How your digestive system works - Emma Bryce

Translator: Maziar Jamshidi Reviewer: sadegh zabihi

Across the whole planet,

در کل سیاره زمین،

humans eat on average between one and 2.7 kilograms of food a day.

انسان‌ها روزانه بین ۱ تا ۲/۷ کیلوگرم غذا می‌خورند.

That's over 365 kilograms a year per person,

این معادل ۳۶۵ کیلو‌گرم در هر سال برای هر فرد،

and more than 28,800 kilograms over the course of a lifetime.

و بیشتر از ۲۸٫۸۰۰ کیلو‌گرم در طول عمر است.

And every last scrap makes its way through the digestive system.

و هر قطعه از آن از داخل دستگاه گوارش عبور می‌کند.

Comprised of ten organs covering nine meters,

شامل ده اندام به طول نه متر،

and containing over 20 specialized cell types,

و دربرگیرنده بیش از ۲۰ نوع سلول خاص،

this is one of the most diverse and complicated systems in the human body.

یکی از متنوع‌ترین و پیچیده‌ترین دستگاه‌های بدن انسان است.

Its parts continuously work in unison to fulfill a singular task:

اجزای آن دائماً با هماهنگی کار می‌کنند تا یک وظیفه واحد را انجام دهند:

transforming the raw materials of your food

تبدیل مواد اولیه خوراک شما

into the nutrients and energy that keep you alive.

به مواد مغذی و انرژی که شما را زنده نگه می‌دارد.

Spanning the entire length of your torso,

با پوشاندن کل طول بالا تنه‌تان،

the digestive system has four main components.

دستگاه گوارش چهار قسمت اصلی دارد.

First, there's the gastrointestinal tract,

ابتدا، دستگاه معده و روده است،

a twisting channel that transports your food

یک کانال پیج در پیچ که غذای شما را حمل می‌کند

and has an internal surface area of between 30 and 40 square meters,

و سطح داخلی بین ۳۰ تا ۳۰ مترمربع دارد،

enough to cover half a badminton court.

که برای پوشاندن نصف زمین بدمینتون کافی است.

Second, there's the pancreas,

دوم، لوزالمعده،

gallbladder,

کیسه صفرا،

and liver,

و کبد است.

a trio of organs that break down food using an array of special juices.

اعضای سه‌گانه‌ای که از دسته‌ای از مایع‌های خاص برای تجزیه غذاها استفاده می‌کنند.

Third, the body's enzymes,

سوم، آنزیم‌های بدن،

hormones,

هورمون‌ها،

nerves,

and blood

اعصاب،

و خون

all work together to break down food,

همگی با هم کار می‌کنند تا غذا را تجزیه کنند،

modulate the digestive process,

روند هضم را تنظیم کنند،

and deliver its final products.

و محصولات نهایی را تولید کنند.

Finally, there's the mesentery,

نهایتا، روده‌بند هست،

a large stretch of tissue that supports

یک بافت بزرگ که اندام‌های گوارشی را

and positions all your digestive organs in the abdomen,

در داخل شکم نگه می‌دارد،

enabling them to do their jobs.

و آن‌ها را قادر به انجام وظیفه‌شان می‌کند.

The digestive process begins before food even hits your tongue.

روند هضم پیش از اینکه غذا حتی به زبان برسد شروع می‌شود.

Anticipating a tasty morsel,

در انتظار یک لقمه خوشمزه،

glands in your mouth start to pump out saliva.

غدد داخل دهان شروع به ترشح بزاق می‌کنند.

We produce about 1.5 liters of this liquid each day.

ما روزانه ۱/۵ لیتر از این مایع را تولید می‌کنیم.

Once inside your mouth,

وقتی داخل دهان‌تان هست،

chewing combines with the sloshing saliva

جویدن با بزاق همراه می‌شود

to turn food into a moist lump called the bolus.

تا غذا را به یک توده مرطوب بنام «بولوس» تبدیل کند.

Enzymes present in the saliva break down any starch.

آنزیم‌های داخل بزاق هر نوع نشاسته را تجزیه می‌کنند.

Then, your food finds itself

سپس، غذا خود را در

at the rim of a 25-centimeter-long tube called the esophagus,

لبه یک لوله با درازای ۲۵ سانتیمتر به نام مری می‌یابد،

down which it must plunge to reach the stomach.

که باید از آن پایین برود تا اینکه به معده برسد.

Nerves in the surrounding esophageal tissue

اعصاب اطراف بافت مری

sense the bolus's presence and trigger peristalsis,

حضور بولوس را حس می‌کنند و حرکت دودی را براه می‌اندازند.

a series of defined muscular contractions.

مجموعه‌ای از انقباض‌های معین ماهیچه‌ای.

