماسه را مطلقا غیرواقعی می‌دانستند،

a founding myth imagining a bygone heroic era.

افسانه‌ آغازین که دوران سپری‌شده پلهوانی را متصور بود.

But some scholars believed

اما برخی دانشمندان معتقدند

that behind the superhuman feats and divine miracles

که پشت این داستان‌های ابرانسانی و معجزات الهی

there must have been a grain of historical truth -

باید حقیقتی تاریخی باشد --

a war that was really fought,

نبردی که حقیقتا رخ داده،

and a place where it happened.

و جایی که محل وقوع آن بوده.

Frank Calvert was one such believer.

فرنک کلورت از جمله کسانی بود که به این باور داشت.

He had spent his youth traveling and learning about ancient civilizations

او جوانی‌اش را صرف سفر و فراگیری تمدنهای باستانی کرد

before accompanying his brother Frederick

و سپس همراه برادرش فردریک

on a diplomatic mission to the northwest Anatolian region of Çanakkale.

عازم ماموریتی دیپلماتیک به منطقه چاناک‌کاله در شمال غرب منطقه آناتولی شد.

It was here that Homer described the Greek encampment

همانجایی که هومر گفته محل اردوی یونانیان بود

at the mouth of the Scamander river.

در سرچشمه رود کارامندرس.

And it was here that fate brought Frank into contact

و همینجا بود که دست سرنوشت فرنک را

with a journalist and geologist named Charles Maclaren.

با روزنامه‌نگار و زمین‌شناسی به نام چارلز مک‌لرن مواجه ساخت.

Locals and travelers had long speculated

محلی‌ها و مسافران همواره گفته بودند

that Troy might’ve stood on one of the surrounding hilltops.

که تروآ احتمالا روی یکی از تپه اطراف قرار داشت.

But Maclaren had been one of the first

اما مک‌لرن یکی از اولین کسانی بود که

to publish a detailed topographical study of the area.

مطالعه دقیق توپوگرافی منطقه را منتشر کرد.

He believed he had found the site –

او معتقد بود که محل را یافته --

a 32-meter mound known by the name Hisarlık,

تپه‌ای ۳۲ متری به نام «حیصارلیک»

derived from the Turkish word for “fortress.”

که از کلمه ترکی (حصار) به معنای قلعه گرفته شده است.

Soon after meeting with him in 1847,

کمی پس از ملاقات با او در سال ۱۸۴۷،

the Calverts bought 2,000 acres of farmland

برادران کلورت زمینی به مساحت ۲ هزار جریب خریدند

that included part of the hill.

که بخشی از تپه را نیز دربرداشت.

Before they could explore any further,

قبل از آن که در اکتشاف پیش بروند،

the Crimean War broke out

جنگ کریمه شروع شد

and forestalled their archaeological ambitions for several years.

و جاه‌طلبی‌های باستانشناسانه آنها را برای چند سال متوقف کرد.

After the war’s end,

پس از پایان جنگ،

Frank Calvert began to survey the site,

فرنگ کلورت شروع کرد به مطالعه زمین،

but lacked the funds for a full excavation.

اما پول کافی برای حفاری کامل نداشت.

This was where the wealthy German businessman

اینجا بود که یک بازرگان آلمانی ثروتمند

and amateur archaeologist Heinrich Schliemann came in.

و باستانشناس آماتور به نام هنریش شلیمان وارد کار شد.

At Calvert’s invitation,

به دعوت کلورت

Schliemann visited the grounds in 1868, and decided to excavate.

شلیمان در ۱۸۶۸ از محل بازدید کرد و تصمیم به حفاری گرفت.

Eager to find the ancient city,

مشتاق یافتن شهر باستانی،

Schliemann tore massive trenches all the way to the base of the hill.

شلیمان خندق‌های بزرگی را تا ته تپه کند.

