How do dogs "see" with their noses? - Alexandra Horowitz

چگونه سگ با بینی خود « می‌بیند»؟ - الکساندرا هوروویتس

Translator: soheila Jafari Reviewer: Ali Hosseini

"Hi, Bob."

«سلام باب.»

"Morning, Kelly. The tulips looks great."

"صبح بخیر، کِلی. چه لاله‌های فوق العاده‌ای."

Have you ever wondered how your dog experiences the world?

تا حالا فکرش را کردی که سگ شما چطور جهان رو تجربه می کند؟

Here's what she sees.

او این گونه جهان را می‌بیند،

Not terribly interesting.

خیلی هم جالب نیست،

But what she smells, that's a totally different story.

اما چیزی که او بو می‌کشد، ماجرای کاملا متفاوتی است.

And it begins at her wonderfully developed nose.

و این از اندام بویایی پیشرفته شگفت انگیزش شروع می‌شود.

As your dog catches the first hints of fresh air,

همین که سگ شما اولین ذرات هوای تازه را بو می‌کشد،

her nose's moist, spongy outside helps capture any scents the breeze carries.

بخش بیرونی مرطوب و اسفنجی بینی کمک می‌کند تا هر رایحه‌ای را که نسیم می‌آورد بگیرد.

The ability to smell separately with each nostril,

هر سوراخ بینی توانایی بو کشیدن جداگانه دارد،

smelling in stereo,

بو کشیدن از دو سوراخ بینی،

helps to determine the direction of the smell's source

به او کمک می‌کند که جهت منبع بو را تعیین کند

so that within the first few moments of sniffing,

در چند لحظه نخست بو کشیدن،

the dog starts to become aware of not just what kind of things are out there

و سگ نه تنها از چیزهایی که آنجاست آگاه می‌شود

but also where they're located.

بلکه جای آنها را نیز می‌‌فهمد.

As air enters the nose,

با وارد شدن هوا به بینی،

a small fold of tissue divides it into two separate folds,

بویی که وارد بافت می‌شود از دو بخش مختلف عبور می کند،

one for breathing and one just for smelling.

یکی برای تنفس و دیگری فقط برای بو کشیدن.

This second airflow enters a region

دومین جریان هوا وارد منطقه‌ای می‌شود

filled with highly specialized olfactory receptor cells,

که پُر از سلول‌های گیرنده بویایی مخصوص هست،

several hundred millions of them, compaired to our five million.

چند صد میلیون از این سلول‌ها در مقایسه پنج میلیون سلول ما.

And unlike our clumsy way of breathing in and out through the same passage,

بر خلاف مسیر تنفس دست و پا چلفتی ما که هوا تنها از راه وارد و خارج می‌شود،

dogs exhale through slits at the side of their nose,

سگ از طریق شکاف در کنار بینی‌اش بازدم می‌کند،

creating swirls of air that help draw in new odor molecules

چرخش هوایی را ایجاد می‌کند که کمک به دریافت مولکول‌های رایحه جدید می‌کند

and allow odor concentration to build up over mulitple sniffs.

و اجازه می دهد در چندین تنفس بو غلیظ شود.

But all that impressive nasal architecture wouldn't be much help

اما تمامی این معماری چشمگیر بینی نمی‌تواند کمک زیادی بکند

without something to process the loads of information the nose scoops up.

بدون چیزی که مقدار زیادی از اطلاعات جمع شده را پردازش کند.

And it turns out that the olfactory system dedicated to proessing smells

و معلوم شده که این سیستم بویایی که به پردازش بو تخصیص یافته

takes up many times more relative brain area in dogs than in humans.

چندین برابر مغز سگ نسبت به مغز انسان بو را دریافت می‌کند.

All of this allows dogs to distinguish

همه اینها به سگ اجازه تشخیص می‌دهد

and remember a staggering variety of specific scents

و بوهای متفاوت را با غلظت ۱۰۰ میلیون بار کمتر

at concentrations up to 100 million times less than what our noses can detect.

از آنچه که بینی ما تشخیص می‌دهد را به خاطر بسپرد.

If you can smell a spritz of perfume in a small room,

اگر شما بتوانید بوی کمی عطر را در اتاق استشمام کنید،

a dog would have no trouble smelling it in an enclosed stadium

یک سگ هیچ مشکلی ندارد که همین میزان عطر را در یک استادیوم سرپوشیده بو کند،

and distinguishing its ingredients, to boot.

و مواد اولیه آن را تشخیص دهد.

And everything in the street, every passing person or car,

و هر چزی در خیابان، هر فرد یا خودرویی که از کنار او عبور می‌کند،

any contents of the neighbor's trash,

هرموادی در سطل زباله همسایه،

each type of tree,

هر نوع درخت،

and all the birds and insects in it

و همه پرنده‌ها و حشرات موجود در آن

has a distinct odor profile telling your dog what it is, where it is,

داری بویی مشخص است که به سگ شما می‌گوید که چه چیزی است و کجاست،

and which direction it's moving in.

