The meaning of life according to Simone de Beauvoir - Iseult Gillespie

Translator: Aga Ismael Reviewer: Parikhan Ismail

At the age of 21, Simone de Beauvoir became the youngest person

لە تەمەنی ٢١ ساڵیدا، سیمۆن دی بیڤوا بوو گەنجترین کەس

کە تاقیکردنەوەی فەلسەفەی لە بەناوبانگترین زانکۆی فەڕەنسا ئەنجام دا.

to take the philosophy exams at France’s most esteemed university.

She passed with flying colors.

بە پلەی نایاب دەرچوو.

But as soon as she mastered the rules of philosophy,

بەڵام هەر کە شارەزای یاساکانی فەلسەفە بوو،

she wanted to break them.

ویستی یاساکان بشکێنێت.

She’d been schooled on Plato’s Theory of Forms,

وانەی تیۆری فۆڕمی ئەفلاتونی خوێندووە،

which dismissed the physical world as a flawed reflection

کە ئەم جیهانە بە وێنە دانەوەیەکی تێکچووی

of higher truths and unchanging ideals.

ڕاستییە ڕەهاکان و نموونە تەواوەکان دادەنێت.

But for de Beauvoir, earthly life was enthralling, sensual,

بەڵام بۆ دی بیڤوا، ئەم ژیانە ژیانێکی دڵبەندە، هەست بزوێنە،

and anything but static.

و هەموو شتێکە تەنها ئارام نییە.

Her desire to explore the physical world to its fullest would shape her life,

ئارەزووی ئەوەی کە بە تەواوی بەدوای جیهانی ماددیدا بگەڕێت، کاریگەری لە ژیانی دەکات،

and eventually, inspire a radical new philosophy.

و لە کۆتایشدا، دەبێتە ئیلهامێك بۆ فەلسەفەیەکی ڕادیکاڵی تازە

Endlessly debating with her romantic and intellectual partner Jean Paul Sartre,

گفتوگۆی بەردەوامی لەگەڵ هاوڕێ زرنگ و ڕۆمانتیکییەکەی؛ ژان پۆڵ سارتەر، وایکرد

de Beauvoir explored free will, desire, rights and responsibilities,

دی بیڤوا لە ویستی سەربەست، ئارەزوو، ماف و بەرپرسیاریەتییەکان

and the value of personal experience.

و بەهای ئەزموونی کەسییەتی تێ بگات.

In the years following WWII,

لە ساڵەکانی دوای جەنگی جیهانی دووەم،

these ideas would converge into the school of thought

ئەم هزرانە بوون بە قوتابخانەیەکی فکری

most closely associated with their work: existentialism.

کە پەیوەندییەکی پتەوی هەبوو بە کارەکەیانەوە کە بوونگەرایی بوو.

Where Judeo-Christian traditions taught that

لە ئاینی جولەکە و مەسیحیدا

humans are born with preordained purpose,

مرۆڤەکان بۆ ئامانجێکی تایبەت دروستکراون،

de Beauvoir and Sartre proposed a revolutionary alternative.

دی بیڤوا و سارتەر جێگرەوەیکی تەواو جیاوازیان پێشەکەش بە خەڵک کرد.

They argued that humans are born free,

گوتیان مرۆڤەکان بە ئازادی لە دایک دەبن و

and thrown into existence without a divine plan.

دێنە بوون بە بێ هێچ ئامانجێک لە خوداوە.

As de Beauvoir acknowledged, this freedom is both a blessing and a burden.

دی بیڤوا تێگەیشت کە ئەم ئازادییە هەم بەختەوەری و هەمیش بەرپرسیاریەتییە.

In "The Ethics of Ambiguity" she argued that our greatest ethical imperative

لە پەرتوکی "The Ethics of Ambiguity" دەڵێت گرنگترین و مەزنترین ئاکار بریتییە لە

is to create our own life’s meaning,

دروستکردنی مانا بۆ ژیانی خۆمان،

while protecting the freedom of others to do the same.

لە کاتێکدا مافی ئەوانی تریش بپارێزین کە هەمان شت بکەن.

As de Beauvoir wrote,

دی بیڤوا نووسیویەتی،

“A freedom which is interested only in denying freedom must be denied.”

"ئازادییەک کە ڕێگە لە ئازادی دەگرێت، پێویستە قەدەغە بکرێت."

