The difference between classical and operant conditioning - Peggy Andover

Translator: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Niloofar Irani Reviewer: hassan qodusi

When we think about learning,

وقتی به یادگیری فکر می‌کنیم،

we often picture students in a classroom or lecture hall,

اغلب شاگردانِ نشسته در کلاس یا سالن درس،

books open on their desks,

که کتاب روی میزشان باز است،

listening intently to a teacher or professor

و با دقت به استاد یا معلمشان

in the front of the room.

گوش می‌دهند را تصور می‌کنیم.

But in psychology, learning means something else.

ولی در روانشناسی، یادگیری معنای دیگری دارد.

To psychologists, learning is a long-term change in behavior

برای روانشناسان، یادگیری، تغییراتِ رفتار در درازمدت

that's based on experience.

بر مبنای تجربه است.

Two of the main types of learning are called

دو حالت عمده یادگیری عبارتند از

classical conditioning

شرطی شدن کلاسیک

and operant, or instrumental, conditioning.

و شرطی شدن فعال یا ابزاری.

Let's talk about classical conditioning first.

بیایید ابتدا در مورد شرطی شدن کلاسیک حرف بزنیم.

In the 1890's, a Russian physiologist named Ivan Pavlov

در دهه ۱۸۹۰، روانشناسی روس، به اسم «ایوان پاولوف»

did some really famous experiments on dogs.

آزمایش‌های واقعاً معروفی بر روی سگ‌ها انجام داد.

He showed dogs some food

او غذایی به سگ‌ها نشان داده

and rang a bell at the same time.

و همزمان زنگی را می‌زد.

After a while, the dogs would associate the bell with the food.

بعد از مدتی، صدای زنگ برای سگ‌ها غذا را تداعی می‌کرد.

They would learn that when they heard the bell,

فهمیده بودند وقتی صدای زنگ می‌آید،

they would get fed.

بهشان غذا داده می‌شود.

Eventually, just ringing the bell

در آخر، فقط زدن زنگ باعث می‌شد

made the dogs salivate.

دهان سگ‌ها آب بیفتد.

They learned to expect food at the sound of a bell.

آنها یاد گرفته بودند با صدای زنگ غذا بخواهند.

You see, under normal conditions,

می‌دانید که در شرایط عادی،

the sight and smell of food causes a dog to salivate.

بوی غذا و دیدن آن، موجب ترشح بزاق سگ می‌شود.

We call the food an unconditioned stimulus,

می‌گوییم غذا یک محرک غیرشرطی است،

and we call salivation the unconditioned response.

و ترشح بزاق را پاسخ غیرشرطی می‌نامیم.

Nobody trains a dog to salivate over some steak.

هیچ‌کس به سگ‌ها یاد نمی‌دهد وقتی استیک می‌بینند دهانشان آب بیفتد،

However, when we pair an unconditioned stimulus like food

در حالی که وقتی یک محرک غیرشرطی مثل غذا را

with something that was previously neutral,

با محرکی که قبلا خنثی بود،

like the sound of a bell,

مانند صدای زنگ همراه کنیم،

that neutral stimulus becomes a conditioned stimulus.

محرک خنثی، محرک شرطی می‌شود.

And so classical conditioning was discovered.

و اینگونه شرطی شدن کلاسیک کشف شد.

We see how this works with animals,

نتیجه آن را در مورد حیوانات دیدیم،

but how does it work with humans?

اما در انسان‌ها چطور عمل می‌کند؟

In exactly the same way.

دقیقاً به همان روش.

Let's say that one day you go to the doctor to get a shot.

فرض کنیم یک روز برای واکسن زدن، نزد دکتر می‌روید.

She says, "Don't worry, this won't hurt a bit,"

دکتر می‌گوید: «نگران نباش اصلا درد ندارد،»

and then gives you the most painful shot you've ever had.

و بعد دردناک‌ترین تزریق عمرتان را انجام می‌دهد.

A few weeks later you go to the dentist for a check-up.

چند هفته بعد، برای چکاپ پیش دندان‌پزشک می‌روید.

He starts to put a mirror in your mouth

او آینه‌ای در دهان شما می‌گذارد

to examine your teeth,

تا دندان‌های شما را بررسی کند.

and he says, "Don't worry, this won't hurt a bit."

و می‌گوید: «نگران نباش، یک ذره هم درد ندارد.»

Even though you know the mirror won't hurt,

با این که می‌دانید آینه دردناک نخواهد بود،

you jump out of the chair and run,

از روی صندلی پریده و فریادکشان

screaming from the room.

از مطب فرار می‌کنید.

