How one person saved over 2,000 children from the Nazis - Iseult Gillespie

Translator: Ali Sharifi Reviewer: sadegh vn

In Warsaw, late October 1943,

اواخر اکتبر ۱۹۴۳، در شهر جنگ‌زدۀ ورشو

Irena Sendler and Janina Grabowska were enjoying a rare moment of peace

ایرنا سندلر و جنینا گرابوفسکا اندک فرصت آرامشی برای در کنارهم بودن یافته

و مشغول گفت و گویی دوستانه بودند.

in their war-torn city.

But their laughter froze when they heard the Gestapo pounding on Sendler’s door.

ناگهان ماموران گشتاپو درِ آپارتمان سندلر را کوبیدند؛ لبخند بر چهره‌ها خشکید.

Sendler rushed to the window to dispose of incriminating evidence—

سندلر به سمت پنجره دوید تا مدارک جرم را از بین ببرد

only to see more police patrolling below.

اما پلیس‌های زیادی را دید که خانۀ او را محاصره کرده بودند.

Knowing she was minutes from arrest,

سندلر متوجه شد که تا چند دقیقۀ دیگر بازداشت خواهد شد.

she tossed Janina her most dangerous possession:

پس در این فرصت امانتی مهم و خطرناک را به جینا سپرد.

a glass jar containing the names of over 2,000 Jewish children

این امانت چیزی نبود جز یک ظرف شیشه‌ای که نام بیش از ۲۰۰۰ کودک یهودی در آن وجود داشت

سندلر مخفیانه این کودکان را در نقاط مختلفی پناه داده بود.

she’d smuggled to safety.

This arrest wasn’t the first consequence Sendler had faced

این اولین باری نبود که سندلر به دلیل مبارزه با یهودستیزی با مشکل مواجه می‌شد

in her lifelong crusade against anti-Semitism.

او در سال ۱۹۱۰ از والدینی کاتولیک متولد شد

Born to Catholic parents in 1910, she grew up in a predominantly Jewish town

و در شهری با جمعیت غالباً یهودی بزرگ شد.

where her father treated poor Jewish patients other doctors refused to help.

پدرش بیماران فقیر یهودی را که پزشکان دیگر ازکمک به آنها امتناع می‌کردند درمان می‌کرد

Irena was furious at the constant discrimination against her Jewish friends.

ایرنا همواره از دیدن تبعیض نژادی علیه دوستان یهودی خود خشمگین می‌شد.

As a graduate student in social welfare at the University of Warsaw,

او فارغ التحصیل رشتۀ خدمات و رفاه اجتماعی دانشگاه ورشو بود.

Sendler publicly denounced the segregation of classrooms

و آشکارا با تبعیض نژادی در کلاس‌های درس مبارزه می‌کرد.

and defaced her non-Jewish identity card—

برای اعتراض کارت شناساییش که معرف او به‌عنوان یک غیریهودی بود، مخدوش کرد.

earning her a suspension and a reputation for troublemaking.

این کار باعث تعلیق او از تحصیل شد و به عنوان یک مبارز سابقه‌دار شناخته شد.

Buoyed by her socialist ideals and inspired by her fellow social workers,

تحت تأثیر آموزه‌های سوسیالیستی، و با الهام از دوستان مبارز و فعال خود،

Sendler assisted vulnerable Jewish families across Warsaw,

کمک به خانواده‌های یهودی آسیب‌پذیر در سرتاسر ورشو را آغاز کرد.

pushing back on the waves of anti-Semitism surging through Europe.

این کمک‌ها برای مقابله با موج یهودی‌ستیزی که اروپا را در برگرفته بود، انجام می‌شد.

But in September 1939, Nazi Germany invaded Poland,

در همین حال در سپتامبر ۱۹۳۹، آلمان نازی به لهستان حمله کرد.

bringing laws that further eroded Jewish rights.

نازی‌ها قوانینی را وضع کردند که بیش از قبل ناقض حقوق یهودیان بود.

