The Norse myth that inspired “The Lord of the Rings” - Iseult Gillespie

Translator: Nasim Qolijafari Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

The supreme god, Óðinn, was exploring the nine realms with his travel companions

خدای اعظم، اودین، با همسفرانش،

هنیر و لوکی شرور و بدنام، درحال کاوش کردن نه قلمرو بودند.

Hœnir, and the notoriously mischievous Loki.

After a long journey, the three reached a waterfall in Niðavellir,

پس از سفری طولانی، به آبشاری در نیداولیر، سرزمین زیرزمینی کوتوله‌ها رسیدند،

the subterranean land of the dwarves, and stopped for water.

و برای نوشیدن آب توقف کردند.

Óðinn and Hœnir were eager to meet Hreiðmarr, the king of the dwarves,

اودین و هونیر، برای ملاقات با پادشاه کوتوله‌ها، هرایدمار، مشتاق بودند،

but Loki was bored and hungry.

اما لوکی خسته و گرسنه بود.

Spotting an otter nearby, Loki tossed a stone at its head,

لوکی، در نزدیکی‌اش یک سمور دید، سنگی به سمتش پرتاب کرد

killing the animal.

و آن را کشت.

He kept its pelt and slouched after the others.

پوست آن را نگه داشت و دنبال بقیه به راه افتاد.

When they greeted Hreiðmarr, the king paled,

هنگامی که سه مسافر به هرایدمار سلام کردند، ماتش برد،

for the pelt belonged to none other than his shapeshifting son.

چرا که پوستی که در دست لوکی بود، پوست پسر تغییر شکل داده‌اش بود.

Hreiðmarr summoned his two surviving sons, Fáfnir and Regin,

هرایدمار، دو پسر دیگرش، فافنیر و رگین را فراخواند

and bound the gods.

و آن سه خدا را به بند کشید.

He decided he would let them go in exchange for gold, as was the custom,

او تصمیم گرفت تا طبق رسوم عمل کند، و آنها را در ازای دریافت طلا رها کند،

but only if they could fill the otter pelt with the finest gold

اما به این شرط که پوست سمور را با مرغوب‌ترین طلا پر کنند

until not even a hair was visible.

تا جایی که حتی یک تار مو هم دیگر مشخص نباشد.

Because of how the otter skin stretched,

اما به دلیل قابلیت کشش تمام نشدنی پوست سمور،

this meant procuring a nearly impossible amount—

این کار انجام شدنی نبود.

but Loki had an idea.

اما لوکی یک ایده‌ داشت.

The dwarves were master craftspeople.

کوتوله‌ها، صنعتگران چیره‌دستی بودند.

One of them, Andvari, was said to forge marvelous creations.

می‌گفتند که یکی از آنها، اندواری، آثار شگفت‌انگیزی خلق کرده است.

Andvari often took the form of a fish and, one day,

این کوتوله، بیشتر اوقات به شکل یک ماهی در‌می‌آمد،

یک روز، بیشتر از همیشه در عمق آب پیش رفت،

he dove deeper than ever before—

so deep he reached the land of the water nymphs,

آنقدر عمیق، که به سرزمین پریان رسید

who guarded mounds of gold.

که از توده‌های طلا محافظت می‌کردند.

اندوری، اول قصد داشت که فقط آنها را تماشا کند،

At first, Andvari merely wanted to see their treasures for himself.

But when the nymphs laughed at his awkward appearance,

اما زمانی که پریان به ظاهر بدشکل او خندیدند،

Andvari grew infuriated and seized their gold.

خشمگین شد و طلاهای آنها را تصرف کرد.

With it, he crafted himself a special ring.

و با آنها حلقه‌ای خاص برای خودش ساخت.

As long as he wore it, Andvari’s wealth would grow and grow.

حلقه‌ای که هروقت پوشیده می‌شد، آن ثروت بیشتر و بیشتر می‌شد.

Loki saw Andvari’s riches as the perfect solution to their problem.

به نظر لوکی، ثروت اندواری، برایشان بهترین راه حل بود .

He returned to the waterfall, conjured a huge net,

پس، به آبشار برگشت، یک تور بزرگ پهن کرد،

and extracted a wriggling fish.

و ماهی را با هزار سختی از آب بیرون کشید.

As Andvari squirmed, Loki jeered that he’d kill him

در حالی که اندواری به خود می‌پیچید، لوکی به دروغ گفت که یا جانش را می‌گیرد،

unless he handed over his treasure.

یا باید گنجش را به او بدهد.

Andvari directed Loki to his lair.

پس اندواری لوکی را به لانه‌اش هدایت کرد.

Satisfied with the heaps of gold he saw there,

لوکی، خشنود از انبوه طلاهایی که در آنجا می‌دید،

Loki freed Andvari—

اندواری را آزاد کرد.

but a sudden glint off of one of the dwarf’s fingers

اما درخشش ناگهانی یکی از انگشتان کوتوله

alerted Loki that he’d missed the most powerful treasure of all.

