A brief history of the devil - Brian A. Pavlac

Μετάφραση: Elisavet Sidiropoulou Επιμέλεια: Chryssa Rapessi

Satan, the beast crunching sinners’ bones in his subterranean lair.

Σατανάς, το τέρας που ροκανίζει τα κόκαλα των αμαρτωλών στα υπόγεια λημέρια του.

Lucifer, the fallen angel raging against the established order.

Εωσφόρος, ο έκπτωτος άγγελος που ξεσπά ενάντια στο κατεστημένο.

Mephistopheles, the trickster striking deals with unsuspecting humans.

Μεφιστοφελής, ο απατεώνας που κλείνει συμφωνίες με ανυποψίαστους ανθρώπους.

These three divergent devils are all based on Satan of the Old Testament,

Όλοι αυτοί οι δαίμονες βασίζονται στον Σατανά της Παλαιάς Διαθήκης,

an angelic member of God’s court who torments Job in the Book of Job.

έναν άγγελο της αυλής του Θεού που βασανίζει τον Ιώβ στο Βιβλίο του Ιώβ.

But unlike any of these literary devils,

Αντίθετα με τους λογοτεχνικούς δαίμονες,

the Satan of the Bible was a relatively minor character,

ο Σατανάς της Βίβλου ήταν ένας σχετικά ασήμαντος χαρακτήρας,

with scant information about his deeds or appearance.

για του οποίου τα πεπραγμένα και την εμφάνιση υπάρχουν λίγες πληροφορίες.

So how did he become the ultimate antagonist, with so many different forms?

Άρα, πώς έγινε ο απόλυτος αντίπαλος, και μάλιστα με τόσες διαφορετικές μορφές;

In the New Testament, Satan saw a little more action:

Στην Καινή Διαθήκη, ο Σατανάς είχε πιο κεντρικό ρόλο.

tempting Jesus, using demons to possess people,

Δελέασε τον Ιησού, χρησιμοποίησε δαίμονες για να κυριεύσει ανθρώπους,

and finally appearing as a giant dragon who is cast into hell.

και τελικά εμφανίστηκε ως πελώριος δράκος που εξορίστηκε στην κόλαση.

This last image particularly inspired medieval artists and writers,

Αυτή ειδικά η τελευταία εικόνα ενέπνευσε μεσαιωνικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς

who depicted a scaled, shaggy-furred creature with overgrown toenails.

που απεικόνισαν ένα λεπιδωτό πλάσμα με παχύ τρίχωμα και τεράστια νύχια.

In Michael Pacher’s painting of St. Augustine and the Devil,

Στον πίνακα του Μίχαελ Πάχερ, ο Άγιος Αυγουστίνος και ο Διάβολος,

the devil appears as an upright lizard—

ο διάβολος εμφανίζεται ως όρθια σαύρα,

with a second miniature face glinting on his rear and.

με ένα δεύτερο μικροσκοπικό πρόσωπο να αντανακλάται στα οπίσθιά του.

The epitome of these monster Satans

Η επιτομή αυτού του τερατώδη Σατανά

appeared in Italian poet Dante Alighieri’s “Inferno.”

εμφανίστηκε στην «Κόλαση» του Ιταλού ποιητή Δάντη Αλιγκέρι.

Encased in the ninth circle of hell,

Έγκλειστος στον ένατο κύκλο της κόλασης,

Dante’s Satan is a three-headed, bat-winged behemoth who feasts on sinners.

ο Σατανάς είναι ένα τρικέφαλο τέρας με φτερά νυχτερίδας που τρώει αμαρτωλούς.

But he’s also an object of pity:

Είναι, όμως, και αντικείμενο οίκτου.

powerless as the panicked beating of his wings

Παραμένει ανήμπορος, καθώς το πανικόβλητο χτύπημα των φτερών του

only encases him further in ice.

τον εγκλείει ακόμα περισσότερο στον πάγο.

The poem’s protagonist escapes from hell by clambering over Satan’s body,

Ο πρωταγωνιστής του ποιήματος ξεφεύγει από την κόλαση περνώντας πάνω από τον Σατανά,

and feels both disgust and sympathy for the trapped beast—

και νιώθει αηδία και συμπόνια ταυτόχρονα για το παγιδευμένο τέρας,

prompting the reader to consider the pain of doing evil.

προτρέποντας τον αναγνώστη να αναλογιστεί την οδύνη του να πράττει κανείς το κακό.

By the Renaissance, the devil started to assume a more human form.

Στην Αναγέννηση, ο διάβολος άρχισε να αποκτά πιο ανθρώπινη μορφή.

Artists painted him as a man with cloven hooves and curling horns

Οι καλλιτέχνες τον ζωγράφιζαν ως άνθρωπο με διχαλωτές οπλές και στριφτά κέρατα,

inspired by Pan, the Greek god of the wild.

εμπνευσμένοι από τον Πάνα, τον Έλληνα θεό της άγριας φύσης.

