How could so many people support Hitler? - Joseph Lacey

Vertaald door: Dick Stada Nagekeken door: Tahlia Flora

In Jerusalem, on April 11th, 1961,

In Jeruzalem stond op 11 april 1961

Adolf Eichmann stood trial for crimes against humanity.

Adolf Eichmann terecht voor misdaden tegen de menselijkheid.

Eichmann had been a Nazi official tasked with organizing the transport

Eichmann was een nazi-functionaris die het transport moest regelen

of over 1.5 million European Jews to ghettos and concentration camps.

van meer dan 1,5 miljoen Europese Joden naar getto’s en concentratiekampen.

He was popularly described as an evil mastermind

Hij werd in de volksmond omschreven als een kwaadaardig meesterbrein

who orchestrated atrocities from a cushy German office,

die wreedheden aanstuurde vanuit een knus Duits kantoor,

and many were eager to see the so-called “desk murderer” tried for his crimes.

en velen zagen graag dat de zogenaamde ‘bureaumoordenaar’

voor zijn misdaden werd berecht.

But the squeamish man who took the stand seemed more like a dull bureaucrat

Maar de teergevoelige man leek meer op een saaie bureaucraat

than a sadistic killer.

dan op een sadistische moordenaar.

The disparity between Eichmann’s nature and his actions

De discrepantie tussen Eichmanns aard en zijn handelen

was unsettling for many viewers,

was voor velen verontrustend,

but for philosopher Hannah Arendt,

maar voor filosoof Hannah Arendt

this contradiction inspired a disturbing revelation.

leidde deze tegenstelling tot een verontrustende openbaring.

Arendt was a German Jew who fled her homeland in 1933

Arendt was een Duitse jodin die in 1933 haar vaderland ontvluchtte

after being briefly imprisoned by the German secret police.

na kort gevangengezet te zijn door de Duitse geheime politie.

As a refugee in France and then the United States,

Als vluchteling in Frankrijk en daarna in de Verenigde Staten

she dedicated herself to understanding how the Nazi regime came to power,

wilde ze begrijpen hoe het nazi-regime aan de macht kwam,

and more specifically, how it inspired so many atrocities.

en specifieker, hoe het tot zoveel wreedheden leidde.

A common opinion at the time was that the Third Reich was a historical oddity;

Men vond destijds dat het Derde Rijk een historische rariteit was;

a perfect storm of uniquely evil leaders

een perfecte storm van unieke kwaadaardige leiders,

supported by German citizens looking for revenge

gesteund door Duitse burgers die op wraak uit waren

after their defeat in World War I.

na hun nederlaag in de Eerste Wereldoorlog.

But Arendt believed the true conditions behind this unprecedented rise

Maar Arendt vond dat de echte voorwaarden

voor deze ongekende opkomst van het totalitarisme

of totalitarianism weren’t specific to Germany.

niet typisch Duits waren.

Throughout the 1950s, Arendt developed a theory of the human condition

In de jaren vijftig ontwikkelde Arendt een theorie over de menselijke staat

that divided life into three facets:

die het leven in drie facetten verdeelde:

labor— in which we satisfy our material needs and desires;

arbeid, waarin we voldoen aan onze materiële behoeften en verlangens;

work— in which we build the world’s physical and cultural infrastructure;

werk, waarin we de fysieke en culturele infrastructuur van de wereld opbouwen;

and action— in which we publicly articulate our values

en handelen, waarin we publiekelijk onze waarden uitdrukken

to collectively shape the world around us.

om de wereld om ons heen collectief vorm te geven.

It was this last facet, the life of action,

Het was dit laatste facet, het handelen,

that Arendt believed was under attack,

dat volgens Arendt werd bedreigd,

both in Germany and many other industrialized societies.

zowel in Duitsland als in vele andere geïndustrialiseerde samenlevingen.

She saw modernity as an age ruled by labor,

Ze zag de nieuwe tijd als een tijdperk bepaald door arbeid,

where individuals mainly appear in the social world

waarin men vooral in de sociale wereld verschijnt

to produce and consume goods and services

om goederen en diensten te produceren en te consumeren

rather than share ideas and shape communities.

in plaats van ideeën te delen en gemeenschappen vorm te geven.

Arendt believed this had fostered societies and ideologies

Arendt was van mening dat dit zorgde voor samenlevingen en ideologieën

where individuals were seen only for their economic value,

waarin van personen alleen hun economische waarde werd gezien

rather than their moral and political capacities.

en niet hun morele en politieke capaciteiten.

She believed this isolated people from their neighbors and their sense of self.

Ze geloofde dat ze daardoor vervreemden van hun buren en hun zelfgevoel.