This philosophy challenged its students to navigate the ambiguities and conflicts

ئەم فەلسەفەیە وای لە خوێندکارانی کرد کە ناڕوونی و دژیەک بوونەکانی

our desires produce, both internally and externally.

حەز و ئارەزووەکانمان بدۆزنەوە، هەم ناوەکی و هەمیش دەرەکی.

And as de Beauvoir sought to find her own purpose,

کە دی بیڤوا لە هەوڵی دۆزینەوە خۆیدا بوو،

she began to question:

پرسیاری کرد:

if everyone deserves to freely pursue meaning,

ئەگەر هەموو کەسێک شایەنی ئەوە بێت ئازادانە شوێن باوەڕی بکەوێت.

why was she restricted by society’s ideals of womanhood?

کەواتە بۆچی کۆمەڵگە لەبەر ژن بوونی ڕێگری لێ کرد؟

Despite her prolific writing, teaching and activism,

سەرەڕای هەبوونی بەرهەمێکی زۆر لە نووسین، لە فێرکردن و چالاکوانیدا،

de Beauvoir struggled to be taken seriously by her male peers.

بەڵام هاوشانە پیاوەکانی بە ڕژدی دەیانویست لەناوی ببەن.

She’d rejected her Catholic upbringing and marital expectations

لە دژی یاسا و ڕێسا ئاینییەکان و هاوسەرگیری وەستایەوە

to study at university, and write memoirs, fiction and philosophy.

بۆ ئەوەی لە زانکۆ بخوێنێت و ببێت بە نوسەری یادەوەری و ڕۆمان و فەلسەفە.

بەڵام ئەو مەترسییانەی کە توشی ئەو بوون بە ژینکردنی بەم شێوەیە

But the risks she was taking by embracing this lifestyle

were lost on many of her male counterparts,

لە سەر هیچ کام لە هاوپیشە پیاوەکانی نەبوو،

who took these freedoms for granted.

کە ئەم ئازادییانەیان بە خۆیان بەخشی بوو.

They had no intellectual interest in de Beauvoir’s work,

ئەوان هیچ ئارەزوویەکیان نەبوو بۆ تێگەیشتن لە کارەکانی دی بیڤوا،

which explored women’s inner lives,

کە باسی لە ناخی ژنان و

as well the author’s open relationship and bisexuality.

پەیوەندییە کراوەکەی نووسەر و نێرەمووکی دەکرد.

To convey the importance of her perspective,

بۆ گەیاندنی گرنگی دید و بۆچونەکەی،

de Beauvoir embarked on her most challenging book yet.

دی بیڤوا دەستی کرد بە نووسینی پەرتوکێک کە قورسترین ئاڵەنگاری ژیانی بوو.

Just as she’d created the foundations of existentialism,

هەر وەک ئەوەی کە بنچینەکانی بوونگەرایی دروست کرد،

she’d now redefine the limits of gender.

دوبارە پێناسەی سنووری ڕەگەزەکانی کردەوە.

Published in 1949, "The Second Sex" argues that, like our life’s meaning,

لە پەرتوکی "The Second Sex"دا کە ساڵی ١٩٤٨ بڵاو کرایەوە، دەڵێت، هەر وەک ئامانجی ژیان،

gender is not predestined.

ڕەگەزیش پێشتر دیاری نەکراوە.

As de Beauvoir famously wrote,

دی بیڤوا زۆر بە بەرزی گوتی،

“one is not born, but rather becomes, woman.”

"کەس وەکو ژن لە دایک نابێت، بەڵکو دەبێتە ژن."

And to “become” a woman, she argued, was to become the Other.

دەڵێت بۆ ئەوەی "ببیت" بە ژن، دەبێت ببیت بە کەسێکی تر.

De Beauvoir defined Othering as the process of labeling women

دی بیڤوا پێناسەی "کەسێکی تر"ی بە پڕۆسەی هەژمارکردنی ئافرەت بە کەمتر لە پیاو کردووە

as less than the men who’d historically defined, and been defined as,

کە پێناسەیەکی کۆنە و پیاو وەکو

the ideal human subjects.

ماددەیەکی تەواو و بێ خەوش دەبینێت.