و در چه جهتی در حال حرکت هست.

Besides being much more powerful than ours,

علاوه بر این که بویایی سگ بسیار قوی‌تر از ماست،

a dog's sense of smell can pick up things that can't even be seen at all.

حس بویایی سگ‌ها می‌تواند چیزهایی را که اصلا نمی توانیم ببینم را بو کند.

A whole separate olfactory system,

یک سیستم بویایی کاملا مجزا،

called the vomeronasal organ, above the roof of the mouth,

که اندام ژاکوبسون نامیده می‌شود، در بالای سقف دهان،

detects the hormones all animals, Including humans, naturally release.

هورمون‌های همه حیوان‌ها، از جمله انسان را که بطور طبیعی آزاد می‌شود، تشخیص می‌دهد،

It lets dogs identify potential mates,

این اجازه می‌دهد که سگ شریک جنسی‌اش را شناسایی کند،

or distinguish between friendly and hostile animals.

یا تمایزی بین رفتار دوستانه یا خصمانه حیوانات قائل شود.

It alerts them to our various emotional states,

این به آنها حالات عاطفی مختلفی را هشدار می‌دهد،

and it can even tell them when someone is pregnant or sick.

و این حتی می‌تواند هنگامی که فردی بیمار یا باردار است را به آنها بگوید.

Because olfaction is more primal than other senses,

به دلیل اینکه حس بویایی اصلی‌تر از سایر حس‌ها هست،

bypassing the thalamus to connect directly to the brain structures

برای ارتباط مستقیم با مغز (اعصاب بویایی) از تالموس عبور می کند

involving emotion and instinct,

که درگیر احساسات و غریزه نیز می‌شود،

we might even say a dog's perception is more immediate and visceral than ours.

حتی ممکن است بگویم که درک یک سگ بی‌درنگ‌تر و درونی‌تر از ما است.

But the most amazing thing about your dog's nose

اما شگفت‌انگیزترین چیز درباره بینی سگ شما

is that it can traverse time.

این است که این می‌تواند از زمان عبور کند.

The past appears in tracks left by passersby,

مسیر جا مانده از رهگذران را دنبال کند،

and by the warmth of a recently parked car

و توسط گرمای خودرویی که به تازگی پارک شده

where the residue of where you've been and what you've done recently.

اثر باقی مانده از اینکه شما کجا بودید و چه کاری به تازگی کردید را تشخیص دهد.

Landmarks like fire hydrants and trees

علائمی چون شیرهای آتش‌نشانی و درختان

are aromatic bulletin boards carrying messages of who's been by,

علائمی رایحه‌داری هستند که پیام‌ اینکه چه کسانی اینجا بوده‌اند،

what they've been eating,

و آنچه که خورده‌اند،

and how they're feeling.

و آنچه که حس کرده‌اند را با خود دارند.

And the future is in the breeze,

و آینده در نسیم هست،

alerting them to something or someone approaching long before you see them.

به آنها هشدار می‌دهد که چیزی یا کسی نزدیک می‌شود قبل ازاینکه شما آن را ببینید.

Where we see and hear something at a single moment,

آنچه را که ما در یک لحظه می‌بینیم و یا می‌شنویم،

a dog smells an entire story from start to finish.

یک سگ تمامی ماجرا را از آغاز تا پایان بو می‌کند.

In some of the best examples of canine-human collaboration,

در بهترین مثالهای برای همکاری بین انسان و سگ،

dogs help us by sharing and reacting to those stories.

سگ‌ها با به اشتراک گذاشتن و واکنش به این موضوعات به ما کمک می‌کند.

They can respond with kindness to people in distress,

آنها می‌توانند به افراد مضطرب مهربانی کنند،

or with aggression to threats

و با پرخاشگری اقدام به تهدید کنند

because stress and anger manifest as a cloud of hormones

زیرا استرس و خشم به عنوان هاله‌ای از هورمون‌ها خود را برای

recognizable to the dog's nose.

برای تشخیص توسط بینی سگ آشکار می‌سازد.

With the proper training,

با آموزش مناسب،

they can even alert us to invisible threats

حتی آنها می تواند تهدیدات نامرئی

ranging from bombs to cancer.

اعم از وجود بمب تا وجود سرطان را به ما هشدار دهند

As it turns out, humanity's best friend

همانطور که معلوم شده، بهترین دوست انسان

is not one who experiences the same things we do,

کسی نیست که همان تجربه‌ای را کند که ما تجربه می‌کنیم،

but one whose incredible nose reveals a whole other world beyond our eyes.

بلکه کسی است که بینی باورنکردنی‌ او جهان دیگری را فراتر از چشمان ما آشکار می‌کند.