Vampires: Folklore, fantasy and fact - Michael Molina

Translator: Saba Rajabi Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

Good evening!

عصر بخیر!

What's the matter?

چی شده؟!

Are you afraid of vampires?

از خون‌آشام‌ها می‌ترسی؟

He he, no need to worry,

لازم نیست خودت را نگران کنی

I'm not staying for dinner.

قرار نیست برای شام بمانم.

(Laughter)

(خنده‌ی شیطانی)

I'm here to guide you through a brief history of vampires,

امروز قرار است یک تاریخچه‌ی مختصری از خون‌آشام‌ها برایتان بگویم

illustrating how our image has changed

و به شما نشان بدهم که چطور تصویر ما خون‌آشام‌ها

from a shambling corpse

از جنازه‌هایی که تلوتلوخوران راه می‌روند

to the dapper gentleman you see before you.

به موجودات متشخصی که یک نمونه‌اش الان روبه‌روی شما نشسته تبدیل شد.

Vampires are nearly as old as you humans.

ما خون‌آشام‌ها تقریبا اندازه شما آدم‌ها قدمت داریم.

Stories about us, revenants,

افسانه‌ و داستان درمورد ما مرده‌های متحرک همواره در فرهنگ‌های مختلف وجود داشته

appear in cultures extending as far back as prehistoric times.

و ما را به دوره ماقبل تاریخ برمی‌گرداند.

But we weren't called vampires back then

ولی آن موقع‌ها مثل الان خون‌آشام‌های شیک و پیکی نبودیم!

and most of us did not look the way we imagine vampires today.

و اکثر ما ظاهرمان مثل خون‌آشام‌هایی نبود که امروز آدم‌ها متصور می‌شوند.

Ha, far from it!

هیچ شباهتی با تصویر امروزی نداشتیم

For example, the Mesopotamian Lamashtu

مثلا، «لاماشتو»ی بین‌النهرینی

was a creature with the head of a lion and the body of the donkey,

خون‌آشامی بود با سر شیر و بدن الاغ،

and the ancient Greek striges

و استریج‌های یونان باستان

were simply described as bloodthirsty birds.

که به‌واقع مردم آن‌ها را پرنده‌های خون‌آشام تصور می‌کردند.

Others were even stranger.

موارد دیگر از این هم عجیب‌تر بودند.

The Philippine manananggal would sever her upper torso

«مانانانگال» فیلیپینی نیم‌تنه بالایی خود را جدا کرده

and sprout huge, bat-like wings to fly.

و بال‌های بزرگ خفاش‌مانندش را برای پرواز آماده می‌کرد.

The Malaysian penanggalan was a flying female head

«پنانگالان» مالزیایی به شکل سر زنی بود

with dangling entrails.

که با روده‌های آویزانش در هوا پرواز می‌کرد.

(Laughter)

And the Australian Yara-ma-yha-who

و «یارامایها»ی استرالیایی

was a little red guy with a big head,

که خون‌آشامی کوچک و قرمز با سر

a large mouth,

و دهانی بزرگ

and bloodsuckers on his hands and feet.

و اجزایی برای مکیدن خون روی دست و پاهایش بود.

Oh, and let's not forget the Caribbean's soucouyant,

اوه، و بیایید «سوکویانت» کارائیب،

the West African obayifo,

«اوبایفو» آفریقای غربی،

and the Mexican Tlahuelpuchi.

و «تلاهولپوچی» مکزیکی را از قلم نیندازیم.

(Laughter)

Charming, aren't they?

همگی جذابند، مگر نه؟

Though they may look vastly different,

با اینکه ظاهر هر یک کاملاً با دیگری متفاوت است،

all of these beings have one common characteristic:

اما همه این موجودات یک ویژگی مشترک دارند:

They sustain themselves by consuming the life force of a living creature.

آنها با تغذیه‌ی نیروی حیاتی یک موجود زنده دیگر، زنده می‌مانند.

This shared trait is what defines a vampire --

این ویژگی مشترک همان تعریف خون‌آشام بودن است.

all the other attributes change with the tides.

بقیه خصوصیات با گردش روزگار تغییر می‌کنند.

