What if there were 1 trillion more trees? - Jean-François Bastin

Translator: Mahshid Moballegh Nasery Reviewer: Leila Ataei

Standing at almost 84 meters tall,

تقریباً قدش ۸۴ متر است،

this is the largest known living tree on the planet.

بزرگترین درخت زنده شناخته شده روی کره زمین است.

Nicknamed General Sherman,

ملقب به ژنرال شرمن،

this giant sequoia has sequestered roughly 1,400 tons of atmospheric carbon

این سکویای غول پیکر تقریباً ۱,۴۰۰ تن کربن اتمسفر را

over its estimated 2,500 years on earth.

در بیش از ۲,۵۰۰ سال اقامتش در زمین تصفیه کرده است.

Very few trees can compete with this carbon impact,

تعداد کمی از درختان می‌توانند با این اثر کربن رقابت کنند،

but today, humanity produces more than 1,400 tons of carbon every minute.

اما امروزه بشریت هر دقیقه بیش از ۱,۴۰۰ تن کربن تولید می‌کند.

To combat climate change,

برای مبارزه با تغییرات آب و هوا،

we need to steeply reduce fossil fuel emissions,

ما باید انتشار گازهای فسیلی را به سرعت کاهش دهیم،

and draw down excess CO2 to restore our atmosphere’s balance

و CO2 اضافی را پایین بیاوریم تا تعادل جو گازهای گلخانه‌ای

of greenhouse gases.

برقرار شود.

But what can trees do to help in this fight?

درختان برای کمک به این مبارزه چه کاری می‌توانند انجام دهند؟

And how do they sequester carbon in the first place?

و آنها چگونه در وهله اول کربن را جدا می‌کنند؟

Like all plants, trees consume atmospheric carbon

مانند همه گیاهان، درختان کربن اتمسفر را

through a chemical reaction called photosynthesis.

از طریق یک واکنش شیمیایی به نام فتوسنتز مصرف می‌کنند.

This process uses energy from sunlight

این فرایند از انرژی حاصل از نور خورشید

to convert water and carbon dioxide into oxygen

برای تبدیل آب و دی اکسید کربن به اکسیژن

and energy-storing carbohydrates.

و کربوهیدرات‌های ذخیره کننده انرژی استفاده می‌کند.

Plants then consume these carbohydrates in a reverse process

سپس گیاهان این کربوهیدرات‌ها را در یک روند معکوس مصرف می‌کنند

called respiration, converting them to energy

که تنفس نام دارد، تبدیل آنها به انرژی

and releasing carbon back into the atmosphere.

و آزاد کردن دوباره کربن به جو.

In trees, however, a large portion of that carbon isn’t released,

در درختان، بخش بزرگی از این کربن آزاد نمی‌شود،

and instead, is stored as newly formed wood tissue.

و در عوض، به عنوان بافت چوبی تازه تشکیل شده ذخیره می‌شود.

During their lifetimes, trees act as carbon vaults,

درختان در طول زندگی خود ،مانند غارهای کربن عمل می‌کنند،

and they continue to draw down carbon for as long as they grow.

و آنها تا زمانی که رشد کنند کربن را کاهش می‌دهند.

However, when a tree dies and decays,

با این حال، هنگامی که یک درخت می‌میرد و از بین می‌رود،

some of its carbon will be released back into the air.

مقداری از کربنش دوباره به هوا آزاد می‌شود.

A significant amount of CO2 is stored in the soil,

مقدار قابل توجهی CO2 در خاک ذخیره شده است،

where it can remain for thousands of years.

جایی که می‌تواند برای هزاران سال باقی بماند.

But eventually, that carbon also seeps back into the atmosphere.

اما سرانجام، این کربن هم به جو نفوذ می‌کند.

So if trees are going to help fight a long-term problem

پس اگر درختان قصد دارند به مبارزه با یک مشکل طولانی مدت کمک کنند

like climate change,

مانند تغییر اقلیم،

they need to survive to sequester their carbon

برای جذب کربن‌شان برای طولانی ترین دوره ممکن

for the longest period possible, while also reproducing quickly.

تا هنگامی که به سرعت تولید می‌شود، باید زنده بمانند.

Is there one type of tree we could plant that meets these criteria?

آیا یک نوع درخت وجود دارد که بتوانیم برایش این معیارها را داشته باشیم؟

Some fast growing, long-lived, super sequestering species

برخی از گونه‌ها با رشد سریع، عمر طولانی وجذب فوق العاده

we could scatter worldwide?

را می‌توانیم در سراسر جهان پراکنده کنیم؟

Not that we know of.

نه اینکه ما بدانیم.

But even if such a tree existed,

اما حتی اگر چنین درختی وجود داشته باشد،

it wouldn’t be a good long-term solution.

یک راه حل طولانی مدت نخواهد بود.

Forests are complex networks of living organisms,

جنگل‌ها شبکه‌های پیچیده‌ای از موجودات زنده هستند،

and there’s no one species that can thrive in every ecosystem.

و هیچ گونه‌ای وجود ندارد که بتواند در هر زیست بوم رشد کند.

The most sustainable trees to plant are always native ones;

پایدارترین درختان برای کاشت همیشه انواع بومی هستند،

species that already play a role in their local environment.

گونه‌هایی که از قبل در محیط محلی‌شان نقش دارند.

