What really caused the Irish Potato Famine - Stephanie Honchell Smith

Translator: Mahshid Moballegh Nasery

In the fall of 1845, the bright green leaves of potato plants

در پاییز ۱۸۴۵ ، برگ‌های سبز روشن گیاهان سیب زمینی

dotted the Irish countryside.

در حومه ایرلند خال‌خال شد.

For over 200 years, the South American vegetable had thrived

برای بیش از ۲۰۰ سال، رشد سبزیجات آمریکای جنوبی

in Ireland’s rough terrain and unpredictable weather.

در زمین‌ ناهموار و آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی ایرلند موفق بود.

Packed with carbohydrates, vitamins, and minerals,

سرشار از کربوهیدرات‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی،

the potato was a remarkably nutrient-rich crop

سیب‌زمینی یک محصول فوق‌العاده غنی از مواد مغذی بود

that made it easy for less wealthy families to maintain a balanced diet.

که حفظ یک رژیم غذایی متعادل را برای خانواده‌های کمتر ثروتمند آسان می‌کرد.

By the mid-19th century, potatoes had supplanted other staple foods.

در اواسط قرن نوزدهم، سیب‌زمینی جایگزین سایر غذاهای اصلی شد.

And since British mandates ensured Ireland’s more valuable

و از آنجا که حاکمیت بریتانیا تضمین می کرد محصولات

agricultural products were exported,

کشاورزی با ارزش‌تر ایرلند صادر می‌شد،

roughly half the country’s 8.5 million residents

تقریباً نیمی از جمعیت ۸.۵ میلیونی کشور

lived almost entirely on potatoes.

تقریباً به طور کامل با سیب‌زمینی زندگی می‌گذراندند.

But when harvesting began in 1845,

اما زمانی که برداشت در سال ۱۸۴۵ آغاز شد،

farmers found their potatoes blackened and shriveled.

کشاورزان سیب زمینی‌های خود را سیاه و چروکیده یافتند.

Those who ate them suffered severe stomach cramps and even death.

کسانی که آنها را می‌خوردند دچار گرفتگی شدید معده و حتی مرگ می‌شدند.

Today, we know the culprit was Phytophthora infestans—

امروز، می‌دانیم که مقصر آن باد زدگی سیب‌زمینی بود-

a fungus that flourished in the season’s unusually damp weather.

قارچی که در هوای مرطوب غیرعادی فصل رشد می‌کرد.

But at the time it was simply called “the blight.”

اما در آن زمان به سادگی به آن«آفت زدگی» می‌گفتند.

The fungus likely originated in the Americas,

قارچ به احتمال زیاد از قاره آمریکا منشا گرفته‌بود،

traveling across the Atlantic on ships.

و با کشتی‌ها از اقیانوس اطلس عبور کرده‌است.

And while it destroyed potato harvests across Europe,

و در حالی که برداشت سیب زمینی را در سراسر اروپا نابود کرد،

wealthier countries— then as today— generally fared better,

کشورهای ثروتمندتر - مانند امروز - عموماً وضعیت بهتری داشتند،

as they had more resources to draw on.

زیرا منابع بیشتری برای استفاده داشتند.

Meanwhile, the southern and western regions of Ireland

در همین حال، مناطق جنوبی و غربی ایرلند

were already impoverished and entirely dependent on the single crop,

از قبل فقیر شده بودند و کاملاً به محصول واحدی وابسته بودند

making them disproportionately vulnerable.

که آنها را به طور نامتناسبی آسیب پذیر می‌کرد.

The impacts of food insecurity are often most severe at the poverty line.

تأثیرات امنیت غذایی اغلب در خط فقر شدیدتر است.

But while the failed harvest created a class crisis,

اما در حالی که برداشت ناموفق یک بحران طبقاتی ایجاد کرد،

the government's response turned it into a national catastrophe.

واکنش دولت آن را به یک فاجعه ملی تبدیل کرد.

For centuries, Ireland had been under varying degrees of English control,

برای قرن‌ها، ایرلند تحت درجات مختلف کنترل انگلیسی‌ها بود،

and by 1845, it was part of the United Kingdom

و تا سال ۱۸۴۵ ، بخشی از بریتانیا بود

with its government based in London.

که دولتش در لندن مستقر بود.

During the famine’s first year,

در سال اول قحطی،

this distant ruling body imported corn from North America

این هیئت حاکمه دور ذرت را از آمریکای شمالی وارد کرد و به

and offered the Irish employment on public works projects.

ایرلندی‌ها پیشنهاد اشتغال در پروژه‌های کارهای عمومی داد.

But this relief only caused more problems.

اما این کمک فقط باعث ایجاد مشکلات بیشتر شد.

Imported food was poorly distributed and offered insufficient nutrition,

مواد غذایی وارداتی ضعیف توزیع شد و تغذیه ناکافی ارائه کرد،

making the previously healthy population more vulnerable to disease,

که جمعیت سالم قبلی را در برابر بیماری آسیب پذیرتر می‌کرد،

and increasing maternal and child mortality.

و مرگ و میر مادران و کودکان را افزایش می‌داد.

Worse still, the British continued to export Ireland’s grain and livestock.

بدتر از آن، بریتانیا به صادرات غلات و دام ایرلند ادامه داد.

Meanwhile, the public works projects required lengthy shifts

در همین حال، پروژه های کارهای عمومی مستلزم شیفت‌های طولانی

of grueling manual labour and were far from where most workers lived.

و کار یدی طاقت فرسا بود و از محل زندگی اکثر کارگران دور بود.

