How could so many people support Hitler? - Joseph Lacey

Çeviri: Suat Utku Merter Gözden geçirme: Eren Gokce

In Jerusalem, on April 11th, 1961,

11 Nisan 1961′de, Kudüs’te

Adolf Eichmann stood trial for crimes against humanity.

Adolf Eichmann insanlığa karşı suçları nedeniyle yargılandı.

Eichmann had been a Nazi official tasked with organizing the transport

Eichmann, Avrupa’daki 1,5 milyon Yahudi’nin azınlık ve toplama kamplarına

of over 1.5 million European Jews to ghettos and concentration camps.

taşınmasını organize etmekle görevli bir Nazi yetkilisiydi.

He was popularly described as an evil mastermind

Genellikle, rahat Alman ofisinden

vahşeti yöneten kötücül bir deha olarak tanımlanıyordu

who orchestrated atrocities from a cushy German office,

and many were eager to see the so-called “desk murderer” tried for his crimes.

ve birçok kişi, bu “masabaşı katilin” yargılanmasını sabırsızlıkla bekliyordu.

But the squeamish man who took the stand seemed more like a dull bureaucrat

Ancak sanık sandalyesine oturan çekingen adam,

sadist bir katildense körelmiş bir bürokrata benziyordu.

than a sadistic killer.

The disparity between Eichmann’s nature and his actions

Eichmann’ın doğası ile eylemleri arasındaki bu uyumsuzluk,

was unsettling for many viewers,

birçok izleyiciyi için rahatsız ediciydi.

but for philosopher Hannah Arendt,

Ancak filozof Hannah Arendt için,

this contradiction inspired a disturbing revelation.

bu uyumsuzluk ürkütücü bir aydınlanmaya yol açtı.

Arendt was a German Jew who fled her homeland in 1933

Arendt, Alman gizli polisi tarafından kısa süre hapsedildikten

after being briefly imprisoned by the German secret police.

sonra 1933′te anavatanından kaçan bir Yahudi Almandı.

As a refugee in France and then the United States,

Fransa’da ve ardından ABD’de bir mülteci olarak,

she dedicated herself to understanding how the Nazi regime came to power,

kendisini Nazi rejiminin nasıl iktidara geldiğini ve daha spesifik olarak

and more specifically, how it inspired so many atrocities.

bu kadar vahşete nasıl ilham verdiğini anlamaya adadı.

A common opinion at the time was that the Third Reich was a historical oddity;

Üçüncü Reich’ın tarihsel bir tuhaflık olduğu düşüncesi o günlerde yaygındı,

a perfect storm of uniquely evil leaders

I. Dünya Savaşı yenilgisinin intikamını almak isteyen Almanlar tarafından

supported by German citizens looking for revenge

desteklenen ve benzersiz kötü liderlerden oluşan mükemmel bir fırtına.

after their defeat in World War I.

But Arendt believed the true conditions behind this unprecedented rise

Ancak Arendt, totaliterizmin bu benzersiz yükselişinin ardındaki gerçek nedenlerin

of totalitarianism weren’t specific to Germany.

Almanya’ya özgü olmadığına inanıyordu.

Throughout the 1950s, Arendt developed a theory of the human condition

1950′ler boyunca Arendt,

yaşamı üçe ayıran insanlık durumu teorisini geliştirdi:

that divided life into three facets:

labor— in which we satisfy our material needs and desires;

Maddi ihtiyaç ve isteklerimizi karşıladığımız emek;

work— in which we build the world’s physical and cultural infrastructure;

dünyanın fiziksel ve kültürel altyapısını inşa ettiğimiz iş

and action— in which we publicly articulate our values

ve dünyayı birlikte şekillendirmek için

to collectively shape the world around us.

değerlerimizi açıkça ifade ettiğimiz eylem.

It was this last facet, the life of action,

Arendt’in hem Almanya’da hem de diğer sanayileşmiş toplumlarda

that Arendt believed was under attack,

saldırı altında olduğunu düşündüğü kısım, son kısım yani eylemdi.

both in Germany and many other industrialized societies.

She saw modernity as an age ruled by labor,

Modernliği, bireylerin fikirleri paylaşmak ve toplulukları şekillendirmek yerine

where individuals mainly appear in the social world

mal ve hizmet üretip tüketmek için sosyal dünyada var oldukları,

to produce and consume goods and services

rather than share ideas and shape communities.

emek ile yönetilen bir çağ olarak niteledi.

Arendt believed this had fostered societies and ideologies

Arendt, bunun bireylere ahlaki ve politik kapasitelerinden ziyade

where individuals were seen only for their economic value,

ekonomik değerleri için önem verildiği toplumları ve ideolojileri

rather than their moral and political capacities.

teşvik ettiğine inanıyordu.

She believed this isolated people from their neighbors and their sense of self.

Bunun insanları komşularından ve benlik algılarından izole ettiğine inanıyordu.

