This tool will help improve your critical thinking - Erick Wilberding

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: Masoud Motamedifar

Socrates, one of the founding fathers of Western philosophical thought,

سقراط، یکی از بنیانگذاران تفکر فلسفه‌ی غربی،

was on trial.

در حال محاکمه شدن بود.

Many Athenians believed he was a dangerous enemy of the state,

بسیاری از اهالی آتن باور داشتند که او دشمن خطرناک کشور است،

accusing the philosopher of corrupting the youth

و او را متهم می‌کردند که جوانان را به فساد کشانده

and refusing to recognize their gods.

و از پذیرش خدایان آن‌ها سر باز زده است.

However, Socrates wasn’t feared for claiming to have all the answers,

البته، به این دلیل از سقراط نمی‌ترسیدند که تمام پاسخ‌ها را داشت،

but rather, for asking too many questions.

بلکه برای این که سؤالات زیادی می‌پرسید.

While he loathed formal lectures,

در حالی که او از سخنرانی‌های رسمی نفرت داشت،

the philosopher frequently engaged friends and strangers

این فیلسوف مکرراً دوستان و غریبه‌ها را

in lengthy conversations about morality and society.

درگیر بحث‌های طولانی درباره اخلاق و جامعه می‌کرد.

These discussions weren’t debates, nor would Socrates offer explicit advice.

این بحث‌ها، مناظره نبودند، و سقراط هم نصیحت واضحی ارائه نمی‌کرد.

In fact, the philosopher often claimed to know nothing at all,

در واقع، این فیلسوف اغلب ادعا می‌کرد که هیچ چیز نمی‌داند،

responding to his partner's answers only with further questions.

و به سؤالات همکارانش تنها با سؤالات بیشتر پاسخ می‌داد.

But through this process, Socrates probed their logic,

اما از طریق این فرآیند، سقراط منطق آن‌ها را بررسی می‌کرد،

revealing its flaws and helping both parties reach a more robust understanding.

نقص‌های آن را آشکار می‌ساخت و به هر دو طرف برای رسیدن به درک قوی‌تر کمک می‌کرد.

These insightful questions made Socrates beloved by his followers.

این سؤالات روشنگر، سقراط را محبوب پیروانش کرد.

Two of his students, Plato and Xenophon, were so inspired

دو نفر از شاگردانش، افلاطون و گزنفون، آنقدر از او الهام گرفتند

that they replicated their mentor’s process in fictional dialogues.

که فرآیند معلمشان را در گفتگوهای داستانی تکرار کردند.

These invented exchanges provide perfect examples

این تبادلات اختراع‌شده، نمونه‌ای عالی است

of what would come to be known as the Socratic Method.

از آنچه به عنوان روش سقراطی شناخته شد.

In one of these fabricated dialogues,

در یکی از این گفتگوهای ساختگی،

Socrates is conversing with a young man named Euthydemus,

سقراط با یک مرد جوان به نام یوتیدموس صحبت می‌کند

who is confident that he understands the nature of justice and injustice.

که مطمئن است ماهیت عدالت و بی‌عدالتی را درک می‌کند.

Socrates probes the student’s values by asking him to label actions

سقراط ارزش‌های شاگرد را کاوش می‌کند، با خواستن نام‌گذاری اقداماتی

such as lying and theft as just or unjust.

مانند دروغگویی و دزدی به صورت عادلانه یا ناعادلانه.

Euthydemus confidently categorizes them as injustices,

یوتیدموس با اطمینان آن‌ها را به عنوان ناعادلانه مشخص می‌کند،

but this only prompts another question:

اما این تنها سؤال دیگری را برمی‌انگیزد:

is it just for a general to deceive or pillage a hostile army?

آیا عادلانه است که یک ژنرال، ارتش دشمن را فریب دهد یا غارت کند؟

Euthydemus revises his assertion.

یوتیدموس ادعای خود را اصلاح می‌کند.

He claims that these actions are just when done to enemies,

او ادعا می‌کند که این اقدامات عادلانه‌اند وقتی در مقابل دشمنان انجام شوند،

and unjust when done to friends.

و ناعادلانه هستند اگر در مقابل دوستان انجام شوند.

But Socrates isn’t finished.

اما کار سقراط تمام نشده است.

He asks the young man to consider a commander lying to his troops

او از مرد جوان می‌خواهد که فرمانده‌ای را در نظر بگیرد که به نیروهایش دروغ می‌گوید

to boost their morale.

تا روحیه‌ی آن‌ها را تقویت کند.

Before long, Euthydemus is despondent.

طولی نکشید که یوتیدموس ناامید شد.

It seems that every answer leads to further problems,

به نظر می‌رسد هر سؤالی به مسائل بیشتری منجر می‌شود،

and perhaps he’s not quite sure what constitutes justice after all.

و شاید او کاملاً مطمئن نباشد که اصلاً عدالت از چه چیزی تشکیل شده است.

In employing this question-oriented approach,

با بکارگیری این رویکرد سؤال-محور

Socrates described himself as a midwife,

سقراط خود را قابله‌ای توصیف می‌کند

whose inquiries assist others in giving birth to their ideas.

