Do animals have language? - Michele Bishop

Translator: soheila Jafari Reviewer: Farnaz Saghafi

All animals communicate.

همه حیوانات با هم ارتباط برقرار می کنند.

Crabs wave their claws at each other to signal that they're healthy

خرچنگ‌ها با حرکات چنگال شان برای هم سیگنال می‌فرستند که آنها سالم

and ready to mate.

و آماده جفت‌گیری هستند.

Cuttlefish use pigmented skin cells called chromatophores

ماهی مرکب سپیداج از مرکبی در سلول‌های پوستش به نام کروماتوفور

to create patterns on their skin that act as camouflage

استفاده می‌کند تا الگویی برای استتار بر روی پوست خود ایجاد کند

or warnings to rivals.

و یا هشداری به رقبایش بدهد.

Honeybees perform complex dances

زنبور عسل رقص پیچیده‌ای را اجرا می‌کند

to let other bees know the location and quality of a food source.

تا دیگر زنبوران محل و کیفیت یک منبع غذایی را بدانند.

All of these animals have impressive communication systems,

همه این حیوانات سیستم ارتباطی قابل توجهی دارند،

but do they have language?

اما آیا آنها زبان گفتاریی دارند؟

To answer that question,

برای پاسخ به این پرسش،

we can look at four specific qualities that are often associated with language:

ما به چهار کیفیت مشخص که اغلب با زبان مرتبط هستند نگاه می‌کنیم:

discreteness,

تمایز،

grammar,

دستور زبان،

productivity,

بهروری،

and displacement.

و جایگزینی.

Discreteness means that there is a set of individual units,

تمایز به معنای وجود مجموعه ای از واحدهای منفرد است،

such as sounds or words,

مانند صدا یا واژه،

that can be combined to communicate new ideas,

که می تواند برای گفتگو درباره ایده جدیدی با هم ترکیب شوند،

مانند مجموعه ای شعرنوشته‌های آهنربایی که روی یخچال چسبیده اند و شما می‌توانید

like a set of refrigerator poetry magnets you can rearrange

to create different phrases.

تنظیم مجدد کنید و عبارات جدید بسازید.

Grammar provides a system of rules

دستورزبان سیستمی از قوانین را فراهم می‌کند

that tells you how to combine those individual units.

که به شما می‌گوید که چگونه این واحدهای منفرد را با هم ترکیب کنید.

Productivity is the ability to use language

بهروری توانایی در بکارگیری زبان هست

to create an infinite number of messages.

تا تعداد نامحدودی پیام بیآفریند.

And displacement is the ability to talk about things

و جایگزینی، توانایی صحبت درباره چیزهایی است

that aren't right in front of you,

که درست در مقابل شما نیستند،

such as past, future, or fictional events.

مانند گذشته، آینده یا حوادث افسانه‌ای.

So, does animal communication exhibit any of these qualities?

بدین ترتیب، آیا حیوانات هیچ یک از این ویژگیها را در ارتباطشان بروز می دهند؟

For crabs and cuttlefish, the answer is no.

برای خرچنگ و ماهی مرکب سپیداج، پاسخ خیر هست.

They don't combine their signals in creative ways.

آنها سیگنال هایشان را با این روش خلاق با هم ترکیب نمی کنند.

Those signals also don't have to be in a grammatical order,

سیگنالها لزوما" بطرز صحیح دستوری کنار هم نیستند،

and they only communicate current conditions,

و آنها تنها در زمان حال ارتباط برقرار می کنند،

like, "I am healthy," or "I am poisonous."

مانند،« من سالم هستم.» یا« من سمی هستم.»

But some animals actually do display some of these properties.

اما برخی از حیوانات در واقع بعضی از این ویژگی‌ها را نشان میدهند.

Bees use the moves, angle, duration, and intensity of their waggle dance

زنبورها از حرکات، زاویه‌، مدت زمان، و شدت رقص ارتعاشی خود استفاده می‌کنند

to describe the location and richness of a food source.

تا محل و پر ملات بودن منبع غذا را بگویند.

That source is outside the hive,

آن منابع غذایی خارج از کندو است،

so they exhibit the property of displacement.

بنابراین آنها ویژگی جایگزینی را نشان می‌دهند.

They share that language trait with prairie dogs,

آنها در این صفت با سنجاب ها مشترک هستند،

which live in towns of thousands,

که هزاران هزار از انها در شهرها زندگی می کنند،

and are hunted by coyotes, hawks, badgers, snakes, and humans.

و توسط شغالها، بازها، گورکن ها، مارها، و انسان شکار می‌شوند.

