How your digestive system works - Emma Bryce

Translator: Nuanprang Intarasod Reviewer: Thanandon Wongkittithon

Across the whole planet,

ในโลกใบนี้

humans eat on average between one and 2.7 kilograms of food a day.

มนุษย์บริโภคอาหารเฉลี่ย วันละ 1 ถึง 2.7 กิโลกรัม

That's over 365 kilograms a year per person,

คิดเป็นกว่าปีละ 365 กิโลกรัมต่อคน

and more than 28,800 kilograms over the course of a lifetime.

และกว่า 28,800 กิโลกรัม ตลอดช่วงชีวิต

And every last scrap makes its way through the digestive system.

อาหารจะลำเลียงผ่านระบบย่อยอาหาร

Comprised of ten organs covering nine meters,

ซึ่งประกอบด้วยอวัยวะกว่า 10 ชิ้น และมีความยาวกว่า 9 เมตร

and containing over 20 specialized cell types,

มีเซลล์ทำหน้าที่พิเศษถึง 20 ชนิด

this is one of the most diverse and complicated systems in the human body.

นับเป็นระบบที่ซับซ้อนมากที่สุด ระบบหนึ่งในร่างกายมนุษย์

Its parts continuously work in unison to fulfill a singular task:

ทุกส่วนทำงานประสานกันอย่างต่อเนื่อง เพื่อเป้าหมายหลักอย่างเดียว

transforming the raw materials of your food

คือ ย่อยอาหารที่คุณกิน

into the nutrients and energy that keep you alive.

ให้กลายเป็นสารอาหารและพลังงาน จำเป็นต่อการดำรงชีวิต

Spanning the entire length of your torso,

ระบบย่อยอาหารที่ทอดยาวทั่วร่างกาย

the digestive system has four main components.

ประกอบด้วย 4 ส่วนหลัก

First, there's the gastrointestinal tract,

ส่วนแรก คือ ระบบทางเดินอาหาร

a twisting channel that transports your food

มีลักษณะเป็นท่อที่ขดไปมา เพื่อส่งผ่านอาหาร

and has an internal surface area of between 30 and 40 square meters,

โดยผนังด้านในมีพื้นที่กว้าง ครอบคลุมถึง 30-40 ตารางเมตร

enough to cover half a badminton court.

เทียบขนาดได้กับสนามแบดมินตันครึ่งสนาม

Second, there's the pancreas,

ส่วนที่ 2 ประกอบด้วยตับอ่อน

gallbladder,

ถุงน้ำดี

and liver,

และตับ

a trio of organs that break down food using an array of special juices.

อวัยวะทั้ง 3 ใช้น้ำย่อยและน้ำดี ในการย่อยอาหาร

Third, the body's enzymes,

ส่วนที่ 3 ประกอบด้วยเอนไซม์

hormones,

ฮอร์โมน

nerves,

and blood

ระบบประสาท

และเลือด

all work together to break down food,

ทั้งหมดทำงานประสานกันเพื่อย่อยอาหาร

modulate the digestive process,

ควบคุมระบบการย่อย

and deliver its final products.

และส่งต่อสารอาหารที่ย่อยแล้ว

Finally, there's the mesentery,

ส่วนสุดท้าย คือ เยื่อบุช่องท้อง

a large stretch of tissue that supports

เนื้อเยื่อขนาดใหญ่ที่รองรับ

and positions all your digestive organs in the abdomen,

และยึดตำแหน่ง อวัยวะย่อยอาหารในช่องท้อง

enabling them to do their jobs.

เพื่อให้อวัยวะทั้งหมดทำหน้าที่ได้

The digestive process begins before food even hits your tongue.

ระบบย่อยอาหารเริ่มทำงาน ก่อนที่ลิ้นจะสัมผัสอาหารเสียอีก

Anticipating a tasty morsel,

ความคาดหวังรสชาติที่จะได้ลิ้มลอง

glands in your mouth start to pump out saliva.

จะกระตุ้นให้ต่อมน้ำลายให้ทำงาน

We produce about 1.5 liters of this liquid each day.

โดยผลิตน้ำลายได้มากถึง 1.5 ลิตรต่อวัน

Once inside your mouth,

เมื่ออาหารอยู่ในปาก

chewing combines with the sloshing saliva

น้ำลายจะคลุกเคล้ากับอาหาร

to turn food into a moist lump called the bolus.

เปลี่ยนอาหารให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ เรียกว่า ก้อนอาหาร

Enzymes present in the saliva break down any starch.

จากนั้น เอนไซม์ในน้ำลายจะย่อยแป้ง

Then, your food finds itself

และลำเลียงอาหารไปยังอวัยวะถัดไป

at the rim of a 25-centimeter-long tube called the esophagus,

ซึ่งเป็นท่อที่มีความยาวถึง 25 เซนติเมตร เรียกว่า หลอดอาหาร

down which it must plunge to reach the stomach.

และไหลลงสู่กระเพาะอาหาร

Nerves in the surrounding esophageal tissue

เมื่อระบบประสาทรอบ ๆ เนื้อเยื่อหลอดอาหาร

sense the bolus's presence and trigger peristalsis,

สัมผัสก้อนอาหาร มันจะกระตุ้น ให้เกิดกระบวนการเพอริสตัลซิส

a series of defined muscular contractions.