Preliminary research shows that ecosystems

تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که اکوسیستم‌ها

with a naturally occurring diversity of trees have less competition

با تنوع طبیعی درختان رقابت کمتری

for resources and better resist climate change.

بر سر منابع و مقاومت بهتر در برابر تغییرات آب و هوایی دارند.

This means we can’t just plant trees to draw down carbon;

این بدان معناست که ما نمی‌توانیم برای پایین آوردن کربن فقط درخت بکاریم.

we need to restore depleted ecosystems.

ما باید اکوسیستم های تهی شده را به حالت اول برگردانیم.

There are numerous regions that have been clear cut

مناطق زیادی وجود دارد که به طور واضح قطع شده‌اند

or developed that are ripe for restoring.

یا برای بازیابی پرورش پیدا کرده‌اند.

In 2019, a study led by Zurich’s Crowtherlab

در سال ۲۰۱۹ ، یک مطالعه به رهبری آزمایشگاه Crowther زوریخ

analyzed satellite imagery of the world’s existing tree cover.

تصاویر ماهواره‌ای از پوشش درختی موجود در جهان را تجزیه و تحلیل کرد.

By combining it with climate and soil data

با ترکیب آن با داده‌های آب و هوا و خاک

and excluding areas necessary for human use,

به استثنای مناطق لازم برای استفاده انسان،

they determined Earth could support

آنها تشخیص دادند زمین می‌تواند تقریباً

nearly one billion hectares of additional forest.

یک میلیارد هکتار جنگل اضافی را پشتیبانی کند.

That’s roughly 1.2 trillion trees.

تقریباً ۱/۲ تریلیون درخت است.

This staggering number surprised the scientific community,

این تعداد سرسام آور جامعه علمی را متعجب کرد،

prompting additional research.

و تحقیقات بیشتری را در پی داشت.

Scientists now cite a more conservative but still remarkable figure.

اکنون دانشمندان رقم محافظه کارانه اما هنوز قابل توجهی را ذکر می‌کنند.

By their revised estimates, these restored ecosystems

با تخمین‌های اصلاح شده آن‌ها، این اکوسیستم‌های ترمیم شده

could capture anywhere from 100 to 200 billion tons of carbon,

می‌توانند از هر جا ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد تن کربن جذب کنند،

accounting for over one-sixth of humanity’s carbon emissions.

مقداری بیش از یک ششم انتشار کربن بشریت.

More than half of the potential forest canopy

برای بیش از نیمی از سایبان بالقوه جنگل

for new restoration efforts can be found in just six countries.

فقط در شش کشور می‌توان اقدامات بازیابی جدید پیدا کرد.

And the study can also provide insight into existing restoration projects,

و همچنین این مطالعه می‌تواند بینشی در مورد پروژه‌های بازیابی موجود ارائه دهد.

like The Bonn Challenge,

مانند چالش بن،

which aims to restore 350 million hectares of forest by 2030.

که هدف آن بازیابی ۳۵۰ میلیون هکتار جنگل تا سال ۲۰۳۰ است.

But this is where it gets complicated.

اما اینجاست که پیچیده می‌شود.

Ecosystems are incredibly complex,

اکوسیستم‌ها به طور شگفت انگیزی پیچیده‌اند،

and it’s unclear whether they’re best restored by human intervention.

و معلوم نیست که آیا بهترین بازیابی آنها با مداخله انسان است یا خیر.

It’s possible the right thing to do for certain areas

انجام کار درست برای مناطق خاص اینطور امکان پذیر است که

is to simply leave them alone.

به سادگی آن‌ها را تنها بگذارند.

Additionally, some researchers worry that restoring forests

علاوه بر این، برخی از محققان نگران هستند که بازیابی جنگل‌ها

on this scale may have unintended consequences,

در این مقیاس ممکن است عواقب ناخواسته‌ای داشته باشد،

like producing natural bio-chemicals

مانند تولید مواد شیمیایی زیستی طبیعی

at a pace that could actually accelerate climate change.

با سرعتی که در واقع می‌تواند تغییرات اقلیمی را تسریع کند.

And even if we succeed in restoring these areas,

و حتی اگر موفق به بازیابی این مناطق شویم،

future generations would need to protect them

نسل‌های آینده باید آنها را از

from the natural and economic forces that previously depleted them.

نیروهای طبیعی و اقتصادی که قبلا آنها را خالی کرده بود، محافظت کنند.

Taken together, these challenges have damaged confidence

روی هم رفته، این چالش‌ها اطمینان را

in restoration projects worldwide.

در پروژه‌های بازیابی سراسر جهان از بین برده.

And the complexity of rebuilding ecosystems

و پیچیدگی‌های بازسازی اکوسیستم‌ها

demonstrates how important it is to protect our existing forests.

نشان می‌دهد که محافظت از جنگل‌های موجود ما چقدر مهم است.

But hopefully, restoring some of these depleted regions

اما خوشبختانه، بازیابی برخی از این مناطق خالی شده

will give us the data and conviction necessary to combat climate change

داده‌ها و ایده‌های لازم برای مبارزه با تغییرات اقلیمی را در مقیاس بزرگتر

on a larger scale.

به ما ارائه می‌دهد.

If we get it right, maybe these modern trees will have time to grow

اگر ما آن را درست درک کنیم، شاید این درختان جدید وقت رشد داشته باشند

into carbon carrying titans.

تا به غولهای حامل کربن تبدیل شوند.