A brief history of the devil - Brian A. Pavlac

Translator: sadegh vn Reviewer: Leila Ataei

Satan, the beast crunching sinners’ bones in his subterranean lair.

شیطان، جانوری که استخوان‌های گناهکاران را در لانه زیرزمینی‌اش در‌هم می‌شکند.

Lucifer, the fallen angel raging against the established order.

لوسیفر، فرشته رانده شده‌ای که از فرمان صادر شده خشمگین است.

Mephistopheles, the trickster striking deals with unsuspecting humans.

مفیستوفل، حقه‌بازی که با افراد ساده‌لوح معامله می‌کند.

These three divergent devils are all based on Satan of the Old Testament,

هر سه شخصیت بر اساس شخصیت شیطان در کتاب عهد عتیق شکل گرفته‌اند،

an angelic member of God’s court who torments Job in the Book of Job.

او فرشته‌ای از رحمت خداست که ایوب را عذاب می‌دهد. مانند کتاب سفر ایوب.

But unlike any of these literary devils,

اما برخلاف این شیاطین ادبی،

the Satan of the Bible was a relatively minor character,

شیطان کتاب مقدس، شخصیت جزئی دارد

with scant information about his deeds or appearance.

و اطلاعات کمی از شکل و شمایل او موجود است.

So how did he become the ultimate antagonist, with so many different forms?

پس چگونه با شکل‌های متفاوتش به مخالف نهایی تبدیل شد؟

In the New Testament, Satan saw a little more action:

در عهد جدید (بخش دوم کتاب مقدس) شیطان کار‌های بیشتری انجام داده است:

tempting Jesus, using demons to possess people,

وسوسه کردن عیسی، حکمرانی بر انسان‌ها به وسیله اهریمن‌ها،

and finally appearing as a giant dragon who is cast into hell.

و سر‌انجام به عنوان اژدهایی غول پیکر که در جهنم گیر افتاده ظاهر می‌شود.

This last image particularly inspired medieval artists and writers,

این آخرین تصویر متاثر از هنرمندان و نویسندگان قرون وسطی است که

who depicted a scaled, shaggy-furred creature with overgrown toenails.

او را موجود خزدار پشمالوی با فلس و ناخن‌ پای بلند نشان می‌دهد.

In Michael Pacher’s painting of St. Augustine and the Devil,

در نقاشی آگوستین قدیس و شیطان اثر مایکل پاکر،

the devil appears as an upright lizard—

شیطان به شکل یک مارمولک ایستاده --

with a second miniature face glinting on his rear and.

با یک صورت مینیاتوری دیگر کهدر پشت او ترسیم شده است.

The epitome of these monster Satans

نمونه دیگری از این شیاطین عجیب

appeared in Italian poet Dante Alighieri’s “Inferno.”

در کتاب دوزخ از کمدی الهی شاعر ایتالیایی دانته آلیگیری آورده شده است.

Encased in the ninth circle of hell,

شیطان دانته در حلقه نهم جهنم گیر افتاده

Dante’s Satan is a three-headed, bat-winged behemoth who feasts on sinners.

او هیولایی غول پیکری سه سر با بال‌های خفاشی است که از گناهکاران تغذیه می‌کند.

But he’s also an object of pity:

اما همچنین موجودی درمانده است.

powerless as the panicked beating of his wings

نا‌توان است چون هر‌چه با بال‌هایش بال بزند

only encases him further in ice.

بیشتر در اعماق فرو می‌رود.

The poem’s protagonist escapes from hell by clambering over Satan’s body,

قهرمان شعر با بالا رفتن از بدن شیطان از جهنم فرار می‌کند

and feels both disgust and sympathy for the trapped beast—

و احساس تنفر و دلسوزی را بر می‌انگیزد ـــ

prompting the reader to consider the pain of doing evil.

تا خواننده را وادار کند تا عاقب کار شر را در نظر بگیرد.

By the Renaissance, the devil started to assume a more human form.

شیطان در زمان رنسانس، شکل انسانی‌تری به خود گرفت.

Artists painted him as a man with cloven hooves and curling horns

هنرمندان با الهام از پن، خدای طبیعت یونان

inspired by Pan, the Greek god of the wild.

او را به شکل مردی با سم شکافته و شاخ‌های پیچ خورده می‌کشیدند.