That propels the food into the stomach,

این موجب می‌شود که غذا بداخل معده هدایت شود،

where it's left at the mercy of the muscular stomach walls,

آنجا در اختیار ماهیچه دیواره معده می‌افتد،

which bound the bolus, breaking it into chunks.

که بولوس را می‌کوبد، و آن را تکه تکه می‌کند.

Hormones, secreted by cells in the lining, trigger the release of acids

هورمون‌های ترشح شده توسط سلول‌های پوشش معده، آزاد کردن اسیدها

and enzyme-rich juices from the stomach wall

و مایع مملو از آنزیم‌ را از جداره معده کلید می‌زنند

that start to dissolve the food and break down its proteins.

که آغاز به حل کردن غذا و موجب تجزیه پروتئین‌ها می‌شوند.

These hormones also alert the pancreas,

این هورمون‌ها همچنین لوزالمعده،

liver,

کبد،

and gallbladder

و کیسه صفرا را خبردار می‌کنند

to produce digestive juices

که مایع هاضمه را تولید کنند

and transfer bile, a yellowish-green liquid that digests fat,

و صفرا را، که مایعی زرد-سبز است برای هضم چربی،

in preparation for the next stage.

در تدارک مرحله بعد منتقل کنند.

After three hours inside the stomach,

پس از سه ساعت در معده،

the once shapely bolus is now a frothy liquid called chyme,

آن بولوس که ابتدا شکلدار بود حالا تبدیل به مایع کف‌آلودی بنام «کایم» شده.

and it's ready to move into the small intestine.

و آماده حرکت داخل روده کوچک است.

The liver sends bile to the gallbladder,

کبد صفری را به کیسه صفرا می‌ریزد،

which secretes it into the first portion of the small intestine called the duodenum.

که آن را به قسمت ابتدای روده کوچک به نام دوازدهه ترشح می‌کند.

Here, it dissolves the fats floating in the slurry of chyme

اینجا، چربی‌های داخل دوغاب کایم را حل می‌کند

so they can be easily digested by the pancreatic and intestinal juices

تا اینکه براحتی توسط مایع لوزالمعده و روده

that have leached onto the scene.

که به صحنه نشت کرده‌اند هضم شوند.

These enzyme-rich juices break the fat molecules down into fatty acids

این مایع‌های پر از آنزیم، مولکول‌های چربی را

and glycerol for easier absorption into the body.

برای جذب راحتر توسط بدن به اسیدهای چرب و گلیسرول تبدیل می‌کنند.

The enzymes also carry out the final deconstruction

آنزیم‌ها همچنین تخریب نهایی

of proteins into amino acids

پروتئین‌ها به اسید آمینه‌ها

and carbohydrates into glucose.

و کربوهیدارت‌ها به گلوکز را انجام می‌دهند.

This happens in the small intestine's lower regions,

این در قسمت پایین روده کوچک اتفاق می‌افتد،

the jejunum and ileum,

تهی‌روده و درازروده،

which are coated in millions of tiny projections called villi.

که از میلیون‌ها بیرون‌زدگی به نام پرزهای روده‌ای پوشیده شده است.

These create a huge surface area to maximize molecule absorption

این پوشش سطحی بسیار زیادی ایجاد می‌کند برای حداکثر کردن جذب مولکولی

and transference into the blood stream.

و انتقال به درون خون.

The blood takes them on the final leg of their journey

خون آن‌ها را در آخرین قسمت سفرشان می‌برد

to feed the body's organs and tissues.

تا اندام و بافت‌های بدن را تغذیه کنند.

But it's not over quite yet.

ولی هنوز تمام نشده است.

Leftover fiber,

فیبرهای باقی‌مانده،

water,

آب،

and dead cells sloughed off during digestion

و سلول‌های مرده که در خلال گوارش جدا شده‌اند

make it into the large intestine, also known as the colon.

به داخل روده‌ی بزرگ یا کولون می‌روند.

The body drains out most of the remaining fluid through the intestinal wall.

بدن بیشتر مایع باقی‌مانده را از طریق دیواره روده جذب می‌کند.

What's left is a soft mass called stool.

چیزی که باقی می‌ماند یک جرم نرم است بنام مدفوع.

The colon squeezes this byproduct into a pouch called the rectum,

روده این محصول جانبی را داخل کیسه‌ای به نام راست روده هل می‌دهد،

where nerves sense it expanding

جایی که اعصاب منبسط شدن را حس می‌کنند

and tell the body when it's time to expel the waste.

و به بدن اطلاع می‌دهند که چه موقع زمان دفع مواد زائد است.

The byproducts of digestion exit through the anus

مواد زائد گوارش از طریق مقعد خارج می‌شود

and the food's long journey,

و سفر دراز غذا،

typically lasting between 30 and 40 hours,

که معمولا بین ۳۰ تا ۴۰ ساعت طول می‌کشد،

is finally complete.

سرانجام کامل می‌شود.