So, how do we arrive

حالا چه شد که

at the reanimated fellow you see before you?

به موجود از گور برخاسته‌ای که امروز می‌شناسیم، رسیدیم؟

Our modern ideal emerges in 18th-century Eastern Europe.

نمونه‌ی کامل مدرن ما در اروپای شرقی قرن هجدهم شکل گرفت.

With the dramatic increase of vampire superstitions,

با افزایش چشمگیر خرافات درباره‌ی خون‌آشام‌ها،

stories of bloodsucking, shadowy creatures

داستان‌های خون‌آشامی و هیولاهایی در سایه‌

become nightly bedside terrors.

به کابوس‌ شبانه مردم تبدیل شدند.

And popular folklore,

و افسانه‌های عامیانه محبوبی

like the moroi among the Romani people

مثل «موروی» بین مردم رومانی

and the lugat in Albania,

و افسانه «لوگات» در آلبانی،

provide the most common vampire traits known today,

رایج‌ترین ویژگی‌های خون‌آشام‌هایی که امروزه می‌شناسیم را معرفی کردند

such as vampires being undead

مثل نامیرایی،

and nocturnal and shape-shifting.

شب‌گرد بودن و توانایی تغییر شکل.

You see, Eastern Europe in the 18th century

ببینید، اروپای شرقی در قرن هجدهم

was a pretty grim place

جای نسبتاً تاریک و خوفناکی بود

with many deaths occurring from unknown diseases and plagues.

و آدم‌های زیادی به خاطر بیماری‌ها و همه‌گیری‌های ناشناخته می‌مردند.

Without medical explanations, people searched for supernatural causes

مردم وقتی دلیل پزشکی این اتفاقات را نمی‌دانستند به دلایل ماورایی رو می‌آوردند

and found what looked like evidence in the corpses of the victims.

و در جسد مرده‌ها دنبال نشانه‌ای می‌گشتند.

When villagers dug up bodies

وقتی روستایی‌ها اجساد قربانیان را

to discern the cause of the mysterious deaths,

برای کشف علت این مرگ‌های مرموز بیرون می‌آوردند،

they would often find the cadavers

اغلب با بدن‌هایی مواجه می‌شدند

looking very much alive --

که هنوز زنده به نظر می‌رسیدند.

longer hair and fingernails,

موها و ناخن‌های بلندتر،

bloated bellies,

شکم‌های ورم‌کرده،

and blood at the corners of mouths.

و خون در گوشه‌ی دهان.

(Laughter)

Clearly, these people were not really dead.

واضح است که این افراد واقعاً نمرده بودند.

Heh, they were vampires!

هه، آنها خون‌آشام بودند!

And they had been leaving their graves

و از گورهاشان بیرون می‌آمدند

to feast on the living.

تا از زنده‌ها تغذیه کنند.

(Grunt)

The terrified villagers would quickly enact

روستایی‌های وحشت‌کرده، بلافاصله

a ritual to kill the undead.

مراسمی برای کشتن مردگان متحرک اجرا می‌کردند.

The practices varied across the region,

این روش‌ها در مناطق مختلف متفاوت بود،

but usually included beheadings,

اما معمولاً شامل سر بریدن،

burnings, and staking the body to the coffin

سوزاندن و کوبیدن یک میخ چوبی به بدن برای نگه داشتن جسد در تابوت بود

to prevent it from getting up.

تا دیگر نتوانند از تابوت خارج شوند.

(Laughter)

Grizzly stuff!

شما هم مور مور شدید؟!

But what the villagers interpreted as unholy reanimation

اما آن چیزی که این روستایی‌ها به‌عنوان از مرگ برگشتنی شوم تلقی می‌کردند،

were actually normal symptoms of death.

در واقع علائم طبیعی مردن بود.

When a body decomposes, the skin dehydrates,

وقتی یک بدن تجزیه می‌شود، پوست آب خودش را از دست می‌دهد

causing the hair and fingernails to extend.

و این باعث می‌شود که موها و ناخن‌ها بلندتر به نظر برسند.