Their alarms calls indicate the predator's size, shape, speed,

اخطار آنها بیانگر اندازه، شکل و سرعت شکارچی شان است،

and, even for human predators, what the person is wearing

و حتی برای انسانهای شکارچی، فرد چه چیزی پوشیده

and if he's carrying a gun.

و آیا تفنگ دارد یا خیر.

Great apes, like chimps and gorillas, are great communicators, too.

میمون های بزرگ، مانند شامپانزه و گوریل، نیزارتباط برقرارکنند گان عالی ای هستند.

Some have even learned a modified sign language.

برخی از آنها حتی زبان اشارۀ توصیفی یاد گرفتند.

A chimpanzee named Washoe demonstrated discreteness

شامپانزه‌ای به نام واشو، تمایز را

by combining multiple signs into original phrases,

با ترکیب علائم متعدد به عبارات اصلی نشان داد،

like, "Please open. Hurry."

مانند،«لطفا باز کن، عجله کن.»

Coco, a female gorilla who understands more than 1000 signs,

کوکو، یک گوریل ماده، بیش از ۱٫۰۰۰ علامت،

and around 2000 words of spoken English

و حدود ۲٫۰۰۰ واژه انگلیسی

referred to a beloved kitten that had died.

در مورد بچه گربه محبوبی که مُرده را می فهمد.

In doing so, she displayed displacement,

او برای انجام این کار، تمایز را نشان می‌دهد،

though it's worth noting that the apes in both of these examples

هر چند شایان ذکر است که میمون ها در هر دو از این مثالها

were using a human communication system,

از یک سیستم ارتباطی بشر استفاده می‌کنند،

not one that appeared naturally in the wild.

نه اون سیستمی که به طور طبیعی در طبیعت دیده می‌شود.

There are many other examples of sophisticated animal communication,

نمونه های بسیار دیگری از ارتباط پیچیده حیوانات وجود دارد،

such as in dolphins,

از جمله در دلفین ها،

which use whistles to identify age, location, names, and gender.

که با استفاده از سوت، سن، محل، نام و جنسیت را شناسایی می‌کنند.

They can also understand some grammar

آنها همچنین می توانند برخی دستور زبان اشاره ای

in a gestural language researchers use to communicate with them.

که محققان آز آنها برای برقراری ارتباط با دلفین ها استفاده می کنند را بفهمند.

However, grammar is not seen in the dolphin's natural communication.

با این حال، دستور زبان در ارتباطات طبیعی دلفین دیده نمی‌شود.

While these communication systems

هر چند که این سیستم های ارتباطی

may have some of the qualities of language we've identified,

ممکن است بعضی از کیفیت های زبان که ما می شناسیم را داشته باشند،

none display all four.

ولی چهار ویژگی زبان را هیچیک نشان نمی‌دهند.

Even Washoe and Coco's impressive abilities are still outpaced

حتی واشو و کوکو توانایی قابل توجه‌شان هنوز

by the language skills of most three-year-old humans.

کمتر از یک کودک سه ساله هست.

And animals' topics of conversation are usually limited.

موضوعات گفتگوی حیوانات معمولا محدود هست.

Bees talk about food,

زنبورها درباره غذا صحبت می‌کنند،

prairie dogs talk about predators,

سنجاب ها درباره شکارچیان،

and crabs talk about themselves.

خرچنگ ها درباره خودشان.

Human language stands alone

زبان انسان به تنهایی برای ترکیب قدرتمندی

due to the powerful combination of grammar and productivity,

از دستور زبان، بهروری،

on top of discreteness and displacement.

و تمایز و جایگزینی در سرآمد آن می‌ایستد.

The human brain can take a finite number of elements

مغز انسان می‌تواند تعداد محدود از عناصر را بگیرد

and create an infinite number of messages.

و تعداد نامحدودی پیام از آنها بیآفریند.

We can craft and understand complex sentences,

ما می‌توانیم جملات پیچیده را بسازیم و درک کنیم،

as well as words that have never been spoken before.

همچنین واژه هایی را بسازیم که هرگز قبل از آن گفته نشده بودند.

ما می توانیم از زبان برای گفتگو در مورد طیف بی پایانی از موضوعات استفاده کنیم،

We can use language to communicate about an endless range of subjects,

talk about imaginary things,

صحبت در مورد چیز‌های خیالی،

and even lie.

و حتی دروغ .

Research continues to reveal more and more about animal communication.

تحقیقات برای پرده برداشتن بیشتراز ارتباطات حیوانات ادامه دارد.

It may turn out that human language and animal communication

ممکن معلوم شود که زبان انسان و ارتباطات حیوانات

aren't entirely different but exist on a continuum.

با هم کاملا متفاوت نیستند و در یک زنجیره قرار دارند.

After all, we are all animals.

هر چی باشه، ما همه حیوان هستیم.