When you went to get a shot,

وقتی برای واکسن‌زدن رفتید،

the words, "This won't hurt a bit,"

عبارت «یک ذره هم درد ندارد،»

became a conditioned stimulus

به محض اینکه با درد واکسن،

when they were paired with pain of the shot,

یعنی محرک غیرشرطی، همراه شد،

the unconditioned stimulus,

تبدیل به محرکی شرطی گردید،

which was followed by your conditioned response

که پاسخ شرطی شما را در پی داشته

of getting the heck out of there.

که همانا فرار از مطب بوده است.

Classical conditioning in action.

مثالی عملی از شرطی شدن کلاسیک.

Operant conditioning explains how consequences

شرطی شدن فعال توضیح می‌دهد که چطور نتایج اعمال،

lead to changes in voluntary behavior.

منجر به تغییر در رفتارِ اختیاری ما می‌گردد.

So how does operant conditioning work?

اما مکانیسم شرطی شدن فعال چیست؟

There are two main components in operant conditioning:

دو فاکتور اصلی در شرطی شدن ابزاری وجود دارند.

reinforcement and punishment.

تقویت (پاداش) و مجازات.

Reinforcers make it more likely

پاداش، این احتمال که بخواهید

that you'll do something again,

باز هم عملی را انجام دهید بیشتر می‌کند،

while punishers make it less likely.

در حالی که مجازات، این احتمال را کمتر می‌کند.

Reinforcement and punishment can be positive or negative,

تقویت و مجازات، می‌توانند مثبت یا منفی باشند،

but this doesn't mean good and bad.

ولی این به معنی خوب یا بد نیست.

Positive means the addition of a stimulus,

مثبت به معنی اضافه شدن یک محرک است،

like getting dessert after you finish your veggies,

مثلا بعد از تمام کردن سیزیجات‌تان، به شما دسر بدهند،

and negative means the removal of a stimulus,

و منفی به معنی حذف یک محرک است.

like getting a night of no homework

مثلا چون در امتحان نتیجه خوبی داشتید

because you did well on an exam.

تکلیف یک شب حذف شود.

Let's look at an example of operant conditioning.

بیایید مثالی از شرطی شدن فعال بزنیم.

After eating dinner with your family,

پس از این که با خانواده شام خوردید،

you clear the table and wash the dishes.

میز را تمیز می‌کنید و ظرف‌ها را می‌شویید.

When you're done, your mom gives you a big hug

در پایان، مادرتان حسابی بغل‌تان می‌کند

and says, "Thank you for helping me."

و می‌گوید: «مرسی کمکم کردی.»

In this situation, your mom's response

در این وضعیت، پاسخ مادرتان

is positive reinforcement if it makes you more likely

تقویت مثبتی است که باعث می‌شود

to repeat the operant response,

پاسخ فعالتان را تکرار کنید،

which is to clear the table and wash the dishes.

که همان تمیز‌کردن میز و شستن ظرف‌ها باشد.

Operant conditioning is everywhere in our daily lives.

شرطی شدن فعال همه جا در زندگی روزمره ما هست.

There aren't many things we do

تنها معدودی از اعمال‌مان هست،

that haven't been influenced at some point

که به نوعی تحت تاثیر شرطی شدن فعال

by operant conditioning.

انجام‌شان نمی‌دهیم.

We even see operant conditioning

ما حتی شرطی شدن فعال را

in some extraordinary situations.

در بعضی شرایطِ شگفت‌انگیز هم شاهد هستیم.

One group of scientists showed the power

گروهی دانشمند، با استفاده از توانایی شرطی شدنِ فعال

of operant conditioning

کبوترها را طوری آموزش دادند

by teaching pigeons to be art connoisseurs.

که هنرشناس شوند.

Using food as a positive reinforcer,

آن‌ها با استفاده از غذا به عنوان تقویت مثبت،

scientists have taught pigeons

به کبوترها یاد دادند

to select paintings by Monet

نقاشی‌های مونه را

over those by Picasso.

از نقاشی‌های پیکاسو تشخیص دهند.

When showed works of other artists,

وقتی دانشمندان آثار هنرمندان دیگر را نشان دادند،

scientists observed stimulus generalization

عمومی‌شدن محرک را مشاهده کردند،

as the pigeons chose the Impressionists

زیرا کبوترها امپرسیونیسم را

over the Cubists.

مقابل سبک کوبیسم انتخاب کردند.

Maybe next they'll condition the pigeons

شاید دفعهٔ بعد، کبوترها را

to paint their own masterpieces.

برای خلق آثار هنری خودشان شرطی کنند.