What "Orwellian" really means - Noah Tavlin

Translator: soheila Jafari Reviewer: Ali Hosseini

If you've watched the news or followed politics

اگر شما خبرها یا سیاست را دنبال کنید

chances are you've heard the term Orwellian

احتمالاً درباره لفظ اورولین

thrown around in one context or another.

پیرامون یک موضوع یا چیز دیگری را شنیده‌اید.

But have you ever stopped to think about what it really means,

اما هرگز مکث نکردید و فکر کنید که معنای این واقعا چیست،

or why it's used so often?

یا چرا این لفظ زیاد بکار می‌رود؟

The term was named after British author Eric Blair

این لفظ از نویسنده انگلیسی به نام «اریک بلایر» بکار برده می‌شود

known by his pen name George Orwell.

که با نام مستعار «جرج اورول» می‌نوشت.

Because his most famous work, the novel "1984,"

زیرا در مشهورترین کار او، داستان «۱۹۸۴»،

depicts an oppressive society under a totalitarian government,

که درباره یک جامعه سرکوب شده تحت یک دولت توتالیتر می‌باشد،

"Orwellian" is often used simply to mean authoritarian.

« اورولین» اغلب به سادگی به معنای استبداد بکار می‌رود.

But using the term in this way

اما استفاده از این لفظ بدین شکل

not only fails to fully convey Orwell's message,

نه تنها برای انتقال کامل پیام اورول ناتوان و غیر موفق هست،

it actually risks doing precisely what he tried to warn against.

بلکه ریسک انجام دقیقاً همان چیزی که او سعی داشت درباره‌اش هشداردهد، وجود دارد.

Orwell was indeed opposed to all forms of tyranny,

بدون شک اورول با هرگونه ظلم وستم مخالف بود،

spending much of his life fighting against anti-democratic forces

و بیشتر عمرش را در مبارزه علیه نیروهای مخالف آزادی و دموکراسی

of both the left-wing and the right.

در دو جناح سیاسی چپ و راست صرف کرد.

But he was also deeply concerned with how such ideologies proliferate.

اما او عمیقاً نگران تکثر در این ایدئولوژی‌ها بود.

And one of his most profound insights

و یکی از عمیق‌ترین بینش‌های او

was the importance that language plays in shaping our thoughts and opinions.

اهمیت به این موضوع است که زبان شکل دهنده تفکر و دیدگاه‌های ما است.

The government of "1984"'s Oceania controls its people's actions and speech

دولت «۱۹۸۴» اوشنین (اقیانوسیه‌ها) رفتار و حرفهای مردم را

in some ways that are obvious.

به روش‌های آشکاری کنترل می‌کند.

Their every move and word is watched and heard,

هر حرکت و هر حرف مردم دیده و شنیده می‌شود،

and the threat of what happens to those who step out of line

و ترس اتفاقات ناگوار برای کسانی که از خط قرمز خارج شوند

is always looming overhead.

همواره وجود دارد.

Other forms of control are not so obvious.

شکل‌های دیگر کنترل خیلی آشکار و واضح نیستند.

The population is inundated with a constant barrage of propaganda

جمعیت در زیر مجموعه‌ی ثابت و دائمی از تبلیغات فرو رفته‌اند

made up of historical facts and statistics manufactured in the Ministry of Truth.

که توسط وزرات حقیقت از حقایق و آمارهای تاریخی ساخته شده‌اند.

The Ministry of Peace is the military.

وزارت صلح، سازمانی نظامی هست.

Labor camps are called "Joycamps."

اردوگاه‌های کار «اردوگاه‌های شادی» خوانده می‌شوند.

Political prisoners are detained and tortured in the Ministry of Love.

زندانیان سیاسی در وزارت عشق بازداشت و شکنجه می‌شدند.

This deliberate irony is an example of doublespeak,

این تناقض آگاهانه، مثالی از صحبت‌های دوگانه است،

when words are used not to convey meaning but to undermine it,

وقتی از واژه‌ها برای انتقال معنا نیستند بلکه از بین برنده مفهوم آنها هستند،

corrupting the very ideas they refer to.

و ایده‌ای که منسوب به آنهاست را تخریب کند.

The regime's control of language goes even further,

حکومت حتی زبان را بیشتر کنترل می‌کند،

eliminating words from the English language

و واژه هایی را از انگلیسی حذف می‌کند

to create the official dialect of Newspeak,

تا گویش رسمی برای زبان سیاسی بیآفریند،

a crudely limited collection of acronyms and simple concrete nouns

از یک مجموعه محدودی از واژه های اختصاری و اسم ذات ساده

lacking any words complex enough to encourage nuanced or critical thought.

که در آن کلمات پیچیده‌ای کافی برای تشویق تفکری متنوع یا انتقادی وجود نداشته باشد.

This has an effect on the psyche Orwell calls, "Doublethink,"

این بر روان (مردم) اثر دارد که اورول آن را « تفکردوگانه» می‌نامد،

a hypnotic state of cognitive dissonance

یک حالت هیپنوتزیم از افکار متناقض

in which one is compelled to disregard their own perception

که فرد را وا می‌دارد تا نسبت به درک خود در مقابل

in place of the officially dictated version of events,

نسخه دیکته شده از حوادت توسط دولت بی توجه باشد،

leaving the individual completely dependent

و فرد را کاملا وابسته

on the State's definition of reality itself.

