Can plants talk to each other? - Richard Karban

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Hajar Almasi

Can plants talk to each other?

آیا گیاهان می‌توانند باهم صحبت کنند؟

It certainly doesn't seem that way.

قطعا این طور به نظر نمی‌رسد.

Plants don't have complex sensory or nervous systems like animals do,

گیاهان برخلاف جانوران دارای حواس پیچیده یا سیستم عصبی نیستند،

and they look pretty passive,

و بسیار منفعل به نظر می‌رسند،

basking in the sun,

حمام آفتاب می‌گیرند،

and responding instinctively to inputs like light and water.

و به طور غریزی به ورودی‌هایی مثل نور و آب پاسخ می‌دهند.

But odd as it sounds, plants can communicate with each other.

اما با اینکه عجیب به نظر می‌رسد، گیاهان می‌توانند باهم ارتباط برقرار کنند.

Just like animals, plants produce all kinds of chemical signals

درست مانند جانوران، گیاهان هم می‌توانند انواع علامت‌های شیمیایی را

in response to their environments,

در واکنش به محیط زیستشان تولید کنند،

and they can share those signals with each other,

و آنها می‌توانند این علائم را با هم به اشتراک بگذارند،

especially when they're under attack.

مخصوصا وقتی که مورد حمله قرار بگیرند.

These signals take two routes:

این علامت‌ها از دو راه منتقل می‌شوند:

through the air,

از راه هوا،

and through the soil.

و از راه خاک.

When plant leaves get damaged,

وقتی که برگ گیاهان آسیب ببیند،

whether by hungry insects or an invading lawn mower,

چه توسط حشرات گرسنه و یا یک ماشین چمن زن مهاجم،

they release plumes of volatile chemicals.

آنها از خود گاز خارج می‌کنند یا مواد شیمیایی را بخار می‌کنند.

They're what's responsible for the smell of freshly cut grass.

آنها عواملی هستند که بوی علف تازه کوتاه شده را به وجود می‌آورند.

Certain kinds of plants, like sagebrush and lima beans,

گونه‌های خاصی از گیاهان، مثل برنجاسف و لوبیای لیما،

are able to pick up on those airborne messages

می‌توانند آن پیام‌های هوایی را بگیرند

and adjust their own internal chemistry accordingly.

و ترکیب شیمیایی داخلی خود را با توجه به آنها تنظیم کنند.

In one experiment, sagebrush leaves were deliberately damaged by insects

در یک آزمایش، به برگ‌های برنجاسف تعمداً توسط حشرات

or scissor-wielding scientists.

یا با قیچی توسط دانشمندان آسیب وارد شد.

Throughout the summer,

در طول تابستان،

other branches on the same sagebrush plant

سایر شاخه‌های همان گیاه برنجاسف

got eaten less by insects wandering through,

بوسیله حشرات سرگردان کمتر خورده شد،

and so did branches on neighboring bushes,

و همینطور هم شاخه‌های بوته‌های همسایه،

suggesting that they had beefed up their anti-insect defenses.

که نشان می‌دهد آنها دفاع ضد حشره خود را تقویت کرده‌اند.

Even moving the air from above a clipped plant to another one

حتی جابجایی هوای بالای یک گیاه خورده شده به بالای یک گیاه دیگر

made the second plant more insect-resistant.

مقاومت گیاه دوم را در برابر حشرات بالا برد.

These airborne cues increase the likelihood of seedling survival,

این نشانه‌های هوایی احتمال بقای جوانه‌ها را افزایش می‌دهد،

and made adult plants produce more new branches and flowers.

و باعث می‌شود گیاهان بالغ شاخه‌ها و گلهای بیشتری تولید کنند.

But why would a plant warn its neighbors of danger,

اما چرا یک گیاه به همسایگانش اخطار می‌دهد،

especially if they're competing for resources?

مخصوصا وقتی که بر سر منابع با هم در نزاع هستند؟

Well, it might be an accidental consequence of a self-defense mechanism.

خوب، ممکن است این یک پیامد تصادفی از مکانیزم دفاع شخصی گیاه باشد.

Plants can't move information through their bodies as easily as we can,

گیاهان نمی‌توانند اطلاعات را در بدنشان به راحتی ما انتقال دهند،

especially if water is scarce.

علی الخصوص وقتی آب کم باشد.

So plants may rely on those airborne chemicals

پس گیاهان بر آن مواد شیمیایی هوایی تکیه می‌کنند

to get messages from one part of a plant to another.

تا پیغامی را از یک بخش گیاه به بخش دیگر مخابره کنند.

Nearby plants can eavesdrop on those signals,

گیاهان هم جوار هم می‌توانند آن پیام‌ها را استراق سمع کنند،

like overhearing your neighbor sneeze and stocking up on cold medicine.

مثل اینکه شما صدای عطسه همسایه را بشنوید و قرص سرماخوردگی بخورید.

Different plants convey those warnings using different chemical languages.