In his 1667 masterpiece “Paradise Lost,”

Στο έργο του 1667 «Χαμένος Παράδεισος»,

English poet John Milton depicted the devil as Lucifer,

ο Άγγλος ποιητής Τζον Μίλτον απεικόνισε τον διάβολο ως τον Εωσφόρο,

an angel who started a rebellion on the grounds that God is too powerful.

έναν άγγελο που επαναστάτησε με πρόφαση ότι ο Θεός παραήταν ισχυρός.

Kicked out of heaven, this charismatic rebel becomes Satan,

Μετά τον διωγμό του από τον παράδεισο, ο χαρισματικός αντάρτης έγινε ο Σατανάς

and declares that he’d rather rule in hell than serve in heaven.

και δήλωσε ότι προτιμά να κυβερνά στην κόλαση παρά να υπηρετεί στον παράδεισο.

Milton’s take inspired numerous depictions of Lucifer as an ambiguous figure,

Η περιγραφή του Μίλτον ενέπνευσε διφορούμενες απεικονίσεις του Εωσφόρου

rather than a purely evil one.

αντί για μια ξεκάθαρα κακόβουλη εκδοχή.

Milton’s Lucifer later became an iconic character for the Romantics of the 1800s,

Τον 19ο αιώνα, ο Εωσφόρος αποτέλεσε εμβληματικό χαρακτήρα για τους Ρομαντικούς

who saw him as a hero who defied higher power in pursuit of essential truths,

που τον έβλεπαν ως ήρωα που αψήφησε μια ανώτερη δύναμη ψάχνοντας την αλήθεια,

with tragic consequences.

με τραγικές συνέπειες.

Meanwhile, in the German legend of Doctor Faust,

Παράλληλα, στον γερμανικό μύθο του Δόκτωρ Φάουστ

which dates to the 16th century,

που χρονολογείται στον 16ο αιώνα,

we get a look at what happens when the devil comes to Earth.

παρατηρούμε τι συμβαίνει στη Γη όταν την επισκέπτεται ο διάβολος.

Faust, a dissatisfied scholar,

Ο Φάουστ, ένας δυσαρεστημένος ακαδημαϊκός,

pledges his soul to the devil in exchange for bottomless pleasure.

πούλησε την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα την απύθμενη ευχαρίστηση.

With the help of the devil’s messenger Mephistopheles,

Με τη βοήθεια του Μεφιστοφελή, του αγγελιαφόρου του διαβόλου,

Faust quickly seizes women, power, and money—

ο Φάουστ απέκτησε γρήγορα γυναίκες, δύναμη, και λεφτά,

only to fall into the eternal fires of hell.

μόνο και μόνο για να καταλήξει στην αιώνια πυρά της κόλασης.

Later versions of the story show Mephistopheles in different lights.

Μεταγενέστερες εκδοχές της ιστορίας δείχνουν τον Μεφιστοφελή από άλλη οπτική.

In Christopher Marlowe's account,

Στην εκδοχή του Κρίστοφερ Μάρλοου,

a cynical Doctor Faustus is happy to strike a deal with Mephistopheles.

ο κυνικός Δόκτωρ Φάουστ κλείνει μετά χαράς συμφωνία με τον Μεφιστοφελή.

In Johann Wolfgang van Goethe’s version,

Με βάση τον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε,

Mephistopheles tricks Faust into a grisly deal.

ο Μεφιστοφελής ξεγελάει τον Φάουστ με μια φρικιαστική συμφωνία.

Today, a Faustian bargain refers to a trade that sacrifices integrity

Σήμερα, η Φαουστική συμφωνία αφορά μια συναλλαγή όπου η τιμιότητα θυσιάζεται

for short-term gains.

για βραχυπρόθεσμα οφέλη.

In stagings of Goethe’s play,

Σε παραστάσεις του έργου του Γκαίτε,

Mephistopheles appeared in red tights and cape.

ο Μεφιστοφελής έχει εμφανιστεί ντυμένος με κόκκινο κολάν και κάπα.

This version of the devil was often played as a charming trickster—

Σε αυτή την εκδοχή του, ο διάβολος παρουσιάζεται συχνά ως γοητευτικός φαρσέρ,

one that eventually paraded through comic books,

ο οποίος τελικά κατέκλυσε κόμικς,

advertising, and film in his red suit.

διαφημίσεις, και ταινίες στα κόκκινα.

These three takes on the devil are just the tip of the iceberg:

Αυτές οι τρεις εκδοχές του διαβόλου είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου:

the devil continues to stalk the public imagination to this day,

ο διάβολος συνεχίζει να συναρπάζει τη φαντασία του κοινού μέχρι σήμερα,

tempting artists of all kinds to render him

δελεάζοντας καλλιτέχνες όλων των ειδών να τον αποδώσουν

according to new and fantastical visions.

σύμφωνα με νέα οράματα γεμάτα φαντασία.