Everything you need to know to read Homer's "Odyssey" - Jill Dash

ทุกสิ่งที่คุณต้องรู้ก่อนอ่านมหากาพย์โอดิสซีย์ของโฮเมอร์ - จิล แดช (Jill Dash)

Translator: Yada Sattarujawong Reviewer: Vera Chicharito

A close encounter with a man-eating giant,

การต้องผจญกับยักษ์กินคนในระยะประชิด

a sorceress who turns men into pigs,

แม่มดที่เปลี่ยนคนให้กลายร่างเป็นหมู

a long-lost king taking back his throne.

กษัตริย์ที่สาบสูญหวนกลับมาชิงบัลลังก์

On their own, any of these make great stories,

เรื่องเล่าแต่ละเรื่องล้วนยิ่งใหญ่ในตัวเอง

but each is just one episode in the "Odyssey,"

แต่เรื่องราวเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่ง ของมหากาพย์ "โอดิสซีย์"

a 12,000-line poem spanning years of Ancient Greek history, myth, and legend.

บทกวี 12,000 บรรทัด ที่เล่าขานถึงประวัติศาสตร์ เรื่องเล่า และตำนานกรีกโบราณ

How do we make sense of such a massive text

เราจะทำความเข้าใจเนื้อหาอันยืดยาว

that comes from and tells of a world so far away?

ซึ่งบอกเล่าเรื่องราว ที่มาจากโลกอันไกลโพ้นได้อย่างไร

The fact that we can read the "Odyssey" at all is pretty incredible,

ความจริงที่ว่าเราสามารถอ่านมหากาพย์ "โอดิสซีย์" ได้ก็นับว่าเหลือเชื่อแล้ว

as it was composed before the Greek alphabet appeared in the 8th century BCE.

เพราะมันถูกประพันธ์ขึ้นก่อนที่จะมีการประดิษฐ์อักษรกรีก เมื่อ 800 ปีก่อนคริสตกาล

It was made for listeners rather than readers,

โดยแต่งขึ้นเพื่อขับให้คนฟัง ไม่ใช่สำหรับอ่าน

and was performed by oral poets called rhapsodes.

และมีนักขับลำนำที่เรียกว่า แรพโสด (rhapsodes) เป็นผู้ขับขาน

Tradition identifies its author as a blind man named Homer.

แต่เดิมเนื้อเรื่องระบุว่า ผู้แต่งคือ ชายตาบอดนามว่า "โฮเมอร์"

But no one definitively knows whether he was real or legendary.

แต่ไม่มีใครทราบแน่ชัดว่า เขามีตัวตนจริงหรือเป็นเพียงตำนาน

The earliest mentions of him occur centuries after his era.

ครั้งแรกสุดที่มีการกล่าวถึงโฮเมอร์ ก็หลายร้อยปีหลังยุคที่เขามีชีวิตอยู่

And the poems attributed to him seem to have been changed

และบทกวีที่คาดว่าเขาเป็นผู้แต่ง ก็ดูเหมือนจะถูกเปลี่ยนแปลง

and rearranged many times by multiple authors

และถูกเรียบเรียงใหม่หลายครั้ง โดยผู้แต่งหลายคน

before finally being written down in their current form.

ก่อนที่จะมีการบันทึกในรูปแบบ ที่เรารู้จักกันในปัจจุบัน

In fact, the word rhapsode means stitching together,

ที่จริงแล้วคำว่า แรพโสด (rhapsode) นั้นหมายถึง การปะติดปะต่อกัน

as these poets combined existing stories, jokes, myths, and songs

อย่างที่กวีได้นำเรื่องราวที่มีอยู่จริง อย่างเรื่องขบขัน นิยายปรัมปรา และเพลง

into a single narrative.