For example, just one of countless tragic incidences is the story of Thomas Malone,

مثلا، تنها یکی از حوادث غم انگیز بی‌شمار، داستان توماس مالون است،

who walked 18 kilometers roundtrip to work every day.

که هر روز تا محل کارش ۱۸ کیلومتر رفت و برگشت پیاده‌روی می‌کرد.

One night, exhausted and starving,

یک شب، خسته و گرسنه،

he collapsed and died just before reaching home,

او درست قبل از رسیدن به خانه غش کرد و مرد،

leaving behind his wife and six children.

همسر و شش فرزندش را تنها گذاشت.

Despite the year’s countless tragedies, many families managed to scrape by.

علیرغم تراژدی‌های بی‌شمار سال، بسیاری از خانواده‌ها موفق شدند از آن عبور کنند.

But in 1846, the damp weather returned and the blight worsened,

اما در سال ۱۸۴۶، آب و هوای مرطوب بازگشت و آفت بدتر شد،

impacting 75% of Ireland's potato yield.

و بر ۷۵ درصد از محصول سیب زمینی ایرلند تأثیر گذاشت.

British relief efforts diminished substantially in the famine’s second year.

تلاش‌های امدادی بریتانیا در سال دوم قحطی به میزان قابل توجهی کاهش یافت.

And while international aid helped save lives,

و در حالیکه کمک‌های بین المللی به نجات جان‌ها کمک کرد،

the overall need was enormous.

نیاز کلی بسیار زیاد بود.

As the crisis wore on, the government limited who was eligible for relief

با ادامه بحران، دولت افراد واجد شرایط دریافت کمک را محدود کرد

and tasked Ireland with funding the relief efforts themselves

و ایرلند را موظف کرد تا کمک‌های مالی خود را

by increasing local taxes.

با افزایش مالیات‌های محلی،تامین کند.

Most modern historians view these disastrous policies

اکثر مورخان مدرن این سیاست‌های فاجعه‌بار را

as stemming from a mix of toxic religious ideology,

ناشی از ترکیبی از ایدئولوژی مذهبی سمی،

laissez-faire economic policies, and political infighting.

سیاست‌های اقتصادی آزاد، و درگیری‌های سیاسی می‌دانند.

British news sources callously depicted the Irish

منابع خبری بریتانیا بی‌رحمانه ایرلندی‌ها را

as lazy, simple-minded alcoholics,

به‌عنوان الکلی‌های تنبل و ساده‌اندیش معرفی کردند،

and some London decision-makers believed the famine was God’s punishment

و برخی تصمیم‌گیرندگان لندن معتقد بودند که قحطی مجازات خدا

for these sinful behaviors.

برای این رفتارهای گناه‌آمیز است.

سایر مقامات دولتی به دلیل رقابت‌های سیاسی داخلی متعمدانه مانع از

Other government officials purposefully blocked efforts

to provide meaningful relief due to internal political rivalries.

تلاش‌ها برای ارائه کمک‌های قابل توجه شدند.

As with famines and food insecurity today,

همانطور که مثل قحطی و ناامنی غذایی امروز،

it wasn't a lack of resources preventing the British from aiding Ireland,

کمبود منابع مانع از کمک بریتانیا به ایرلند نبود،

but rather a lack of political will.

بلکه فقدان اراده سیاسی بود.

Seven years after the blight began,

هفت سال پس از شروع بیماری،

Ireland’s weather patterns returned to normal

الگوهای آب و هوای ایرلند به حالت عادی بازگشت

and the potato crop finally stabilised.

و در نهایت محصول سیب زمینی تثبیت شد.

But over 1 million people had perished from starvation,

اما بیش از ۱ میلیون نفر جانشان را از گرسنگی،

malnutrition, and disease.

سوء تغذیه و بیماری از دست دادند.

Between 1 and 2 million more fled the country,

بین ۱ تا ۲ میلیون نفر از کشور گریختند،

beginning a trend that dropped Ireland’s population to half its pre-famine levels

و روندی آغاز شد که جمعیت ایرلند را تا سال ۱۹۲۰ به نصف سطح قبل از قحطی

by the 1920s.

کاهش داد.

Today, climate change is making extreme weather more common and sustained,

امروزه، تغییرات آب و هوایی آب و هوای شدید را رایج‌تر و تقویت می‌کند،

leading countless agricultural communities to face similar struggles.

و جوامع کشاورزی بی‌شماری را با مبارزات مشابهی مواجه می‌کند.

Just as in Ireland, farmers living on the margins

درست مثل ایرلند،کشاورزانی که در حاشیه زندگی می‌کنند

are increasingly facing starvation, malnutrition, and disease

به طور فزاینده‌ای با گرسنگی، سوء تغذیه و بیماری مواجه هستند

due to global weather patterns for which they bear little responsibility.

به دلیل الگوهای آب و هوایی جهانی که پاسخی در برابر آن ندارند.

But history doesn’t have to repeat itself if governments and institutions

اما تاریخ لازم نیست تکرار شود اگر دولت‌ها و نهادها

can provide the kind of aid these regions need:

بتوانند کمک‌های مورد نیاز این مناطق را فراهم کنند:

relief efforts that are coordinated and ongoing,

تلاش‌های امدادی که هماهنگ و مداوم هستند،

provide sufficient nutrition to prevent disease,

تغذیه کافی برای پیشگیری از بیماری را فراهم می‌کنند

and are offered with compassion rather than judgment.

و با شفقت به جای قضاوت ارائه می‌شوند.