به قرائت دولت از واقعیت بار می‌آورد.

The result is a world

نتیجه آن جهانی است

in which even the privacy of one's own thought process is violated,

که حتی حریم خصوصی تفکر فرد نقض می‌شود،

where one may be found guilty of thoughtcrime by talking in their sleep,

ممکن است فرد با حرف‌هایی که در خواب می‌زند یک بزه‌ کار فکری شناخته شود،

and keeping a diary or having a love affair

و نوشتن یک دفتر خاطرات روزانه یا یا داشتن یک معشوق

equals a subversive act of rebellion.

برابر یک عمل خرابکارانه از شورش هستند.

This might sound like something that can only happen in totalitarian regimes,

شاید به نظر آید که این تنها در رژیم‌های توتالیتر رخ می‌دهد،

but Orwell was warning us about the potential for this occurring

اما اورول به ما این اخطار را می‌دهد که پتانسیل اینکه این موضوع

even in democratic societies.

حتی در جوامع دموکراتیک هم رخ دهد هست.

And this is why "authoritarian" alone does not "Orwellian" make.

و به همین دلیل هست که «اقتدارگرا» به تنهایی نمی‌تواند «اورولین» را ایجاد کند.

In his essay, "Politics and the English Language,"

او در مقاله خود به «سیاست و زبان انگلیسی» ِ

he described techniques like using pretentious words to project authority,

روش‌هایی را مانند استفده از واژه‌های پرمدعا برای پروژه اقتدار توصیف می‌کند،

or making atrocities sound acceptable by burying them in euphemisms

و یا با قابل قبول نمودن جنایات را با پنهان کاری در حسن تعابیر

and convoluted sentence structures.

و با بکار گیری جملات پیچیده توضیح می‌دهد.

But even more mundane abuses of language can affect the way we think about things.

اما حتی سوء استفاده بیشتراز زبان می تواند شیوه تفکر ما را درباره همه چیز تغییر دهد.

The words you see and hear in everyday advertising

واژه هایی که شما در تبلیغات روزانه می‌بینید و می‌شنوید

have been crafted to appeal to you and affect your behavior,

طوری طراحی شدند که بر شما وارد و بر رفتار شما اثر بگذارند،

as have the soundbites and talking points of political campaigns

به صورت نوارهای صوتی کوتاه و یا سخنرانی‌های کوتاه‌ یک کمپین سیاسی

which rarely present the most nuanced perspective on the issues.

که به ندرت دیدگاه متفاوت در مورد مسائل نشان می‌دهند.

And the way that we use ready-made phrases and responses gleaned from media reports

و استفاده ما از عبارات آماده و پاسخ‌های موجود از گزارش‌های رسانه‌ای،

or copied from the Internet

و یا صحبت‌های اینترنتی

makes it easy to get away with not thinking too deeply

راه را برای دور شدن از تفکر عمیق و ژرف

or questioning your assumptions.

یا زیرسؤال بردن فرضیات شما آسان می‌سازد.

So the next time you hear someone use the word Orwellian,

بنابراین بار دیگر که واژه اورولین را شنیدید،

pay close attention.

به دقت توجه کنید.

If they're talking about the deceptive and manipulative use of language,

اگر آنها در مورد فریبکاری و دستکاری در زبان صحبت می‌کنند،

they're on the right track.

آنها در مسیر درست هستند.

If they're talking about mass surveillance and intrusive government,

اگر درباره نظارت جمعی و دولت‌های فضول صحبت می‌کنند،

they're describing something authoritarian but not necessarily Orwellian.

آنها موضوع اقتدارگرایی را توضیح می‌دهند که نه لزوماً اورولین نیست.

And if they use it as an all-purpose word for any ideas they dislike,

اگر آن را واژه‌ای جامع برای ایده‌هایی که دوست ندارند بکار می‌برند،

it's possible their statements are more Orwellian

این امکان وجود دارد که اظهارات آنها به اورولین نزدیک باشد

than whatever it is they're criticizing.

هر چند اگر آنها در حال انتقاد باشند.

Words have the power to shape thought.

واژه‌ها قدرت شکل دهی به افکار را دارند.

Language is the currency of politics,

زبان، پول رایج سیاست است،

forming the basis of society from the most common, everyday interactions

که پایه‌های اجتماع را از شایع ترین، تعاملات روزمره

to the highest ideals.

به بالاترین ایده‌ها شکل می‌دهد.

Orwell urged us to protect our language

اورول ما را وادار می‌کند که از زبانمان محافظت کنیم

because ultimately our ability to think and communicate clearly

چرا که در نهایت توانایی ما برای فکرکردن و برقراری ارتباط روشن

is what stands between us and a world where war is peace

چیزی است که بین ما و دنیایی می‌ایستد که در آن جنگ، صلح است

and freedom is slavery.

و آزادی، بردگی است.