มารวมกันเป็นเรื่องเล่าเดียว

To recite these massive epics live,

ในการขับมหากาพย์อันยืดยาวนี้

rhapsodes employed a steady meter,

แรพโสดใช้จังหวะหนัก - เบาที่สม่ำเสมอ

along with mnemonic devices,

ร่วมกันกับการใช้เทคนิคที่ช่วยให้จำได้

like repetition of memorized passages or set pieces.

เช่นการซ้ำคำหรือบทส่วนหนึ่งที่จำไว้

These included descriptions of scenery and lists of characters,

ซึ่งประกอบด้วย การบรรยายตัวละคร และฉากต่าง ๆ

and helped the rhapsode keep their place in the narrative,

ช่วยให้แรพโสดรู้ว่าเล่าถึงไหนแล้ว

just as the chorus or bridge of a song helps us to remember the next verses.

เช่นเดียวกับคอรัสหรือท่อนส่งของเพลง ที่ช่วยให้เราจำวรรคต่อไปได้

Because most of the tales were familiar to the audience,

เพราะว่าผู้ฟังคุ้นเคยกับเนื้อหาส่วนใหญ่ อยู่แล้ว

it was common to hear the sections of the poem out of order.

จึงไม่แปลกที่จะได้ยินบางบท ผิดลำดับไปบ้าง

At some point, the order became set in stone

ต่อมาลำดับของเรื่องเริ่มแน่นอน

and the story was locked into place as the one we read today.

และเนื้อเรื่องก็กลาย เป็นฉบับที่เราได้อ่านกันในปัจจุบัน

But since the world has changed a bit in the last several thousand years,

แต่เนื่องจากโลกได้เปลี่ยนไป ในช่วงหลายพันปีที่ผ่านมา

it helps to have some background before jumping in.

มันจึงเป็นเรื่องดีที่จะรู้ถึงความเป็นมา ก่อนเริ่มต้นอ่าน

The "Odyssey" itself is a sequel to Homer's other famous epic, the "Iliad,"

โอดิสซีย์ เป็นภาคต่อของ "อิเลียด" มหากาพย์ชื่อดังอีกเรื่องหนึ่งของโฮเมอร์

which tells the story of the Trojan War.

ซึ่งเล่าถึงเรื่องราวของสงครามกรุงทรอย

If there's one major theme uniting both poems, it's this:

หากจะมีแก่นเรื่องที่เชื่อมเรื่องราวทั้งสอง เข้าด้วยกัน ก็คงจะเป็นคำเตือนนี้

do not, under any circumstances, incur the wrath of the gods.

อย่าได้คิดลองดีเทพเจ้าให้พิโรธ ไม่ว่าจะในสถานการณ์ใดก็ตามที

The Greek Pantheon is a dangerous mix of divine power and human insecurity,

เทพเจ้ากรีก คือส่วนผสมอันตรายระหว่าง พลังเทพ กับความไม่แน่นอนแบบมนุษย์

prone to jealousy and grudges of epic proportions.

ซึ่งอาจริษยา และอาฆาตแค้นอย่างยาวนาน

And many of the problems faced by humans in the poems are caused by their hubris,

และปัญหาต่างๆที่มักพบในบทกวีนั้น ก็เกิดจากความอหังการของตัวมนุษย์เอง

or excessive pride in believing themselves superior to the gods.

หรือความทรนงว่าตนเองเหนือกว่าเทพเจ้า

The desire to please the gods was so great

ความปรารถนาที่จะให้เทพเจ้าพอใจนั้น มีอยู่เปี่ยมล้น

that the Ancient Greeks traditionally welcomed all strangers

ตามประเพณีดั้งเดิม ชาวกรีก จะต้อนรับคนแปลกหน้า

into their homes with generosity

ให้เข้ามาในบ้านด้วยความยินดี

for fear that the strangers might be gods in disguise.

เพราะเกรงว่า คนแปลกหน้าเหล่านั้น อาจจะเป็นเทพจำแลง

This ancient code of hospitality was called xenia.

