The myth of Oisín and the land of eternal youth - Iseult Gillespie

Translator: Leila Ataei Reviewer: Ehsan Memari

In a typical hero's journey,

در سفر معمول یک قهرمان،

the protagonist sets out on an adventure,

نقش اصلی ماجرایی را آغاز می‌کند،

undergoes great change,

دچار تغییرات بزرگی می‌شود،

and returns in triumph to their point of origin.

و در عوض با پیروزی به نقطه آغازین برمی‌گردد.

But in the Irish genre of myth known as Eachtraí,

درسبک ایرلندی اسطوره‌ای به نام اکترای شناخته می‌شود،

the journey to the other world ends in a point of no return.

که سفرش به جهان دیگر بدون نقطه بازگشتی به پایان می‌رسد.

While there are many different versions of the otherworld in Irish mythology,

درحالیکه نسخه‌های زیادی از جهان دیگر در اسطوره‌شناسی ایرلندی هست،

the most well-known example occurs in the story of Oisín.

معروفترین مثال در داستان اویسین اتفاق میفتد.

Oisín was the son of Fionn mac Cumhaill, the leader of a group of pagan warriors

اویسین پسر فیون مک کامهال، رهبر گروه جنگجویان پگان

known as the Fianna.

معروف به فیانا، بود.

As Oisín rode with his companions one day,

روزی وقتی اویسین با ملازمانش سواری می‌کرد،

he was visited by the immortal princess Niamh.

نیاما شاهزاده خانم جاودان را ملاقات کرد.

The two fell instantly in love

هر دو فورا عاشق هم شدند

and Niamh put Oisín onto her white horse

نیاما ، اویسین را پشت اسب سفید خود نشاند

and rode with him to the edge of the Irish sea.

و همراه با او تا لب دریای ایرلند سواری کرد.

As they made for the horizon, the riders sunk into a golden haze.

همانطور که به سمت افق می رفتند، سوارها در مه طلایی گم می‌شوند.

They came to the shores of the gleaming kingdom called Tír na nÓg.

آنها به سواحل درخشان پادشاهی به اسم تییر نه نوگ رسیدند.

This was the home of the Tuatha Dé Danann, the people who ruled Ancient Ireland

آن جا وطن تاووتا دِ دنان‌ها بود،مردمی که خیلی قبل‌تر از دوره اویسین بر

long before Oisín's time.

ایرلند باستان حکومت می‌کردند.

From the point of his arrival, Oisín's every need was met.

از لحظه ورودش، همه نیازهای اویسین برآورده شد.

He married Niamh in a grand ceremony and was welcomed into her family.

در مراسمی باشکوه با نیاما ازدواج کرد و از سوی خانواده او مورد استقبال واقع شد.

When he wished to hear music, his ears filled with bewitching tones.

وقتی دلش می‌خواست موسیقی بشنود، گوشهای او پر از نوای سحرانگیز می‌شدند.

When he hungered, golden plates appeared laden with fragrant food.

وقت گرسنگی بشقابهای طلایی پراز خوراکیهای معطر جلوی او ظاهر می‌شدند.

He admired scenes of great beauty, and colors that he had no name for.

مناظر زیبا و خوش آب و رنگی را که نامی برای آنها نداشت تحسین می‌کرد.

All around him, the land and the people existed in a state of unmoving perfection.

دور تا دورش، زمین و مردم در حالتی از کمال نامتغیر بسر می‌برند.

But what Oisín didn't know was that Tír na nÓg was the land of youth,

اما آنچه اویسین نمیدانست این بود که تییر نه نوگ سرزمین جوانان بود،

in which time stood still and the people never aged.

در آنجا زمان متوقف شده بود و آدمها پیر نمی‌شدند.

In his new home, Oisín continued to hunt and explore as he had in Ireland.

در خانه جدیدش، مثل ایرلند اویسین به شکار و کاوش ادامه داد.

But in the land of youth, he possessed a strange, new invincibility.