And in her 1951 book, “The Origins of Totalitarianism,”

1951 tarihli “Totalitarizmin Kaynakları” adlı kitabında

Arendt argued these conditions provided fertile ground for totalitarian regimes,

Arendt bu koşulların, korku ve şiddeti kullanarak izolasyonu arttıran

which use fear and violence to increase isolation

ve kamuoyu önünde özgür düşünen siyasiler olmayı tehlikeli hâle getiren

and make it dangerous to publicly engage as freethinking political agents.

totaliter rejimlere verimli bir ortam hazırladığını savundu.

In this lonely state, participating in the regime

Bu yalnız durumda, rejime katılmak kimlik ve topluluk duygusunu

becomes the only way to recover a sense of identity and community.

geri kazanmanın tek yolu hâline gelir.

Arendt believed it was this kind of environment

Arendt, Eichmann’ın suçlarını işlediği ortamın bu tür bir ortam

where Eichmann committed his crimes.

olduğuna inanıyordu.

Most people expected the Jewish German philosopher

Çoğu insan Alman Yahudi filozofun eski Naziyi sert bir şekilde yargılamasını

to judge the ex-Nazi harshly.

bekliyordu.

But while she condemned his monstrous actions,

Onun korkunç eylemlerini kınarken; Arendt, Eichmann’ın benzersiz bir kötü

Arendt saw no evidence that Eichmann himself was uniquely evil.

olduğuna dair hiçbir kanıt görmedi.

She saw him as a distinctly ordinary man who considered diligent obedience

Onu, gayretle itaat etmeyi en yüksek vatandaşlık görevi olarak

gören belirgin şekilde sıradan bir adam olarak gördü.

the highest form of civic duty.

And for Arendt, it was exactly this ordinariness that was most terrifying.

Arendt için en korkutucu olan tam da bu sıradanlıktı.

Her point wasn't just that anyone could do what Eichmann did,

Demek istediği, herkesin Eichmann’ın yaptığını yapabilecek olması değil,

but that his story suggested ordinary people

aynı zamanda hikâyesinin sıradan insanların toplumsal rollerini

could willingly accept their societal role—

bilinçli olarak kabul edebileceklerini öne sürmesiydi-

even when it contributed to genocide.

soykırıma neden olsa bile.

Arendt called this phenomenon “the banality of evil,”

Arendt bu olguyu “kötülüğün sıradanlığı” olarak adlandırdı

and warned that it can emerge whenever society inhibits our ability to think;

ve toplumun düşünme,

özellikle de inançlarımızı ve eylemlerimizi içsel sorgulayabilme,

or more specifically, to question our beliefs and actions

in a self-reflective internal dialogue.

yeteneğimizi engellediği her durumda ortaya çıkabileceği konusunda uyardı.

Arendt believed this kind of thinking is the only way to confront moral problems,

Arendt, bu tür düşünmenin ahlaki sorunlarla yüzleşmenin tek yolu olduğunu

and that our responsibility to self-reflect is especially important

ve öz-yansıtma sorumluluğumuzun özellikle bağımsız düşünce tehdit

when independent thought is threatened.

edilirken daha da önemli olduğuna inanıyordu.

She acknowledged that critical thinking in oppressive spaces

Baskıcı alanlarda eleştirel düşünmenin kişisel cesaret gerektiren

is a defiant act that requires personal courage.

meydan okuyucu bir eylem olduğunu kabul etti.

But it must be done regardless,

Ancak her hâlükârda yapılması gerekiyor,

which is why Arendt still held Eichmann accountable.

bu yüzden Arendt yine de Eichmann’ı sorumlu tuttu.

This thread runs throughout Arendt's work,

Bu Arendt’in çalışmalarında yaygın bir temadır ve

where she continually insisted that thinking was our greatest weapon

Arendt düşünmenin modernliğin tehditlerine karşı en büyük silahımız

against the threats of modernity.

olduğunu ısrarla vurgular.

Namely, a relentless drive for economic and technological development

Yani, sosyal yabancılaşmayı artıran ve insan özgürlüğünü kısıtlayan

which would increase social alienation and inhibit human freedom.

ekonomik ve teknolojik gelişmelerin acımasız bir şekilde artması.

To foster this essential value,

Bu temel değeri teşvik etmek için

Arendt believed we need to create formal and informal forums

Arendt, geleceğimizi şekillendirmek konusunda özgür konuşmalara izin veren

that allowed for open conversations about shaping our collective future.

resmî ve gayri resmî forumlar oluşturmamız gerektiğine inanıyordu.

These might include townhall meetings, self-governing workplaces,

Bunlar belediye toplantılarını, kendi kendini yöneten işyerlerini

or student unions.

veya öğrenci birliklerini içerebilir.

But whatever shape they take,

Ancak hangi şekli alırlarsa alsınlar,

what’s most important to Arendt is that they value open dialogue

Arendt için önemli olan, açık diyaloğa

and critical self-reflection.

ve eleştirel öz-düşünmeye değer vermeleridir.