Which bag should you use? - Luka Seamus Wright and Imogen Ellen Napper

Translator: sadegh vn Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

You’ve filled up your cart and made it to the front of the grocery line

شما سبد خریده‌تان را پر کرده‌اید و برای حساب کردن به سمت صندوق می‌آیید

when you’re confronted with yet another choice:

به کنار صفحه متحرک رسیدید حالا چند انتخاب دارید:

what kind of bag should you use?

از چه نوع کیسه‌ای باید استفاده کنید؟

If you’ve seen the images of plastic bags strewn across the ocean,

اگر که تصاویر کیسه‌های پلاستیکی پخش شده در سراسر اقیانوس را دیده باشید،

it might seem obvious that plastic is bad for the environment.

ممکن است بدیهی به نظر برسد که پلاستیک برای محیط زیست مضر است.

Surely a paper bag or a cotton tote would be the better option.

مطمئناً یک پاکت کاغذی یا کیسه پارچه‌ای انتخاب‌های بهتری خواهند بود.

But is that really true?

اما آیا این واقعا حقیقت دارد؟

Each of these three materials has a unique environmental impact

هر یک از سه ماده تاثیر زیست‌محیطی منحصربه‌فردی دارند

that’s determined by its carbon footprint,

که بر اساس میزان کربن تشکیل دهنده هر کدام،

its potential to be reused and recycled, and its degradability.

پتانسیل آن برای استفاده مجدد و بازیافت، و تجزیه‌پذیری تعیین می‌شود.

So, to get the full story on these grocery bags

بنابر‌این برای فهمیدن داستان کامل پشت سر این کیسه‌های مواد غذایی

we need to look at how they’re made,

باید نگاهی به نحوه ساخت،

how they’re used, and where they ultimately go.

نحوه استفاده و جایی که سر‌انجام از آن سر در می‌آورد بیاندازیم.

Let’s start with plastic.

بیایید با پلاستیک شروع کنیم.

The typical thin and flimsy plastic bag is made of high-density polyethylene,

کیسه پلاستیکی نازک و شل معمولی از پلی اتیلن سنگین که معمولا

commonly known as HDPE.

با عنوان اچ.دی.پی.ای شناخته شده، ساخته شده است.

Producing this material requires extracting petroleum from the ground

تولید این ماده مستلزم استخراج نفت از اعماق زمین

and applying extreme heat.

و اعمال گرمای شدید بر آن است.

The resulting polymer resin is then transported

رزین پلیمری به دست آمده

alongside additional ingredients like titanium oxide and chalk

به همراه مواد افزوده شده مانند اکسید تیتانیوم و گچ

to a bag manufacturing plant.

به کارخانه تولیدی کیسه فرستاده می‌شوند.

Here, coal powered machines melt the materials down

در اینجا، ماشین آلات با سوخت زغال سنگ مواد اولیه را ذوب کرده

and spin them into sheets of plastic,

و آن‌ها را به شکل ورقه‌های پلاستیکی در آورده

which are then folded into bags.

که به شکل کیسه برش زده می‌شوند.

By the time a bag reaches its final destination,

به ازای هر کیسه‌ای که به آخر مسیر تولیدش می‌رسد،

it’s contributed an estimated 1.6 kg of carbon dioxide to the atmosphere.

حدودا ۱/۶ کیلوگرم کربن دی اکسید به درون اتمسفر آزاد می‌شود.

این به همان مقداری است که یک اتومبیل

That’s the same amount of carbon a car produces,

driving a little over 6 kilometers.

در طول رانندگی مسیری کمتر از ۶ کیلومتر تولید می‌کند.

But the alternatives actually possess a much larger carbon footprint.

اما گزینه‌های جایگزین در واقع کربن بیشتری از خود به جای می‌گذارند.

Paper is made from wood pulp,

کاغذ از خمیر چوب ساخته می‌شود،

and when you account for the carbon cost of removing trees from their ecosystems,

و اگر شما کربنی که به خاطر قطع درختان از اکوسیستمشان باقی می‌ماند را در نظر بگیرید،

a single paper bag can be responsible for about 5.5 kg of carbon dioxide.

هر کیسه کاغذی می‌تواند مسبب وجود حدود ۵/۵ کیلوگرم کربن دی اکسید شود.

Meanwhile, growing cotton is an extremely energy and water intensive process.

در ضمن، پرورش پنبه، فرایندی با مصرف بسیار بالای انرژی و آب است.

The production of a single cotton tote

تولید تنها یک کیسه پنبه‌ای

emits an estimated 272 kg of carbon dioxide.

می‌تواند انتشار حدود ۲۷۲ کیلوگرم کربن دی اکسید را به همراه داشته باشد.

When we compare carbon footprints, plastic bags are the clear winner.

وقتی که اثرات کربنی را مقایسه می‌کنیم پلاستیک برنده قطعی ما است.

But environmental impact is also determined by how the bag is used.

اما تاثیرات زیست‌محیطی براساس نحوه استفاده از کیسه هم تعیین می‌شود.

Reusing or recycling these bags

استفاده مجدد یا بازیافت این کیسه‌ها

significantly offsets their environmental toll

با کاهش تقاضا برای تولید دوباره،

by reducing demand for new production.

عوارض زیست‌محیطی آن‌ها را به میزان قابل توجهی جبران می‌کند.

