Are we running out of clean water? - Balsher Singh Sidhu

Translator: Sahar Tadayyon Reviewer: sadegh zabihi

From space, our planet appears to be more ocean than Earth.

از فضا، سیاره ما بیشتراقیانوس دیده می‌شود تا زمین.

But despite the water covering 71% of the planet’s surface,

اما علی‌رغم آنکه ۷۱ درصد از سطح سیاره را آب فرا گرفته است،

more than half the world’s population endures extreme water scarcity

بیش از نصف جمعیت جهان از کمبود شدید آب رنج می‌برد

for at least one month a year.

حداقل برای یک ماه در سال.

And current estimates predict that by 2040,

و برآورد‌های جاری پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۴۰،

up to 20 more countries could be experiencing water shortages.

تا بیش از ۲۰ کشور مشکل کمبود آب را تجربه می‌کنند.

Taken together, these bleak statistics raise a startling question:

با در نظر گرفتن این آمار‌های ناراحت کننده این سوال کم کم مطرح می‌شود:

are we running out of clean water?

آب قابل شرب ما در حال تمام شدن است؟

Well yes, and no.

خوب بله، و نه.

At a planetary scale, Earth can’t run out of freshwater thanks to the water cycle,

در مقیاس سیاره ای، به لطف چرخه آب زمین نمی‌تواند آب شیرین نداشته باشد،

a system that continuously produces and recycles water,

سیستمی که مرتب آب تولید کرده و وارد چرخه می‌کند،

morphing it from vapour, to liquid, to ice as it circulates around the globe.

تغییر شکل از بخار به مایع و به یخ که در کل زمین به گردش در می‌آید.

So this isn’t really a question of how much water there is,

پس در واقع سوال این نیست که چقدر آب موجود است،

but of how much of it is accessible to us.

اما چقدر از آن در دسترس ما است.

97% of earth’s liquid is saltwater,

۹۷ درصد از آب در زمین آب شور است،

too loaded with minerals for humans to drink or use in agriculture.

که پر از املاح است و برای شرب و کشاورزی مناسب نیست.

Of the remaining 3% of potentially usable freshwater,

و از ۳ درصد باقیمانده قابل استفاده آب شیرین،

more than two-thirds is frozen in ice caps and glaciers.

بیش از دوسوم آن بصورت یخچال و کوه‌های یخی منجمد است.

That leaves less than 1% available for sustaining all life on Earth,

که تنها کمتر از یک درصد آن برای زندگی بر روی زمین باقی می‌ماند.

spread across our planet in rivers, lakes,

که در کل سیاره ما بصورت رودخانه‌ها، دریاچه‌ها،

underground aquifers, ground ice and permafrost.

سفره‌های آب زیرزمینی، زمین یخی روی اقیانوس و خاک منجمد پراکنده است.

It’s these sources of water that are being rapidly depleted by humans,

این‌ها منابع آبی هستند که به سرعت توسط انسان تحلیل می‌روند،

but slowly replenished by rain and snowfall.

اما به آهستگی توسط باران و برف تجدید و پر می‌شوند.

And this limited supply isn’t distributed evenly around the globe.

و این منابع محدود آبی بطور مساوی در زمین توزیع نشده‌اند.

Diverse climates and geography provide some regions

آب‌و‌هوا و جغرافیایی متفاوت و گوناگون مناطقی را پدید آورده است

with more rainfall and natural water sources, while other areas have geographic features

با بارندگی و منابع طبیعی آب بیشتر، درحالیکه مناطق جغرافیایی دیگری هستند

that make transporting water much more difficult.

که انتقال آب را خیلی سخت می‌سازند.

And supplying the infrastructure and energy it would take

و فراهم کردن زیرساخت و انرژی که

to move water across these regions is extremely expensive.

آب را در سراسر منطقه توزیع کند بسیار گران است.

In many of these water-poor areas, as well as some with greater access to water,

در بسیاری مناطق کم آب، همینطور در بعضی مناطقی که به آب بیشتر دسترسی دارند،

humanity is guzzling up the local water supply faster than it can be replenished.

بشر منابع آبی محلی را سریع‌تر از تجدید و احیای آن می‌بلعد.

And when more quickly renewed sources can’t meet the demand,

و زمانیکه منابع سریع تجدید پذیر تقاضا را برآورده نمی‌کند،

we start pumping it out of our finite underground reserves.

ما شروع به برداشت از منابع محدود ذخایر آبی زیرزمینی می‌کنیم.

Of Earth’s 37 major underground reservoirs, 21 are on track to be irreversibly emptied.

از۳۷ ذخیره اصلی زیرزمینی، ۲۱ مورد از آن‌ها بدون قابلیت تجدید پذیری رو به اتمام هستند.