اما در سرزمین جوانان، او دارای شکست ناپذیری جدید و عجیبی بود.

At the end of each day of adventuring,

در پایان هر روز از ماجراجویی او،

Oisín's wounds magically healed themselves as he slept in Niamh's arms.

جراحات اویسین خودشان به طریق معجزه آسایی وقتی در آغوش نیاما می خوابید،خوب می شد.

Although glory and pleasure came easily to Oisín in the land of youth,

هرچند لذت و شکوه به آسانی سراغ اویسین در سرزمین جوانان آمد،

he missed the Fianna and the adventures they had in Ireland.

او دلتنگ فیانا و ماجراجویی‌هایی بود که در ایرلند داشتند.

After three years in Tír na nÓg, he was struck by a deep yearning for home.

سه سال بعد ازبودن در تییرنه نوگ ، بشدت مشتاق برگشتن به خانه بود.

Before he embarked on his journey back, Niamh warned him

پیش ازاینکه عازم بازگشت به خانه شود نیاما به او اخطار داد

that he must not alight from his horse to touch the earth with his own feet.

که نباید از اسبش پایین بیایید و با پاهایش زمین را لمس کند.

When Oisín reached the shores of Ireland,

وقتی اویسین به سواحل ایرلند رسید،

it felt as if a shadow had fallen over the world.

اینطورحس می‌شد که سایه‌ای بر جهان افکنده شده است.

On the hill where his father's palace lay, he saw only a ruin strewn with weeds.

روی تپه‌ای که قصر پدرش واقع بود، تنها خرابه‌ای پر ازعلفهای هرز را دید.

His calls for his friends and family echoed from derelict walls.

فریادهای او برای خانواده و دوستانش از بین دیوارهای متروک تکرار می شد.

Horrified, Oisín rode until he came upon a group of peasants working in the fields.

اویسین وحشتزده از آنجا تاخت تا به گروهی از دهقانان مشغول به کار درکشتزارها رسید.

They were struggling to remove a boulder from their land,

آنها در تقلای از بین بردن تخته سنگی از سرزمین شان بودند،

and forgetting Niamh's warning,

و هشدارهای نیاما را فراموش کردند،

Oisín leapt from his horse and rolled it away with his superhuman strength.

اویسین از اسبش پایین آمد و سنگ را با قدرت ابرانسانی خود غلتاند.

The crowd's cheers soon turned into shrieks.

غریو شادمان مردم بزودی جای خود را به ضجه و زاری داد.

In place of the youth was an old man whose beard swept the ground

در سرزمین جوانان، پیرمردی بود که ریش او زمین را جارو می‌کرد

and whose legs buckled under him.

و پاهایش زیر او قفل شده بود.

He cried out for Finn and the Fianna,

او نام فین و فیانا را فریاد زد،

but the people only recognized these names from the distant past of 300 years before.

اما مردم این نام‌ها را فقط از ۳۰۰ سال قبل به یاد می‌آوردند.

Time had betrayed Oisín

زمان به اویسین خیانت کرده بود

and his return to mortal lands had aged him irreversibly.

و بازگشت او به سرزمینهای فانی او را به طور غیرقابل بازگشتی پیر کرده بود.

Throughout Irish folklore,

در فرهنگ عامیانه ایرلندی،

sightings of the land of youth have been reported in the depths of wells,

مشاهده شدن سرزمین جوانان در ژرفای چاه ها گزارش شده است،

on the brink of the horizon,

در مرزی از افق،

or in the gloom of caves.

‌یا در درخشش غارها.

But those who know the tale of Oisín tell of another vision,

اما آنهایی که داستان اوییسین را می‌دانند از دید دیگری آن را می‌گویند،

that of a shining princess carried upon the distant waves by a white horse,

از شاهزاده خانم درخشانی که سوار بر اسبی سپید در دوردست‌ها در حال حرکت است،

still hoping for the return of her doomed love.

و هنوز به امید بازگشت دلدار نفرین شده خویش است.