Is it bad to hold your pee? - Heba Shaheed

آیا نگه داشتن جیش بده؟ - هیبا شهید

Translator: sadegh zabihi Reviewer: soheila Jafari

It begins with a bit of discomfort

با کمی ناراحتی شروع می‌شود

and soon becomes a pressing sensation that's impossible to ignore.

و زود به احساس فشاری غیر قابل چشم‌پوشی تبدیل می‌شود.

Finally, it's all you can think about,

در نهایت به چیزی غیر از آن نمی‌توانید فکر کنید،

and out of sheer desperation,

و در نهایت ناامیدی،

you go on a hunt for a bathroom until "ahh."

به دنبال یک دستشویی می‌گردید تا آنکه بالاخره "آه."

Humans should urinate at least four to six times a day,

انسان‌ها باید چهار تا شش بار در روز ادرار کنند،

but occasionally, the pressures of modern life forces us to clench and hold it in.

اما گاهی فشار زندگی مدرن ما را وامی‌دارد تا به خود بپیچیم و آن را نگه داریم.

How bad is this habit, and how long can our bodies withstand it?

این عادت چقدر بد است، و بدن ما تا کی می‌تواند در برابر آن مقاومت کند؟

The answers lie in the workings of the bladder,

پاسخ در نحوه کار مثانه نهفته است،

an oval pouch that sits inside the pelvis.

یک کیسه بیضی شکل که داخل لگن جا خوش کرده است.

Surrounding this structure are several other organs

اطراف این ساختار چندین ارگان دیگر هم هستند

that together make up the whole urinary system.

که همه با هم سیستم دفع ادرار را تشکیل می‌دهند.

Two kidneys,

دو کلیه،

two ureters,

دو میزنای،

two urethral sphincters,

دو اسفنکتور مجرا،

and a urethra.

و یک میزراه.

Constantly trickling down from the kidneys is the yellowish liquid known as urine.

مایع زردرنگی که دائماً از کلیه پایین می‌چکد ادرار نام دارد.

The kidneys make urine from a mix of water and the body's waste products,

کلیه‌ها ادرار را از ترکیب آب و ضایعات بدن تولید می‌کنند،

funneling the unwanted fluid into two muscular tubes called ureters.

و مایع نامطلوب را از راه دو لوله ماهیچه‌ای به نام میزنای سرازیر می‌کند.

These carry it downward into the hollow organ known as the bladder.

آنها ادرار را به اندامی توخالی به نام مثانه می‌رسانند.

This organ's muscular wall is made of tissue called detrusor muscle

دیواره ماهیچه‌ای این اندام از بافتی به نام عضله دتروسور ساخته شده است

which relaxes as the bladder fills allowing it to inflate like a balloon.

و وقتی مثانه پر می‌شود آرام می‌گیرد و به آن اجازه می‌دهد مثل بادکنک باد شود.

As the bladder gets full, the detrusor contracts.

مثانه که پر شد، دتروسور منقبض می‌شود.

The internal urethral sphincter automatically and involuntarily opens,

مجرای اسفنکتور داخلی به صورت خودکار و غیرارادی باز می‌شود،

and the urine is released.

و ادرار آزاد می‌شود.

Whooshing downwards, the fluid enters the urethra

مایع صفیرکشان پایین می‌رود و به میزراه داخل می‌شود

and stops short at the external urethral sphincter.

و پشت اسفنکتور مجرای خارجی متوقف می‌شود.

This works like a tap.

این مثل یک شیر عمل می‌کند.

When you want to delay urinating, you keep the sphincter closed.

وقتی می‌خواهید ادرار را عقب بیاندازید، اسفنکتور را بسته نگه می‌دارید.

When you want to release it, you can voluntarily open the flood gates.

وقتی می‌خواهید آن را رها کنید، می‌توانید به دلخواه دروازه‌های سیل‌بند را باز کنید.

But how do you sense your bladder's fullness

اما چطور پر شدن مثانه را احساس می‌کنید

so you know when to pee?

و متوجه می‌شوید که باید جیش کنید؟

Inside the layers of detrusor muscles are millions of stretch receptors

در لایه‌های عضله دتروسور میلیون‌ها گیرنده کشش قرار دارد

that get triggered as the bladder fills.

که با پر شدن مثانه تحریک می‌شوند.

They send signals along your nerves to the sacral region in your spinal cord.

علامتی را از طریق اعصاب شما به بخش خاجی نخاع می‌فرستند.