To quantify that offset, we can divide the bag’s carbon footprint

برای تعیین میزان جبران می‌توانیم مقدار کربن حاصله از کیسه را

by the number of times it’s reused.

بر تعداد استفاده دوباره از آن تقسیم کنیم.

For example, if a typical paper bag is reused three times,

برای مثال اگر یک پاکت کاغذی بگیریم و سه بار از آن استفاده کنیم،

it has a lower net impact than a single-use plastic bag.

تاثیر منفی خالص کمتری نسبت به کیسه پلاستیکی یکبار مصرف خواهد داشت.

The carbon footprint of a cotton tote can similarly be lowered,

اگر که ۱۳۱ بار از آن استفاده کنیم، می‌توانیم به اندازه تمام کربن تولید شده

if it’s reused 131 times.

به خاطر یک کیسه پلاستیکی کربن کاهش دهیم.

Of these three options, durable cloth totes are most likely to be reused.

از بین این سه گزینه، کیسه پارچه‌ای انگار بیشتر از بقیه بیش از یکبار استفاده می‌شود.

Evidence shows paper bags are quickly discarded due to their tendency to tear.

شواهد حاکی از آن است که پاکت‌های کاغذی به دلیل پاره شدن سریعا دور انداخته می‌شوند

This issue plagues HDPE plastic bags as well.

این قضیه گریبان‌گیر کیسه‌های پلاستیکی اچ.دی.پی.ای هم می‌شود.

But even when they’re made to avoid tearing,

اما حتی اگر هم آنها را طوری بسازند که پاره نشوند

their widespread availability makes it easy to treat them as single-use items.

در دسترس بودن گسترده آن‌ها باعث می‌شود که به شکل یکبار مصرف، مصرف شوند.

Fortunately, researchers estimate that 40% of HDPE bags

خوشبختانه،محققان احتمال می‌دهند که ۴۰ درصد کیسه‌های اچ.دی.پی.ای

are reused at least once for throwing out waste.

حد‌اقل یکبار دیگر برای دور انداختن زباله استفاده می‌شوند.

Recycling these bags also offsets their carbon footprint,

همچنین بازیافت این کیسه‌ها اثرات کربنی‌شان را خنثی می‌کند،

but it’s not universally possible for each material.

اما احتمال اجرای آن برای هر نوع ماده‌ای در سطح گسترده وجود ندارد.

Many countries lack the infrastructure to efficiently recycle plastic bags.

بسیاری از کشور‌ها فاقد زیرساخت بازیافت کیسه‌های پلاستیکی به شکل موثر هستند.

Cotton totes are perhaps even more difficult to breakdown and process,

شاید تجزیه و ساخت کیسه‌های پارچه‌ای دشوار‌تر باشد،

but since they’re often reused for long periods,

اما از آنجایی که اغلب برای مدت طولانی مورد استفاده می‌گیرند،

they’re still least likely to end up in landfills.

هنوز هم کمترین احتمال دور انداخته شدن را دارند.

Whenever these bags aren’t recycled,

زمانی که کیسه‌ها بازیافت نشوند،

the third factor in calculating environmental impact comes into play:

عامل سوم مؤثر در اثرات زیست محیطی مطرح می‌شود:

degradability.

تجزیه پذیری.

Since HDPE bags are heat-resistant and insoluble,

از آنجایی که کیسه‌های اچ.دی.پی.ای مقاوم در برابر گرما و نامحلول هستند،

they stick around long after we’re done with them.

پس از دور انداخته شدن برای مدتی طولانی باقی می‌مانند.

Partially broken down plastic can circulate in ecosystems for centuries.

پلاستیکی که ذره‌ای تجزیه شده می‌تواند قرن‌ها در چرخه اکوسیستم گردش کند.

Cotton on the other hand degrades substantially in a matter of months,

از طرف دیگر اساسا پنبه در عرض چند ماه فرسوده شده،

and paper bags break down completely in just 90 days.

و کیسه‌های کاغذی فقط طی ۹۰ روز کاملا تجزیه می‌شوند.

So, which bag should you use?

خب، شما باید از کدام کیسه استفاده کنید؟

It turns out the most environmentally friendly bags

به نظر می‌رسد که کیسه بزرگترین دوستدار محیط زیست

have features of several materials we've discussed.

باید تلفیقی از ویژگی‌های ماده‌هایی که بررسی کردیم را دارا باشد.

They’re durable and reusable, like cotton, but made of plastic,

مثل پنبه بادوام و قابل استفاده مجدد باشد، اما از پلاستیک ساخته شده باشد

which has a lower carbon footprint than cotton or paper.

تا اثر کربنی کمتری نسبت به پنبه یا کاغذ داشته باشد.

These sturdy shopping bags consist of polyester, vinyl and other tough plastics,

این کیسه‌های خرید خوش‌ساخت از پلی‌استر، وینیل و سایر پلاستیک‌های سخت تشکیل شده است

and are already used worldwide.

و در حال حاضر در سراسر جهان استفاده می‌شوند.

Most importantly, they should last a lifetime—

مهمتر از همه، این است که آنها باید به اندازه یک عمر سالم بمانند ---

making them the best option for the planet, and your groceries.

همین عامل است که آنها را به بهترین گزینه برای سیاره و مواد غذایی شما تبدیل می‌کند.