گیاهان مختلف آن اخطارها را با زبان مواد شیمیایی مختلف انتقال می‌دهند.

Individual sagebrush plants in the same meadow

گیاهان برنجاسف متفاوت در یک علفزار

release slightly different sets of alarm chemicals.

علائم شیمیایی را اندکی متفاوت از هم ارسال می‌کنند.

The makeup of that cocktail influences the effectiveness of communication.

محتویات این ترکیب در تاثیرگذاری ارتباط موثر است.

The more similar two plants' chemical fingerprints are,

هرچه دو گیاه اثر انگشت شیمیایی مشابه تری داشته باشند،

the more fluently they can communicate.

روان‌تر می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند.

A plant will be most sensitive to the cues emitted by its own leaves.

یک گیاه از همه بیشتر نسبت به پیام‌های ارسال شده از برگهای خودش حساس است.

But because these chemicals seem to be inherited,

اما از آنجا که به نظر می‌رسد این مواد شیمیایی موروثی باشند،

like human blood types,

مثل گروه خونی انسان‌ها،

sagebrush plants communicate more effectively

گیاهان برنجاسف هم ارتباط موثرتری

with relatives than with strangers.

با خویشاوندان خود نسبت به غریبه‌ها دارند.

But sometimes, even other species can benefit.

اما گاهی اوقات٬ حتی سایر گونه‌ها هم می‌توانند بهره ببرند.

Tomato and tobacco plants can both decipher sagebrush warning signals.

بوته‌های گوجه فرنگی و تمباکو هردو قادر هستند پیغام‌های برنجاسف را رمزگشایی کنند.

Plants don't have to rely solely on those airborne broadcasts.

گیاهان لازم نیست تنها به این ارتباط هوایی تکیه کنند.

Signals can travel below the soil surface, too.

علامت‌ها می‌توانند از طریق خاک هم منتقل شوند.

Most plants have a symbiotic relationship with fungi,

بیشتر گیاهان با نوعی قارچ رابطه همزیستی دارند،

which colonize the plants' roots and help them absorb water and nutrients.

که به آنها کمک می‌کند ریشه‌هایشان را جابجا کنند و آب و املاح را جذب کنند.

These fungal filaments form extensive networks

این تارهای قارچ شبکه‌ای وسیع را شکل می‌دهد

that can connect separate plants,

که می‌تواند گیاهان مجزا را به هم ارتباط دهد،

creating an underground super highway for chemical messages.

و یک بزرگراه زیرزمینی عظیم برای انتقال پیام‌های شیمیایی ایجاد کند.

When a tomato plant responds to blight

زمانی که یک بوته گوجه فرنگی

by acitvating disease-fighting genes and enzymes,

با فعال کردن ژن‌ها و آنزیم‌های ضدبیماری با آفت مقابله می‌کند،

signaling molecules produced by its immune system

مولکولهای برقراری ارتباطی که بوسیله سیستم امنیتی آن ایجاد می‌شوند

can travel to a healthy plant

می‌توانند به یک گیاه سالم منتقل شوند

and prompt it to turn on its immune system, too.

و آن را هم به روشن کردن سیستم ایمنی‌اش ترغیب کنند.

These advance warnings increase the plants chance of survival.

این پیام‌های خطر پیشرفته احتمال بقای گیاه را افزایش می‌دهند.

Bean plants also eavesdrop on each other's health

بوته‌های لوبیا همچنین سلامت یکدیگر را

through these fungal conduits.

بوسیله این مجاری قارچی بررسی می‌کنند.

An aphid investation in one plant

و هجوم آفات به یک گیاه

triggers its neighbor to ramp up production of compounds that repel aphids

همسایگان را به تولید ترکیباتی تحریک می‌کند

که آفات را دفع و حشرات آفت خوار را جذب می‌کنند.

and attract aphid-eating wasps.

If you think of communication as an exchange of information,

اگر به ارتباط به عنوان تبادل اطلاعات نگاه کنید،

then plants seem to be active communicators.

به نظر می‌رسد گیاهان ارتباط برقرار کنندگان فعالی هستند.

They're sending, receiving, and responding to signals

آنها علامت‌ها را ارسال و دریافت می‌کنند و به آنها واکنش نشان می‌دهند

without making a sound,

بدون اینکه صدایی تولید کنند،

and without brains, noses, dictionaries, or the Internet.

و بدون داشتن مغز، بینی، فرهنگ لغت، یا اینترنت.

And if we can learn to speak to them on their terms,

و اگر ما بتوانیم ارتباط با آنها را به روش خودشان یاد بگیریم،

we may gain a powerful new tool to protect crops and other valuable species.

می‌توانیم به ابزاری قدرتمند برای حفاظت از محصولات و سایر گونه‌ها دست پیدا کنیم.

It all makes you wonder what else are we missing?

همه این‌ها شما را کنجکاو می‌کند که دیگر چه چیزهایی را از قلم انداخته‌ایم؟