HEAR vs LISTEN Difference, Meaning, Example Sentences | Learn English Vocabulary

In this video, I’m going to talk  about two similar and sometimes  

در این ویدیو، من قصد دارم در مورد دو

confusing English words ‘hear’ and ‘listen’.

کلمه انگلیسی مشابه و گاهی گیج کننده "شنیدن" و "گوش" صحبت کنم.

These two words are commonly confused in English,

این دو کلمه معمولاً در انگلیسی اشتباه گرفته می شوند،

but after watching this video you'll have  a good understanding of the difference and when to use these words.

اما پس از تماشای این ویدیو به خوبی متوجه تفاوت و زمان استفاده از این کلمات خواهید شد.

Let’s get started.

بیا شروع کنیم.

Let’s start with ‘hear’. It is an irregular verb. 

بیایید با "شنیدن" شروع کنیم. یک فعل بی قاعده است.

The past tense is ‘heard’.

زمان گذشته "شنیده" است.

When you hear something, noise is coming into your ears.

وقتی چیزی را می شنوید، سر و صدا به گوش شما می آید.

You are not focused on the noise.

شما روی سر و صدا متمرکز نیستید.

When you are walking down the street,

وقتی در خیابان راه می‌روید،

you may hear people talking, you may hear birds,

ممکن است صحبت‌های مردم را بشنوید، ممکن است صدای پرندگان را بشنوید،

you may hear noise from the traffic,

ممکن است صدای ترافیک را بشنوید،

you hear all different noises.

صداهای مختلف را بشنوید.

Let’s look at some example sentences.

بیایید به چند جمله مثال نگاه کنیم.

The first sentence says,

جمله اول می گوید:

‘I hear someone knocking on my door.’

"می شنوم که کسی در خانه ام را می زند."

So the sound of the knocking or the noise of the knocking is coming into your ears,

بنابراین صدای تق یا صدای تق تق در گوش شما می آید،

so you can hear it.

بنابراین می توانید آن را بشنوید.

The next sentence says,

جمله بعدی می گوید:

‘He heard the thunder last night.’

"دیشب صدای رعد را شنید."

Thunder is very loud, so again you  will hear the noise of the thunder. 

تندر بسیار بلند است، بنابراین دوباره صدای رعد را خواهید شنید.

Now, I will talk about ‘listen’.

اکنون، من در مورد "گوش دادن" صحبت خواهم کرد.

It is a regular verb

این یک فعل منظم است

and the past tense is ‘listened’.

و زمان گذشته "شنیده" است.

It is usually followed by the preposition ‘to’.

معمولاً با حرف اضافه «به» دنبال می شود.

So you say ‘listen to’.

بنابراین شما می گویید "گوش کن".

When you are listening, you are trying to hear something.

وقتی در حال گوش دادن هستید، سعی می کنید چیزی را بشنوید.

You are focused. And you really want to hear something clearly.

شما متمرکز هستید. و شما واقعاً می خواهید چیزی را به وضوح بشنوید.

You pay attention to listen.

شما توجه کنید که گوش کنید.

Right now, you are listening to me.

در حال حاضر، شما به من گوش می دهید.

Let’s look at some example sentences.

بیایید به چند جمله مثال نگاه کنیم.

The first sentence says,

جمله اول می گوید:

‘I always listen carefully to what my teacher says.’

"من همیشه با دقت به آنچه معلمم می گوید گوش می دهم."

In this example, ‘listen’ is just like focusing or paying attention to.

در این مثال، «گوش دادن» درست مانند تمرکز یا توجه کردن است.

The next sentence says,

جمله بعدی می گوید:

‘She usually listens to music before bed.’

"او معمولا قبل از خواب به موسیقی گوش می دهد."

This case also talks about focusing on the music with their ears.

این مورد همچنین از تمرکز روی موسیقی با گوش آنها صحبت می کند.

Now, let's do a checkup.

حالا بیایید یک چکاپ انجام دهیم.

We need to use ‘listen’ and ‘hear’

برای پر کردن جاهای خالی این جمله

to  fill in the blanks in this sentence.

باید از «گوش دادن» و «شنیدن» استفاده کنیم

Take a moment to think about where to  use ‘listen’ and where to use ‘hear’. 

. لحظه ای به این فکر کنید که کجا از «گوش دادن» و کجا از «شنیدن» استفاده کنید.

The sentence says,

جمله می گوید:

‘I am _blank_ to their conversation.’

"من در مکالمه آنها خالی هستم."

Which one means to pay  attention to or to focus on? 

کدام یک به معنای توجه یا تمرکز است؟

That's ‘listen’.

این "گوش" است.

So we need to put ‘listen’ in the first blank.

بنابراین باید «گوش دادن» را در اولین جای خالی قرار دهیم.

‘I am _blank_ to their conversation.’

من در مکالمه آنها خالی هستم.

You'll notice it says ‘I am’

متوجه خواهید شد که می گوید "من هستم"

so we need to use the present continuous tense ‘listening’.

بنابراین باید از زمان حال استمراری "گوش دادن" استفاده کنیم.

‘I am listening to their conversation.’

من به مکالمه آنها گوش می دهم.

The second part of this sentence says,

قسمت دوم این جمله می گوید،

‘but I  can't _blank_ exactly what they are saying.’

"اما من نمی توانم دقیقاً چه چیزی را می گویند."

Maybe it's noisy outside so it's hard to hear. 

شاید بیرون پر سر و صدا باشد بنابراین شنیدن آن سخت است.

Remember, ‘hear’ means to take in the noise with your ears, 

به یاد داشته باشید، "شنیدن" به معنای دریافت صدا با گوش است،

so the correct answer for the second part is

بنابراین پاسخ صحیح برای بخش دوم این است

‘I can't hear exactly what they are saying.’

که "من نمی توانم دقیقاً آنچه را که می گویند بشنوم".

Now you know the difference  between ‘hear’ and ‘listen’. 

اکنون تفاوت بین "شنیدن" و "گوش دادن" را می دانید.

I hope you were listening to my video.

امیدوارم به ویدیوی من گوش داده باشید.

Did you hear everything clearly?

همه چیز را واضح شنیدی؟

Thank you guys so much for watching  and I’ll see you in the next video.

بچه ها خیلی ممنون که تماشا کردید و در ویدیوی بعدی شما را می بینم.