Are we running out of clean water? - Balsher Singh Sidhu

Translator: Ratirut Gettuphan Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

From space, our planet appears to be more ocean than Earth.

จากอวกาศ ดูเหมือนว่าโลกของเรา มีมหาสมุทรมากกว่าพื้นดิน

But despite the water covering 71% of the planet’s surface,

แต่ถึงแม้ว่าพื้นผิวโลกจะถูกปกคลุม ไปด้วยน้ำถึง 71%

more than half the world’s population endures extreme water scarcity

ประชากรโลกมากกว่าครึ่ง ยังคงประสบปัญหาการขาดน้ำอย่างรุนแรง

for at least one month a year.

อย่างน้อย 1 เดือนต่อปี

And current estimates predict that by 2040,

และจากการคาดการณ์ในปัจจุบัน ในปี 2040

up to 20 more countries could be experiencing water shortages.

มากกว่า 20 ประเทศอาจ ประสบปัญหาการขาดน้ำ

Taken together, these bleak statistics raise a startling question:

จากสถิติดังกล่าว ทำให้เริ่มเกิดคำถาม

are we running out of clean water?

น้ำสะอาดกำลังจะหมดไปหรือ?

Well yes, and no.

คำตอบ มีทั้งใช่ และ ไม่ใช่

At a planetary scale, Earth can’t run out of freshwater thanks to the water cycle,

หากดูภาพรวมของโลก น้ำไม่สามารถหมดจากโลก ต้องขอบคุณวัฎจักรของน้ำ

a system that continuously produces and recycles water,

ซึ่งเป็นระบบที่สร้างและ หมุนเวียนน้ำอย่างต่อเนื่อง

morphing it from vapour, to liquid, to ice as it circulates around the globe.

จากไอน้ำกลายเป็นของเหลวและน้ำแข็ง ซึ่งหมุนเวียนอยู่รอบโลก

So this isn’t really a question of how much water there is,

ดังนั้น คำถามจึงไม่ใช่ว่า น้ำมีอยู่เท่าไหร่

but of how much of it is accessible to us.

แต่น้ำที่มนุษย์สามารถใช้ได้ มีอยู่เท่าไหร่

97% of earth’s liquid is saltwater,

97% ของน้ำบนโลก เป็นน้ำเค็ม

too loaded with minerals for humans to drink or use in agriculture.

ซึ่งมีแร่ธาตุที่มากเกินไป สำหรับมนุษย์ในการใช้ดื่ม หรือเกษตรกรรม

Of the remaining 3% of potentially usable freshwater,

3% ของน้ำที่เหลืออยู่เป็นน้ำจืด ซึ่งสามารถนำมาใช้ได้

more than two-thirds is frozen in ice caps and glaciers.

มากกว่า 2 ใน 3 เป็นน้ำแข็ง ในแผ่นน้ำแข็ง และธารน้ำแข็ง

That leaves less than 1% available for sustaining all life on Earth,

จึงเหลือน้อยกว่า 1 % ที่สามารถใช้เพื่อการดำรงชีพได้

spread across our planet in rivers, lakes,

กระจายอยู่ทั่วโลก ในแม่น้ำ ทะเลสาป

underground aquifers, ground ice and permafrost.

ชั้นหินใต้ดิน น้ำแข็งบนผิวดิน และชั้นดินเยือกแข็งถาวร

It’s these sources of water that are being rapidly depleted by humans,

แหล่งน้ำเหล่านี้กำลังสูญสิ้นไป อย่างรวดเร็วโดยมนุษย์

but slowly replenished by rain and snowfall.

ในขณะที่การผลิตขึ้นใหม่เป็นไปอย่างช้า ๆ โดยฝนและหิมะ

And this limited supply isn’t distributed evenly around the globe.

และทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดนี้ ไม่ได้ถูกแบ่งให้เท่ากันในทุกพื้นที่

Diverse climates and geography provide some regions

สภาพอากาศและภูมิศาสตร์ที่ต่างกัน ทำให้บางภูมิภาค

with more rainfall and natural water sources, while other areas have geographic features

มีฝนตก และแหล่งน้ำธรรมชาติ ในขณะที่พื้นที่อื่นมีลักษณะทางภูมิศาสตร์

that make transporting water much more difficult.

ที่ทำให้การขนส่งน้ำ เป็นไปด้วยความยากลำบาก

And supplying the infrastructure and energy it would take

และโครงสร้างพื้นฐาน และพลังงานที่จะต้องใช้

to move water across these regions is extremely expensive.

สำหรับการขนส่งน้ำในภูมิภาคต่าง ๆ มีราคาสูงมาก

In many of these water-poor areas, as well as some with greater access to water,

ในหลายพื้นที่ขาดน้ำ และพื้นที่อุดมสมบูรณ์

humanity is guzzling up the local water supply faster than it can be replenished.

มนุษย์มีอัตราการใช้น้ำ ที่เร็วกว่าการผลิตขึ้นใหม่

And when more quickly renewed sources can’t meet the demand,

และเมื่อการผลิตใหม่ ไม่ทันต่อความต้องการใช้น้ำ

we start pumping it out of our finite underground reserves.

เราเริ่มสูบน้ำจากแหล่งใต้ดิน

Of Earth’s 37 major underground reservoirs, 21 are on track to be irreversibly emptied.