Bacteria in the stomach creates gases

باکتری‌های موجود در معده گازهایی تولید می‌کنند

that fill the belly,

که شکم را متورم می‌کند

which force out blood and matter through the mouth.

و باعث خروج خون و چیزهای دیگر از دهان می‌شود.

Unfortunately, this science was not yet known,

متاسفانه مردم آن زمان این حقایق علمی را نمی‌دانستند،

so the villagers kept digging.

برای همین روستایی‌ها همچنان به کندن قبرها ادامه دادند.

In fact, so many bodies were dug up

در واقع، آن‌قدر جسد از خاک بیرون آوردند

that the Empress of Austria

که ملکه اتریش

sent her physician around to disprove the vampire stories,

پزشک خودش را فرستاد تا داستان‌های خون‌آشامی را رد کند

and she even established a law prohibiting grave tampering.

و حتی قانونی وضع کرد که دست‌کاری قبرها ممنوع شود.

Still, even after the vampire hunts had died down,

با این حال، حتی پس از اینکه شکار خون‌آشام کمتر شد،

the stories of legends survived in local superstition.

روایت‌های این افسانه‌ها در خرافات محلی باقی ماند.

This led to works of literature, such as Polidori's "The Vampyre,"

بر همین اساس، آثار ادبی مثل «خون‌آشام» پولیدوری،

the Gothic novel "Carmilla,"

رمان گوتیک «کارمیلا»

and, most famously, Bram Stoker's "Dracula."

و مشهورترین این آثار یعنی «دراکولا» توسط برام استوکر نوشته شدند.

Although Stoker incorporated historical material,

اگرچه استوکر یک سری وقایع تاریخی را در داستانش گنجانده بود،

like Elizabeth Báthory's virgin blood baths

مثل حمام‌کردن‌های الیزابت باتوری در خون دختران باکره

and the brutal executions of Vlad Dracul,

و اعدام‌های وحشیانه ولاد دراکول،

it was these local myths

این افسانه‌های محلی بودند

that inspired the main elements of his story:

که الهام‌بخش عناصر اصلی داستانش بودند:

the Transylvanian setting,

مکان داستانش در ترانسویلوانیا،

using garlic to defend oneself,

استفاده از سیر برای دفاع از خود

and the staking of the heart.

و کوبیدن میخ به قلب.

While these attributes are certainly familiar to us,

در حالی که این ویژگی‌ها برای ما آشنا هستند،

elements he invented himself have also lasted over the years:

چیزهای دیگری که خود او ساخته هم طی سال‌ها باقی مانده‌اند:

fear of crucifixes,

ترسیدن از صلیب،

weakness in sunlight,

ضعف در برابر نور خورشید

and the vampire's inability to see their reflection.

و اینکه خون‌آشام‌ها نمی‌توانند تصویر خود را در آینه ببینند.

By inventing new traits,

استوکر با اختراع ویژگی‌های جدید،

Stoker perfectly enacted the age-old tradition

به‌خوبی سنت دیرپای

of elaborating upon and expanding the myth of vampires.

گسترش و تکمیل افسانه خون‌آشام‌ها را عملی کرد.

As we saw, maybe you met my relatives,

همان‌طور که دیدیم، شاید با بستگان من آشنا شده باشید،

a huge of variety of creatures stalked the night before Dracula,

کلی موجود که شب‌ها قبل از دراکولا گردش می‌کردند

و کلی موجود دیگر توی کابوس‌های ما پرسه خواهند زد.

and many more will continue to creep through our nightmares.

Yet, so long as they subsist off a living being's life force,

با این حال، تا زمانی که آنها از نیروی زندگی یک موجود زنده تغذیه کنند،

they are part of my tribe.

بخشی از قوم و خویش‌های من به‌شمار می‌آیند.

Even sparkling vampires can be included.

حتی خون‌آشام‌های درخشان هم می‌توانند یکی از ما باشند.

After all, it's the continued storytelling and reimagining of the vampire legend

در نهایت، این داستان‌سرایی و بازآفرینی افسانه خون‌آشام است

that allows us to truly live

که به ما اجازه می‌دهد تا واقعاً

forever.

برای همیشه زنده بمانیم.

(Ominous laughter)