A reflex signal travels back to your bladder,

در پاسخ سیگنالی به مثانه بازگردانده می‌شود،

making the detrusor muscle contract slightly

و عضله دتروسور به آرامی منقبض می‌شود

and increasing the bladder's pressure so you're aware that it's filling up.

و فشار آن را بالا می‌برد و شما متوجه پر شدن مثانه می‌شوید.

Simultaneously, the internal urethral sphincter opens.

در ضمن، مجرای اسفنکتور داخلی باز می‌شود.

This is called the micturition reflex.

به آن واکنش ادراری گفته می‌شود.

The brain can counter it if it's not a good time to urinate

اگر وقت مناسبی برای ادرار کردن نباشد مغز می‌تواند با آن مقابله کند

by sending another signal to contract the external urethral sphincter.

و با فرستادن سیگنالی باعث انقباض مجرای اسفنکتور خارجی می‌شود.

With about 150 to 200 milliliters of urine inside of it,

با وجود ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی‌لیتر ادرار داخل آن،

the bladder's muscular wall is stretched enough

دیواره ماهیچه‌ای مثانه به اندازه کافی منقبض می‌شود

for you to sense that there's urine within.

تا شما احساس کنید که پر شده است.

At about 400 to 500 milliliters, the pressure becomes uncomfortable.

در ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌لیتر، فشار ناراحت کننده می‌شود.

The bladder can go on stretching, but only to a point.

مثانه می‌تواند به کش آمدن ادامه دهد، اما حدی دارد.

Above 1,000 milliliters, it may burst.

‌بالای ۱۰۰۰ میلی‌لیتر ممکن است بترکد.

Most people would lose bladder control before this happens,

بیشتر افراد پیش از اینکه کار به اینجا بکشد کنترل ادرار خود را از دست می‌دهند،

but in very rare cases,

such as when as a person can't sense the need to urinate,

اما در مواردی بسیار نادر،

مثل حالتی که فرد نیاز به ادرار کردن را احساس نکند،

the pouch can rupture painfully requiring surgery to fix.

ممکن است کیسه با درد پاره شود و برای ترمیم آن به جراحی نیاز خواهد بود.

But under normal circumstances,

اما در شرایط عادی،

your decision to urinate stops the brain's signal to the external urethral sphincter,

قصد شما برای ادرار کردن ارسال سیگنال مغز به مجرای اسنفکتور خارجی را متوقف می‌کند،

causing it to relax and the bladder to empty.

و باعث آرام گرفتن آن و تخلیه مثانه می‌شود.

The external urethral sphincter is one of the muscles of the pelvic floor,

مجرای اسفنکتور خارجی یکی از ماهیچه‌های کف لگن است،

and it provides support to the urethra and bladder neck.

و از میزراه و گردن مثانه حمایت می‌کند.

It's lucky we have these pelvic floor muscles

خیلی خوش شانسیم که این ماهیچه‌های کف لگن را داریم

because placing pressure on the system by coughing,

چون اعمال فشار به سیستم هنگام سرفه کردن،

sneezing,

عطسه کردن،

laughing,

خندیدن،

or jumping could cause bladder leakage.

یا پریدن ممکن است باعث نشتی مثانه شود.

Instead, the pelvic floor muscles keep the region sealed

در عوض، ماهیچه کف لگن منطقه را آب‌بندی می‌کند

until you're ready to go.

تا آنکه شما آماده باشید.

But holding it in for too long,

اما نگه داشتن ادرار برای مدت زیاد،

forcing out your urine too fast,

و خارج کردن خیلی سریع آن،

or urinating without proper physical support

یا ادرار کردن بدون حمایت فیزیکی مناسب

may over time weaken or overwork that muscular sling.

ممکن است با گذشت زمان موجب تضعیف یا ازکار افتادن آن تسمه ماهیچه‌ای شود.

That can lead to an overactive pelvic floor,

این مسئله می‌تواند به کف لگن بیش‌فعال،

bladder pain,

مثانه دردناک،

urgency,

تکرر،

or urinary incontinence.

یا بی‌اختیاری ادرار منجر شود.

So in the interest of long-term health,

پس برای سالم ماندن در دراز مدت،

it's not a great habit to hold your pee.

عادت خوبی نیست که جیش‌تان را نگه دارید.

But in the short term, at least, your body and brain have got you covered,

اما در کوتاه مدت، حداقل، بدن و مغزتان هوای شما را دارند،

so you can conveniently choose your moment of sweet release.

تا بتوانید به راحتی آن لحظه شیرین رهایی را انتخاب کنید.