In his 1667 masterpiece “Paradise Lost,”

در سال ۱۶۶۷، شاعر انگلیسی، جان میلتون

English poet John Milton depicted the devil as Lucifer,

در شاهکارش، «بهشت گمشده» شیطان را به عنوان لوسیفر،

an angel who started a rebellion on the grounds that God is too powerful.

فرشته‌ای که شورشی را علیه قدرت خدا آغاز کرد، به تصویر کشید.

Kicked out of heaven, this charismatic rebel becomes Satan,

این شورشی کاریزماتیک از بهشت رانده شده، به شیطان تبدیل می‌شود

and declares that he’d rather rule in hell than serve in heaven.

و اعلام می‌کند که حکمرانی در جهنم را به نوکری کردن در بهشت ترجیح می‌دهد.

Milton’s take inspired numerous depictions of Lucifer as an ambiguous figure,

میلتون پیش از اینکه لوسیفر را یک شخصیت کاملا شیطانی ببیند، از او

rather than a purely evil one.

شخصیت‌های متعدد مبهمی الهام گرفته است.

Milton’s Lucifer later became an iconic character for the Romantics of the 1800s,

لوسیفر میلتون بعد‌ها به یک شخصیت برجسته‌ رمانتیک در دهه ۱۸۰۰ تبدیل شد

who saw him as a hero who defied higher power in pursuit of essential truths,

که او را به عنوان قهرمانی که در پی دستیابی به حقایق مهم با وجود عواقب ناگوار

with tragic consequences.

به مبارزه قدرت‌های بالا‌تر می‌رود، می‌بیند.

Meanwhile, in the German legend of Doctor Faust,

ضمنا در افسانه آلمانی دکتر فاوست،

which dates to the 16th century,

که به قرن شانزدهم بر می‌گردد،

we get a look at what happens when the devil comes to Earth.

می‌بینیم که به اتفاقات هنگام آمدن شیطان به زمین اشاره دارد.

Faust, a dissatisfied scholar,

فاوست، پژوهشگری خسته از زندگی است که

pledges his soul to the devil in exchange for bottomless pleasure.

روحش را در ازای لذت بی‌انتها به شیطان می‌فروشد.

With the help of the devil’s messenger Mephistopheles,

با کمک نماینده شیطان، مفیستوفل

Faust quickly seizes women, power, and money—

فاوست به سرعت صاحب زن‌ها، قدرت و پول می‌شود ـــ

only to fall into the eternal fires of hell.

فقط تا زمان سقوط در آتش‌های ابدی جهنم.

Later versions of the story show Mephistopheles in different lights.

نسخه‌های بعدی داستان، مفیستوفل را به شکل‌های مختلف نشان می‌دهند.

In Christopher Marlowe's account,

در داستان کریستوفر مارلو،

a cynical Doctor Faustus is happy to strike a deal with Mephistopheles.

دکتر فاوست بد‌بین، خوشحال است که با مفیستوفل معامله می‌کند.

In Johann Wolfgang van Goethe’s version,

در نسخه یوهان ولفگانگ گون گوته،

Mephistopheles tricks Faust into a grisly deal.

مفیستوفل فاوست را فریب داده و آن را به یک معامله هولناک تبدیل می‌کند.

Today, a Faustian bargain refers to a trade that sacrifices integrity

امروزه، معامله فاوست به معامله‌ای اشاره دارد که کل وجود را

for short-term gains.

فدای سود‌های کوتاه‌مدت می‌کند.

In stagings of Goethe’s play,

در نمایشنامه گوته،

Mephistopheles appeared in red tights and cape.

مفیستوفل با لباس و شنل قرمز ظاهر شده است.

This version of the devil was often played as a charming trickster—

این نسخه از شیطان که غالبا به شکل یک نیرنگ‌باز جذاب روی صحنه می‌آید ـــ

one that eventually paraded through comic books,

سر‌انجام به کمک کتاب‌های کمیک،

advertising, and film in his red suit.

تبلیغات و فیلم‌ها به مردم معرفی شد.

These three takes on the devil are just the tip of the iceberg:

این سه شکل شیطان فقط ظاهر قضیه هستند.

the devil continues to stalk the public imagination to this day,

شیطان تا همین امروز همچنان تلاش می‌کند تا بر تصورات عموم تاثیر بگذارد

tempting artists of all kinds to render him

و همه نوع هنرمندی را وسوسه می‌کند تا او را

according to new and fantastical visions.

به شکل‌های جدید و خیالی به مردم نشان دهند.