In 1940, Hitler announced that hundreds of thousands of Jews in Warsaw

در سال ۱۹۴۰، هیتلر اعلام کرد صدها هزار یهودی ساکن ورشو

were to be forced into just over one square mile of land.

باید در محدوده‌ای به وسعت ۲.۵ کیلومترمربع گرد آمده و ساکن شوند.

Bordered by high walls and subject to constant surveillance,

این محدوده با دیواره‌های بلند محصور شده و به شدت کنترل می‌شد.

families living in the Warsaw Ghetto quickly became starving and sick.

خانواده‌های ساکن در منطقۀ یهودی نشین ورشو به سرعت دچار گرسنگی و بیماری شدند.

Appalled, Sendler and her colleagues secured passes to the ghetto

وضعیت بهداشت به شدت وخیم بود، در نتیجه سندلر و همکارانش به بهانه بررسی شیوع تیفوس

on the pretense of checking for typhus outbreaks.

مجوز تردد به منطقۀ یهودی نشین را اخذ کردند

At first, her group worked to smuggle in resources

در ابتدا آن‌ها مایحتاج ضروری را به کمک مسئولان دلسوز لهستانی

with the help of sympathetic Polish officials and the medical underground.

و پزشکان داوطلب، پنهانی به داخل می‌بردند.

اما در ادامه سندلر متوجه شد والدین فرزندان خود را از طریق فاضلاب

But as desperate parents began sending their children through sewers

and over walls,

و از بالای دیوارها فراری می‌دهند

it became clear that to help these people survive,

کاملاً واضح بود که به کمک احتیاج دارند

Sendler needed to help them escape.

پس سندلر برای آزادی آن‌ها تلاش کرد.

Sendler and her associates developed a coordinated campaign of rescue missions.

سندلر و همکارانش یک گروه نجات تشکیل دادند.

Children were bundled into dirty laundry, packed into boxes on cargo trains,

بچه‌ها را میان پارچه‌های کثیف می‌پیچیدند و علی‌رغم نظارت شدید گشتاپو

and carried beneath the Gestapo’s noses in coffins, toolboxes, and briefcases.

آن‌ها را در تابوت‌ها، جعبه‌های ابزار و ساک‌ها به داخل قطارهای باربری حمل می‌کردند

Bigger children escaped through the courthouse and church,

بچه‌های بزرگ‌تر از طریق دادگاه و کلیساهایی

which straddled the ghetto’s boundaries.

که در مرزهای گتو قرار داشت، فرار می‌کردند.

Sendler helped ferry these children to safe houses,

سندلر قبل از تهیۀ مدارک جعلی برای کودکان

before forging them new documents and sending them to orphanages,

و فرستادن آن‌ها به یتیم خانه‌ها‌، صومعه‌ها و خانواده‌های رضاعی در سراسر لهستان،

convents, and foster families across Poland.

به آن‌ها در یافتن خانه‌های امن کمک می‌کرد.

To retain their Jewish identities and keep track of every child,

برای حفاظت از هویت یهودی بودنشان و نظارت داشتن بر هر کودک،

Sendler kept painstaking records on thin cigarette paper

سندلر با مشقت فراوان نام آن‌ها را روی کاغذ‌های باریک سیگار می‌نوشت

and stored them in glass jars.

و در ظرفی شیشه‌ای نگه می‌داشت.

This work was punishable by death.

این کار می‌توانست منجر به مرگ سندلر شود.

But for Sendler, such consequences paled in comparison

اما چنین پیامدی برای سندلر، در مقایسه با

to the pain of convincing parents to part with their children—

اندوه ناشی از متقاعد کردن والدین برای ترک فرزندانشان چیزی نبود.

often with no promise of a reunion.

فراقی که فاقد ضمانتی برای دیدار دوباره بود

In 1942, the Nazis began transporting Jews from the ghetto

در ۱۹۴۲، نازی‌ها یهودیان را از گتو

به اردوگاه‌های کار اجباری منتقل کردند.

into concentration camps.

