The “myth” of the boiling frog

Translator: PanaEk Warawit Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Two frogs are minding their own business in the swamp when WHAM—

กบสองตัว อยู่ของมันดีๆ ในบึง ทันใดนั้นเอง ปัง!

they’re kidnapped.

มันถูกจับไป

They come to in a kitchen, captives of a menacing chef.

และนำเข้ามาในครัว ของเชฟขาโหดคนหนึ่ง

He boils up a pot of water and lobs one of the frogs in.

เขาต้มน้ำหม้อหนึ่งจนเดือด แล้วโยนกบตัวหนึ่งลงไป

But it’s having none of this.

แต่มันก็อยู่ไม่ได้นาน

The second its toes hit the scalding water it jumps right out the window.

ทันทีที่ขามันแตะน้ำเดือด มันก็กระโดดออกไปทางหน้าต่างทันที

The chef refills the pot, but this time he doesn’t turn on the heat.

เชฟใส่น้ำในหม้อใหม่ แต่คราวนี้ เขายังไม่ได้เปิดไฟ

He plops the second frog in, and this frog’s okay with that.

เขาหย่อนกบตัวที่สองลงไป ซึ่งมันก็อยู่สบายดี

The chef turns the heat on, very low, and the temperature of water slowly rises.

เชฟเร่งไฟขึ้นช้าๆ น้ำก็ร้อนขึ้นอย่างช้าๆ

So slowly that the frog doesn’t notice.

ช้าเสียจนกระทั่ง เจ้ากบไม่ทันรู้สึกตัว

In fact, it basks in the balmy water.

ความจริงแล้ว ดูเหมือนมันกำลังอาบแดดอยู่เลย

Only when the surface begins to bubble does the frog realize: it’s toast.

จนกระทั่งเมื่อผิวน้ำเริ่มเดือดเป็นฟอง นั่นแหละกบถึงได้รู้สึกตัว มันถูกต้มจนสุก

What’s funny about this parable is that it’s not scientifically true... for frogs.

ที่น่าขันสำหรับนิทานสอนใจเรื่องนี้ก็คือ มันเป็นเรื่องไม่จริงในทางวิทยาศาสตร์

In reality, a frog will detect slowly heating water and leap to safety.

ในความจริงแล้ว กบจะรู้สึกได้ว่า น้ำร้อนขึ้นและกระโดดหนีไปอย่างปลอดภัย

Humans, on the other hand, are a different story.

แต่สำหรับมนุษย์เราแล้ว เป็นอีกอย่างหนึ่ง

We’re perfectly happy to sit in the pot and slowly turn up the heat,

เรายังคงมีความสุขที่จะนั่งอยู่ใน หม้อต้มน้ำที่ค่อยๆ ร้อนขึ้น

all the while insisting it isn’t our hand on the dial,

และยืนยันว่า เราควบคุม อุณหภูมิไม่ได้เอง

arguing about whether we can trust thermometers,

หรือไม่ก็เถียงกันว่า เราจะเชื่อปรอทวัดความร้อนได้มั้ย

and questioning— even if they’re right, does it matter?

และตั้งคำถามถึงว่า ถึงมันจะใช่ แล้วมันสำคัญยังไง

It does.

มันสำคัญ

Since 1850, global average temperatures have risen by 1 degree Celsius.

ตั้งแต่ปี 1850 อุณหภูมิเฉลี่ยของโลก ได้สูงขึ้น 1 องศาเซลเซียส

That may not sound like a lot, but it is.

อาจฟังดูไม่เยอะ แต่มันมีผล

Why? 1 degree is an average.

ทำไมน่ะเหรอ? ก็หนึ่งองศาน่ะเป็นค่าเฉลี่ย

Many places have already gotten much warmer than that.

แต่หลายๆ ที่มีอุณหภูมิสูงกว่านี้มาก

Some places in the Arctic have already warmed 4 degrees.

บางแห่งในทวีปอาร์กติก ร้อนขึ้นถึง 4 องศา

If global average temperatures increase 1 more degree,

ถ้าอุณหภูมิโดยเฉลี่ยของโลก สูงขึ้นอีกหนึ่งองศา

the coldest nights in the Arctic might get 10 degrees warmer.

คืนที่หนาวที่สุดในอาร์กติก อาจจะร้อนขึ้นถึง 10 องศา

The warmest days in Mumbai might get 5 degrees hotter.

วันที่ร้อนที่สุดในเมืองมุมไบ อาจจะร้อนขึ้นอีกถึง 5 องศา

So how did we get here?

แล้วเรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไรกัน

Almost everything that makes modern life possible relies on fossil fuels:

เกือบทุกอย่างที่เป็นวิถีชีวิตสมัยใหม่ ล้วนแล้วแต่พึ่งพาเชื้อเพลิงฟอสซิล

coal, oil, and gas full of carbon from ancient organic matter.

ถ่านหิน น้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ ที่เต็มไปด้วย คาร์บอนจากสารชีวภาพในยุคโบราณ

When we burn fossil fuels,

เมื่อเราเผาเชื้อเพลิงฟอสซิล

we release carbon dioxide that builds up in our atmosphere,

เราได้ปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์ ขึ้นไปบนชั้นบรรยากาศ

where it remains for hundreds or even thousands of years,

ซึ่งมันจะลอยอยู่บนนั้นนานหลายร้อย หรือเป็นพันปี

letting heat in, but not out.