As the Other, she argued that women were considered second to men,

دی بیڤوا دەڵێت، ئافرەتان وەکو چینی دووەمی کۆمەڵگە هەژمار کراون،

and therefore systematically restricted from pursuing freedom.

لەبەر ئەمەشە کە بێ بەش کراون لە ئازادی.

"The Second Sex" became an essential feminist treatise,

پەرتوکی "The Second Sex" بوو بە پەرتوکێکی سەرەکی و گرنگی فێمینستی،

offering a detailed history of women’s oppression

کە بە وردی باسی مێژووی جەور و ستەمی ئافرەتان و

and a wealth of anecdotal testimony.

و سامانێک لە بەڵگەی چیڕۆکی.

"The Second Sex"’s combination of personal experience

پێکهێنانی "The Second Sex" لە ئەزموونی کەسی

and philosophical intervention

و بەیەکداچوونی فەلسەفی

provided a new language to discuss feminist theory.

وایکرد زمانێکی نوێ بێتە ئاراوە بۆ باسکردنی بیردۆزی فێمینست.

Today, those conversations are still informed by de Beauvoir’s insistence

تا ئەمڕۆش، هەموو ئەو بابەتانە بە هۆی پێداگری دی بیڤوا

that in the pursuit of equality,

کە بۆ بەدەست هێنانی یەکسانی دەگوترێنەوە،

“there is no divorce between philosophy and life.”

"هیچ جیابوونەوەیەک لە نێوان ژیان و فەلسەفدا نییە."

Of course, like any foundational work,

بە دڵنیاییەوە وەکو هەموو کارە بنچینەییەکانی تر،

the ideas in "The Second Sex" have been expanded upon since its publication.

لەگەڵ بڵاو بوونەوەی "The Second Sex" بیرۆکەکانیشی بڵاو بوونەتەوە.

Many modern thinkers have explored additional ways people are Othered

زۆرێک لە بیرمەندی مۆدێرن، بە چەندین شێوەی تر خەڵکیان وەکو "کەسانی تر"

that de Beauvoir doesn’t acknowledge.

دیاری کردووە کە دی بیڤوا درکی پێ نە کردووە.

These include racial and economic identities,

ئەمە نەژاد و ئاکارە ئابوورییەکانیش دەگرێتەوە،

as well as the broader spectrum of gender and sexual identities we understand today.

هەروەها جیاوازی فراوانی ڕەگەزی و ئاکارە ڕەگەزییەکان کە ئەمڕۆ تێیان دەگەین.

De Beauvoir’s legacy is further complicated

ڕووداوەکانی دوای دی بیڤوا ئاڵۆزترن

by accusations of sexual misconduct by two of her university students.

ئەمەش بەهۆی ڕەفتاری نەشیاوی ڕەگەزی دوو لە خوێندکارەکانی زانکۆی.

In the face of these accusations,

لە دەرئەنجامی کارە نەشیاوەکان،

she had her teaching license revoked for abusing her position.

مۆڵەتی مامۆستاییەکەی لەدەستدا بە هۆکاری خراپ بەکارهێنانی پێگەکەی.

In this aspect and others, de Beauvoir’s life remains controversial—

ژیانی دی بیڤوا وەکو بابەتێک کە شایانی مشت و مڕە دەمێنێتەوە -

and her work represents a contentious moment in the emergence of early feminism.

کارەکەشی بووە هۆی پەیدابوونی مشت و مڕێکی زۆر لە سەرەتای پەیدابوونی فێمینستی.

She participated in those conversations for the rest of her life;

هەموو ژیانی تەرخان کرد بۆ بەشداری کردن لەم گفتوگۆیانەدا؛

writing fiction, philosophy, and memoirs until her death in 1986.

بۆ نووسینی ڕۆمان و فەلسەفە و یادەوری هەتا مرد لە ساڵی ١٩٨٦.

Today, her work offers a philosophical language

ئەمڕۆ، بەرهەمەکەی زمانێکی فەلسەفیمان پێشکەش دەکات

to be reimagined, revisited and rebelled against—

بۆ ئەوەی دوبارە بیری لێ بکەینەوە، دوبارە سەیری بکەینەوە، دوبارە یاخی بینەوە -

a response this revolutionary thinker might have welcomed.

وەڵامێک کە ئەم بیرمەندە شۆڕشگێڕە پێشوازی لێ کردبا.