กฎเกณฑ์การต้อนรับแขกแต่โบราณนี้ เรียกว่า ซีเนีย (xenia)

It involved hosts providing their guests with safety, food, and comfort,

ซึ่งหมายถึงการที่เจ้าบ้านต้อนรับแขกโดย ให้ที่พัก อาหาร และอำนวยความสะดวก

and the guests returning the favor with courtesy and gifts if they had them.

และแขกก็ตอบแทนน้ำใจนั้น ด้วยมารยาทอันดีหรือของขวัญที่มี

Xenia has a significant role in the "Odyssey,"

ซีเนีย (xenia) มีบทบาทอย่างมาก ในเรื่อง "โอดิสซีย์"

where Odysseus in his wanderings is the perpetual guest,

เพราะโอดิซิอุสที่เร่ร่อนอยู่นั้น เป็นแขกของคนอื่นอยู่เสมอ

while in his absence, his clever wife Penelope plays non-stop host.

ขณะที่โอดิซิอุสไม่อยู่นั้น ภรรยาคนเก่ง "เพเนโลปี" ก็ทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านอยู่ไม่ขาด

The "Odyssey" recounts all of Odysseus's years of travel,

มหากาพย์โอดิสซีย์ เล่าเรื่องราวการเดินทาง อันยาวนานของโอดิซิอุส

but the narrative begins in medias res in the middle of things.

แต่เรื่องเริ่มเล่าในระหว่างเหตุการณ์ต่าง ๆ

Ten years after the Trojan War, we find our hero trapped on an island,

สิบปีหลังจากสงครามกรุงทรอย ฮีโร่ของเรากลับยังติดอยู่บนเกาะ

still far from his native Ithaca and the family he hasn't seen for 20 years.

ห่างจาก อิทาคา เมืองบ้านเกิด และครอบครัวที่ไม่ได้พบหน้ามา 20 ปี

Because he's angered the sea god Poseidon by blinding his son, a cyclops,

เนื่องจากเขาทำให้เทพสมุทรโกรธ เพราะไป ทำไซคลอปลูกชายของโพไซดอนตาบอด

Odysseus's passage home has been fraught with mishap after mishap.

การเดินทางกลับบ้านของโอดิซิอุส จึงมีแต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

With trouble brewing at home and gods discussing his fate,

แถมด้วยปัญหาที่ก่อตัวขึ้นในบ้านเกิด และเหล่าเทพที่กำลังตัดสินชะตาของเขา

Odysseus begins the account of those missing years to his hosts.

โอดิซิอุสเล่าเรื่องการผจญภัย หลายปีของเขาให้เจ้าบ้านฟัง

One of the most fascinating things about the "Odyssey"

หนึ่งในบรรดาสิ่งที่น่าทึ่งที่สุด เกี่ยวกับโอดิสซีย์

is the gap between how little we know about its time period

คือช่องว่างด้านความรู้ของเรา เกี่ยวกับช่วงเวลานั้นในอดีต

and the wealth of detail the text itself contains.

กับรายละเอียดมหาศาล ที่อยู่ในบทกวี

Historians, linguists, and archeologists

นักประวัติศาสตร์ นักภาษาศาสตร์ และนักโบราณคดี

have spent centuries searching for the ruins of Troy

ได้ใช้เวลาหลายร้อยปีเพื่อสืบหา เศษซากของกรุงทรอย

and identifying which islands Odysseus visited.

และพยายามระบุว่า เกาะไหนบ้าง ที่โอดิซิอุสเดินทางไปถึง

Just like its hero, the 24-book epic has made its own long journey

และเช่นเดียวกับพระเอกของเรื่อง มหากาพย์ทั้ง 24 เล่มได้เดินทาง

through centuries of myth and history

ผ่านกาลเวลา ตำนาน และประวัติศาสตร์ เนิ่นนานหลายศตวรรษ

to tell us its incredible story today.

จนได้มาเล่าเรื่องราวน่าประหลาดให้เราฟัง ในวันนี้