มันจะปล่อยให้ความร้อนเข้ามาได้ แต่ไม่ยอมปล่อยออกไป

The heat comes from sunlight, which passes through the atmosphere to Earth,

ความร้อนมาจากแสงอาทิตย์ ผ่านชั้นบรรยากาศมาที่โลก

where it gets absorbed and warms everything up.

และถูกดูดซับไว้ จนทำให้ทุกสิ่งอุ่นขึ้น

Warm objects emit infrared radiation, which should pass back out into space,

วัตถุที่อุ่นจะปล่อยรังสีอินฟาเรดออกมา ซึ่งควรจะสะท้อนกลับไปยังอวกาศ

because most atmospheric gases don’t absorb it.

เพราะก๊าซต่างๆ ในชั้นบรรยากาศ ไม่ดูดซับมันไว้

But greenhouse gases— carbon dioxide and methane—

แต่กาซเรือนกระจก คือ คาร์บอนไดออกไซด์และมีเธน

do absorb infrared wavelengths.

จะดูดซับคลื่นรังสีอินฟาเรดไว้

So when we add more of those gases to the atmosphere,

เมื่อเราเพิ่มก๊าซเหล่านี้มากขึ้น ในชั้นบรรยากาศ

less heat makes it back out to space, and our planet warms up.

จะทำให้ความร้อนผ่านกลับไปยังอวกาศได้น้อยลง และทำให้โลกเราร้อนมากขึ้น

If we keep emitting greenhouse gases at our current pace,

ถ้าเรายังคงปล่อยก๊าซเรือนกระจก ในอัตราปัจจุบัน

scientists predict temperatures will rise 4 degrees

นักวิทยาศาสตร์ได้คาดการณ์ว่า อุณหภูมิจะสูงขึ้น 4 องศา

from their pre-industrial levels by 2100.

ภายในปี 2100 เทียบกับยุคก่อนอุตสาหกรรม

They’ve identified 1.5 degrees of warming—

พวกเขาระบุว่า จุดที่ค่าเฉลี่ยทั่วโลกสูงขึ้น 1.5 องศา

global averages half a degree warmer than today’s—

หรืออีกครึ่งองศา จากจุดปัจจุบัน

as a threshold beyond which the negative impacts of climate change

จะเป็นจุดสำคัญ ที่ผลกระทบเชิงลบของสภาวะโลกร้อน

will become increasingly severe.

จะเพิ่มขึ้นอย่างรุนแรง

To keep from crossing that threshold,

เพื่อหลีกเลี่ยงการก้าวข้ามผ่านจุดนั้น

we need to get our greenhouse gas emissions down to zero

เราต้องทำให้ระดับการปล่อย ก๊าซเรือนกระจกลดลงเหลือศูนย์

as fast as possible.

ให้ได้โดยเร็วที่สุด

Or rather, we have to get emissions down to what's called net zero,

หรืออาจจะเป็นว่า เราต้องลดระดับ ลงถึงจุดที่เรียกว่า สุทธิเป็นศูนย์

meaning we may still be putting some greenhouse gases into the atmosphere,

ซึ่งหมายถึงว่า เราอาจปล่อยก๊าซเรือนกระจก ออกสู่ชั้นบรรยากาศอยู่บ้าง

but we take out as much as we put in.

แต่ต้องดึงกลับมา เท่าที่ปล่อยออกไป

This doesn’t mean we can just keep emitting and sequester all that carbon—

นั่นไม่ได้หมายความว่าจะต้องคอย ดึงกลับคาร์บอนต่างๆ ที่เราปล่อยออกไป

we couldn’t keep up with our emissions through natural methods,

เพราะเราคงใช้วิธีธรรมชาติ ในการคอยจับสิ่งที่ปล่อยออกไปไม่ไหว

and technological solutions would be prohibitively expensive

และเทคโนโลยีที่จะทำได้ ก็แพงเสียจนทำไม่ได้

and require huge amounts of permanent storage.

แถมยังต้องใช้ที่จ้ดเก็บถาวร จำนวนมหาศาลอีกด้วย

Instead, while we switch from coal, oil, and natural gas

ดังนั้น นอกเหนือจากการเปลี่ยนจาก ถ่านหิน น้ำมันและก๊าซธรรมชาติ

to clean energy and fuels, which will take time,

มาเป็นเชื้อเพลิงและพลังงานสะอาด ซึ่งจะต้องใช้เวลา

we can mitigate the damage by removing carbon from the atmosphere.

เรายังสามารถบรรเทาความเสียหาย ได้โดยการดึงคาร์บอนออกจากบรรยากาศ

Jumping out of the proverbial pot isn’t an option,

การกระโดดออกจากหม้อใบนี้ ก็ไม่ใช่ทางเลือก

but we can do something the frogs can’t:

แต่เรายังสามารถทำอะไรบางอย่าง ที่กบไม่สามารถทำได้

reach over, and turn down the heat.

เอื้อมออกไป และลดความร้อนลง