به لوکی فهماند که قدرتمندترین گنج را از دست داده است.

Despite Andvari’s pleas, Loki tore the ring away.

علی رغم خواهش‌های اندواری، لوکی از حلقه دل نکند،

Seething, Andvari cursed the ring,

اندواری با غضبی بی‌نهایت، حلقه را نفرین کرد،

declaring that it would be the doom of all its subsequent owners.

و اعلام کرد که این حلقه، مایه عذاب تمامی صاحبان بعدی‌اش خواهد بود.

Back at the palace,

در مسیر بازگشت به کاخ،

Andvari’s gold appeared to completely cover the otter skin.

به نظر می‎‌رسید که طلای اندواری، می‌تواند پوست سمور را کاملاً بپوشاند.

But as Hreiðmarr inspected the pelt,

اما زمانی که هرایدمار، پوست را بررسی می کرد

he saw a single, bare whisker peeking out.

ناگهان، یک تار از سیبیل سمور را دید که بیرون زده است.

So, the gods relinquished the ring.

بنابراین خدایان، ناامید از حلقه، آن را رها کردند.

As Hreiðmarr slipped it onto his finger,

وقتی هرایدمار حلقه را در دست کرد

Regin shuddered at the greed in his father’s eyes,

رگین از حرص و طمعی که در پدرش می‌دید، به لغزه افتاد،

while his brother, Fáfnir, looked on in envy.

در حالی که برادرش، فانفیر، با حسادت او را نگاه می‌کرد.

Later, when Fáfnir demanded that the king share the wealth,

بعدها، وقتی فافنیر از پدرش خواست که در ثروتش شریک شود،

Hreiðmarr refused.

هرایدمار حرفش را نپذیرفت.

So, Fáfnir killed his father,

پس فافنیر پدرش را کشت،

pried the coveted ring from his finger, and fled the palace with the treasure.

انگشتر نفرین شده را از انگشت او بیرون کشید و با گنج از قصر گریخت.

He came to rest in a cave where he curled around his new possessions.

برای استراحت به یک غار رفت و دور دارایی‌های جدیدش حلقه زد.

The ring warped him inside and out, and over time,

حلقه او را از درون و بیرون منحرف کرد و با گذشت زمان،

Fáfnir morphed into a gruesome dragon.

فافنیر به اژدهایی وحشتناک تبدیل شد.

Meanwhile, Fáfnir’s betrayal and guarded treasure bore into Regin’s mind.

همزمان، داستان خیانت فافنیر و گنج محفوظش دائما در ذهن رگین مرور می‌شد.

He finally enlisted the help of his loyal foster son, a warrior named Sigurd,

بنابراین، از پسرخوانده‌‌ی جنگجو و وفادارش، سیگورد،

to slay the monster his brother had become.

کمک خواست تا برادر اژدهایی‌اش را بکشد.

Sigurd did as instructed.

سیگورد طبق دستور پدرش عمل کرد و اژدها را کشت.

Afterwards, Regin asked Sigurd to roast the beast’s heart so he could consume it.

و بعد، رگین از او خواست که قلب جانور را برای غذای پدرش کباب کند.

Sigurd obeyed and tasted the heart’s blood before serving him.

سیگورد اطاعت کرد، اما پیش از عمل به آن، کمی از خون دل را چشید.

But as soon as the liquid met Sigurd’s tongue,

به محض اینکه مایع با زبان سیگورد برخورد کرد،

he understood the chatter of the surrounding birds.

صدای پرندگان را شنید و متوجه حرفشان شد.

They were singing of but one thing: Regin was going to kill him.

همه آنها فقط از یک چیز می‌گفتند: رگین او را خواهد کشت.

So, Sigurd slayed Regin and seized the wealth for himself.

بنابراین سیگورد رگین را به قتل رساند و مالک آن ثروت عظیم شد.

This was only the beginning.

اما این فقط آغاز داستان بود.

Over the coming years, the ring would tear families apart, doom lovers,

تا سال‌ها، حلقه، دلیل از هم پاشیدن خانواده‌ها شد، عاشقان را به تباهی کشاند،

and empower, then ultimately destroy, any who had it in their possession.

و به هرکسی که آن را در دست ‌می‌کرد، قدرت می‌داد و در نهایت نابودش می‌کرد.

Andvari’s curse set a vicious cycle in motion that would consume many lives—

نفرین اندواری، آغازگر چرخه معیوبی بود که زندگی‌های بسیاری را از بین برد

and inspire some of the most influential works of the 19th and 20th centuries.

و تبدیل به داستانی الهام‌بخش برای ساخت تأثیرگذارترین آثار قرن ۱۹ و ۲۰ شد.