There, he uncovered a hoard of precious artifacts,

آنجا به دفینه‌ای دست یافت از اجسام قیمتی مصنوع،

jewelry,

جواهرات،

and metalwork,

و آثار فلزی،

including two diadems and a copper shield.

از جمله دو نیم‌تاج و یک سپر مسی.

Schliemann took full credit for the discovery,

شلیمان اعتبار کامل این کار را گرفت،

announcing that he had found Troy

اعلام کرد که تروآ را یافته

and the treasure of its king Priam.

همچنین گنج پریام، پادشاه این شهر را.

But the real treasure was elsewhere.

اما گنج واقعی جای دیگری بود.

When later archaeologists studied the site,

بعداً در مطالعات باستانشناسان روی محل،

they realized that the mound consisted of no less than nine cities,

متوجه شدند که تپه دست‌کم از ۹ شهر تشکیل شده،

each built atop the ruins of the last.

که هر یک روی ویرانه‌های قبلی بنا شده.

The layer Schliemann had uncovered dated back to the Mycenaean Age,

لایه‌ای که شلیمان از زیر خاک بیرون آورد به عصر میسنی‌ها می‌رسید،

more than 1,000 years too early for Homer.

که برای هومر بیش از هزار سال زیادی زود بود.

But inside the mound was indeed evidence

اما در دل تپه شواهدی بود

for a city that had thrived during the Bronze Age,

حاکی از شهری که در عصر برنز شکوفا بود،

with charred stone,

با سنگ‌های تراشیده،

broken arrowheads,

سرنیزه‌های شکسته،

and damaged human skeletons suggesting a violent end.

و اسکلت‌های شکسته انسان که حاکی از پایانی خشن بود.

It was Troy VII, contained in the middle layers

تروآی هفتم در میان لایه‌ها بود

and now ravaged for a second time by Schliemann’s careless excavation.

که حالا برای بار دوم با حفاری بی‌دقت شلیمان نابود می‌شد.

The settlement, spanning some 200,000 square meters

این شهر که حدود ۲۰۰ هزار متر مربع بود

and home to as many as 10,000 people,

و حدود ۱۰ هزار نفر جمعیت داشت

thrived until around 1180 BCE.

تا حدود ۱۱۸۰ قبل از میلاد رونق داشت.

Its position at the southern entrance of the Dardanelles strait

محلش در جنوب ورودی تنگه داردانل

would’ve made a formidable strategic location for both defense and trade.

موقعیت استراتژیک بلامنازع دفاعی و تجاری فراهم می‌کرد.

Most importantly, there are the remains of a massive fortification wall –

مهمتر از همه، بقایای دیواری بزرگ و مستحکم

perhaps the very same one

شاید همان دیواری که از رویش

from which Priam and Hector once watched the Greeks approach.

پادشاه پریام و هکتور نزدیک شدن یونانی‌ها را نظاره کردند،

Of course, it’s difficult to be certain

البته، دشوار می‌توان اطمینان داشت

that these ruins are the true remains of ancient Troy,

که این ویرانه‌ها بقایای واقعی شهر باستانی تروآ باشند،

and scholars still dispute

و داشنمندان هنوز شک دارند

whether the Trojan War as described by Homer ever happened.

که جنگ تروآ طبق نوشته هومر واقعا رخ داده باشد.

Yet the evidence is strong enough

در عین حال، شواهد آنقدر قوی است

that UNESCO has labelled Hisarlık the archeological site of Troy.

که یونسکو حیصارلیک را محل باستانی تروآ بنامد.

Regardless of its identity,

فارغ از هویتش،

thanks to persistence,

در سایه پایداری،

a bit of faith,

کمی ایمان،

and a lot of research,

و تحقیقات فراوان،

archaeologists are bringing the long-buried secrets

باستانشناسان اسرار دفن شده قدیمی

of an ancient, lost city to light.

از یک شهر باستانی و گم را فاش می‌کنند.