หรือการบีบตัวของกล้ามเนื้อ อย่างต่อเนื่องนั่นเอง

That propels the food into the stomach,

ทั้งนี้ เพื่อให้อาหารเคลื่อนไป สู่กระเพาะอาหารได้

where it's left at the mercy of the muscular stomach walls,

จากนั้น ก็จะเป็นหน้าที่ ของผนังกระเพาะอาหาร

which bound the bolus, breaking it into chunks.

ที่ย่อยก้อนอาหารออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ

Hormones, secreted by cells in the lining, trigger the release of acids

ฮอร์โมนที่หลั่งจากเซลล์ชั้นต่าง ๆ จะกระตุ้นกรด

and enzyme-rich juices from the stomach wall

และน้ำย่อยที่อุดมด้วยเอนไซม์ ออกมาจากผนังกระเพาะอาหาร

that start to dissolve the food and break down its proteins.

เพื่อเริ่มกระบวนการย่อยอาหาร และโปรตีน

These hormones also alert the pancreas,

ฮอร์โมนดังกล่าวยังกระตุ้นตับอ่อน

liver,

ตับ

and gallbladder

และถุงน้ำดี

to produce digestive juices

ให้หลั่งน้ำย่อย

and transfer bile, a yellowish-green liquid that digests fat,

และน้ำดี ของเหลวสีเหลืองปนเขียว เพื่อย่อยไขมัน

in preparation for the next stage.

เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไป

After three hours inside the stomach,

หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมง

the once shapely bolus is now a frothy liquid called chyme,

ก้อนอาหารจะเปลี่ยนสภาพ เป็นของเหลวมีฟองเรียกว่า ไคม์

and it's ready to move into the small intestine.

พร้อมเข้าสู่ลำไส้เล็กต่อไป

The liver sends bile to the gallbladder,

ตับจะได้รับน้ำดีจากถุงน้ำดี

which secretes it into the first portion of the small intestine called the duodenum.

และหลั่งสู่ลำไส้เล็กส่วนต้น ที่เรียกว่าดูโอดีนัม

Here, it dissolves the fats floating in the slurry of chyme

จุดนี้เองที่ไขมันซึ่งลอยอยู่ในไคม์ จะถูกแยก

so they can be easily digested by the pancreatic and intestinal juices

เพื่อให้ย่อยได้ง่ายขึ้น ด้วยน้ำของย่อยตับอ่อนและลำไส้เล็ก

that have leached onto the scene.

ที่ไหลมาดังจุดนี้

These enzyme-rich juices break the fat molecules down into fatty acids

น้ำย่อยอุดมด้วยเอนไซม์นี้ จะย่อยโมเลกุลไขมันเป็นกรดไขมัน

and glycerol for easier absorption into the body.

และกลีเซอรอล เพื่อให้ร่างกาย ดูดซึมได้ง่ายขึ้น

The enzymes also carry out the final deconstruction

นอกจากนี้ เอมไซม์ยังช่วยย่อย

of proteins into amino acids

โปรตีนเป็นกรดอะมิโน

and carbohydrates into glucose.

และย่อยคาร์โบไฮเดรตเป็นกลูโคส

This happens in the small intestine's lower regions,

การย่อยสารอาหารที่ว่ามา เกิดขึ้นในลำไส้เล็กส่วนถัดมา

the jejunum and ileum,

คือที่ส่วนกลางและส่วนปลาย

which are coated in millions of tiny projections called villi.

ซึ่งมีผนังที่เต็มไปด้วย ติ่งเล็ก ๆ เรียกว่าวิลไล

These create a huge surface area to maximize molecule absorption

เกิดเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ ช่วยในการดูดซึมโมเลกุล

and transference into the blood stream.

และส่งต่อเข้าสู่กระแสเลือด

The blood takes them on the final leg of their journey

ซึ่งทำหน้าที่เป็นด่านสุดท้าย ในการลำเลียงสารอาหาร

to feed the body's organs and tissues.

ไปสู่อวัยวะและเนื้อเยื่อต่าง ๆ ในร่างกาย

But it's not over quite yet.

แต่การเดินทางยังไม่จบเพียงเท่านี้

Leftover fiber,

กากใยอาหาร

water,

น้ำ

and dead cells sloughed off during digestion

และซากเซลล์จากกระบวนการย่อย

make it into the large intestine, also known as the colon.

จะถูกส่งไปยังลำไส้ใหญ่ หรือที่เรียกว่าโคลอน

The body drains out most of the remaining fluid through the intestinal wall.

ร่างกายจะดูดซึมน้ำเกือบทั้งหมด ที่เหลืออยู่ผ่านผนังลำไส้

What's left is a soft mass called stool.

เหลือเพียงมวลนุ่ม ๆ ที่เรียกว่า อุจจาระ

The colon squeezes this byproduct into a pouch called the rectum,

ลำไส้โคลอนจะบีบของเสียนี้ ไปยังถุงเก็บหรือไส้ตรง

where nerves sense it expanding

ที่ซึ่งเส้นประสาทจะรับรู้ถึง ขนาดที่ใหญ่ขึ้น

and tell the body when it's time to expel the waste.

และส่งสัญญาณให้ร่างกายรู้ว่า ถึงเวลาต้องขับถ่ายแล้ว

The byproducts of digestion exit through the anus

ของเสียจากการย่อยอาหาร จะถูกขับออกจากทวารหนัก

and the food's long journey,

และการเดินทางที่ยาวนานของอาหาร

typically lasting between 30 and 40 hours,

ซึ่งกินเวลากว่า 30 ถึง 40 ชั่วโมง

is finally complete.

ก็จะสิ้นสุดลง