Sendler worked with new urgency,

سندلر با سرعت بیشتری کار می‌کرد

joining forces with the Nazi resistance group called Zegota.

او با گروه مقاومتی به نام زگوتا متحد شد.

Zegota helped Sendler expand her operation by stashing money for her

زگوتا با قراردادن پول در صندوق‌های پست ورشو به سندلر کمک می‌کرد

in post boxes across Warsaw.

تا فعالیت‌هایش را گسترش دهد.

But this system would also be Sendler’s downfall.

اما نهایتا همین روش عامل دستگیری سندلر شد.

When the Gestapo threatened a laundry owner whose business

گشتاپو، صاحب یک رختشویی را که مغازه‌اش یکی از صندوق‌های

contained a Zegota post box,

پستی زگوتا را داشت، تهدید کرد

she gave them Sendler’s name.

و او سندلر را به آن‌ها معرفی کرد.

At 3am on October 20th, the Gestapo burst into Sendler’s apartment,

ساعت ۳ صبح روز بیستم اکتبر، گشتاپو به آپارتمان سندلر حمله کرد.

arresting her for aiding Jews throughout the country.

و او را به اتهام کمک به یهودیان دستگیر کرد

The police had captured Sendler, but her records remained safe.

اگرچه پلیس سندلر را بازداشت کرد، اما یادداشت‌های او محفوظ ماند

Janina protected the children’s names with her life,

جنینا با تمام وجود نام کودکان را حفظ کرد،

all without knowing whether her friend would ever return.

اگرچه از آزادی دوستش اطمینان نداشت.

Despite enduring months of physical and psychological torture,

سندلر ماه‌ها شکنجه جسمی و روحی را تحمل کرد

Sendler betrayed no information.

اما هیچ اطلاعاتی را افشا نکرد.

Defiant to the end, she was sentenced to execution on January 20th, 1944.

او مقاومت کرد و در بیستم ژانویه ۱۹۴۴ محکوم به اعدام شد.

But as she walked to her death, a German officer diverted her course.

در مسیر انتقال به محل اعدام، افسرآلمانی همراه او مسیر را تغییر داد.

Zegota had paid the Gestapo the modern equivalent of over $100,000

چرا که زگوتا معادل ۱۰۰,۰۰۰ دلار امروز

برای آزادی سندلر به گشتاپو پرداخته بود.

for Sendler’s release.

That night as she listened to bullhorns proclaiming her death,

آن شب‌ وقتی بلندگو مرگ او را اعلام می‌کرد

Sendler’s work began anew.

کار او از نو شروع شده بود.

Remaining in hiding, she continued to oversee Zegota’s rescue missions

او در مخفیگاهش بر ماموریت‌های نجات زگوتا نظارت می‌کرد.

until Germany’s defeat in 1945.

تا اینکه آلمان‌نازی در سال ۱۹۴۵ شکست خورد.

After the war, Sendler reconnected with the children she’d helped escape,

پس از جنگ، او با کودکانی که فراری داده بود ارتباط برقرار کرد.

remaining in contact with many for the rest of her life.

و تا پایان عمرش با بسیاری از آن‌ها در تماس بود.

And while the new Polish government sought to suppress her story,

در حالیکه دولت جدید لهستان تلاش می‌کرد فعالیت‌های او را سانسور و مخدوش کند،

the children she rescued ensured she was recognized for her work.

کودکانی که نجات داده بود تلاش کردند تا اقدامات انسان‌دوستانۀ او را منتشر کنند.

Yet despite all the lives she saved,

علی‌رغم تمام زندگی‌هایی که نجات داد،

Sendler remained hesitant to accept praise for her actions, remarking,

او همچنان خود را سرزنش می‌کرد و می‌گفت:

“I continue to have qualms of conscience that I did so little.”

«من دچار عذاب وجدان هستم، چرا که آنچه انجام دادم بسیار اندک بود.»