So while it’s true that our planet isn’t actually losing water,

پس در حالیکه این درست است که سیاره ما هیچ آبی از دست نمی‌دهد،

we are depleting the water sources we rely on at an unsustainable pace.

ما منابع آبی که به آنها وابسته هستیم را با شتابی ناپایدار مصرف می‌کنیم.

This might seem surprising –

این شاید به نظر عجیب باشد -

after all, on average, people only drink about two liters of water a day.

کلا، به طور متوسط، انسانها فقط دو لیتر آب در روز می‌نوشند.

But water plays a hidden role in our daily lives, and in that same 24 hours,

اما آب نقش پنهانی در زندگی روزانه مردم دارد و همینطور در ۲۴ ساعت،

most people will actually consume an estimated 3000 liters of water.

بیشتر مردم در واقع در حدود ۳٫۰۰۰ لیتر آب مصرف می‌کنند.

In fact, household water – which we use to drink, cook, and clean –

در حقیقت، آب خانگی - چیزی که ما برای تمیزی پختن و نوشیدن استفاده می‌کنیم-

accounts for only 3.6% of humanity’s water consumption.

در حدود فقط ۳/۶ درصد مصرف انسانی را تشکیل می‌دهد.

Another 4.4% goes to the wide range of factories

و ۴/۴ درصد دیگر آن به مصرف کارخانه‌های مختلف می‌رسد

which make the products we buy each day.

که محصولاتی تولید می‌کنند که ما هر روز می‌خریم.

But the remaining 92% of our water consumption is all spent on a single industry:

اما ۹۲ درصد باقیمانده آب مصرفی کامل صرف یک صنعت می‌شود:

agriculture.

کشاورزی.

Our farms drain the equivalent of 3.3 billion

فاضلاب مزارع ما معادل ۳/۳ میلیارد

Olympic-sized swimming pools every year,

به اندازه استخر‌های شنای المپیک در هر سال است،

all of it swallowed up by crops and livestock

و تمام آن توسط محصول و دام مصرف می‌شود

to feed Earth’s growing population.

که جمعیت در حال رشد زمین را غذا دهند.

Agriculture currently covers 37% of Earth’s land area,

کشاورزی درحال حاضر ۳۷ درصد از اراضی زمین را در بر می‌گیرد،

posing the biggest threat to our regional water supplies.

و سبب بزرگترین تهدید برای منابع آبی منطقه‌ای شده است.

And yet, it’s also a necessity.

و هنوز، آن همچنان یک ضرورت است.

So how do we limit agriculture’s thirst while still feeding those who rely on it?

پس چطور نیاز به آب کشاورزی را محدود کنیم و کسانیکه به آب محتاج‌اند را هم تغذیه کنیم؟

Farmers are already finding ingenious ways to reduce their impact,

کشاورزان حالا در حال یافتن روش‌های ابتکاری برای کاهش تاثیراتشان هستند،

like using special irrigation techniques to grow “more crop per drop”,

مانند استفاده از تکنیک های خاص آبیاری برای افزایش "محصول در ازای هر قطره آب".

and breeding new crops that are less thirsty.

و پرورش دادن محصولاتی که آب کمتری نیاز دارند.

Other industries are following suit,

صنایع دیگر روند زیر را دنبال می‌کنند،

adopting production processes that reuse and recycle water.

اتخاذ فرایند تولیدی که آب بازیافتی را استفاده کند.

On a personal level, reducing food waste is the first step to reducing water use,

در سطح فردی، کاهش اتلاف غذایی اولین قدم برای کاهش مصرف آب است،

since one-third of the food that leaves farms is currently wasted or thrown away.

زیرا که یک سوم مواد غذایی که از مزارع بیرون می‌آید ضایع شده یا دور ریخته می‌شود.

You might also want to consider eating less water-intensive foods

شاید شما بخواهید موادی را مصرف کنید که شدت مصرف آب کمتری دارند

like shelled nuts and red meat.

مانند آجیل پوسته دار و گوشت قرمز.

Adopting a vegetarian lifestyle could reduce

پذیرش یک روش زندگی گیاه خواری می‌تواند

up to one third of your water footprint.

تا یک سوم مصرف آب شیرین را کاهش دهد.

Our planet may never run out of water,

آب سیاره ما ممکن است هرگز تمام نشود،

but it doesn’t have to for individuals to go thirsty.

اما برای اشخاصی که تشنگی را تجربه می‌کنند اینطور نیست.

Solving this local problem requires a global solution,

حل مشکل آب محلی احتیاج به راه حل جهانی دارد،

and small day-to-day decisions can affect reservoirs around the world.

و تصمیمات کوچک روزانه می‌تواند بر روی دخایر آبی سراسر جهان اثر بگذارد.