And in her 1951 book, “The Origins of Totalitarianism,”

In haar boek uit 1951, ‘The Origins of Totalitarianism’,

Arendt argued these conditions provided fertile ground for totalitarian regimes,

betoogde Arendt dat deze omstandigheden

een vruchtbare voedingsbodem vormden voor totalitaire regimes,

which use fear and violence to increase isolation

die angst en geweld gebruiken om het isolement te vergroten

and make it dangerous to publicly engage as freethinking political agents.

en het gevaarlijk maken openlijk je mening te geven

als vrijdenkend politicus.

In this lonely state, participating in the regime

In deze eenzame toestand is deelname aan het regime

becomes the only way to recover a sense of identity and community.

de enige manier om een gevoel van identiteit en saamhorigheid te krijgen.

Arendt believed it was this kind of environment

Arendt geloofde dat Eichmann juist in zo’n omgeving

where Eichmann committed his crimes.

zijn misdaden pleegde.

Most people expected the Jewish German philosopher

De meesten verwachtten dat de joodse Duitse filosoof

to judge the ex-Nazi harshly.

de ex-nazi streng zou beoordelen.

But while she condemned his monstrous actions,

Maar hoewel ze zijn monsterlijke acties veroordeelde,

Arendt saw no evidence that Eichmann himself was uniquely evil.

zag Arendt geen bewijs dat Eichmann een buitengewoon slecht mens was.

She saw him as a distinctly ordinary man who considered diligent obedience

Ze zag hem als een heel gewone man die ijverige gehoorzaamheid

the highest form of civic duty.

als de hoogste vorm van burgerplicht beschouwde.

And for Arendt, it was exactly this ordinariness that was most terrifying.

Voor Arendt was juist deze alledaagsheid het angstaanjagendst.

Her point wasn't just that anyone could do what Eichmann did,

Haar punt was niet alleen dat iedereen kon doen wat Eichmann deed,

but that his story suggested ordinary people

maar dat zijn verhaal suggereerde

dat gewone mensen graag hun maatschappelijke rol accepteerden,

could willingly accept their societal role—

even when it contributed to genocide.

zelfs als het om genocide ging.

Arendt called this phenomenon “the banality of evil,”

Arendt noemde dit fenomeen ‘de banaliteit van het kwaad’,

and warned that it can emerge whenever society inhibits our ability to think;

en waarschuwde dat het kan komen

als de samenleving ons denkvermogen beperkt;

or more specifically, to question our beliefs and actions

of specifieker, onze overtuigingen en acties in twijfel trekt

in a self-reflective internal dialogue.

in een zelfreflecterende interne dialoog.

Arendt believed this kind of thinking is the only way to confront moral problems,

Arendt dacht dat je door zo te denken morele problemen kon aanpakken,

and that our responsibility to self-reflect is especially important

en dat onze verantwoordelijkheid tot zelfreflectie vooral belangrijk is

when independent thought is threatened.

als onafhankelijk denken wordt bedreigd.

She acknowledged that critical thinking in oppressive spaces

Ze erkende dat kritisch denken in benauwende tijden

is a defiant act that requires personal courage.

een uitdagende daad is die persoonlijke moed vereist.

But it must be done regardless,

Maar het moet hoe dan ook gebeuren.

which is why Arendt still held Eichmann accountable.

Daarom hield Arendt Eichmann nog steeds verantwoordelijk.

This thread runs throughout Arendt's work,

Deze rode draad loopt door het hele werk van Arendt.

where she continually insisted that thinking was our greatest weapon

Ze bleef zeggen dat denken ons grootste wapen was

against the threats of modernity.

tegen de dreigingen van de nieuwe tijd.

Namely, a relentless drive for economic and technological development

Namelijk, een niet aflatende drang naar economische en technologische ontwikkeling

which would increase social alienation and inhibit human freedom.

die de sociale vervreemding zou vergroten en de vrijheid als mens zou belemmeren.

To foster this essential value,

Om deze essentiële waarde te koesteren,

Arendt believed we need to create formal and informal forums

was Arendt van mening dat er formele en informele fora moesten komen

that allowed for open conversations about shaping our collective future.

voor open gesprekken over het vormgeven van onze collectieve toekomst,

These might include townhall meetings, self-governing workplaces,

zoals vergaderingen in het gemeentehuis, werkplekken met zelfbestuur

or student unions.

of studentenverenigingen.

But whatever shape they take,

Maar in welke vorm dan ook,

what’s most important to Arendt is that they value open dialogue

het belangrijkste voor Arendt is dat ze waarde hechten aan een open dialoog

and critical self-reflection.

en kritische zelfreflectie.