که پرسش‌هایش به دیگران برای به دنیا آوردن ایده‌هایشان کمک می‌کند.

His method of questioning draws out an individual’s unexamined assumptions,

روش پرسشگری او، فرضیات بررسی‌نشده یک فرد را استخراج می‌کند،

and then challenges those biases.

و سپس آن تعصبات را به چالش می‌کشد.

It doesn't always provide definitive answers,

همیشه پاسخ‌های قطعی ارائه نمی‌کند،

but the method helps clarify the questions

اما این روش به روشن شدن پرسش‌ها

and eliminate contradictory or circular logic.

و از بین بردن منطق متناقض‌نما یا چرخشی کمک می‌کند.

And by following a line of inquiry where it logically leads,

و با پیروی از یک سیر پرسش به سمتی که به صورت منطقی منجر می‌شود،

both the question asker and answerer can end up in unexpected places.

هم فرد پرسشگر و هم پاسخ‌دهنده می‌توانند به مقاصد غیرمنتظره‌ای برسند.

This technique isn’t limited by the conversation’s content,

این تکنیک بر اساس محتوای مکالمه محدود نمی‌شود،

making it incredibly useful in numerous fields.

که آن را برای موضوعات متعددی فوق‌العاده مفید می‌کند.

During the Renaissance, the method was used to teach clinical medicine.

در زمان رنسانس، این روش برای آموزش طب بالینی استفاده می‌شد.

Students proposed their rationale for different diagnoses,

دانشجویان منطق خود را برای تشخیص‌های مختلف پیشنهاد می‌کردند،

while a doctor questioned their assumptions and moderated discussion.

در حالی که دکتر فرضیات آن‌ها را زیر سؤال می‌برد و بحث را مدیریت می‌کرد.

In this model, the method could even produce conclusive results.

در این مدل، این روش می‌توانست حتی به نتایج جامعی برسد.

This same approach was later used in other sciences,

رویکرد مشابهی بعداً در علوم دیگر استفاده شد،

such as astronomy, botany, and mathematics.

مانند نجوم، گیاه‌شناسی و ریاضیات.

Following the Protestant Reformation,

به دنبال اصلاحات پروتستانی،

it was adapted to tackle abstract questions of faith.

این روش برای مقابله با پرسش‌های انتزاعی ایمان بکار گرفته شد.

In the 19th century, the method became an essential part

در قرن نوزدهم، این روش به بخش اساسی

of American legal education.

آموزش حقوق در آمریکا تبدیل شد.

Professors explored students’ understanding of judicial reasoning

اساتید درک دانشجویان از استدلال قضایی را بررسی می‌کردند

by challenging them with unforeseen hypothetical situations.

با به چالش کشیدن آن‌ها با موقعیت‌های فرضی پیش‌بینی نشده.

This approach is still used today by the Supreme Court

این رویکرد امروزه هنوز توسط دادگاه عالی استفاده می‌شود

to imagine the unintended impacts of passing a law.

برای تصور کردن اثرات ناخواسته تصویب یک قانون.

The Socratic Method can be adapted to teach almost any topic

روش سقراطی می‌تواند برای آموزش تقریباً تمام موضوعاتی بکار گرفته شود

that relies on critical reasoning,

که مبتنی بر استدلال انتقادی هستند،

but its success depends on the teacher employing it.

اما موفقیت آن وابسته به معلمی است که آن را بکار می‌گیرد.

An effective Socratic educator must be well versed in their subject.

یک مربی سقراطی مؤثر، باید کاملاً بر موضوعش مسلط باشد.

Rather than bullying their students or showing off their superior intellect,

به جای قلدری کردن در مقابل شاگردانش یا نشان دادن هوش برتر خودشان،

they should be modest, genuinely curious, and affirming of every contribution.

آن‌ها باید فروتن، واقعاً کنجکاو و تأییدکننده هر مشارکتی باشند.

In this regard, Socrates himself

در این رابطه، خود سقراط

may not have been the most subtle Socratic teacher.

شاید بهترین معلم سقراطی نباشد.

Historians believe he was deeply critical of Athens’ particular brand of democracy,

مورخان بر این باورند که او عمیقاً منتقد نوع دموکراسی آتن بود

and known to pass those concerns onto his followers.

و با انتقال آن نگرانی‌ها به پیروانش شناخته می‌شد.

These subversive beliefs were distorted in public forums

این باورهای براندازانه در مجامع عمومی تحریف می‌شدند

and thought to have inspired two of his pupils to treasonous ends.

و تصور می‌شود که الهام‌بخش دو نفر از شاگردانش برای خیانت شدند.

It was likely for these ideas Socrates was brought to trial,

احتمالاً به دلیل همین ایده‌ها سقراط محاکمه شد،

and eventually, sentenced to death.

و در نهایت، به مرگ محکوم شد.

But even on his deathbed, artists depict a serene philosopher—

اما حتی در بستر مرگش، هنرمندان او را یک فیلسوف آرام به تصویر کشیده‌اند—

ever curious to explore the ultimate question.

که همیشه برای کاوش پرسش نهایی کنجکاو بود.