จากแหล่งน้ำบาดาลสำรองหลัก 37 แห่งบนโลก 21 แห่งถูกระบุว่าน้ำได้แห้งอย่างถาวร

So while it’s true that our planet isn’t actually losing water,

ดังนั้น แม้ว่าจริง ๆ แล้ว น้ำไม่สามารถหมดไปจากโลกได้

we are depleting the water sources we rely on at an unsustainable pace.

แต่เรากำลังใช้น้ำจากแหล่งต่าง ๆ ให้หมดไปอย่างรวดเร็ว

This might seem surprising –

ซึ่งเป็นที่น่าแปลกใจว่า

after all, on average, people only drink about two liters of water a day.

โดยเฉลี่ยแล้ว คนเราดื่มน้ำ แค่ประมาณ 2 ลิตรต่อวัน

But water plays a hidden role in our daily lives, and in that same 24 hours,

แต่นอกจากนั้น น้ำมีความสำคัญในการดำรงชีวิตประจำวัน

most people will actually consume an estimated 3000 liters of water.

คนส่วนมากบริโภคน้ำประมาณ 3,000 ลิตร

In fact, household water – which we use to drink, cook, and clean –

น้ำที่ใช้ในครัวเรือน เพื่อการดื่ม ทำอาหาร และทำความสะอาด

accounts for only 3.6% of humanity’s water consumption.

นับเป็นแค่ 3.6% ของการบริโภคน้ำของมนุษย์

Another 4.4% goes to the wide range of factories

ในขณะที่ 4.4% ถูกใช้ในโรงงานอุตสาหกรรม

which make the products we buy each day.

สำหรับการผลิตสิ่งของต่าง ๆ

But the remaining 92% of our water consumption is all spent on a single industry:

92% ของน้ำที่เหลือ ถูกใช้ไปกับอุตสาหกรรมเดียว

agriculture.

คือ เกษตรกรรม

Our farms drain the equivalent of 3.3 billion

แต่ละปี การทำฟาร์ม ต้องใช้น้ำปริมาณเท่ากับ 3,300 ล้าน

Olympic-sized swimming pools every year,

สระว่ายน้ำขนาดโอลิมปิค

all of it swallowed up by crops and livestock

ซึ่งทั้งหมดถูกใช้ไปกับการปลูกพืช และการปศุสัตว์

to feed Earth’s growing population.

เพื่อเลี้ยงประชากรโลก ที่มีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

Agriculture currently covers 37% of Earth’s land area,

พื้นที่เกษตรกรรมครอบคลุม 37% ของพื้นผิวโลก

posing the biggest threat to our regional water supplies.

แม้ว่าเกษตรกรรมจะเป็นภัยต่อ อุปทานของน้ำ

And yet, it’s also a necessity.

แต่ก็ยังมีความจำเป็น

So how do we limit agriculture’s thirst while still feeding those who rely on it?

ดังนั้น เราจะสามารถจำกัดการใช้น้ำ เพื่อการเกษตรได้อย่างไร

Farmers are already finding ingenious ways to reduce their impact,

เกษตรกรได้หาทางเพื่อลดผลกระทบที่เกิดขึ้น

like using special irrigation techniques to grow “more crop per drop”,

เช่น การใช้ระบบชลประทานเพื่อปลูกพืช ให้ได้มากขึ้น ในขณะที่ใช้น้ำเท่าเดิม

and breeding new crops that are less thirsty.

และการปลูกพืชสายพันธุ์ใหม่ที่ใช้น้ำน้อยลง

Other industries are following suit,

อุตสาหกรรมอื่นได้นำแนวทางนี้ไปใช้เช่นกัน

adopting production processes that reuse and recycle water.

โดยการใช้กระบวนการผลิต ที่สามารถใช้ซ้ำและหมุนเวียนน้ำ

On a personal level, reducing food waste is the first step to reducing water use,

ในระดับบุคคล การลดปริมาณอาหารที่ถูกทิ้ง นับเป็นก้าวแรกในการลดการใช้น้ำ

since one-third of the food that leaves farms is currently wasted or thrown away.

เนื่องจาก 1 ใน 3 ของอาหารจากฟาร์ม ได้ถูกทิ้งเป็นขยะ

You might also want to consider eating less water-intensive foods

คุณอาจเริ่มคิดบริโภคอาหาร ที่ใช้น้ำน้อยในการผลิต

like shelled nuts and red meat.

เช่น ถั่วมีเปลือก และสัตว์เนื้อแดง

Adopting a vegetarian lifestyle could reduce

การทานมังสวิรัตินับเป็นอีกทางหนึ่ง

up to one third of your water footprint.

ที่จะช่วยลดการใช้น้ำถึง 1 ใน 3

Our planet may never run out of water,

ดังนั้น แม้ว่าน้ำจะไม่สามารถหมดไปจากโลกได้

but it doesn’t have to for individuals to go thirsty.

แต่มนุษย์ไม่ควรต้อง ประสบปัญหาการขาดน้ำ

Solving this local problem requires a global solution,

การแก้ปัญหาในระดับพื้นที่ ต้องการการแก้ไขในระดับโลก

and small day-to-day decisions can affect reservoirs around the world.

และการตัดสินใจในแต่ละวัน สามารถส่งผลต่อแหล่งน้ำทั่วโลกได้